ebook
Trofea wyobraźni. O prozie Leo Lipskiego
Marta Cuber
Trofea wyobraźni... zostały ułożone zarazem chronologicznie i tematycznie. Pierwsza część dotyczy wątków awangardowych w juweniliach Lipskiego: języków kubizmu, surrealizmu oraz ekspresjonizmu, ale też dyskursów starszych i głębiej osadzonych w tradycji romantyzmu i modernizmu. Część kolejna, jaką stanowi analiza Niespokojnych, odsłania natrętne obrazy i kompulsywne wątki w dziele polsko-żydowskiego autora: magię ekskrementów, szaleństwo wyobraźni, nałóg czytania i mękę pisania. Dzięki lekturze komparatystycznej i zestawieniu Lipskiego z takimi pisarzami, jak np.: Tomasz Mann, Louis-Ferdinand Céline, Franz Kafka, Michel Leiris, Georges Bataille, Marcel Proust, jego twórczość przestała być zaściankowa, lokalna i polonocentryczna. Odzyskała właściwe miejsce, stając się częścią zachodnioeuropejskiego dziedzictwa literackiego.
W dalszej części, przyglądając się trzem opowiadaniom obozowym, wysoko ocenionym przez „Kulturę” (Nagroda „Kultury” za rok 1955), autorka rekonstruuje ich antropologię, pokazuje zagubienie podmiotu w języku, analizuje muzyczność języka i związki z romantyczną literaturą muzyczną oraz mechanizmy i techniki retoryczne zastosowane przez Lipskiego. Dzięki temu książka o wyobraźni prozy tego autora odpowiada na pytanie o to, jak i z czego została zrobiona, że działa tak skutecznie; oraz z jakich powodów wyobraźnia stała się dla Lipskiego przede wszystkim fenomenem mitograficzno-językowym. W lekturze Piotrusia posłużono się jeszcze raz narzędziami psychoanalizy, dzięki czemu udało się pokazać tę powieść jako kontinuum Niespokojnych i uchwycić zawodność pamięci i oszustwo wyobraźni, która zapamiętane obrazy wyświetliła w zmienionej, zniszczonej postaci. W najpóźniejszych narracjach Lipskiego autorka odnajduje najwięcej humanizmu: wyrzuty sumienia ocalonego dziecka Holokaustu, wspomnienia sprzed wojny. Ale także zastanawiającą nagość języka i nadobecność parabazy.
Wyobraźnia jest przestrzenią językową, a język częścią wyobraźni. Tym dwóm założeniom niniejsza monografia prozy Leo Lipskiego pozostała najściślej wierna.
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Prezentowana publikacja to książka monograficzna w całości poświęcona dorobkowi jednego z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku. Autorka ujęła w niej również elementy jego biografii, zasadniczo jednak wyeksponowała płaszczyznę interpretacyjną dzieła. W książce analizuje juwenilia Lipskiego, jego pierwszą powojenną powieść Niespokojni, tryptyk łagrowy Dzień i noc, minipowieść Piotruś oraz dwie niewielkich rozmiarów narracje: dziennik paryski Paryż ze złota oraz opowiadanie Sarni braciszek.
Trofea wyobraźni... zostały ułożone zarazem chronologicznie i tematycznie. Pierwsza część dotyczy wątków awangardowych w juweniliach Lipskiego: języków kubizmu, surrealizmu oraz ekspresjonizmu, ale też dyskursów starszych i głębiej osadzonych w tradycji romantyzmu i modernizmu. Część kolejna, jaką stanowi analiza Niespokojnych, odsłania natrętne obrazy i kompulsywne wątki w dziele polsko-żydowskiego autora: magię ekskrementów, szaleństwo wyobraźni, nałóg czytania i mękę pisania. Dzięki lekturze komparatystycznej i zestawieniu Lipskiego z takimi pisarzami, jak np.: Tomasz Mann, Louis-Ferdinand Céline, Franz Kafka, Michel Leiris, Georges Bataille, Marcel Proust, jego twórczość przestała być zaściankowa, lokalna i polonocentryczna. Odzyskała właściwe miejsce, stając się częścią zachodnioeuropejskiego dziedzictwa literackiego.
