Tablice Geografia

...W niniejszym opracowaniu starałem się pokazać wszystkie polskie nazwy geograficzne – te obecnie uznawane, a także te, które przeszły już do historii. Za polskie nazwy geograficzne uznałem te nadane przez Polaków dla upamiętnienia: wydarzeń historycznych, wybitnych postaci z przeszłości, a także zdobywców, odkrywców, badaczy, naukowców oraz mecenasów wypraw, matek, żon, narzeczonych organizatorów polskich eskapad. Polskie nazwy geograficzne nadawane były także przez lokalne władze dla uhonorowania naszych rodaków, którzy przyczynili się do rozwoju miast, regionów i krajów opracowaniu ujęto także nazwy historyczne, obowiązujące przez pewien czas, a dziś z rożnych względów już niefunkcjonujące...
Ze Wstępu
…Książka Jarosława Fischbacha przypomina o wkładzie Polaków w światowy rozwój cywilizacyjny. Jako Polka mieszkająca w Australii, jestem dumna ze wszystkich śladów polskości poza granicami naszej ojczyzny, które na stałe są wplecione w geografię świata, promują polską kulturę i historię oraz przypominają o walce Polaków o niepodległość. Brakowało pozycji na polskim rynku wydawniczym, która zwróciłaby uwagę na to, jak wiele rożnych polskich akcentów znajduje się na mapie świata. Każdy turysta, podróżnik po przeczytaniu tej książki będzie wiedział, gdzie ich szukać.
Małgorzata Kwiatkowska – Prezes Rady Naczelnej Polonii Australijskiej
…Mam przed sobą bogate – w różnorodne polskie nazwy – poważne dzieło Jarosława Fischbacha. Hasła w książce ułożone są według poszczególnych kontynentów. Polskie nazwy geograficzne, wiele nazw polskich miejscowości czy miast, nazwiska rożnych Polaków reprezentujących przeróżne zawody, którzy zasłużyli się dla danego kraju czy regionu. Przy większości z tych haseł są podane współrzędne, dzięki którym z łatwością można je znaleźć na mapie świata. Autorowi Jarosławowi Fischbachowi należy wyrazić wielki szacunek i zarazem podziw za podjęcie się opracowania „Polskich nazw geograficznych na mapie świata”. Z pewnością dzieło to jest unikatem.
Zdzisław Malczewski SChr – Rektor Polskiej Misji Katolickiej w Brazylii
Jarosław Fischbach – podróżnik śledzący losy Polaków na świecie. Absolwent geografii na Uniwersytecie Łódzkim. Wielki fan Skaldów. Autor książek: „O jeden ląd za daleko”, „Powałęsajmy się po Polsce. Szlakiem Lecha Wałęsy”, „Polskim szlakiem przez Amerykę Południową”; współautor „Atlasu Polonii Francuskiej” i przewodnika „Szlakiem Skaldów”. Książka „Polskim szlakiem przez Amerykę Południową” uzyskała wyróżnienie na Festiwalu Odkrywców i Podróżników „Mediatravel”, była prezentowana w środowiskach polonijnych w: Nowym Jorku, Buenos Aires, Kurytybie, Sao Paulo i Santiago de Chile. Publikował w: „Przeglądzie Polonijnym”, „Poznaj Świecie”, „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej” , „Dzienniku Łódzkim”, brazylijskim „Projecoes – Revista de estudos polono-brasileiros”, nowojorskim „Nowym Dzienniku”, amerykańskim „Magazynie Polonia” i „Link to Poland”. Autor wystaw fotograficznych m.in. w: Sao Paulo, Buenos Aires i Kurytybie.

Dzięki temu wspaniałemu atlasowi najmłodsi wybiorą się w pierwszą w swoim życiu samodzielną podróż po świecie. Z każdą stroną książki będą bogatsi o wiedzę o coraz to innych rejonach naszego globu. Zwiedzą wszystkie kontynenty, poznają państwa i ich mieszkańców, roślinność oraz zwierzęta różnych zakątków świata. Czytelne i kolorowe mapy oraz piękne ilustracje sprawią, że twoje dziecko stanie się ekspertem z geografii.

