ebook
Tożsamość Słowian zachodnich i południowych w świetle XX-wiecznych dyskusji i polemik. T. 1 Konteksty filologiczne i kulturoznawcze
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Tom stanowi kontynuację dotychczasowych publikacji naukowych na temat słowiańskich tożsamości. „Nie tylko nawiązuje do badań prowadzonych wcześniej w tym zakresie, lecz także – w większości tekstów – istotnie je uzupełnia o analizę nowych zjawisk związanych z rozmaicie pojmowaną kwestią tożsamościową. Dzięki połączeniu tradycji naukowej z pytaniami wybiegającymi w przyszłość może z powodzeniem zachęcać kolejnych badaczy do mierzenia się z problemem tożsamości w krajach Słowiańszczyzny zachodniej i południowej." (Z rekomendacji dr hab. Patrycjusza Pająka)
- Tytuł
- Tożsamość Słowian zachodnich i południowych w świetle XX-wiecznych dyskusji i polemik. T. 1 Konteksty filologiczne i kulturoznawcze
- Języki
- chorwacki, czeski, polski, serbski
- Wydawnictwo
- Uniwersytet Śląski
- ISBN
- 978-83-226-3118-8
- Rok wydania
- 2017 Katowice
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 368
- Format
- Spis treści
- Spis treści Wstęp (Katarzyna Majdzik, Józef Zarek) / 7 Barbara Czapik‑Lityńska: Tożsamość jako wartość / 13 Bożena Tokarz: Stereotyp tożsamości / 27 Magdalena Pytlak: Swoje, obce, skolonizowane. Uwagi na temat wewnętrznych sporów o model kultury bułgarskiej w ostatniej dekadzie XX wieku / 43 Dorota Gołek‑Sepetliewa: Kwestie tożsamości narodowej i kulturowej w twórczości poetyckiej Ani Iłkowa / 53 Vesna Grahovac‑Pražić, Sanja Vrcić‑Mataija: Zavičajni identitet u nastavi / 65 Cvijeta Pavlović: Granice europskoga/slavenskoga istoka i zapada: poljska književnost u kanonu svjetske književnosti iz hrvatske perspektive / 83 Antonina Kurtok: Chorwacka mniejszość narodowa na Węgrzech – w poszukiwaniu definicji Przynależności / 103 Agata Jawoszek: Problemy tożsamościowe bośniackiej diaspory w Turcji. Zarys problematyki / 123 Joanna Czaplińska: Jak pozostać sobą w obcym języku? Strategie konwersji językowej pisarzy pochodzenia słowiańskiego / 139 Anita Gostomska: Od Kultury kłamstwa do Kultury karaoke. Obraz przemian utrwalony w eseistyce Dubravki Ugrešić / 155 Divna Mrdeža Antonina: O protonacionalnom identitetu Jurja Barakovića u povijesti književnosti / 173 Zvjezdana Rados: Problematika hrvatskoga nacionalnog identiteta u Krležinu romanu Zastave / 193 Natalia Wyszogrodzka‑Liberadzka: W obronie chorwackości. Kwestie tożsamościowe na łamach czasopisma „Krugovi” (1952–1958) / 211 Ana Dalmatin: Dijalektička perspektiva južnoslavenskih književno‑jezičnih odnosa / 221 Silvija Borovnik: Problem tożsamości Słoweńców w esejach Draga Jančara / 233 Marta Buczek: Tożsamość jednostki w słowackiej prozie naturyzmu / 247 Tomasz Derlatka: Opisy podróży po krajach słowiańskich z lat 50. i 60. XX wieku: próba podtrzymania filosłowiańskiej tożsamości