ebook
Tradycja kijowsko-mohylańska w kulturze rosyjskiej przełomu XVII i XVIII wieku. Pisma i działalność Dymitra Tuptały i Teofana Prokopowicza
Mikołaj Stanisław Mazuś
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Monografia stanowi próbę zaprezentowania piśmiennictwa oraz działalności Dymitra Tuptały (1651–1709) i Teofana Prokopowicza (1681–1736) – dwóch wybitnych hierarchów Cerkwi prawosławnej, pisarzy, myślicieli, wychowanków uczelni mohylańskiej – na tle przemian zachodzących w kulturze rosyjskiej przełomu XVII i XVIII w.
- Tytuł
- Tradycja kijowsko-mohylańska w kulturze rosyjskiej przełomu XVII i XVIII wieku. Pisma i działalność Dymitra Tuptały i Teofana Prokopowicza
- Autor
- Mikołaj Stanisław Mazuś
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
- ISBN
- 978-83-8084-429-2
- Rok wydania
- 2020
- Liczba stron
- 276
- Format
- Format pliku
- ebook
Produkty podobne
"Zmieniając siebie - zmieniam świat" Gloria E. Anzaldúa i jej pisarstwo zaangażowanego rozwoju w ujęciu społeczno-kulturowym
Publikacja jest poświęcona analizie twórczości i filozofii pisarstwa Glorii E. Anzaldúy - znanej amerykańskiej pisarki meksykańskiego pochodzenia. Interdyscyplinarny charakter monografii wynika z tego, że wpisuje się ona zarówno w nurt badań nad Pograniczem (Border studies), studia amerykanistyczne, postkolonialne, jak i gender oraz queer studies. Poruszane są w niej ważne problemy społeczne, polityczne i kulturowe dotyczące mniejszości latynoskiej w USA, a przy tym zwraca się uwagę na walory literackie omawianych utworów. Dużą wartość książki stanowią tłumaczenia wierszy oraz fragmentów jej epokowego dzieła Borderlands/La Frontera dokonane przez Autorkę, ponieważ dotąd w Polsce nikt nie podjął się przekładu twórczości Anzaldúy.
Pomimo obszernej tematyki jest to pozycja napisana językiem zwięzłym i konkretnym, unikalna ze względu na bardzo szeroki krąg potencjalnych odbiorców, którymi mogą być studenci i studentki filologii obcych, studiów międzynarodowych, historii i studiów genderowych; pracownicy naukowi tych dyscyplin; czytelnicy zainteresowani interdyscyplinarnymi badaniami humanistycznymi, tematyką gender czy literaturą mniejszości. Ponadto warto zauważyć, że na polskim rynku wydawniczym brakuje jakichkolwiek materiałów dotyczących Glorii E. Anzaldúy, a w piśmiennictwie światowym nie powstała dotąd monografia jej poświęcona - liczne artykuły dotykające tej tematyki są rozproszone w książkach i periodykach naukowych.
„Śląskie Studia Polonistyczne” 2015, nr 1 (6): Rozprawy i artykuły: Pojedynki. Prezentacje: Sylwia Chutnik
Red. naczelny Adam Dziadek, redaktor materiałów w części „Pojedynki” Maria Barłowska
Numer „Śląskich Studiów Polonistycznych” w zasadniczej części poświęcony jest krytycznym i literacko-historycznym sporom. Autorzy artykułów z działu głównego zatytułowanego "Pojedynki" opisują konfliktowe i polemiczne sytuacje między krytykami, poetami, satyrykami i pisarzami. Bohaterami artykułów są między innymi Jakub Wujek, Hieronim Morsztyn, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, Kazimierz Wyka i Ludwik Fryde. Dział "Prezentacje" zawiera teksty komentujące twórczość Sylwii Chutnik, wywiad z autorką "Kieszonkowego atlasu kobiet", fragment jej najnowszej powieści "Jolanta" oraz wykład o mieście, wygłoszony przez Chutnik na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego. Numer uzupełniają stałe działy: "Varia", "Recenzje i omówienia" oraz "Kronika".
(Nie)obecność. Pominięcia i przemilczenia w narracjach XX wieku
Autorzy tomu (Nie)obecność. Pominięcia i przemilczenia w narracjach
XX wieku zainteresowali się bardzo różnymi głosami dobiegającymi
z pomijanych, przemilczanych, wcześniej stłumionych lub
zatartych dwudziestowiecznych narracji. W swoich rozważaniach
cofali się czasem do epok wcześniejszych, a także pochylali z uwagą
nad teraźniejszością wieku XXI, by odpowiedzieć na pytanie, które
z owych głosów/ dyskursów/opowieści z kręgu zdominowanych przez
wielkie narracje XX wieku można dziś usłyszeć; jakie warunki
(polityczne, obyczajowe, etyczno-estetyczne i inne) musiały zostać
spełnione, by dotąd opresjonowani zabrali głos i czy aby na pewno
usłyszeliśmy ich własny głos, a jeśli przemówili głosem nie do końca
własnym, to jak bardzo był on uwikłany w dyskursy, które go wcześniej
tłumiły i jaką pozycję zajmują dzisiaj wczorajsi podporządkowani
narzuconym narracjom, jeśli zdołali się od nich uwolnić; jakie przestrzenie,
dotąd niewidoczne/źle widoczne w dwudziestowiecznych
literackich wyobrażeniach rzeczywistości, ujrzały światło dzienne;
jak wyglądają nowe ramy, sposoby, wzory opowiadalności tego, co
wcześniej zagłuszane było przez zwycięskie narracje i jakie granice
wyznaczają opowieściom; jak dzisiaj kształtują się relacje: centrum
– peryferia, dominacja – podporządkowanie. Czy przeciwstawienia
zamieniły się miejscami, zanikły, spluralizowały się, odmieniły
nazwy?
