Sztuka zarządzania oświatą Przywództwo i zarządzanie. Teoria i praktyka

Klamrami książki są teksty krytycznie analizujące założenia reformy akademickiej (2017: Reforma nauki – nauka reformy) oraz rysujące perspektywy dla wdrożenia uchwalonego ostatecznie prawa (2020: Zamęt u źródeł), wobec powszechnie znanych, nieusuwalnych zaszłości. Autor trwa na posterunku obserwatora spraw uczelnianych, które opisywał na różnych poziomach – najpierw w felietonach, odbijających jak w lusterku uczelnianą codzienność (Ul. Obrazki akademickie), potem w artykułach analizujących rozwiązania prawne i utrwalone obyczaje typowe w polskich uczelniach (Co dalej? Akademicka dysputa).

Obecny zbiorek zawiera publikowane eseje, artykuły oraz wywiady, w których sprawy uczelniane oglądane są z dystansu bardziej odległego, poświęcone zagadnieniom dla uczelni fundamentalnym: powojennej historii polskiego uniwersytetu (przykład UW), idei uniwersytetu europejskiego (Jaspers), roli nauki w uniwersytecie (Grabski) oraz znaczeniu uczelni wyższej dla kultury narodowej (debata PAU). Znajdziemy tu także wywiad o studiowaniu w uniwersytecie brytyjskim, dedykowane studentom cytaty o życiu uniwersyteckim oraz ślad debaty o tym, jaka jest, a jaka być powinna rola profesora w uczelni wyższej. Wspólnym ich mianownikiem jest spojrzenie na rolę uczelni jako źródło kultury społecznej. Zdaniem Autora analiza zjawisk w przekroju historycznym, pokoleniowym oraz europejskim, wskazuje niezbędne kierunki przywracania polskim uniwersytetom ich naturalnej roli ostatecznego wzorca w dziedzinie edukacji oraz kultury.

Przed współczesną szkołą jako ważnym środowiskiem wychowawczym i instytucją edukacyjną stawia się coraz poważniejsze zadania oraz wskazuje na konieczność zmiany dotychczasowego funkcjonowania szkoły na taki, który pozwoli aktywnie dostosowywać uczniów do otaczającej ich rzeczywistości społecznej. Powielanie w procesie edukacji tradycyjnych koncepcji nauczania okazuje się bowiem mało skuteczne wobec nowych potrzeb życia jednostkowego, społecznego i gospodarczego i tym samym utrudnia otwarcie się młodego pokolenia na nowości.

Celem poznawczym pracy jest zbadanie opinii studentów kierunku pedagogika na temat posiadanych kompetencji społecznych służących realizacji założeń pedagogiki konstruktywistycznej promującej uczenie się jako główny paradygmat procesów edukacyjnych oraz służących likwidowaniu barier w dostępie do edukacji dzieci i młodzieży pochodzących ze środowisk spauperyzowanych, bardzo często niewydolnych wychowawczo i stanowiących poważne zagrożenie dla prawidłowego procesu socjalizacji młodego pokolenia. Jako cel praktyczny opracowania wskazano sformułowanie wskazań pedagogicznych służących upowszechnianiu idei społeczeństwa uczącego się oraz optymalizacji procesu służącemu zapewnianiu „równości w dostępie do edukacji” wszystkim dzieciom, bez względu na status społeczny i ekonomiczny rodziny pochodzenia, w jakiej przyszło im się wychowywać oraz nabywać pierwszych doświadczeń, uczyć się rozumienia norm i wartości, kształtować własne postawy społeczne oraz precyzować cele i plany życiowe oraz pracowanie zaleceń służących optymalizacji procesu edukacji nauczycielskiej ze szczególnym położeniem nacisku na kształtowanie szeroko rozumianych kompetencji społecznych nauczycieli i wychowawców.

W książce zaprezentowano problematykę budowania i rozwoju trwałych relacji pomiędzy uczelnią publiczną a przedsiębiorstwami. Procesowe podejście do planowania oraz implementacji współpracy uczelni z interesariuszami ze środowiska biznesu pozwala budować partnerskie relacje z przedsiębiorstwami, co przekłada się na szereg korzyści społecznych i ekonomicznych.