W dalszej części, przyglądając się trzem opowiadaniom obozowym, wysoko ocenionym przez „Kulturę” (Nagroda „Kultury” za rok 1955), autorka rekonstruuje ich antropologię, pokazuje zagubienie podmiotu w języku, analizuje muzyczność języka i związki z romantyczną literaturą muzyczną oraz mechanizmy i techniki retoryczne zastosowane przez Lipskiego. Dzięki temu książka o wyobraźni prozy tego autora odpowiada na pytanie o to, jak i z czego została zrobiona, że działa tak skutecznie; oraz z jakich powodów wyobraźnia stała się dla Lipskiego przede wszystkim fenomenem mitograficzno-językowym. W lekturze Piotrusia posłużono się jeszcze raz narzędziami psychoanalizy, dzięki czemu udało się pokazać tę powieść jako kontinuum Niespokojnych i uchwycić zawodność pamięci i oszustwo wyobraźni, która zapamiętane obrazy wyświetliła w zmienionej, zniszczonej postaci. W najpóźniejszych narracjach Lipskiego autorka odnajduje najwięcej humanizmu: wyrzuty sumienia ocalonego dziecka Holokaustu, wspomnienia sprzed wojny. Ale także zastanawiającą nagość języka i nadobecność parabazy.
Wyobraźnia jest przestrzenią językową, a język częścią wyobraźni. Tym dwóm założeniom niniejsza monografia prozy Leo Lipskiego pozostała najściślej wierna.
- Tytuł
- Trofea wyobraźni. O prozie Leo Lipskiego
- Autor
- Marta Cuber
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Uniwersytet Śląski
- ISBN
- 978-83-226-2344-2
- Rok wydania
- 2014
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 244
- Format
- Format pliku
- ebook
Produkty podobne
(Nie)przezroczystość normalności w literaturze polskiej XX i XXI wieku
Tom (Nie)przezroczystość normalności w literaturze polskiej XX i XXI wieku nawiązuje do projektu pt. (Nie)obecność. Pominięcia i przemilczenia w narracjach XX wieku/The Effect of Palimpsest, zrealizowanego
w latach 2006–2009 przez Pracownię Antropologicznych Problemów Literatury i Zakład Literatury XX wieku Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Department of Slavic Languages and Literatures, University of Chicago i Department of Central, Eastern and Northern European Studies, University of British
Columbia. Projekt ów zwieńczyły dwie publikacje (w Polsce, 2008 i w USA, 2011).
Aleksander Wat – (re)lektury Nowe konteksty, inne perspektywy
Na książkę składa się z osiem części. Trzy pierwsze ukazują w innym świetle początki twórczej drogi Wata, poczynając poematu Ja z jednej i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka, poprzez nowe odczytania manifestów w perspektywie intermedialnej, po rozdział określający Wata jako twórcę nie futurystycznego, lecz dadaistycznego. Kolejne trzy teksty przynoszą rewizjonistyczne sposoby odczytania związków z tradycją. Po pierwsze, śródziemnomorską, interesuje mnie nie tyle podejmowanie przez Wata zdeponowanych w kulturze kodów, lecz, jak można by powiedzieć, Śródziemnomorze „ucieleśnione” w osobistym doświadczeniu. Drugi niezwykle ważny obszar tradycji stanowi dla mnie romantyzm. Najpierw rozpoznaję Watowską podmiotowość jako (po)romantyczną, Wyszedłszy od kwestii dotyczących ukształtowania „ja”, przechodzę do najważniejszej dykcji tak modelowanego podmiotu – do elegijności i rozpatruję ją jako specyficzną jakość Watowskiej wrażliwości i sposobu odczuwania świata. Oba „romantyczne” rozdziały prowadzą w efekcie do propozycji przesunięcia granic literatury modernistycznej. Zgodnie z moimi rozpoznaniami należałoby bowiem postrzegać formację romantyczno-modernistyczną jako nieprzerwane continuum, jako jeden obszar nowoczesności. W części ostatniej zajmuję się Notatnikami Wata. Czytam je zgodnie z postulatami krytyki genetycznej, która nie tyle zwraca uwagę na rezultat końcowy pisania, co na sam proces. Wydobyte z archiwum rękopisy Wata są czystym procesem nieustannego pisania, cechującym się nieukierunkowaną potencjalnością i ciągle odraczaną finalnością. Usytuowanie twórczości Wata w nowych kontekstach pozwala w efekcie odkryć ukryte dotąd aspekty i znaczeni jego twórczości.