Paulina i Rafał, dwójka dobrze zapowiadających się obywateli ustrukturyzowanego społeczeństwa, goniąc za marzeniami, zostawia wszystko i rusza przed siebie. Dookoła świata. Bez planu. Jak taka podróż ich zmieni? Czego nauczy o otaczającej rzeczywistości?
Niezwykła ciekawość świata i nieokiełznany optymizm prowadzą tych współczesnych wagabundów do najodleglejszych zakątków naszej planety. Z wyjątkową wnikliwością obserwują świat, wyłapując absurdy podpatrywanej codzienności. Z dystansem do podróżniczego zadęcia, błyskotliwie, a przede wszystkim z humorem serwują czytelnikowi podróżniczy koktajl, który czyta się jednym tchem.
Cztery miesiące jachtostopu na Pacyfiku, własny minivan w Nowej Zelandii, a także ponad 150 tys. km wielkiej przygody z otwartym umysłem i wyczekiwaniem na nieznane. Poszukując sensu życia, Paula i Rafał podpatrują, jak archetyp wolności ma się dziś we współczesnym świecie.
Czy rzut monetą na Pacyfiku może zmienić plany podróżnicze na najbliższe pół roku? W jaki sposób współczesne kanały przerzutowe kokainy w Ameryce Łacińskiej wpływają na los Indian? A w jaki oddziałują na świat podróżników i turystów? Ile świń warta jest dobra żona w hierarchicznych kulturach klanowych na Pacyfiku? A ile można dać za żonę z „second handu”? Jak złapać jachtostop na Fidżi? Czy kolumbijscy sicarios na pewno już nie istnieją? Odpowiedzi na te pytania znajdą Państwo w książce „Pacyfik i jeszcze dalej”.

To książka opisująca dużą wyprawę w poprzek Wenezueli. Zaczyna się w Kolumbii – Autor prowadzi nas przez niebezpieczne pogranicze, opanowane przez gangi przemytników. Potem spędzamy trochę czasu na wenezuelskiej sawannie, czyli ziemi tamtejszych kowbojów, gdzie żyje się trochę jak w westernie… Wreszcie docieramy do miasta w dżungli, gdzie Autor organizuje wyprawę w górę rzeki Orinoko; na tereny strzeżone i zamknięte. Do tej roboty wynajmuje sobie przemytników szmaragdów, gdyż ci mają swoje tajne przejścia i sposoby oraz odpowiedni sprzęt.
Płyniemy wielką rzeką, spotykamy kolejnych Indian, żyjących tak jak ich przodkowie lub trochę ucywilizowanych, aż wreszcie skręcamy w mniejszą rzekę i znajdujemy się na terytorium Indian Yanomami – plemienia dzikiego i niebezpiecznego. Ich sportem narodowym jest okładanie się maczugami po głowach. Sic!
W tamtych czasach w Wenezueli wydobywano złoto i szmaragdy – na dużą skalę i nielegalnie. Dlatego przez całą tę książkę przewija się wątek przemytniczy. Nasz Autor opuszcza ten kraj przez zieloną granicę z woreczkiem surowych szmaragdów ukrytych w rozporku. W ten sposób zostaje przestępcą. Na ponad dwadzieścia lat, czyli do przedawnienia.
„Piechotą do źródeł Orinoko” to najbardziej bogata w przygody książka Wojciecha Cejrowskiego. Tak jak pozostałe, pełna humoru – Czytelnik będzie często parskać śmiechem, a nawet rechotać na całe gardło. Żaden antropolog tak nie pisze – duża wiedza o dzikich plemionach, a jednocześnie podana tak, że wciąga jak kryminał.
Bardzo plastyczne opisy – Czytelnik widzi, czuje, a do tego jeszcze słyszy w głowie głos Cejrowskiego; tak to zostało napisane.
Antropolog znajdzie tu moc wiedzy fachowej – choćby praktyczne instrukcje, jak organizować wyprawę i jak sobie radzić z Indianami, gdyby wystawili dzidy. Nie-antropolog też chętnie to przeczyta – jak doskonałą powieść przygodową.
Kilkaset stron bardzo wciągającej lektury. Książka przygodowa, sensacyjna, napisana językiem WYBITNYM. Podróżnicza i egzotyczna. Wciąga od pierwszej strony i ciągnie mocno do ostatniej.
W „Piechotą do źródeł Orinoko” jest kilka takich miejsc, scen, które powodują u czytelników zainteresowanie pozostałymi tytułami tego autora. „Orinoko” zaczyna się w miejscu, gdzie kończy się akcja książki „Podróżnik WC”, a kończy w miejscu, gdzie zaczyna się akcja książki „Rio Anaconda”. Każdą z tych pozycji można czytać osobno i w dowolnej kolejności.

