eprasa
Terminus rocznik XIV (2012), zeszyt 25
trzech tematów od dawna obecnych na łamach pisma: kultury Wieków Średnich, literatury nowołacinskiej i związków literatury ze sztukami wizualnymi w okresie wczesnonowożytnym
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
TERMINUS jest czasopismem Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego poświęconym tradycji klasycznej w kulturze nowożytnej. Artykuły zamieszczone w niniejszym zeszycie skupiają się wokół
trzech tematów od dawna obecnych na łamach pisma: kultury Wieków Średnich, literatury nowołacinskiej i związków literatury ze sztukami wizualnymi w okresie wczesnonowożytnym
- Tytuł
- Terminus rocznik XIV (2012), zeszyt 25
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Rok wydania
- 2012 Kraków
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 340
- Format
- Spis treści
- Od Redakcji 9
ROZPRAWY I PRZYCZYNKI 13
1. Magdalena Górska, Hieroglifik w teorii Rzeczypospolitej (XVII–XVIII wieku). Zarys problematyki 15
2. Radosław Grześkowiak, Jakub Niedźwiedź, Nieznane polskie subskrypcje do emblematów Ottona van Veen i Hermana Hugona. Przyczynek do funkcjonowania zachodniej grafiki religijnej w kulturze staropolskiej 47
3. Iwona Słomak, Militaria w wybranych modlitewnikach XVIII wieku – wobec tradycji emblematycznej 69
4. Dariusz Dybek, Samuel Brzeżewski o ludziach i drzewach, czyli emblematyka w kazaniu Oliwa wdzięcznoozdobnej zieloności 95
5. Michał Kuran, Obraz i słowo w kazaniu Aleksandra Dubowicza pod tytułem Wyprawienie osoby... upamiętniającym postać Janusza Skumina Tyszkiewicza 119
6. Anna Paulina Pawłowska, Emblematyczność w polskich drukach różańcowych w pierwszej połowie XVII wieku 137
7. Bartłomiej Czarski, Lemmata w staropolskich konstrukcjach stemmatycznych jako przejaw hybrydyzacji gatunkowej 157
8. Elżbieta Chrulska, Tres turres sunt tres arces... Rola toruńskiego herbu w poezji Ulryka Schobera 179
9. Ewelina Drzewiecka, Na pograniczu kultur: emblematyka i antyk jako główne pierwiastki konstruujące hybrydyczne siedemnastowieczne dzieło Sphinx Samsonica 191
10. Maria Kozłowska, Poema de vanitate mundi Jakuba Baldego jako kontynuacja tradycji emblematycznej oraz przejaw siedemnastowiecznego manieryzmu 219
11. Marcin Polkowski, Emblematyczne śpiewniki? O pograniczu między muzyką a obrazem w siedemnastowiecznych niderlandzkich zbiorach emblematów 243
RECENZJE I OMÓWIENIA 263
1. Magdalena Komorowska, Seria „Lubelska Biblioteka Staropolska” 265
2. Justyna Kiliańczyk-Zięba, Marian Malicki, Repertuar wydawniczy drukarni Franciszka Cezarego starszego, 1616–1651. Część 1: Bibliografi a druków Franciszka Cezarego starszego, 1616–1651, Kraków, Księgarnia Akademicka 2010 („Bibliotheca Iagellonica. Fontes et Studia”, t. 17) 269
3. Justyna Kiliańczyk-Zięba, Jakub Niedźwiedź, Companion to Emblem Studies, ed. Peter M. Daly, New York AMS Press,Inc., 2008 273
4. Aneta Kliszcz, Nowości wydawnicze 277
EDYCJE I PRZEKŁADY 285
1. Radosław Grześkowiak, Emblematyczna pompa nuptialis. Zbiory „symboli weselnych” z XVII wieku na tle emblematyki erotycznej i erudycyjnych argumentów oratorskich 287
O autorach 335
- Format pliku
- eprasa
Produkty podobne
"Hermetica" średniowiecza i renesansu. Studium z historii myśli europejskiej
