Szklarz

Nili Amit była przez wiele lat dyrektorem administracyjnym Wydziału Nauk Ścisłych Uniwersytetu Telawiwskiego. Obecnie dzieli czas miedzy Polską a Izraelem i przez ostatnie lata jest wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim i w Collegium Civitas w Warszawie. Prowadzi blok zajęć poświęconych współczesnemu Izraelowi. Tematem wykładów jest izraelska tożsamość i kultura. Pani Amit współpracuje także z powstającym w Warszawie Muzeum Historii Żydów Polskich jako koordynatorka do spraw kontaktów akademickich, wymiany studentów i młodzieży, jak i projektów dokumentacji. Jak przystosowała się do twardych pionierskich warunków nowopowstałego Izraela „panienka z dobrego polskiego domu”? Nili Amit ma wielki dystans zarówno do siebie, jak i do świata, który opisuje. Ułatwia to ogromne poczucie humor, dzięki czemu tę niewielką książeczkę czyta się z niezwykłą przyjemnością. Dzięki wyjątkowemu darowi obserwacji autorki dowiadujemy się wiele o tym, jak wyglądało – i jak wygląda obecnie – codzienne życie w Izraelu.

Tom „ Architekt wolnej Polski” poświęcony został wszechstronnej roli, jaką premier Tadeusz Mazowiecki odegrał w budowaniu wolnego, nowoczesnego państwa. Jak mało kto ten wybitny intelektualista i prawdziwie demokratyczny polityk rozumiał wartość wolności i dialogu. „Można się różnić, można się spierać. Ale nie wolno się nienawidzić” powtarzał, wskazując kierunek mieszkańcom młodego kraju między Bałtykiem i Tatrami.
Teksty napisane przez uczniów, współpracowników i przyjaciół premiera Mazowieckiego dają obraz jego wielkości i bezkompromisowości. Niektóre stanowią historyczne świadectwo jego ważnych dokonań, inne są próbą interpretacji najbliższych mu wartości i idei. Łączy je osobisty ton, a zarazem wysoka erudycja Autorów. Przede wszystkim jednak tom pokazuje aktualność właściwego premierowi spojrzenia na Polskę.
Książka ukazuje się w 90. rocznicę urodzin Naszego Premiera.

Ostatni tom Dzieł zebranych Witkacego to praca ogromna, pionierska, bezprecedensowa: bibliografia wszystkich jego utworów literackich (powieści, dramatów, wierszy), pism estetycznych i filozoficznych oraz listów. Odnotowano dostępne dokumenty biograficzne oraz dane dotyczące recepcji w kraju i na świecie. Osobny dział poświęcony jest recepcji twórczości Witkacego w nowych mediach. Pisze prof. Janusz Degler: „Obecność Witkacego od ponad półwiecza jest […] obecnością zwielokrotnioną i wieloraką. Jest to obecność dramaturga i malarza, powieściopisarza i teoretyka sztuki, filozofa i fotografa […]. Odkrywamy raz po raz odbicia Witkiewicza, które zmieniają się i opalizują nowymi znaczeniami w zależności od aktualnego kontekstu, ale jego prawdziwa twarz pozostaje tajemnicą”.

W powszechnej świadomości Roman Bratny jest przede wszystkim autorem Kolumbów – fundamentalnej powieści, która na dziesięciolecia ukształtowała obraz powstania warszawskiego i wojennej generacji dwudziestolatków. Emil Marat przygląda się jednak całej twórczości pisarza –olbrzymiej, niejednokrotnie zaskakującej, dobrej, ale i bardzo słabej, bo w niej Bratny zdawał się wręcz wściekle walczyć z mitem, do którego stworzenia sam się przyczynił. W wartkiej biografii Emil Marat przeprowadza czytelników przez życiowe ewolucje pisarza. Poeta, prozaik, powstaniec, podczas wojny – nacjonalista, po wojnie – komunista. Gdy był młody, wierzył w siłę, potem się jej bał. Wydawało mu się, że pokonać można tylko „małe zło”, a to wielkie, historyczne jest prawem dziejów, że żaden zryw z nim nie wygra. Swoją twórczością chciał przekonywać do tego innych. Z czasem zdawał się zapominać, co jest celem, a co środkiem, który do tego prowadzi – żył w złudzeniu wiecznej racji i w wygodzie PRL-owskiej literackiej gwiazdy. Poza tym znakomity kumpel, wykorzystujący swoją pozycję, by pomagać przyjaciołom i znajomym. Dla młodszego brata niemal bóg. A także kobieciarz i niezbyt dobry ojciec, który ostatnie lata spędził gdzieś na zagubionej mazurskiej wsi. Emil Marat – przybliżając życie i twórczość Bratnego – pokazuje, skąd wywiódł się najpoczytniejszy polski pisarz czterdziestu powojennych lat i co z jego twórczości pozostało dzisiaj.

