The Suffragettes

Jadwiga Lechicka interesuje autora jako historyczka. Temu zainteresowaniu daje on pierwszeństwo i z takiego punktu wychodzi w swych rozważaniach. Bohaterkę książki przedstawia jako człowieka pojedynczego – jednostkę podejmującą wybory życiowe, mającą indywidualne pragnienia i oczekiwania wobec siebie. Wykorzystuje do tego ślady – biografemy, które pokazują ją jako podmiot prywatny z niepowtarzalnym jednostkowym doświadczeniem, bohaterkę swojego życia. Biografemy to informacje etnograficzne, które identyfikują prywatne doświadczenie, ale nie dają w nie wglądu. W związku z tym autor jednocześnie odwołuje się do biografemów i do stworzonego przez współczesne Lechickiej kobiety nowego wzorca kobiecości – „kobiety nowej i nowoczesnej”, sformułowanego po I wojnie światowej przez środowisko, z którym Lechicka była związana – homo academica.

Równolegle z zainteresowaniem Lechicką jako człowiekiem pojedynczym autor zajmuje się kulturowym porządkiem i relacją płci w międzywojennej i powojennej historiografii polskiej. Przygląda się temu z perspektywy doświadczeń Jadwigi Lechickiej, jej stosunku do siebie samej oraz jej działań związanych z edukacją, pracą zawodową i rodziną. Diagnozując przypadek Lechickiej, dokonuje kontekstualizacji jej biografemów w zgodne zestawienie – za sprawą pojęcia uwrażliwiającego porządku i relacji płci – z biografemami innych kobiet oraz dotyczącymi ich danymi statystycznymi.

"Książka jest freskiem, ukazującym pełny obraz sytuacji kobiet w kontekście ich walki o równouprawnienie. (...) Obejmuje wiele obszarów kobiecej aktywności: od życia prywatnego, poprzez edukację na różnych poziomach, pracę zawodową, aktywność społeczną, aż po działalność parlamentarną i walkę na froncie wojennym. Kobiety, o których pisze Jarosław Kapsa, reprezentują różne środowiska społeczne i różny status majątkowy, prawdziwymi jednak bohaterkami są inteligentki, zajmujące się działalnością na rzecz równouprawnienia wszystkich kobiet". (z przedmowy Barbary Stelbickiej). O autorze: Jarosław Kapsa, ur. w 1958 r., cyklista-konserwatysta, działacz opozycji solidarnościowej w latach 1980-1989, poseł na Sejm "kontraktowy" (1989-1991), publicysta, pracownik samorządowy. Autor książek o przeszłości Częstochowy, m.in. "Częstochowa. Życie codzienne i kryminalne 1906-1956", "Komitet Obywatelski w Częstochowie 1989-1991"

44 historie niezwykłych kobiet – od ladacznic, kucharek i morderczyń po arystokratki, artystki i koronowane głowy. Łączy je jedno: wszystkie żyły intensywnie i miały barwne osobowości. Wpływały na  losy świata i kochały do szaleństwa, robiły to, czego najbardziej pragnęły, nie zważając na normy społeczne i opinie innych.

Fascynująca lektura ilustrowana niezwykłymi artystycznymi kolażami Pauliny Boryczko.