Górnołużyczan czy jej destrukcja? / 263 Robert Bacalja: Identiteti u raspravi Hrvatski književnici mletačke Dalmacije i život njihova doba Tome Matića iz 1925. i 1927. / 277 Tatjana Đurišić‑Bečanović: Konstruisanje crnogorskog identiteta između srpskog i crnogorskog nacionalističkog diskursa / 301 Piotr Żurek: Tożsamość narodowa Josipa Broza Tity / 327 Miroslav Kouba: Makedonie v zrcadle minulosti a přítomnosti: Makedonská encyklopedie mezi sociokulturním diskurzem a sémiotickou interpretací / 343 Lidia Tanuszewska: Zaprojektowana tożsamość „Nowomacedończyków” / 359
- Format pliku
- ebook
Produkty podobne
"Który tak śpiewa?" Ptaki w kulturze
„A co z ptakami / naszych miast, miasteczek, / wiosek i osiedli?” – zaczyna jeden z swoich najnowszych wierszy Piotr Sommer. Na to pytanie solidarnie próbują znaleźć odpowiedź ornitolodzy oraz kulturo- i literaturoznawcy, tropiąc ptasie ślady w tekstach i filmach, języku i historii, a także w codziennych praktykach – ludzkich i nie-ludzkich. W czasach, gdy antropocen musi radzić sobie z coraz większą dominacją Homo sapiens, odnotowujemy rosnącą potrzebę zmiany perspektywy. Nie dziwi popularność tych prądów w nauce, które proponują upodmiotowienie zwierząt: od animal studies, przez ekokrytykę, po humanistykę środowiskową. W tym kontekście emancypacja ptaków nie ulega wątpliwości. Nie są dla nas już wyłącznie obiektem zainteresowań kulinarnych lub atrakcyjnymi trofeami nad kominkiem, jak to drzewiej bywało. Przeciwnie, usamodzielniły się i wyfrunęły z gniazd, a nam przypadła rola skromnych ptasiarzy, birdwatcherów, ornitofilów, którzy za drobną chwilę kontaktu ze „skrzydlatymi przyjaciółmi” są w stanie zapłacić najwyższe sumy. Ptaki fascynują innością (jak kwiczoły u Mirona Białoszewskiego czy jaskółki u Krystyny Miłobędzkiej), objaśniają nam świat (jak drozdy i sroki u Miłosza czy kosy u nowofalowców) albo zwiastują nieszczęścia (jak sowy u Davida Lyncha, które, jak wiadomo, nie są tym, czym się wydają). Boimy się ich dzikiej natury, choć jednocześnie pragniemy wkupić się w ich łaski. Najważniejsze, że ptaki wciąż mają jeszcze na tyle swobody, by od czasu do czasu móc popatrzeć na nas z góry. Tylko te kaczki – wróćmy na koniec do Sommera – „toczą się pod miastem”.
Ta nowatorska publikacja przynosi całe spektrum sposobów widzenia i badania ptasiej obecności w tekstach kultury: od prób uchwycenia wizerunku ptactwa w wybranych epokach do drobiazgowych studiów poświęconych roli, w jakiej został obsadzony konkretny gatunek ptaka w poszczególnych, interesujących autorów, dziełach. Po lekturze tomu czytelnik musi przyznać, że „ornitofilologia”, której celem być może stanie się rekonstrukcja najpiękniejszego z istniejących atlasów ptaków – zawartego w niezliczonych utworach, w których ptaki na stałe uwiły sobie gniazda lub zjawiły się przelotem – ma przed sobą wdzięczną perspektywę.
