System Putina

Królowe epoki przepychu i upadku – Kamil Janicki powraca do historii silnych kobiet! Kontynuacja bestsellerowych Dam złotego wieku, na jaką czekaliśmy! XVII wiek był stuleciem nieskrępowanej wolności, ale tylko dla tych, którzy nosili szlacheckie kontusze. Jednak być może było to przede wszystkim stulecie wyjątkowych kobiet? W dużej mierze dzięki nim trudny wiek XVII nie przeszedł do historii jako epoka ostatecznego upadku, ale srebrny okres dziejów Rzeczypospolitej… W swojej najnowszej książce Kamil Janicki z doskonałym wyczuciem napięć i dramatów snuje opowieść o potężnych i ambitnych Francuzkach na polskim tronie: Ludwice Marii Gonzadze – żonie Władysława IV i Jana Kazimierza, oraz wielkiej miłości Jana III Sobieskiego – Marii Kazimierze d’Arquien, zwanej Marysieńką. Ludwika Maria namawiała drugiego męża, by wytrwał w oporze przeciw Szwedom nawet w najczarniejszych chwilach niszczycielskiego potopu. To ona wizytowała polskie szańce pod Warszawą, a gdy starcia zbrojne dobiegły końca, podjęła konieczną – ale też skazaną na porażkę – walkę o reformę kraju. Maria Kazimiera jako siedemnastoletnia panna na wydaniu wyszła za Jana Zamoyskiego, gdy jednak mąż niespodziewanie umarł (mając zaledwie 37 lat), nie minęły dwa tygodnie, a Maria Kazimiera i pan Sobieski potajemnie stanęli na ślubnym kobiercu. Stało się to nie tylko za zgodą, ale wręcz pod naciskiem królowej, która – w myśl zachowanej relacji niemieckiego szpiega – przyłapała ich nocą „na uczynku”. Oto wciągająca biografia przedstawicielek najświetniejszych arystokratycznych rodów Francji, którym udało się trzeźwo, dalekosiężnie i wytrawnie zagrać bardzo trudną kartą.

Marc Bloch (1886–1944), francuski historyk rozstrzelany przez nazistów za działalność w ruchu oporu, jest dziś w swojej dziedzinie legendą, a na jego dorobku wychowali się tacy badacze jak na przykład Jacques Le Goff. Główne dzieła Blocha to Społeczeństwo feudalne (1940) i właśnie Królowie cudotwórcy (1924). Królowie… są pracą zaliczaną do antropologii historycznej i historii mentalności w duchu słynnego czasopisma „Annales”, którego Bloch był współzałożycielem. Traktują o nadprzyrodzonym jakoby darze francuskich i angielskich królów leczenia tzw. skrofułów, czyli ropnego zapalenia węzłów chłonnych szyi. Nie jest to jednak sensacyjna opowieść o domniemanych cudach, lecz analiza średniowiecznej i późniejszej mentalności społecznej. Istniała praktyka, zdaniem Blocha rozpoczęta w XI wieku we Francji, a nieco później w Anglii, „leczenia” skrofulozy dotykiem rąk władcy. Niektórzy z nich odprawiali ten rytuał na setkach zgromadzonych określonego dnia chorych, po raz ostatni w XVIII wieku w Anglii, a w XIX wieku we Francji. W tym osobliwym zjawisku skupiają się, badane przez autora, różne motywy, które je wspierają i utrwalają: od politycznego wykorzystania „świętości” króla do wzmocnienia jego władzy świeckiej po „zbiorową pomyłkę” ludowych wierzeń. Ostatecznie więc to, trzeba przyznać, dość osobliwe studium dotyczy historii politycznej – próby sakralizacji monarchii i króla na wzór wschodniego basileusa.

Przez średniowiecznych historyków porównywany do Karola Wielkiego i króla Artura, w późniejszej historiografii oceniany był wyłącznie przez pryzmat wypraw krzyżowych. Demonizowany przez wrogów, na czele z Filipem II, i sprowadzony do roli awanturnika
przez protestanckich historyków, najbardziej obiektywnych opinii doczekał się ze strony muzułmanów.

„Ryszard I, wyjątkowy na tle innych królów Anglii, odgrywał główną rolę w wielkich wydarzeniach historycznych – w walce o władzę nad Bliskim Wschodem, rozgrywającej się wówczas między wyznawcami dwóch religii, islamu i chrześcijaństwa. Inni angielscy władcy, nawet ci najbardziej ambitni, sprytni, zdolni i żądni władzy, swoje panowanie i kampanie wojenne ograniczali do północno-zachodniego zakątka Europy. Żaden inny król nie podjął wyzwania nawet częściowo porównywalnego z zadaniem poprowadzenia floty i armii na wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Żaden inny nie stawił też czoła równie groźnemu
przeciwnikowi jak wielki Saladyn […].

Ci, którzy uczestniczyli w oblężeniu Akki, wierzyli, że są świadkami wielkiego wydarzenia historycznego, porównywalnego do oblężenia Troi […]. To właśnie wtedy, opisując pierwsze spojrzenie Ryszarda na obleganą Akkę i pobliskie wzgórza, Ambroży, minstrel i historyk trzeciej krucjaty, po raz pierwszy nadał królowi słynny przydomek: Lwie Serce”.

John Gillingham koncentruje się nie tylko na politycznych dokonaniach władcy, ale prezentuje znacznie szersze spojrzenie na postać króla-krzyżowca, pokazując Ryszarda również jako króla rycerza. W książce angielskiego badacza widzimy także dobrze wykształconego władcę i zręcznego dyplomatę, który potrafi zadbać o finansowy aspekt trzeciej krucjaty.

