Triumf 1920.

10 listopada 1444 roku pod Warną miała miejsce jedna z najsłynniejszych bitew średniowiecznej Europy. Wojska koalicji antytureckiej, pod dowództwem polskiego króla Władysława III i wojewody siedmiogrodzkiego Jana Hunyadyego, starły się z wojskami tureckimi, dowodzonymi przez sułtana Murada II. Autor skrupulatnie opisuje przebieg kampanii wojennej z lat 1440–1444 oraz analizuje jej konsekwencje dla narodów bałkańskich i całej Europy. Jednocześnie osadza opisywane wydarzenia w kontekście wypraw krzyżowych, ukazując jak zmieniała się idea krucjat po 1291 roku i jakie miała znaczenie dla przebiegu wojen z Imperium Osmańskim.

Historia wojny polsko-bolszewickiej jest obecnie różnie oceniana. Zdecydowanie jednak odchodzimy od hagiograficznych opisów na rzecz rzetelnego przedstawienia działań poszczególnych jednostek.
15 Dywizja Piechoty Wielkopolskiej pomimo, że jest wielce zasłużona dla polskiej niepodległości, to jednak nie znajduje należytego zainteresowania wśród historyków. Tym bardziej niniejsza publikacja ma za zadanie wypełnić tę lukę. Przynajmniej w stosunku do okresu wojny polsko-bolszewickiej. Podczas polskiej ofensywy na Kijów w kwietniu 1920 walczyła pod Berdyczowem z bolszewicką 44 Dywizją Strzelecką. W dniach odwetu wojsk polskich wchodziła w skład grupy gen. Junga. Od 2 do 7 sierpnia broniła Bugu pod Drohiczynem, następnie walczyła na przedmościu warszawskim. Podczas polskiej kontrofensywy, 20 sierpnia pod Prosienicą zadała ciężkie straty 5 Dywizji Strzelców, a 21 sierpnia pod Śniadowem rozbiła 11 Dywizję Strzelców. 22 sierpnia zdobyła Łomżę, zmuszając bolszewicką 15 Armię do zmiany kierunku odwrotu. W składzie grupy gen. Junga wzięła udział w polskiej ofensywie na Białorusi, walczyła między innymi w bitwie pod Wołkowyskiem. Odniesione zwycięstwa pozwoliły znacząco powiększyć wojenną zdobycz i chwałę bitewną. Niech ta publikacja będzie dobrym zaczynem do dalszych pogłębionych badań i uhonorowania tych, którzy na to zasługują dzięki swym czynom i postawie.

Z okazji przypadającej w tym roku 610. rocznicy bitwy pod Grunwaldem, Wydawnictwo Kameleon szykuje dwie wyjątkowe pozycje: „ Na polach Grunwaldu” i „Chorągwie pod Grunwaldem”

W tomie znajdują się wykonane przez Mariusza Moroza rekonstrukcje wszystkich chorągwi biorących udział w bitwie, zarówno tych walczących po stronie Królestwa Polskiego, jak i Państwa Zakonu Krzyżackiego.

Polski zagon pod Magdeburg w 1007 roku był działaniem wyprzedzającym niemiecką napaść i miał na celu spustoszenie wrogiego zaplecza. Cel ten został osiągnięty i polscy jeźdźcy wrócili wraz z grupą ludności słowiańskiej, zamieszkującej ziemie podbite przez Niemców. Mimo zgromadzenia się armii niemieckiej, nie doszło wówczas do bitwy.

Wbrew pozorom, to między innymi właśnie dlatego zagon ten zasługuje na upamiętnienie go w odrębnej książce. Jak przekazał niemiecki kronikarz Thietmar, wojsko niemieckie, dowodzone przez arcybiskupa Taginona, podjęło pościg za polską lekką jazdą już wtedy, gdy była spowolniona przez wyzwolonych Połabian. Odbierało to Polakom możliwość szybkiego marszu. Wówczas Tagino mógł narzucić bitwę na własnych warunkach, korzystając z przewagi w uzbrojeniu. Mimo tych atutów, Niemcy wycofali się.

Należy zwrócić uwagę, że polska jazda, choć podjęła wyprawę o znaczeniu strategicznym, nie była dowodzona przez polskiego władcę ani jego syna. Mimo to stanowiła na tyle dużą siłę bojową, że przeciwnik nie podjął walki. Aby przedstawić, w jaki sposób Polacy odnieśli zwycięstwo, w książce tej opisano cechy lekkiej jazdy piastowskiej i ich genezy, czyli jeździectwa wczesnośredniowiecznego.

Jest to szczególnie ważne, gdyż pod Magdeburgiem prawie doszło do starcia dwóch odmiennych sposobów walki…

Z okazji przypadającej w tym roku 610. rocznicy bitwy pod Grunwaldem, Wydawnictwo Kameleon szykuje dwie wyjątkowe pozycje: „ Na polach Grunwaldu” i „Chorągwie pod Grunwaldem”

W tomie autor przedstawia przebieg bitwy, zgodny z najnowszymi ustaleniami naukowców.

Ludwik Żychliński (1837-1891) – uczestnik wojny secesyjnej, po powrocie do Europy brał udział w powstaniu styczniowym dowodząc oddziałem partyzanckim Dzieci Warszawy i będąc naczelnikiem wojskowym w powiecie rawskim i mazowieckim. Zesłany na Syberię, uczestnik powstania zabajkalskiego. Autor pamiętników.