Święta Rita

Czy wiara i nauka stoją do siebie w opozycji, czy też może wzajemnie się uzupełniają? Czy w świetle najnowszych odkryć naukowych opis stworzenia świata przestawiony w Księdze Rodzaju ma sens? O co naprawdę chodziło w sporze Kościoła z Galileuszem? Czym była Gwiazda Betlejemska? Dlaczego Pluton przestał być planetą? W jaki sposób rozumieć początek i koniec wszechświata? A także – jak wiara katolicka traktuje kwestię chrztu istot pozaziemskich?
Na te i inne pytania starają się udzielić odpowiedzi dwaj jezuici, brat Guy Consolmagno, astrofizyk i dyrektor Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, oraz jego zastępca, ojciec Paul Mueller, historyk i filozof nauki. W książce Czy ochrzciłbyś kosmitę, napisanej w formie pasjonującego dialogu zabarwionego sporą dawką niebanalnego humoru, autorzy podejmują interesujące i ważne zagadnienia, analizując je zarówno z religijnego, jak i naukowego punktu widzenia. Pozycja ta z pewnością okaże się niezwykle interesującym i cennym przewodnikiem dla wszystkich, którzy poszukują odpowiedzi na pytania pojawiające się na styku nauki i religii.
Brat Guy Consolmagno SJ - posiadacz dwóch dyplomów z MIT oraz doktoratu Uniwersytetu Arizony z planetologii. Od 1993 r. pracuje w Obserwatorium Watykańskim, gdzie jego badania koncentrują się wokół meteorytów, planetoid oraz ewolucji małych ciał w Układzie Słonecznym.
Ojciec Paul R. Mueller SJ - posiada stopień magistra filozofii, teologii i fizyki, a także doktorat Uniwersytetu Chicago z historii i filozofii nauki. Przed dołączeniem w 2000 r. do personelu badawczego Obserwatorium Watykańskiego był członkiem wydziału filozoficznego Uniwersytetu Loyola w Chicago.

Ten tom krótkich esejów i aforyzmów Emila Ciorana (1911–1995) został opublikowany w 1979 roku i jest pesymistyczno-nihilistyczną refleksją filozofa nad ludzkością, historią i nad sobą. W wieku 68 lat powraca on do swojego życia i stawia diagnozę człowiekowi jako takiemu. Nie jest to jednak refleksja teoretyczna w zwykłym sensie. Cioran był specyficznym egzystencjalistą wśród francuskich egzystencjalistów powojnia. Jeśli teoretyzuje, to zawsze wychodząc od siebie i, trzeba przyznać, najbardziej zajmujący jest tam, gdzie pisze o sobie: „Niczego, czym się zajmowałem, o czym mówiłem przez całe życie, nie sposób oddzielić od tego, co przeżyłem. Nic nie zmyśliłem, byłem tylko sekretarzem swych doznań”, podsumowuje. Wbrew tendencjom modernizmu stwierdza w tym kontekście: „Biada książce, którą można czytać, nie zastanawiając się cały czas nad autorem”. Jego pisarstwo jest autoterapią, mizantropia formą zdrowego rozsądku, pesymizm wyrazem zachwytu nad życiem, nihilizm odpowiedzią na to, co wymyka się słowu. I właśnie ta „otchłań” w człowieku przewija się przez cały tom jako ostateczna instancja rozważań nad historią i ludzkim uwikłaniem w nią, nad brakiem wiary i tęsknotą do niej. „Ćwiartowanie”, które po francusku oznacza też rozdzieranie, a nawet torturę rozrywania końmi, sygnalizuje tu rozdarcie między pragnieniem wiary i sensu a poczuciem absurdu wszelkich religii i zwątpieniem w jakiekolwiek poznanie. Rozkrok nad otchłanią.

Jak wiara w Boga wpływa na nasze rozumienie i doświadczanie świata? Czy stoi ona w sprzeczności z najnowszymi odkryciami naukowymi? Dlaczego to właśnie Bóg nadaje sens wszystkiemu, co nas otacza?

Oryginalna i niesłychanie inspirująca odpowiedź na te pytania stanowi treść znakomicie napisanej książki Gavina Ortlunda. Uważa on za niewystarczające tradycyjne podejście do tej tematyki, w ramach którego pojawiały się rozmaite dowody i systemy mające wykazać sensowność wiary w Boga. Tego typu próby często ograniczały się do intelektualnych poszukiwań, a ich rezultatem były argumenty wyłącznie natury logicznej. Zdaniem Ortlunda ani człowieka, ani Boga nie można ujmować wyłącznie w kategoriach intelektu. Sięga on po cztery klasyczne argumenty za istnieniem Boga – z przyczyny, sensu, moralności i celowości – ale przedstawia je w zupełnie nowej odsłonie i w perspektywie prawdy, dobra i piękna. W swojej genialnej reinterpretacji nie tylko dowodzi spójności i sensowności chrześcijaństwa, ale też ukazuje wielkość i nieskończoną wartość osoby ludzkiej.
To książka dla tych, którzy wierzą, tych, którzy wątpią, ale i tych, którzy nie wierzą, lecz poszukują odpowiedzi na pytanie o sens życia i świata.