On oddał dla niej tron Ona oddała dla niego wszystko

Miłość do tej kobiety była tak wielka, że król oddał za nią koronę. A może monarcha szukał również ucieczki od ciężaru panowania? Zadania, któremu – jak mniemał – nie zdoła sprostać? Wendy Holden, autorka licznych bestsellerów, powraca w tej powieści do jednego z najgłośniejszych skandali XX wieku.

Rok 1928. Do Londynu przybywa z mężem Amerykanka w średnim wieku i przeciętnej urody. Nie ma pieniędzy ani znajomości, pierwsze miesiące w tym mieście przynoszą jej jedynie zawód i rozgoryczenie. Chcąc wypełnić pustkę samotnych dni, namiętnie czytuje modne pisma i chłonie wiadomości z życia towarzyskich elit Londynu. Jej los ulega nagłej odmianie, gdy dzięki pewnemu zaproszeniu uzyskuje dostęp do kręgów towarzyskich księcia Walii, następcy tronu. Od pierwszego spotkania książę jest zauroczony jej amerykańskim akcentem i prostolinijnym sposobem bycia. Wallis Simpson wnosi powiew świeżego powietrza w duszną dworską atmosferę jego codziennej egzystencji. W miarę upływu czasu coraz mocniej łącząca ich przyjaźń przeradza się w miłość. Wallis zdaje sobie sprawę, że jej szczęście nie może trwać wiecznie. Książe w końcu poślubi odpowiednią kandydatkę na królową, a ona wróci do męża. Nagła śmierć Jerzego V ostatecznie przesądza o dalszym biegu wydarzeń. Książę Walii zostaje królem Edwardem VIII. Wtedy jednak, ku zdumieniu i przerażeniu Wallis, oznajmia, że nigdy nie dopuści do ich rozstania. Bajkowy romans zmienia się w koszmar. Cała rodzina królewska zwraca się przeciw niej, a król Edward VIII, nie uzyskawszy zgody na ich małżeństwo, postanawia zrzec się tronu. Wallis Simpson staje się przedmiotem kampanii oszczerstw i powszechnej nienawiści, kobietą oskarżaną o upadek monarchii, symbolem wszelkiego zła i bohaterką królewskiego skandalu stulecia. [cytat na lewe skrzydełko] „Niewielu osobom dane było spędzić lockdown w towarzystwie legendy. Ja miałam szczęście przetrwać ten trudny czas z Wallis Simpson. Jej postać zawsze mnie fascynowała i po ukończeniu Guwernantki – powieści o inspirującej młodej kobiecie, która była nauczycielką księżniczek Małgorzaty i Elżbiety Windsor, zdecydowałam, że tematem mojej kolejnej książki będzie właśnie Wallis. Podobnie jak Marion Crawford, bohaterka Guwernantki, także Wallis wstrząsnęła Domem Windsorów. Jednak przed rozpoczęciem prac dokumentacyjnych nie zdawałam sobie sprawy, jak wiele łączy te dwie historie. Tymczasem w obu przypadkach z chwilą wejścia w królewską rodzinę reputacja obu kobiet została zniszczona. Im więcej czytam o Wallis, tym bardziej wątpliwa wydaje mi się utrwalona tradycją opinia, że była to zimna łowczyni fortun, która chciała zostać królową Anglii”. [bio autorki na skrzydełko] WENDY HOLDEN pracowała jako dziennikarka „The Sunday Times”, „Tatlera” i „The Mail on Suday”, zanim zdecydowała się poświęcić karierze literackiej. Trzynaście jej powieści znalazło się w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy bestsellerów. Jej prozę charakteryzuje szybkie tempo, humor i błyskotliwy styl. Wendy jest mężatką i ma dwoje dzieci, mieszka w Derbyshire.

Dlaczego tak wielu oddaje władzę tak nielicznym i jaką to wróży nam przyszłość. W dobie, gdy demokracje na całym świecie są w niebezpieczeństwie bądź się rozpadają, Kara Cooney szuka w starożytnym Egipcie – pierwszym w historii scentralizowanym mocarstwie – wytłumaczenia, dlaczego społeczeństwa tak ochoczo wspierały reżimy autorytarne. Prowokacyjnie odwołuje się do pięciu władców symboli, którzy rządzili Egiptem w sposób absolutny, poszukując w starożytności lekcji, którą odrabia współczesność. Narzędzia legitymizujące system, w którym jednostka rządzi ogółem, są dobrze znane: od monumentalnej architektury i religijnego zapału z jednej strony po nacjonalizm i kolonizację z drugiej. Autorka z przekonaniem, klarownie i zgrabnie zgłębia przeszłość, stawiając w nowym świetle naszą niespokojną teraźniejszość.

W XV wieku turecka nawała zagroziła chrześcijańskiemu światu. Władysław Jagiellon, król Polski i Węgier, zostaje uwikłany w niebezpieczną politykę możnych i duchowieństwa. W tym trudnym okresie z przeciwnościami walczy wspaniały potomek Jagiełły, dzielny, uczciwy i szczery Władysław, później zwany Warneńczykiem. Przeznaczenie prowadzi go do strasznej bitwy, w której na długie lata rozstrzygną się losy Europy Południowej i jego samego. Jesteśmy świadkami intryg dworu i kościoła, bohaterstwa rycerstwa polskiego i węgierskiego, wahań i rozterek młodziutkiego króla oraz zakusów na odebranie mu korony. To wszystko tworzy barwny fresk kończącego się średniowiecza. Powieść opowiedziana jest ustami kilku narratorów, m.in. samego króla, biskupa Oleśnickiego, legata papieskiego Cesariniego i generała węgierskiego Hunyadyego, często pozostających ze sobą w konflikcie.