This Book is Gay

W książce Badania architektury informacji na przykładzie radia akademickiego. User Experience i User Interface autorka przedstawia badania własne nad AI w Radiu Uniwersytet UKW, obejmujące stronę WWW, software, hardware i społeczność sieciową. Autorka zastosowała własną interpretację metody jakościowo-heurystycznej AI, opierając się na 81 punktowanych kryteriach dotyczących potrzeb i kompetencji użytkowników. Książka została wzbogacona o przegląd obejmujący strony WWW innych akademickich stacji radiowych, takich jak: Radio Sfera, Radio Meteor, Radio Afera, Studenckie Radio Żak Politechniki Łódzkiej, Akademickie Radio LUZ, Akademickie Radio Kampus, UJOT.FM i Radio UWM FM, a także o propozycję projektu nowej wersji strony WWW Radia Uniwersytet. Książka może okazać się pomocna zarówno osobom chcącym rozpocząć działalność w branży UX/UI, dzięki wprowadzeniu do tej problematyki, jak i projektantom stron WWW oraz innym środowiskom informacyjnym.

Jest to historia naszej cywilizacji, cywilizacji zachodniej opowiedziana od XV wieku po współczesność. Od XV wieku, bo wtedy Zachód „nabiera rozpędu”, wychodzi na zewnątrz (wyprawy odkrywców), stawia na naukę, wykorzystuje na masową skalę druk, dokonuje rewolucji: przemysłowych, społecznych i religijnych. Fergusona interesuje, jak to się stało, że biedna, brudna, prymitywna (poza jednostkami) Europa, podzielona na królestwa, księstwa, hrabstwa, nadzwyczaj różnorodna – zdominowała świat, któremu kazała siebie naśladować, tak samo myśleć, tak samo organizować swoje życie, tak samo się ubierać. A chodzi o świat, w którym wszelkie prawa, by stać się hegemonem, miały najpierw Chiny (aż do XV wieku właśnie, gdy się zamknęły i wycofały z kontaktów zewnętrznych, nie decydując się na eksport swojej kultury) , potem świat arabski – długo, bo od VII wieku aż do wiktorii wiedeńskiej w XVII w. W końcu to, co zawsze interesuje Polaków. Nasze miejsce. Pojawiamy się (bodaj jako jedyni z narodów Europy środkowej) w dwóch newralgicznych momentach: odpychając Turków pod Wiedniem w 1683 roku i bolszewików pod Warszawą w 1920 r.

Książka wpisuje się w nurt eseistyczny twórczości Andrzeja Gronczewskiego. Łączy dwie perspektywy: horyzont eseistyczny z melancholijną refleksją nad ludzką egzystencją i historią kultury, a przede wszystkim nad formą, którą przydaje jednej i drugiej upływający czas. Jest to oryginalna wypowiedź artystyczna, swoisty pamiętnik intelektualny, monolog literaturoznawcy i konesera sztuki. Słowa kluczowe: esej, pamiętnik intelektualny, dłonie, czas, kanon literacki

******

The Hands of Time

The book belongs to the essayistic part of Andrzej Gronczewski’s work. It combines two perspectives: the essayistic outlook with a melancholy reflection on human existence and the history of culture, and most importantly on the form which both acquire through the passing of time. It is an original artistic work, a sort of an intellectual diary, a monologue of a literature scholar and an art.. Connoisseur.

Dr hab. Wacław Pyczek, historyk literatury polskiej, całe życie zawodowe związany z KUL-em, gdzie był zatrudniony jako nauczyciel akademicki, w ostatnich latach jako profesor nadzwyczajny. Interesuje się literaturą romantyczną, zajmuje się także malarstwem w sensie praktycznym i teoretycznym. Jest autorem książek: Jerozolima Słoneczna Juliusza Słowackiego (Lublin 1999) i Motywy pasyjne w liryce wielkich romantyków. Mickiewicz - Słowacki - Krasiński (Lublin 2008). Napisał tez kilkadziesiąt artykułów naukowych, głownie z historii literatury, a także dotyczących malarstwa.