Podstawową metodą nauk jest rozumowanie do najlepszego wyjaśnienia. Gavin Ortlund, łącząc precyzję akademickiej rozprawy, bogactwo erudycyjnego eseju i autentyczność osobistego wyznania argumentuje, że Bóg jest nie tylko najlepszym, ale też najpiękniejszym, najciekawszym i najbardziej inspirującym wyjaśnieniem świata.
dr Paweł Rojek, Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego

Gavin Ortlund - doktor teologii (Fuller Theological Seminary), specjalizujący się w doktrynie św. Augustyna i św. Anzelma; popularyzator myśli i tradycji chrześcijańskiej, chętnie zapraszany do amerykańskich stacji telewizyjnych, podcastów i debat w social media, autor siedmiu książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularnonaukowych wydawanych na portalach i łamach wiodących czasopism teologicznych („Themelios”, „The Saint Anselm Journal”, „Bibliotheca Sacra”, „Modern Theology”).

Znakomicie napisany przewodnik po życiu po śmierci, łączący perspektywę wiary, świadectwa i odkryć współczesnej nauki.

Mówi się, że tylko jedno w życiu jest pewne. To, że to życie kiedyś się skończy. Dlatego odpowiedź na pytanie, co czeka nas po drugiej stronie, jest dla nas niesłychanie istotna.
Ojciec Piotr Różański pisze o sprawach ostatecznych jak nikt inny dotąd. Będąc księdzem i zakonnikiem, ale także psychoterapeutą, wnikliwie objaśnia prawdy wiary dotyczące wieczności, sięga po świadectwa mistyków i świętych, tłumaczy kluczowe dla tego zagadnienia fragmenty Biblii i katechizmu, przywołuje poezję Dantego, Miłosza czy Herberta, ale także konfrontuje naukę Kościoła z osiągnięciami współczesnej medycyny i psychologii. Autor dzieli się przy tym osobistym i poruszającym świadectwem, dotyczącym życia po śmierci.
Czy sąd ma miejsce zaraz po śmierci człowieka czy dopiero na końcu czasów? Czy los człowieka, który umiera w stanie grzechu ciężkiego, jest definitywnie przesądzony? Czy w niebie zachowamy wspomnienia z obecnego życia? Czy męża i żonę po drugiej stronie życia nadal będą łączyć więzi rodzinne? To tylko niektóre z wielu pytań, z którymi musi zmierzyć się czytelnik tej książki.

Książka ojca Piotra Różańskiego jest niezwykłym kompendium nauczania Kościoła na temat tego, co czeka nas po śmierci. Autor z bardzo dużą uważnością i wrażliwością dotyka problemu umierania i strachu przed nim. Myślę, że osoby, które z obawą i niepewnością spoglądają na „tamten świat”, znajdą w niniejszej książce odpowiedzi na swoje pytania, a co za tym idzie ukojenie i spokój.
Ks. Wojciech Szychowski – kapłan archidiecezji warszawskiej, absolwent psychologii na UKSW, rekolekcjonista

Piotr Różański SP – prezbiter w Zakonie Szkół Pobożnych (Zakon Pijarów). Absolwent Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz Ogólnopolskiej Szkoły Ewangelizatorów powołanej przez KEP ds. Nowej Ewangelizacji. Katecheta, rekolekcjonista, duszpasterz. Socjoterapeuta oraz psychoterapeuta dzieci i młodzieży. Autor książek: Żyć Bożą Miłością; Jezus chce Cię uzdrowić; Żyć jak Jezus. Jak doświadczyć uzdrowienia i odnaleźć sens życia; Ksiądz też ma dwie nogi. Dylematy posługi kapłańskiej; Miłość zwycięża, zawsze!

Chrześcijanie, muzułmanie, hindusi stanowią dwie trzecie wszystkich wierzących. Pozostałe 1,4 miliarda to wyznawcy buddyzmu, shinto, sikhizmu, judaizmu, bahaizmu i rozmaitych religii ludowych. Łącznie 87% ludzkości wierzy w jakąś siłę nadprzyrodzoną. Ta liczba robi wrażenie.

Rozmaite grupy ludzi nadają suwerennemu bóstwu imiona i przypisują mu najróżniejsze atrybuty. Niektóre bóstwa są antropomorficzne, inne bardziej abstrakcyjne. W tradycjach mistycznych głównych światowych religii – systemów wierzeń, które uznajemy za duchowe – pojawia się wspólny wątek obecny w odmiennych i zdecydowanie odległych kulturach: to idea, że niepoznawalny Bóg jest wszędzie i jest wszystkim, również nami.

Które sieci neuronowe w mózgu są najaktywniejsze, gdy żarliwie się modlimy, błagamy Boga, śpiewamy w świątyni, zachwycamy się biblijną historią, bronimy naszych religijnych przekonań lub robimy inne rzeczy związane z naszą wiarą? A które nie wykazują aktywności? Co robi nasz mózg, kiedy doświadczamy mistycznych lub transcendentnych przeżyć? Które układy mózgowe uczestniczą w naszej religijności i duchowości? W jaki sposób odczuwamy i przeżywamy to, co zdaje się wykraczać poza nas samych? Co jest wspólne w doświadczeniu religijnym osób różnych wyznań?

Ta książka jest właśnie o tym, jak to wszystko się dzieje – jak mózg umożliwia ludziom bycie istotami religijnymi i duchowymi.

W tym podstawowym dziele Gabriela wyjaśnia wielowarstwowe współzależności pomiędzy wszechświatem - makrokosmosem, a człowiekiem - mikrokosmosem. Po raz pierwszy dane nam jest głębokie wejrzenie w tą potężną sieć komunikacji, w tą wszechobejmującą siec nadawania i odbierania, w gigantyczną buchalterię Pana Boga.
Ta książka pokazuje, że na ziemi wre niewyobrażalna duchowa walka pomiędzy tym, co demoniczne, a tym, co boskie.