Na czym w takim razie polegał ów nienazwany problem? Jakimi słowami kobiety próbowały go opisać? Czasami jakaś kobieta mówiła: „Czuję się w jakimś sensie pusta… niespełniona” albo: „Czuję się, jakbym w ogóle nie istniała”. Niektóre próbowały zapomnieć o udręce, sięgając po środki uspokajające. Czasami myślały, że problem dotyczy męża lub dzieci, albo że właściwie wystarczy tylko zmienić umeblowanie w domu, przeprowadzić się do lepszej dzielnicy, znaleźć sobie kochanka lub urodzić jeszcze jedno dziecko. Czasami szły do lekarza z objawami, których nie potrafiły opisać: „Czuję się zmęczona… potwornie złoszczę się na dzieci, złoszczę się tak bardzo, że aż mnie to przeraża… Czuję, że zaraz się rozpłaczę bez żadnego powodu”. (Pewien lekarz z Cleveland nazwał to „syndromem gospodyni domowej”.) Fragment książki Ameryka była z nich dumna. Mówiło się o szczególnej roli amerykańskiej pani domu, o jej osobistym szczęściu i historycznej misji. Tymczasem Friedan podsunęła tym rzekomo spełnionym kobietom lustro, w którym zobaczyły ogrom własnej frustracji, poczucie pustki, zagubienia, bezsensu i wstydu, że tak właśnie się czują. Dotarło do nich, że nie są same. Że jednak nie zwariowały, bo ich desperacja to doświadczenie milionów innych kobiet. W listach do autorki – a dostała ich całe stosy – pisały z przejęciem, że ta książka zmieniła ich życie. Mistyka kobiecości to książka-legenda. Książka, która zmieniła świat. Kongres Kobiet otwiera nią swoją Bibliotekę, w której znajdą się kluczowe dzieła feministyczne. Polecamy „Mistykę” tym wszystkim, którzy uważają, że miejsce kobiety jest w domu, bo tak chce natura. I wszystkim, którzy uważają feminizm za dziwactwo, które nie dotyczy „zwyczajnych kobiet”. Ale polecamy ją także tym z Was, które – i którzy – wiedzą, że jest inaczej. To książka, od której zaczął się wielki zryw i wielka zmiana. Magdalena Środa Mistyka kobiecości to klasyka feminizmu liberalnego. Friedan dowodzi, że kobiety to przede wszystkim jednostki, które nie mniej niż mężczyźni mają prawo dążyć do samorealizacji w sferze publicznej. Masowe zamknięcie kobiet w domach to gotowy przepis na frustrację i nerwice, a przy tym absurdalne marnotrawstwo ludzkiego potencjału. Ta książka powstała pół wieku temu w Ameryce, ale warto do niej wrócić tu i teraz, bo aktywizacja zawodowa kobiet pozostaje wielkim wyzwaniem polityki społecznej w Polsce i w Europie. Małgorzata Fuszara

"Mleko i miód" to opowieści o miłości i kobiecości, ale też przemocy i stracie. W krótkiej, poetyckiej formie skrystalizowały się pełne cielesności emocje. Każdy z rozdziałów dotyka innych doświadczeń, łagodzi inny ból. Rupi Kaur szczerze i bezkompromisowo ukazuje kobiecość we wszystkich jej odcieniach, cudowną zdolność kobiecego ciała i umysłu do otwierania się na miłość i rozkosz mimo doznanych krzywd.

Międzynarodowy bestseller.
Ponad pół miliona sprzedanych egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych.
Kilkadziesiąt tygodni na liście bestsellerów "New York Timesa".

"Te krótkie i szczere wiersze o doświadczaniu kobiecości, przemocy, miłości i łagodzeniu bólu są tak delikatne jak piosenki pop i tak ostre jak trash metal."
"New York Times"

"»Mleko i miód« to zbiór wierszy, który każda kobieta powinna mieć na swoim nocnym stoliku."
"Huffington Post"

Dziennik to zbiór głębokich inspiracji o głębokim poczuciu kobiecości, wewnętrznej siły oraz docenieniu swojej wrażliwości. Dziennik zawiera zestaw codziennych ćwiczeń na trzydzieści dni. Stanowi zaproszenie do głębokiej refleksji nad sobą oraz podjęcia działań inicjujących proces zmiany w rożnych obszarach życia - osobistym, zawodowym i w relacjach z innymi. Dzięki specjalnie opracowanej metodzie pogłębiania swojej świadomości, czytelniczka będzie odczuwała zmianę nawet długo po zakończeniu trzydziestodniowego programu. To, co bywa w nas najdelikatniejsze, ma największą moc oddziaływania. Dlatego dziennik ten, dzięki małym krokom każdego dnia stanowi skuteczne narzędzie pracy nad sobą i pogłębianiem własnej wartości. Autorką Dziennika jest mentorka wspierająca kobiety w budowaniu zaufania do siebie, autentyczności i harmonii wewnętrznej. Prowadzi Kobiety przez proces poznawania swoich zasobów wewnętrznych dających siłę w radzeniu sobie z wyzwaniami. Wieloletni coach, trener rozwoju, mediator sądowy wspierający rodziny w budowaniu porozumienia. Ta praca zwykle również zaczyna się od głębokiej świadomości i porozumienia z sobą samym. Autorka pomogła setkom kobiet, mężczyzn i par jako ekspert w dziedzinie rozwiązywania konfliktów i rozwoju osobistego. Dziesięć lat doświadczenia i badania naukowe nad relacjami ludzkimi umożliwiły Patrycji Dorsz vel Drożdż zbudowanie skutecznej strategię motywującej do największych zmian w życiu. Serdecznie zaprasza Kobiety do przejścia tej drogi razem!