Tamara de Lempicka

Gratka, cymes, prawdziwa perełka dla schulzologów i pasjonatów twórczości autora Sklepów cynamonowych. Na książkę składają się przede wszystkim trzy artykuły prasowe Brunona Schulzam wydrukowane w latach 30. XX wieku w "przeglądzie Podkarpacia", dwa nie ukazały sie jak dotąd w publikacji książkowej. Teksty są ilustrowane, opatrzone wstępem Grzegorza Józefczuka oraz biogramami artystów, którym Schulz poświęcił uwagę. Książka jest dwujęzyczna - teksty wydrukowano po polsku i w ukraińskim tłumaczeniu Wiery Meniok. Pierwszy artykuł to esej o Maurycym Mojżeszu Lilienie (1874 - 1915), rodzonym w Drohobyczu grafiku, którym Schulz był, jak sam o tym napisał - "oczarowany". Dwa pozostałe artykuły dotyczą drohobyckiego plastyka samouka Feliksa Lachowicza (1884 - 1941); jeden z nich przedrukowany został w książce Jerzego Ficowskiego "Okolice sklepów cynamonowych" (1989).

Tytuł przewrotny, bo autor, wybitny brytyjski krytyk dizajnu, nie tylko o Bauhausie pisze: A jak autentyk, B jak Bauhaus, C jak cztery kółka – i tak aż do końca alfabetu. To subiektywny, wycinkowy, ale jednocześnie fascynujący portret przedmiotów z których powstał (i nadal powstaje!) nowoczesny świat. Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, w kilkudziesięciu niedługich rozdziałach z równą swadą pisze o architekturze, jak i o grach komputerowych na przykładzie serii Grand Theft Auto; zajmuje się tematami bardzo rozległymi (film, moda, funkcjonalizm), ale skupia się również na drobiazgach, które wszyscy dobrze znamy z codziennego życia. Nie przestaje zadawać pytań i dociekać natury otaczających nas wytworów współczesności: czym jest autentyczność, a czym podróbka? Dlaczego niedoskonały przedmiot może być bardziej wartościowy niż jego perfekcyjnie dopracowany odpowiednik? Czemu ornament jest sprawą śmiertelnie poważną? Dociekliwość, iście angielskie poczucie humoru i autoironia to cechy charakterystyczne twórczości Sudjica, B jak Bauhaus zaś to książka, której nie sposób odłożyć na półkę.

Deyan Sudjic jest dyrektorem Design Museum w Londynie. Opublikował wiele książek na temat architektury i dizajnu, m.in. The Edifice Complex: How the Rich and Powerful Shape the World, 100 Mile City i Norman Foster: A Life in Architecture. Współtworzył miesięcznik poświęcony architekturze „Blueprint”, jako krytyk współpracował także z „The Observer”. W 2002 roku był dyrektorem Biennale Architektury w Wenecji. W 2013 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazał się jego Język rzeczy, znakomicie przyjęte przez czytelników wprowadzenie do świata współczesnego dizajnu.Tytuł przewrotny, bo autor, wybitny brytyjski krytyk dizajnu, nie tylko o Bauhausie pisze: A jak autentyk, B jak Bauhaus, C jak cztery kółka – i tak aż do końca alfabetu. To subiektywny, wycinkowy, ale jednocześnie fascynujący portret przedmiotów z których powstał (i nadal powstaje!) nowoczesny świat. Deyan Sudjic, dyrektor Design Museum w Londynie, w kilkudziesięciu niedługich rozdziałach z równą swadą pisze o architekturze, jak i o grach komputerowych na przykładzie serii Grand Theft Auto; zajmuje się tematami bardzo rozległymi (film, moda, funkcjonalizm), ale skupia się również na drobiazgach, które wszyscy dobrze znamy z codziennego życia. Nie przestaje zadawać pytań i dociekać natury otaczających nas wytworów współczesności: czym jest autentyczność, a czym podróbka? Dlaczego niedoskonały przedmiot może być bardziej wartościowy niż jego perfekcyjnie dopracowany odpowiednik? Czemu ornament jest sprawą śmiertelnie poważną? Dociekliwość, iście angielskie poczucie humoru i autoironia to cechy charakterystyczne twórczości Sudjica, B jak Bauhaus zaś to książka, której nie sposób odłożyć na półkę.