Opracowanie dotyczy recepcji literatury hermetycznej w średniowieczu i renesansie w dziełach polskich twórców i uzupełnia dotychczasową wiedzę w zakresie historii literatury hermetycznej. Praca skupia się na dwóch prymarnych tekstach: zbiorze dialogów pt. "Corpus Hermeticum" (w łacińskim przekładzie Marsilia Ficina) oraz łacińskim traktacie pt. "Asclepius". Celem jest analiza treściowa i porównawcza dzieł zawierających cytaty pochodzące z powyższych hermetycznych tekstów, które znajdziemy u: Bernarda z Lublina (tzw. Antologia filozoficzna), Jana z Trzciany ("De natura ac dignitate hominis") oraz Jakuba Górskiego ("Ad Magnificum Dominvm Stanislavm Miskovski Castellanvm Sendomiriensem et Capitanevm Cracoviensem Iacobi Gorscij Mercvrius sive de Trinitate contra Gregorium Bresinensem"), czyli postaci wspomnianych jedynie przez Jana Czerkawskiego – badacza hermetyzmu. Bazą pracy jest manuskrypt Bernarda z Lublina zawierający łacińskie wypisy z dwóch najważniejszych tekstów hermetycznych: "Asclepius" i "Corpus Hermeticum". Podział jest zgodny z podziałem tekstów w antologii Lubelczyka: część pierwsza obejmuje więc analizę treściową i porównawczą wypisów z traktatu "Asclepius", część druga – z czternastu dialogów ze zbioru "Corpus Hermeticum". Badanie treści antologii w porównaniu z tekstami innych autorów ma doprowadzić do wyodrębnienia tertium comparationis - ewentualnej myśli wspólnej wyłaniającej się z analizy i zestawienia poszczególnych utworów. Dodatkiem do analizy są dwa aneksy dotyczące nieopracowanych dotychczas utworów: Lubelczyka (w postaci tabel zestawiających ekwiwalenty łacińskie, greckie i koptyjskie wypisów) oraz Górskiego (w postaci edycji tekstu).
"Ja" Świetlickiego
Publikacja zapisuje związki pomiędzy utworami Marcina Świetlickiego skupione wokół trzech kręgów tematycznych: autentyczności, romantyczności, (nie)religijności. W pierwszym z nich zostały zamknięte poszczególne edycje Zimnych krajów. Kolejne natomiast to ogląd na całość twórczości. Konkretne tomy i wiersze wyodrębniają sensy, figury, kategorie, które można połączyć we współgrającą, ale też nieraz zgrabnie pogrywającą ze sobą całość. Niniejsza książka przez interpretację kataloguje i porządkuje wyłaniające się z wierszy autora Zimnych krajów różne oblicza i tożsamości bohatera lirycznego, często zwielokrotnionego, rozdartego, pogrążonego — jak pisze Joanna Orska — w byciu jedynie połowicznym. Bohatera, który stale jest w drodze, nie zatrzymującego się i tym samym nie pozwalającego albo też nie potrafiącego siebie określić, uchwycić w jedno, konkretne i stałe „ja”.
„Romanica Silesiana” 2016, No 11. T. 1: La Peur
Sous la rédaction de Katarzyna Gadomska, Krzysztof Jarosz
Tematem prezentowanego numeru "Romanica Silesiana" jest strach jako motyw wiodący w literaturze fantastycznej i w gatunkach pokrewnych. Ze względu na dużą liczbę zgłoszonych tekstów artykuły zebrano w dwa tomy: pierwszy obejmuje szkice napisane w języku francuskim, drugi – w języku hiszpańskim i angielskim.
Autorzy ukazują zagadnienie strachu w literaturze i filmie, zwracając uwagę na ewolucję źródeł strachu i lęków na przestrzeni wieków. Jako materiał analiz wykorzystują dzieła takich twórców, jak: Jan Potocki, Théophile Gautier, Erckmann-Chatrian, Emile Gaboriau, André de Lorde, Jean-Pierre Andrevon, Anne Duguël, Marie José Thériault, Nadine Monfil, a także pisarzy, których nazwiska nie są kojarzone z gatunkiem fantastyki, m.in.: Madame de Staël, Victora Hugo, Laurenat Gaudé, Nicole Calligaris, Kena Bugula, Rolanda Barthes’a, Georges’a Bataille’a.