Z recenzji dr. hab. Adriana Glenia, prof. UO
"Literatura środka" Kontekst słowiański
Publikowane w zbiorze teksty są wynikiem rozważań literaturoznawców, teatrologów, medioznawców, badaczy różnych kultur słowiańskich: rosyjskiej, polskiej, ukraińskiej, chorwackiej, czeskiej, białoruskiej. Kategoria „literatura środka” porządkuje wielość i różnorodność problematyki badawczej, daje obraz skomplikowanej materii zjawiska tzw. homogenizacji twórczości oraz różnych przejawów dynamicznego współdziałania literatury elitarnej i popularnej. W ścisłym powiązaniu z analizą utworów reprezentujących tytułową kategorię autorzy prowadzą interesującą polemikę, dotyczącą definicji „literatury środka”, projektując nowe aspekty i punkty widzenia. Przy całym bogactwie podejmowanych kwestii i rozpiętości proponowanych rozwiązań metodologicznych przyjęcie w tomie ram czasowych, które wyznacza przełom ostatnich stuleci, sprawiło, że pozornie odległe koncepty spinane są klamrą powtarzających się słów kluczy (takich jak: intertekst, hybryda, gatunek, parodia), wpisujących wszystkie rozważania w kontekst ponowoczesności i postmodernistycznego myślenia o literaturze.
„Lalka” Bolesława Prusa – pamięć tragedii greckiej. Z problemów intertekstualności
Celem książki jest próba prezentacji „Lalki” jako powieści, w której żyje wskrzeszona pamięć tragedii greckiej, ujawniająca się na wielu poziomach tekstu, choć analogia ta nie jest całościowa (zaprzecza jej m.in. wielowątkowość czy kompozycja otwarta).
Hipoteza badawcza zmierza w kierunku sprawdzenia, czy i na ile tekst „Lalki” pojętej jako całościowy układ, przy zachowaniu prymarnych cech gatunkowych powieści, był oparty na archetypie, tj. tradycyjnym wzorze tragedii greckiej. W tym sensie powieść Prusa stanowiłaby więc rodzaj transformacji – zasady gatunkowe tragedii miały ją uporządkować wedle określonego kodu genologicznego. Tak postrzegany tekst odsyła do teorii „mimetyzmu formalnego” – zabiegu stylizacji jednego gatunku literackiego na inny w obrębie jego struktury.
Annie Proulx
Annie Proulx należy do grona najważniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich związanych z nurtem literatury regionalnej. Urodziła się w 1935 roku w Norwich w stanie Connecticut. Przed swoim debiutem literackim, na początku lat 80. na łamach czasopisma Esquire, wydała kilka poradników, m.in. ogrodniczych. W 1988 roku ukazała się jej pierwsza książka - tom krótkiej prozy Pieśni serca i inne opowiadania, a cztery lata później pierwsza powieść Pocztówki. Literacki dorobek Proulx obejmuje pięć powieści, cztery zbiory opowiadań i jedną książkę wspomnieniową. Na kanwie jej utworów powstały dwa głośne filmy kinowe - Kroniki portowe (2001) i Tajemnica Brokeback Mountain (2005) - oraz serial telewizyjny Drwale (2020). Proulx jest laureatką nagrody Pulitzera, National Book Award i PEN/Faulkner Award.
W wymiarze filozoficznym i egzystencjalnym pisarstwo Proulx sytuuje się w tradycji naturalizmu. Człowiek w jej prozie to byt biologiczny, nierzadko albo w pewien sposób ograniczony przez czynniki fizyczne, albo napędzany przez bodźce, nad którymi nie ma kontroli. Pisarka z reguły portretuje przedstawicieli nizin społecznych, ludzi niemających już sił, by próbować przełamać impas, w jakim się znaleźli. Jak najdalszy od idyllicznych sentymentów sposób pisania o doświadczeniu miejsca osadza jej twórczość w nurcie tzw. nowego regionalizmu. Proulx wywraca na nice pastoralne konwencje opisu krajobrazu, pokazując, jak degradujące dla ludzkiej psychiki bywa ciężkie życie pośród pięknej przyrody. Obserwuje zarazem procesy utowarowienia kultury regionalnej, odbierając je jako symptomy niebezpiecznej tendencji ery globalizacji.