Deyan Sudjic jest dyrektorem Design Museum w Londynie. Opublikował wiele książek na temat architektury i dizajnu, m.in. The Edifice Complex: How the Rich and Powerful Shape the World, 100 Mile City i Norman Foster: A Life in Architecture. Współtworzył miesięcznik poświęcony architekturze „Blueprint”, jako krytyk współpracował także z „The Observer”. W 2002 roku był dyrektorem Biennale Architektury w Wenecji. W 2013 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazał się jego Język rzeczy, znakomicie przyjęte przez czytelników wprowadzenie do świata współczesnego dizajnu.

Katalog wystawy fotografii, filmów i archiwaliów dokumentujących działalność artystyczną Josepha Beuysa i Tadeusza Kantora w latach 70. w Edynburgu. Przybliża on również sylwetkę i twórczość inspiratora spotkania obydwu artystów, Richarda Demarco, jednego z najważniejszych animatorów sztuki w Wielkiej Brytanii, którego rysunki i akwarele zostały pokazane w przestrzeni Biblioteki MOCAK-u. Obok tekstów na temat artystów i archiwalnych fotografii publikacja zawiera kalendaria twórczej aktywności Beuysa i Kantora w Szkocji, uzupełnione materiałami prasowymi oraz wspomnieniami bezpośrednich świadków wydarzeń, a także kalendarium życia i działalności Demarco.

To nie jest wystawa. To nie jest retrospektywa. To kolejny akt w procesie pracy nad nowym projektem. Pokaz dzieł artystki i towarzyszące mu wydawnictwo są zaledwie matariałami pomocniczymi dla tej/tego , która/który chciałby odegrać główną i tytułową rolę Katarzyny Kozyry.

Dzieło sztuki jest wybrykiem natury. Ekscesem. Nie powinno go być – a jest. W książce stawiam mocną tezę, że w świecie triumfów wąsko i instrumentalnie pojmowanego rozumu, wobec słabnącej siły religii, która do niedawna była głównym depozytariuszem tajemnicy, sztuka jest tą dziedziną, która pozostaje enklawą
nieobliczalnego.

Wystarczy dostrzec, że wielkie dzieła sztuki wciąż rzucają na nas potężny c z a r.
Pojmiemy to lepiej, gdy tylko słowo to uwolnimy od trywialnej semantyki narzuconej mu przez język potoczny, a zechcemy zobaczyć w nim odwieczną sa- kralną siłę, z jej nieodłącznymi biegunami: tremendum et fascinans. Dopiero wtedy odsłoni się przed nami rozległy kontynent rzeczywistych obecności, a zaczarowanie stanie się czymś więcej niż tylko hasłem z sentymentalnego słownika.
Dariusz Czaja

Książka zawiera ponad 120 fotografii zdobień, które znajdują się na budynkach Szczecina. Po takiej lekturze wielu z nas idąc ulicą z pewnością spojrzy w górę. Michał Rembas to szczeciński dziennikarz-krajoznawca. Swoje teksty publikował m.in. na łamach magazynu National Geographic, Gazety Wyborczej, Kuriera Szczecińskiego oraz wielu innych gazet. Album "Cuda na fasadach" otrzymał nagrodę za II miejsce w XXIV Ogólnopolskim Przeglądzie Książki Krajoznawczej i Turystycznej w kategorii Albumy krajoznawcze. W uzasadnieniu jury napisano: "Za intrygujące i wysoce wartościowe fotograficzne ukazanie detali architektonicznych, pozostających na ogół poza zasięgiem zainteresowania turystów, a świadczące o podjęciu oryginalnej tematyki, przy zastosowaniu lapidarnych, ale trafnych podpisów informacyjnych. "