\"Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza, Studia o \"Anhellim\", zawiera sześć artykułów, poświęconych niezwykle \"wizyjnemu\" poematowi Juliusza Słowackiego. Druga, zatytułowana Inne historie, prezentuje cztery szkice analizujące wybrane teksty Malczewskiego, Mickiewicz, Olizarowskiego i Norwida. [...] Studia o \"Anhellim\" lokują Autora książki w ścisłym gronie najważniejszych badaczy twórczości Słowackiego i wnoszą do odczytania tego tekstu zasadnicze i nowe aspekty interpretacyjne. Autor - doskonale orientując się w literaturze przedmiotu - stawia nowe, ważkie zagadnienia, które tylko wyrywkowo lub pobieżnie zostały podjęte przez innych badaczy i krytyków zajmujących się poematem.\"
Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Kaczmarka

\"Tym, co zawsze zwraca uwagę w pracach interpretacyjnych Autora, a co jest też dobrze widoczne w w niniejszej pozycji, jest swego rodzaju delikatność. Nie przesłania on tekstu literackiego ani wielkimi kontekstami, ani ciężkawą, choć modną metodologią, ani swoim ego. Na pierwszym planie jest tu zawsze słowo poetyckie, choc jest ono uczciwie rozświetlane współczesną wrażliwością.Książka ta ma z pewnością swoją wagę, jeśli przyłożyć do niej kryterium doniosłości dla współczesnej refleksji historycznoliterackiej. Dobrze, że teksty te zostały zebrane w jednej książce. Powinna ona być czytana przez wszystkich, którym bliskie jest przekonanie o prymacie poety nad interpretatorem, poezji nad dyskursem, a wizji nad równaniem.\"
Z recenzji dr.hab. Wojciecha Kruszewskiego, prof. KUL

„Książka Piotra Mirochy jest monografią interdyscyplinarną, metodologicznie nawiązującą do językoznawstwa (zwłaszcza socjolingwistyki), kulturoznawstwa, historii, antropologii kulturowej, politologii i filozofii. Podstawę materiałową stanowi prawie 20 000 artykułów z dzienników chorwackich („Novi list”, „Večernji list”) i serbskich („Politika”, „Danas”). Stosując metodologię korpusową, Autor na podstawie tego materiału przeanalizował profile znaczeniowe Europy w chorwackich i serbskich dyskursach medialnych. […] Monografia powinna zainteresować przedstawicieli różnych nauk humanistycznych”. prof. em. dr hab. Tadeusz Lewaszkiewicz Instytut Filologii Polskiej UAM Piotr Mirocha – filolog slawista, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wśród jego zainteresowań badawczych znajduje się korpusowa i semiotyczna analiza dyskursów politycznych Europy Południowo-Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych reprezentacji Europy i europejskości w mediach chorwackich i serbskich. Jest autorem artykułów naukowych i rozdziałów w monografiach poświęconych chorwackim i serbskim dyskursom politycznym XIX, XX i XXI wieku (wczesnemu nacjonalizmowi serbskiemu, ideologii socjalistycznej Jugosławii, integracji europejskiej).

Tak bardzo skupiliśmy się jako społeczeństwo na tym, że nie pasuje, nie podoba nam się słowo „feminizm”, że ułożyliśmy się w nierównościach, które dotykają nas wszystkich_e. Dotkliwie wpływają na nasze życie, każdego dnia. Dlatego napisałam tę książkę.

Ceną tego, że wielokrotnie usłyszałyśmy w swoim życiu „feminizm to coś złego”, jest to, że naprawdę uwierzyłyśmy powtarzanemu sloganowi. I niekoniecznie szukałyśmy prawdy.

To książka, która jest pigułką siedmiu lat mojej wiedzy, którą zdobywałam, odkąd zrozumiałam, że jestem feministką. To książka, którą chciałabym przeczytać jako nastolatka. To książka, którą chciałabym, aby przeczytała każda osoba, która twierdzi, że „feminizm jest już niepotrzebny, bo mamy równouprawnienie”. To książka, z której na podstawie danych statystycznych, faktów i historii dowiesz się dlaczego potrzebujemy feminizmu.