Aleksander Szczęsny (1885-1929) Poeta, baśniopisarz, patriota
Niedoceniony w pełni, choć uznany przez największych – m.in. Przesmyckiego i Leśmiana; wycofany i melancholijny, delikatny i marzycielski; poeta, ojciec, patriota – przedwcześnie zmarły, następnie niemalże zapomniany, później wspominany rzadko, „przy okazji”, „po przecinku”, gdzieś pomiędzy tymi, których historia uznała za bardziej utalentowanych. Aleksander Szczęsny to przykład twórcy tyleż niezwykłego, co tragicznego. Jako należący do pokolenia przełomu wieków, Szczęsny debiutował na styku dwóch epok. Niefortunnie, gdyż jedna bezpodstawnie niepochlebna recenzja sprawiła, że zaliczono go do grona epigonów. Tymczasem jego twórczość stanowi niezwykły pomost pomiędzy poetyką Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego.
Z Wprowadzenia
Autorka rozwija wątki podjęte przez wcześniejszych badaczy, uzupełnia luki, szerzej pokazuje dorobek Szczęsnego. Jej studia stanowią więc w rezultacie syntezę tego, co już z prac historycznoliterackich i biograficznych wiadomo na temat twórczości i działalności Szczęsnego. Ponadto publikacja jest zadowalającym uzupełnieniem stanu badań, poszerza go i ukazuje w kontekście biografii i całokształtu twórczości. Analizy odznaczają się dbałością i starannością, a także – co jest zaletą tej pracy – zwięzłością analityczno-interpretacyjną.
Z recenzji prof. dr. hab. Edwarda Jakiela
Anty-teoria literatury
Jak właściwie myśleć dzisiaj o teorii literatury? Jak ją uprawiać? Czy teoria jest potrzebna literaturze? Czy może tylko literaturoznawcom? Pytania te stawiano sobie przez cały XX wiek, ale od końca lat 60., wraz z tzw. Kryzysem teorii w wiedzy o literaturze okazały się one szczególnie ważne. Książka Anny Burzyńskiej opowiada o sytuacji teorii po strukturalizmie, kiedy to dla wielu badaczy literatury (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych i we Francji) stało się jasne, że tworzenie naukowej, ogólnej, systemowej teorii próbującej objąć całość zjawisk literackich jest tyleż niemożliwe, co ostatecznie nieprzydatne. Poststrukturalizm – nurt nastawiony na krytykę tradycyjnego modelu myśli teoretycznej został tu przedstawiony poprzez różnorodne zjawiska nadające mu dynamiczny i niemal „rewolucyjny” charakter: dekonstrukcję teorii nowoczesnej, rozbijanie schematyzmu doktryn teoretycznych za pomocą rozmaitych kłopotliwych kategorii (jak np. „narracja”, „komunikacja”, „lektura”), wreszcie – erotyzacja języka teoretycznego (wprowadzanie do dyskursu teorii podmiotu i teorii interpretacji takich, nieobecnych w nim dotąd jakości jak, „cielesność”, „zmysłowość” czy „przyjemność”). Książka podejmuje także temat konsekwencji postrukturalizmu i jego udziału w tworzeniu kształtu najnowszej teorii literatury – świadomie rezygnującej z fundamentalistycznych i esencjalistycznych skłonności, otwartej na inność i zróżnicowane konteksty kulturowe, a dzięki temu – twórczo interpretującej literaturę.
Apollinaire à travers l`Europe
Zebrane w książce studia dotyczą obecności Europy (w znaczeniu geograficznym i kulturowym) w twórczości Apollinaire’a, wielkich tematów literatury europejskiej, przewijających się w dziełach twórcy "Alkoholi", recepcji jego pisarstwa w Europie, a także szczegółowych zagadnień związanych z wpływem i echem twórczości Apollinaire’a w Polsce i w dziełach kilku ważnych postaci europejskiej kultury, działających we Francji.
Tom zatytułowany Apollinaire à travers l’Europe (Apollinaire w Europie) jest owocem refleksji badaczy z kilku krajów (Francji, Niemiec, Austrii, Bułgarii, Włoch i Polski), których Instytut Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego w październiku 2011 roku zaprosił do dyskusji na temat Apollinaire’a i Europy.
Teksty w języku francuskim.
Le présent volume est le fruit de la réflexion de chercheurs de plusieurs pays (France, Allemagne, Autriche, Bulgarie, Italie, Pologne) que l’Institut d’Études romanes de l’Université de Varsovie a invités, en octobre 2011, a débattre au sujet d’Apollinaire et l’Europe. Le colloque a pris place dans une longue série inaugurée en 1968 par Maciej Żurowski qui avait allié Michel Décaudin et son équipe (dirigée par la suite par Claude Debon et Daniel Delbreil) aux recherches sur la poésie française de la deuxieme moitié du XIXe et de la premiere moitié du XXe siecle menées a l’Université de Varsovie. Apollinaire a travers l’Europe réunit des études sur l’Europe au sens géographique et culturel dans l’ouvre d’Apollinaire, sur les grands themes de la littérature européenne tels qu’ils se refletent dans les écrits de l’auteur d’Alcools, sur la réception de son ouvre en Europe ainsi que sur plusieurs questions relevant de l’influence ou de la résonance de l’ouvre apollinarienne en Pologne et aupres de quelques figures d’Européens actifs en France.
