ebook
Tadeusz Nowakowski, bydgoszczanin, dziennikarz, emigrant. Studia o literaturze bydgoskiej tom 2
Magdalena Czachorowska, Mariusz Guzek
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Książka ta, będąc zbiorem indywidualnych wypowiedzi na temat osoby i twórczości Tadeusza Nowakowskiego, jest rodzajem naukowej dysputy, z zauważalnym akcentem emocjonalnym, a nierzadko również nostalgicznym. Powstał szkic portretu niemal kompletny: z wyrazistym konturem, bogatą charakterystyką oraz, co istotne, zaznaczeniem „znaków szczególnych”, objawiających się tak w jego losach i codziennym sposobie życia, jak i w działalności dziennikarskiej i twórczej autora „Obozu Wszystkich Świętych”.
- Tytuł
- Tadeusz Nowakowski, bydgoszczanin, dziennikarz, emigrant. Studia o literaturze bydgoskiej tom 2
- Autorzy
- Magdalena Czachorowska, Mariusz Guzek
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
- ISBN
- 978-83-8018-268-4
- Seria
- Studia o literaturze bydgoskiej
- Rok wydania
- 2019 Bydgoszcz
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 232
- Format
- Format pliku
- ebook
Produkty podobne
"Zmieniając siebie - zmieniam świat" Gloria E. Anzaldúa i jej pisarstwo zaangażowanego rozwoju w ujęciu społeczno-kulturowym
Publikacja jest poświęcona analizie twórczości i filozofii pisarstwa Glorii E. Anzaldúy - znanej amerykańskiej pisarki meksykańskiego pochodzenia. Interdyscyplinarny charakter monografii wynika z tego, że wpisuje się ona zarówno w nurt badań nad Pograniczem (Border studies), studia amerykanistyczne, postkolonialne, jak i gender oraz queer studies. Poruszane są w niej ważne problemy społeczne, polityczne i kulturowe dotyczące mniejszości latynoskiej w USA, a przy tym zwraca się uwagę na walory literackie omawianych utworów. Dużą wartość książki stanowią tłumaczenia wierszy oraz fragmentów jej epokowego dzieła Borderlands/La Frontera dokonane przez Autorkę, ponieważ dotąd w Polsce nikt nie podjął się przekładu twórczości Anzaldúy.
Pomimo obszernej tematyki jest to pozycja napisana językiem zwięzłym i konkretnym, unikalna ze względu na bardzo szeroki krąg potencjalnych odbiorców, którymi mogą być studenci i studentki filologii obcych, studiów międzynarodowych, historii i studiów genderowych; pracownicy naukowi tych dyscyplin; czytelnicy zainteresowani interdyscyplinarnymi badaniami humanistycznymi, tematyką gender czy literaturą mniejszości. Ponadto warto zauważyć, że na polskim rynku wydawniczym brakuje jakichkolwiek materiałów dotyczących Glorii E. Anzaldúy, a w piśmiennictwie światowym nie powstała dotąd monografia jej poświęcona - liczne artykuły dotykające tej tematyki są rozproszone w książkach i periodykach naukowych.
„Marzenie, które czyni poetą”… Autentyczność i empatia w dziele literackim Juliana Kornhausera
Książka, którą trzymają Państwo w rękach, to wyjątkowo kompetentne i przemyślane wprowadzenie w twórczość Juliana Kornhausera. Wybitny polski poeta trafił na znakomitego krytyka, któremu nie po raz pierwszy udaje się przekonać czytelników, że warto czytać wiersze, i że można robić to w sposób niebanalny. Jestem pewien, że interpretacje Adriana Glenia to świetny punkt wyjścia do rozmowy o miejscu Kornhausera, ale także rozmowy o miejscu poezji w naszym życiu i o drodze, jaką ta ostatnia nieustannie w nas przemierza.
Jacek Gutorow
(Od)pamiętywanie – gry z przeszłością w literaturze dla dzieci i młodzieży
Teksty zamieszczone w tomie (Od)pamiętywanie – gry z przeszłością w literaturze dla dzieci i młodzieży skupiają się na problematyce związanej z niezwykle popularnym we współczesnej kulturze zjawiskiem postpamięci. Mówiąc o szeroko zakrojonym projekcie „Postpamięć”, warto przyjrzeć się jego realizacjom obecnym we współczesnej literatury dla dzieci i młodzieży. Ogląd obejmuje reprezentacje przeszłości w literaturze nie tylko XIX i XX wieku, ale również tej najnowszej, refleksję nad gatunkami literackimi (np. powieść historyczna, saga, dziennik, pamiętnik), kategorią wspomnienia, instrumentalizacją i ideologizacją historii w edukacji oraz refleksję nad ponowoczesnymi grami z kanonami (toposami) typowymi dla poszczególnych obrazów przeszłości.