Iga i Gutek oraz ich pies Globus to podróżnicy z głowami pełnymi pomysłów. Wyrusz z nimi w podróż po świecie, gdzie żyje mnóstwo fajnych dzieciaków.
Zajrzyj do zimnej Skandynawii, poznaj zwyczaje dzieci żyjących w gorącym Sudanie, zajrzyj do chaty w dalekiej Mongolii, pobaw się z dziećmi z Japonii.
Poznawaj świat!
Wszystkie dzieci są wyjątkowe. Chociaż żyją w różnych częściach Ziemi, to mają podobne marzenia. Pragną być wolne, szczęśliwe i zdrowe.
Książka w radosny sposób uczy życzliwości, akceptacji i otwartości na świat.
Bo ktoś inny to ktoś wyjątkowy

Historia ludzkości niemal zawsze koncentrowała się wokół przetrwania – zwykle na przekór przeciwnościom. Jedną z najbardziej zdumiewających opowieści o przetrwaniu jest historia szesnastowiecznego odkrywcy Willema Barentsa i jego załogi, z którą wyruszył na północ dalej niż poprzednie pokolenia Europejczyków i w trzeciej ekspedycji polarnej stracił statek – skuty lodem przy zamarzniętym brzegu Nowej Ziemi. Przez kolejny rok jego ludzie, z kurczącymi się zapasami pożywienia i niewielką ilością broni, walczyli z niedźwiedziami polarnymi, głodem i niekończącą się zimą.

Willem Barents na krańcu świata Andrei Pitzer to znakomite połączenie opowieści o przetrwaniu z historią wielkiej epoki eksploracji – czasu nadziei, przygody i z pozoru nieskończonych granic ziemi. W centrum opowieści znajduje się Barents, jeden z największych nawigatorów XVI wieku, którego ambicje i obsesyjne dążenie do wytyczenia szlaku przez najodleglejsze zakątki Arktyki zakończyły się tragicznie i zarazem chwalebnie. Losy jego załogi stały się ostrzeżeniem i jednocześnie zachętą dla kolejnych pokoleń polarników.

Rekonstrukcja wyprawy Barentsa w wykonaniu Andrei Pitzer, stanowiąca „głębokie rozmyślania nad ludzką pomysłowością, odpornością i nadzieją” („The New Yorker”), opowiada o funkcjonowaniu człowieka w ekstremalnie niskiej temperaturze, o historii buntu, astronawigacji oraz meandrach budowy schronień, ale przede wszystkim zapewnia wgląd w prawdziwą naturę odwagi.

Andrea Pitzer – 1994 roku uzyskała licencjat w School of Foreign Service Uniwersytetu Georgetown. Studiowała w MIT oraz na Uniwersytecie Harvarda jako członek Nieman Foundation for Journalism. Wykładowca dziennikarstwa w Stanach Zjednoczonych i za granicą. Jej dwie poprzednie -książki: Noc, która się nie kończy. Historia obozów koncentracyjnych oraz Ukryta historia Vladimira Nabokova spotkały się z uznaniem krytyków.