Pilotuje samoloty i jest frontmanem Iron Maiden. Cechuje go taka sama pewność siebie, profesjonalizm i rozmach, jakimi zabłysnął, gdy ujrzałem go po raz pierwszy. Ma dźwięczny, kojący głos – wyobraźcie sobie, że miałby się przedstawić jako kapitan waszego samolotu swoim słynnym krzykiem. Jak na ironię, jednym z jego pseudonimów jest „syrena przeciwlotnicza”. Zdarza się, że ludzie lubią się porywać na różne rzeczy, ale nie zawsze wykazują się przy tym inteligencją. Kończy się głównie na przechwałkach. Ale Bruce nie jest taki. Kiedy ma coś do zrobienia, nie ma miejsca na ściemnianie.
Ian Gillan o Brusie Dickinsonie

Pilot, szermierz, prezenter radiowy i telewizyjny, autor książek, producent piwa, przedsiębiorca, ale przede wszystkim jeden z najsłynniejszych głosów w muzyce rockowej. Bez Bruce’a Dickinsona na czele Iron Maiden nie wzniósłby się na taki poziom i nie osiągnął takiej sławy. Niewielu potrafi ze swoim głosem zrobić to, co on. Niewielu z taką charyzmą potrafi dyrygować kilkusettysięcznym tłumem. Niewielu z taką energią przez dwie godziny włada sceną. I niewielu, którzy odnieśli podobny sukces, tak twardo stąpa po ziemi, nie ulegając pokusom sławy.Bruce Dickinson należy do grona prawdziwych ludzi Renesansu, jest przykładem tego, że każde marzenie można spełnić, wystarczy tylko siła, zapał, determinacja i ciężka praca. Te cechy pomogły mu odnieść sukces na wielu płaszczyznach i w wielu dziedzinach. Dzięki tym cechom wygrał coś więcej – wygrał życie. Gdy w grudniu 2014 roku zdiagnozowano u niego potencjalnie śmiertelną chorobę, nie załamał się, tylko podjął walkę, która już po kilku miesiącach okazała się zwycięska.

O tym wszystkim opowiada biografia autorstwa Joe Shoomana, który śledzi losy Dickinsona od dzieciństwa poprzez działalność w szkolnych zespołach i pierwsze sukcesy po dołączeniu do Samson, aż po wielką karierę z Iron Maiden i poszukiwania własnej tożsamości na płytach solowych. Nie zapomina przy tym przedstawić Bruce’a jako człowieka, który swoją pasją życia zaraża innych.

Niepokojący, barwny portret Schulza – artysty niepowtarzalnego.
Jako dziecko: piąty. Najmłodszy syn Jakuba Schulza i Henrietty z domu Kuhmerker. Po śmierci ojca i brata: jedyny żywiciel rodziny. Jako uczeń: wybitny. Jako nauczyciel: nieznoszący swojej pracy. Za sprawą Xięgi Bałwochwalczej: nazywany przez niektórych szerzycielem pornografii. Dzięki Zofii Nałkowskiej: geniusz awangardy. W Drohobyczu: artysta wyjątkowy. W żydowskim getcie: jeden z wielu mu podobnych, którego śmierć nie znaczy nic.
Pozostały po nim niekompletne listy, legenda o niedokończonej powieści, baśniowe malowidła ścienne wykonane podczas wojny dla synka gestapowca. I miano jednego z najważniejszych prozaików 20-lecia międzywojennego, o którego Sklepach cynamonowych słyszał każdy Polak.
Anna Kaszuba-Dębska – malarka, graficzka, ilustratorka. Pisarka. Reżyserka filmów animowanych i reklam. Znana z instalacji artystycznych Projekt szpilki i Emeryty inspirowanych dziełami Brunona Schulza. Współtworzy Fundację Burza Mózgów organizującą największy w Europie Festiwal Literatury dla Dzieci. Autorka książki Kobiety i Schulz. W 2018 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatura.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.