Wśród omówionych zagadnień m.in.:
• rosnąca rola zaufania jako czynnika stymulującego interakcje społeczne i biznesowe pomiędzy współpracującymi organizacjami
• geneza i rola relacji we współczesnym zarządzaniu i budowaniu wartości
• jak przeobrazić jednorazową współpracę w relację opartą na wspólnych fundamentach, czyniąc z uczelni podmiot, który inicjuje współpracę i aktywnie dba o jej jakość
• pełna charakterystyka czynników i metod zarządzania relacjami z interesariuszami przez władzę uczelni publicznych.

Szkoła przyjazna kreatywności to najnowsza książka znanego w Polsce eksperta i propagatora nowoczesnych metod zarządzania szkołą. Każdy nauczyciel, dyrektor szkoły, badacz zajmujący się edukacją czy pracownik administracji oświatowej znajdzie w tej książce olbrzymią liczbę cennych i praktycznych porad odnośnie do tego, jak organizować pracę szkoły w XXI wieku w epoce sztucznej inteligencji oraz dojścia do głosu pokoleń Z i Alfa. Książka stanowi kompendium wiedzy o tym, jak zrozumieć kreatywność uczniów i jak się o nią troszczyć. Wiedza i umiejętności, które są propagowane w tej książce, nie są nauczane ani na studiach nauczycielskich, ani na większości szkoleń dla nauczycieli. Książka będzie także bardzo przydatna rodzicom zainteresowanym wychowywaniem kreatywnych dzieci. Patronat: Artevitas.

W badaniach nad szkolnictwem wyższym w Polsce brakuje prac eksplorujących proces zmiany, gdyż dominują publikacje będące diagnozą jego stanu. Dlatego ze względów poznawczych interesujące wydawało się Autorce publikacji postawienie pytań o to, jak przebiega taki proces w nowych warunkach systemowych. Za podjęciem takiej problematyki przemawiał także wyraźny niedobór opracowań teoretycznych i empirycznych poświęconych polskiemu wyższemu szkolnictwu zawodowemu, jak również przekonanie, że każda zmiana edukacyjna jest zjawiskiem domagającym się badania. Ich prowadzenie przyczynia się do wzbogacenia teorii zmian edukacyjnych, a także doskonalenia polityki oświatowej.

Jak nie zaprzepaścić wrodzonych możliwości i zdolności dziecka? Jak w toku pedagogicznej działalności wydobyć z naszych podopiecznych to, co najlepsze i najbardziej cenne? W żłobkach mamy do czynienia z małymi dziećmi, takimi, które nie zwerbalizują problemu. W jaki sposób mamy pomagać małym ludziom, aby stali się samodzielni, starali się żyć mądrze i potrafili odróżnić dobro od zła? Autorzy poszczególnych rozdziałów to uznani pedagodzy i psycholodzy, osoby pracujące z dziećmi i dla dzieci, wykładowcy uczelni pedagogicznych i kierownicy żłobków. W swoich tekstach dokonują analizy rzeczywistości żłobkowej i z refleksją, ale i pokorą podchodzą do dziecięcych możliwości oraz rozwiązań metodycznych opieki, wychowania i edukacji najmłodszego pokolenia.

Opieka, wychowanie i edukacja małych dzieci wymaga kierowania się mądrością i życzliwym podejściem do dziecka. Codzienne propozycje mają zachęcać do aktywności i wzbudzać ciekawość dzieci. Oferta spędzania czasu w żłobku powinna być atrakcyjna zarówno poznawczo, jak i emocjonalnie. Ma sprawić, aby dziecięca radość pokonała tęsknotę za domem i bliskimi. Mamy nadzieję, że po tę publikację sięgną opiekunowie małych dzieci – rodzice, pedagodzy, psycholodzy i studenci tych kierunków. Warto bowiem mieć świadomość możliwości żłobkowych w obszarze wychowania i edukacji. W serii polecamy: Żłobek. Opieka i wychowanie.