The philosophical underpinnings and existential implications of Annie Proulx’s fiction situate it in the tradition of literary naturalism. The writer portrays characters from the lower social classes, people who are unable to overcome the impasse in which they have found themselves. Far from idyllic sentiments, Proulx’s approach to the experience of place connects her to the writers associated with so-called new regionalism. She shows the degrading influence of the life amidst beautiful natural surroundings on individual human psyche. Proulx looks closely at the processes of the commodification of regional culture and interprets them as symptoms of a dangerous global tendency.
Apollinaire à travers l`Europe
Zebrane w książce studia dotyczą obecności Europy (w znaczeniu geograficznym i kulturowym) w twórczości Apollinaire’a, wielkich tematów literatury europejskiej, przewijających się w dziełach twórcy "Alkoholi", recepcji jego pisarstwa w Europie, a także szczegółowych zagadnień związanych z wpływem i echem twórczości Apollinaire’a w Polsce i w dziełach kilku ważnych postaci europejskiej kultury, działających we Francji.
Tom zatytułowany Apollinaire à travers l’Europe (Apollinaire w Europie) jest owocem refleksji badaczy z kilku krajów (Francji, Niemiec, Austrii, Bułgarii, Włoch i Polski), których Instytut Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego w październiku 2011 roku zaprosił do dyskusji na temat Apollinaire’a i Europy.
Teksty w języku francuskim.
Le présent volume est le fruit de la réflexion de chercheurs de plusieurs pays (France, Allemagne, Autriche, Bulgarie, Italie, Pologne) que l’Institut d’Études romanes de l’Université de Varsovie a invités, en octobre 2011, a débattre au sujet d’Apollinaire et l’Europe. Le colloque a pris place dans une longue série inaugurée en 1968 par Maciej Żurowski qui avait allié Michel Décaudin et son équipe (dirigée par la suite par Claude Debon et Daniel Delbreil) aux recherches sur la poésie française de la deuxieme moitié du XIXe et de la premiere moitié du XXe siecle menées a l’Université de Varsovie. Apollinaire a travers l’Europe réunit des études sur l’Europe au sens géographique et culturel dans l’ouvre d’Apollinaire, sur les grands themes de la littérature européenne tels qu’ils se refletent dans les écrits de l’auteur d’Alcools, sur la réception de son ouvre en Europe ainsi que sur plusieurs questions relevant de l’influence ou de la résonance de l’ouvre apollinarienne en Pologne et aupres de quelques figures d’Européens actifs en France.
Architektura słowa i inne szkice o Norwidzie
„Najpierw chyba było odkrycie, że poeta trudny wcale nie jest niezrozumiały. Zrozumienie wymagało trudu uważnej, dociekliwej lektury, rozwiązywania czasem filologicznych i kulturowych zagadek. Ale trud się po stokroć opłacał, bo prowadził do odkrycia niespodziewanych znaczeń i możliwości słowa, wolnego słowa sztuki, które jednak w swej wolności służyło też niezależnej i stawiającej sobie wysokie wymagania poznawcze myśli. A jeśli były niedomówienia, jeśli nie wszystko dało się jednoznacznie zrozumieć, to sam Norwid podpowiadał, że może tak zostać, bo kto zanadto chce coś odkryć, może gdzieś zasłonić, bo w tej rzeczywistości, o której mówi jego poezja, nie brak rzeczy mistycznych i nieodgadnionych”
ze Wstępu
Henryk Siewierski, profesor w Departamencie Teorii Literatury i Literatur Universidade de Brasília. Był adiunktem w Instytucie Filologii Polskiej UJ, a w latach 1981-1985 wykładowcą języka i literatury polskiej na Uniwersytecie Lizbońskim. Opublikował m.in. Spotkanie narodów (1984), Jak dostałem Brazylię w prezencie (1998), História da literatura polonesa (2000), Raj nie do utracenia. Amazońskie silva rerum (2006). Przełożył na język portugalski m.in. dzieła Brunona Schulza, a na język polski wiersze Fernanda Pessoi.