Aleksander Wat – (re)lektury Nowe konteksty, inne perspektywy
Na książkę składa się z osiem części. Trzy pierwsze ukazują w innym świetle początki twórczej drogi Wata, poczynając poematu Ja z jednej i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka, poprzez nowe odczytania manifestów w perspektywie intermedialnej, po rozdział określający Wata jako twórcę nie futurystycznego, lecz dadaistycznego. Kolejne trzy teksty przynoszą rewizjonistyczne sposoby odczytania związków z tradycją. Po pierwsze, śródziemnomorską, interesuje mnie nie tyle podejmowanie przez Wata zdeponowanych w kulturze kodów, lecz, jak można by powiedzieć, Śródziemnomorze „ucieleśnione” w osobistym doświadczeniu. Drugi niezwykle ważny obszar tradycji stanowi dla mnie romantyzm. Najpierw rozpoznaję Watowską podmiotowość jako (po)romantyczną, Wyszedłszy od kwestii dotyczących ukształtowania „ja”, przechodzę do najważniejszej dykcji tak modelowanego podmiotu – do elegijności i rozpatruję ją jako specyficzną jakość Watowskiej wrażliwości i sposobu odczuwania świata. Oba „romantyczne” rozdziały prowadzą w efekcie do propozycji przesunięcia granic literatury modernistycznej. Zgodnie z moimi rozpoznaniami należałoby bowiem postrzegać formację romantyczno-modernistyczną jako nieprzerwane continuum, jako jeden obszar nowoczesności. W części ostatniej zajmuję się Notatnikami Wata. Czytam je zgodnie z postulatami krytyki genetycznej, która nie tyle zwraca uwagę na rezultat końcowy pisania, co na sam proces. Wydobyte z archiwum rękopisy Wata są czystym procesem nieustannego pisania, cechującym się nieukierunkowaną potencjalnością i ciągle odraczaną finalnością. Usytuowanie twórczości Wata w nowych kontekstach pozwala w efekcie odkryć ukryte dotąd aspekty i znaczeni jego twórczości.
Apollinaire à travers l`Europe
Zebrane w książce studia dotyczą obecności Europy (w znaczeniu geograficznym i kulturowym) w twórczości Apollinaire’a, wielkich tematów literatury europejskiej, przewijających się w dziełach twórcy "Alkoholi", recepcji jego pisarstwa w Europie, a także szczegółowych zagadnień związanych z wpływem i echem twórczości Apollinaire’a w Polsce i w dziełach kilku ważnych postaci europejskiej kultury, działających we Francji.
Tom zatytułowany Apollinaire à travers l’Europe (Apollinaire w Europie) jest owocem refleksji badaczy z kilku krajów (Francji, Niemiec, Austrii, Bułgarii, Włoch i Polski), których Instytut Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego w październiku 2011 roku zaprosił do dyskusji na temat Apollinaire’a i Europy.
Teksty w języku francuskim.
Le présent volume est le fruit de la réflexion de chercheurs de plusieurs pays (France, Allemagne, Autriche, Bulgarie, Italie, Pologne) que l’Institut d’Études romanes de l’Université de Varsovie a invités, en octobre 2011, a débattre au sujet d’Apollinaire et l’Europe. Le colloque a pris place dans une longue série inaugurée en 1968 par Maciej Żurowski qui avait allié Michel Décaudin et son équipe (dirigée par la suite par Claude Debon et Daniel Delbreil) aux recherches sur la poésie française de la deuxieme moitié du XIXe et de la premiere moitié du XXe siecle menées a l’Université de Varsovie. Apollinaire a travers l’Europe réunit des études sur l’Europe au sens géographique et culturel dans l’ouvre d’Apollinaire, sur les grands themes de la littérature européenne tels qu’ils se refletent dans les écrits de l’auteur d’Alcools, sur la réception de son ouvre en Europe ainsi que sur plusieurs questions relevant de l’influence ou de la résonance de l’ouvre apollinarienne en Pologne et aupres de quelques figures d’Européens actifs en France.
Architektonika literackiego romansu
Należący do literatury popularnej romans istnieje od starożytności po dziś dzień, a chociaż jego struktura przybiera różne kształty, zasadnicze jej elementy (postać heroiny i jej partnera, topika przestrzeni i czasu miłości oraz schematy fabularne) pozostają niemal niezmienne. Prezentując te zjawiska zarówno w przebiegu historycznym, jak i według kategorii związanych z ich budową, autorka Architektoniki literackiego romansu stara się unikać jednoznacznych ocen deprecjonujących adresowane przede wszystkim do kobiet płody popularnej literatury. Pozostawia więc czytelnikowi książki ich ocenę, dostarczając mu do tego materiału w postaci licznie zgromadzonych cytatów z analizowanych powieści oraz narzędzi teoretycznoliterackich.