„Śląskie Studia Polonistyczne” 2013, nr 1 (3): Rozprawy i artykuły: Psychoanaliza, polityka, zmiana społeczna. Prezentacje: Krzysztof Siwczyk
Tematem zamieszczonego w trzecim tomie „Śląskich Studiów Polonistycznych” działu Rozpraw jest psychoanaliza, polityka i zmiana społeczna. Przedmiotem analiz i interpretacji w poszczególnych artykułach stają się między innymi zagadnienia poruszane w tekstach Lacana, Rancière’a, Freuda, Žižka. W tomie zamieszczono przekład tekstu Mladena Dolara pt. Freud i polityczność. Bohaterem części zatytułowanej Prezentacje jest Krzysztof Siwczyk. W tym dziale opublikowano rozmowę z poetą oraz szkice komentujące jego twórczość. W dziale Archiwalia Piotr Gorliński-Kucik zaprezentował listy Teodora Parnickiego do Aleksandra Wata. Ponadto tom zawiera dział Recenzje i omówienia (tu między innymi recenzje Wielkopolskiego alfabetu pisarek, Strategii queer, Od poetyki przestrzeni do geopoetyki, tomów wierszy Maxa Herrmanna-Neissego) oraz dział Varia, w którym znalazły się artykuły dotyczącego paraleli Rymkiewicz – Bloom, Międzywojnia Brzękowskiego, a także zapis pojedynku scrabble.
Andrzej Stasiuk. Istnienie
„W cienkiej szczelinie pomiędzy odmianami czasu, mam takie nieodparte wrażenie, wydarza się pisarstwo Andrzeja Stasiuka. Ta książka będzie właśnie dyskretną i cierpliwą próbą pobytu w tym prześwicie”.
Z rozdziału Żeby bardziej być
Błyskotliwa opowieść Adriana Glenia to zaproszenie do szczególnej podróży po życiu i twórczości jednego z najbardziej znanych współczesnych polskich pisarzy. Dzieło i życie zostały tu pokazane jako swego rodzaju jedność bliska formule życiopisania. Autor przekonuje, że literatura jest dla Stasiuka zapisem życia oraz sposobem wyrażania tajemnic istnienia. Tropi egzystencjalne i metafizyczne wątki tego pisarstwa, takie jak fenomen nicości i śmierci, fascynacja światłem, peryferiami i pustką, pragnienie zmysłowego poznania świata czy apoteoza egzystencji.
Osobisty styl Glenia godzi warsztat eksperta z doświadczeniem miłośnika twórczości Stasiuka.
PROJEKT: EGZYSTENCJA I LITERATURA
Seria poświęcona jest wybitnym polskim pisarzom – ich twórczości ujmowanej przez nich samych i interpretowanej przez krytyków jako projekt egzystencjalny, jako próba ustanowienia i zapisania siebie i swojego sposobu odczytywania sensów rzeczywistości, indywidualnego oglądu różnych jej sfer – społecznej, politycznej, etycznej, kulturowej, metafizycznej. Istotnymi kategoriami wyjaśniającymi pisarskie dzieło są w tym przypadku biografia, tożsamość oraz kształtujące je szeroko rozumiane doświadczenie: cielesne i zmysłowe, psychiczne i społeczne, historyczne i polityczne, etniczne i estetyczne, religijne i duchowe...
W serii ukazały się tomy:
Agnieszka Katowska, Witkacy. Etyka
Marzena Woźniak-Łabieniec, Rymkiewicz. Metafizyka
Maciej Urbanowski, Brzozowski. Nowoczesność
Anna Legeżyńska, Hartwig. Wdzięczność
Tomasz Garbol, Miłosz. Los
Wkrótce:
Agnieszka Kramkowska-Dąbrowska, Krasiński. Świadectwo
Apokryficzność i ekfrastyczność jako komplementarne poetyki intertekstualne
We wszystkich przywołanych w książce tekstach da się zaobserwował podstawową łączącą je kwestię (można ją dostrzec także w innych utworach mierzących się z kanonem): każdy z nich dotyczy szeroko pojmowanej utraty „niewinnego spojrzenia” na wizualne pre-teksty, sposoby myślenia, których są wytworami, kanoniczne interpretacje, a także na idealizowanie i fetyszyzowanie samych obrazów, ich twórców oraz bohaterów. Apokryficzne prze-pisywanie dzieł sztuki – co jedynie pozornie oczywiste – ułatwia postrzeganie ich jako przedmiotów nie tylko estetycznych, ale także (a może nawet przede wszystkim) jako przedmiotów nacechowanych etycznie.
Z Zakończenia
