Szaman Morski

Jest rok 1968. W szalony wokółziemski samotniczy wyścig wyrusza dziewięciu śmiałków. Jednym z nich jest Bernard Moitessier. To był pierwszy taki wyczyn w historii żeglarstwa. Zawody Golden Globe Race zorganizował brytyjski dziennik Sunday Times. Regaty trwały dziesięć miesięcy. Jako pierwszy linię mety przekroczył Sir Robin Knox-Johnston. Bernard Moitessier, który prowadził przez większość czasu i miał szanse na zwycięstwo, postanowił nie kończyć żeglugi. Okrążył glob półtora raza… „Długa droga” to pamiętnikarski opis tej najdłuższej samotnej podróży (34 455 mil – 69 367 km) bez dobijania do lądu. Zapis zmagań z żywiołami, obcowania z przyrodą: morzem, latającymi rybami, pomocnymi delfinami, zmagań z jachtem, codziennością, samotnością i dolegliwościami ciała. Zachwyt nad światem, zachłystnięcie wolnością.

Czesław Marchaj urodzony w 1918 to jeden z najsłynniejszych polskich naukowców.
„Dzielność morska” to zapewne najwybitniejsze dzieło dotyczące żeglarstwa w literaturze światowej od czasu mistrzowskiego dzieła jakim jest „Teoria żeglowania” tego samego autora.
Po raz pierwszy przedstawiono logicznie naukowe kryteria pomagające ocenić prawdopodobną dzielność morską każdej łodzi. W swej argumentacji autor wykorzystuje przede wszystkim rysunki, znakomite fotografie oraz zdrowy rozsądek czytelnika.
Jest to niezwykle przejrzysta analiza procesu, wskutek którego pogoń za jak największymi osiągami regatowymi prowadzi do rozwoju jachtów żaglowych o potencjalnie niebezpiecznych właściwościach morskich. Wykazuje, w jaki sposób w konstrukcji nowoczesnych jachtów poświęca się nierzadko bezpieczeństwo na rzecz prędkości i innych cech łodzi.
Jest to fundamentalna praca skłaniająca do zmian sposobu myślenia o popularnych kierunkach w konstrukcji jachtów zarówno regatowych, jak i turystycznych.

Elemka od początku była pechowa.

Zbudowana w 1918 roku w Kanadzie (pod nazwą Cap Nord) pływała rzadko, bo silnik nieustannie ulegał awarii. Przechodziła z rąk do rąk, by w sierpniu 1934 roku trafić w końcu do Polski. Amerykański szkuner zakupiła Liga Morska i Kolonialna. Elemka miała być statkiem szkoleniowym, ale także pływać do portów afrykańskich, by szukać nowych rynków zbytu.

"Poradnik żeglarski, czyli jak pływać szybko, dobrze i bezpiecznie" przeznaczony jest dla żeglarzy, którzy planują wakacyjne rejsy na jeziorach i chcą czuć się pewniej na wodzie. Zamiast teorii zawiera praktyczne porady doświadczonego żeglarza bogato ilustrowane zdjęciami i rysunkami. Autor radzi m.in., jaki jacht wybrać, jak się przygotować do rejsu, jak wyjść z ciasnego portu i bezpiecznie do niego wejść, jak pokonać śluzę i pływać podczas sztormowej pogody.

Ilustrowany słownik żeglarski, zawierający podstawowe zwroty w 9 językach:polskim, angielskim, duńskim, hiszpańskim, greckim, francuskim, niemieckim, portugalskim i włoskim.
Na czytelnych schematach przedstawiono słownictwo związane z budową i wyposażeniem jachtu, żeglugą i manewrami, awariami i ich naprawami oraz wypadkami.
Must have każdego żeglarza i skippera wypływającego na morze i poza Polskę

Sto lat polskich żaglowców opisane w pasjonujący sposób przez doświadczonego oficera Daru Młodzieży i autora wielu książek żeglarskich i harcerskich. Od pierwszych podróży „Lwowa” aż po żeglugę „w czasach zarazy”. Autor obficie korzysta ze swego niezwykłego daru opowiadania historii, przeplata je anegdotami, ciekawostkami, biogramami. Nie pomija niczego, co dla miłośników żeglarstwa może być ciekawe i frapujące. Do tego ponad 400 wysokiej jakości, często unikatowych ilustracji i piękna szata graficzna. Uczta dla żeglarzy i miłośników morza.
Z przedmowy Andrzeja Szlemińskiego: Chwała Autorowi za podjęcie trudu dotarcia do rozmaitych źródeł i udostępnienie nam rezultatów tej pracy. W efekcie dostaliśmy do rąk nie tylko frapującą opowieść, ale również rodzaj encyklopedii tematycznej, do której będziemy wracać przy różnych okazjach. Uważny i wrażliwy, jak również znający morze i żaglowce czytelnik z pewnością zauważy, że w całej opowieści przewija się jeden znaczący aspekt. Jest to oczywiście wychowawcza, a przede wszystkim kształtująca charakter młodych ludzi, chociaż nie tylko młodych, rola uczestnictwa w rejsie na żaglowcu szkolnym. Statek żaglowy i morze, po którym żegluje, wraz z wypracowanymi przez wieki regułami postępowania stanowi naturalne środowisko stawiające wymagania wpływające na tegoż charakteru kształtowanie. Ostatnio rozwinęła się tendencja do szczegółowej analizy i naukowego opisywania tego zjawiska, ale jako osobie od dziesięcioleci zaangażowanej w tego rodzaju działalność bliska mi jest forma jej postrzegania przez Autora, czyli najprostsza.
(…) Jak zauważył Autor, nie wszystkie nacje jednakowo, ale i różnie z upływem czasu oceniały walory żaglowców jako stwarzających unikalne środowisko mające wpływ na kształcenie i kształtowanie charakterów przyszłych marynarzy, i nie tylko. W latach pięćdziesiątych XX wieku zarysowała się realna groźba, że żaglowce, zwłaszcza te największe, znikną z mórz i oceanów. Na szczęście tak się nie stało i chwała tym, którzy do tego nie dopuścili w kraju, gdzie jak pisał Sebastian Fabian Klonowic pod koniec XVI wieku: „Może nie wiedzieć Polak, co to morze, gdy pilnie orze”. I chwała tym, którzy nie tylko na żaglowcach pływają, ale również o nich piszą. Bo historia polskich żaglowców szkolnych to dla nas Polaków niewątpliwy powód do dumy.