Andriej Amalrik - rosyjski dysydent
Andriej Amalrik – przedstawiciel trzeciej fali emigracji rosyjskiej XX wieku, aktywny uczestnik ruchu dysydenckiego. Jego utwory, choç przetłumaczone na wiele języków świata, nie doczekały się dotychczas pełnego opracowania. Autorka monografii dokonuje zatem próby analizy i interpretacji memuarystyki Amalrika, jego – mieszczących się w ramach teatru absurdu – sztuk scenicznych oraz publicystyki.
Książka Katarzyny Dudy jest dziełem pionierskim, nikt bowiem nie napisał dotąd kompletnej monografii Andrieja Amalrika – niezwykle ważnej postaci kultury rosyjskiej XX wieku. (...) Mamy w monografii wiele znakomitych analiz i interpretacji, bardzo subtelnych i celnych. Autorka z równą swobodą omawia zarówno walory artystyczne tekstów, jak i ich treść.
Z recenzji prof. dra hab. Lucjana Suchanka
Katarzyna Duda – profesor UJ, dr hab., członek Komisji Kultury Słowian PAU. Pracuje w Katedrze Rosyjskiej Kultury Nowożytnej w Instytucie Rosji i Europy Wschodniej na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ. Autorka monografii: Antyutopia w literaturze rosyjskiej XX wieku (1995), Wiara i naród. Twórczość Władimira Maksimowa (2001), a także artykułów dotyczących emigracji rosyjskiej XX wieku, kultury rosyjskiej czasów radzieckich oraz najnowszych tendencji w literaturze i kulturze rosyjskiej.
Antologia literacka. Przemiany, ekspansja i perspektywy gatunku. Seria pierwsza
„Epoka nasza jest epoką antologii” – teza Władysława Tatarkiewicza, wyartykułowana jeszcze na przełomie lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nie straciła na aktualności. Antologia wydaje się jedną z form bloku silva o kapitalnym znaczeniu dla współczesnej kultury – w istocie skazanej na jakiś rodzaj selekcjonowania zalewającego półki księgarskie piśmiennictwa. W tomie, który oddajemy do rąk Czytelnika, przyglądamy się przede wszystkim współczesnym antologiom literackim (XX i XXI wieku), nie rezygnując jednak z kontekstu historycznego, pozwalającego uchwycić i zrozumieć zachodzące zmiany. Artykuły zgromadzone w książce prezentują omawianą formę od strony teoretyczno- i historycznoliterackiej, a także prawnej; uwzględniają niezwykle istotne usytuowanie środowiskowe – społeczne i geograficzne antologii, jej powiązanie z określoną wspólnotą symboliczną w kraju i na emigracji; eksponują także dwa czynniki kluczowe dla kształtu wyboru – temat i osobę antologisty. Poetyka form antologijnych rozpatrywana jest także w kontekście szerszym: jako zjawisko bezpośrednio związane z kulturą cytatu, jako jedna z ciekawszych i dotąd nieprzebadanych odsłon intertekstualności.
Antologia tekstów Katedry Technologii Informacyjnych Mediów Tom 1
Rozwój technologii informacyjnych zwiększył znacznie możliwości badawcze i innowacyjne w zakresie Nauk o Mediach. Zaowocowały one osiągnięciami w zakresie cyfryzacji, komunikacji i mediów. Dostęp do przekazu medialnego na szeroką skalę, niezależnie od czasu i miejsca, wpłynął na zaangażowanie młodych ludzi w zgłębianie tajników nowych mediów. Wiąże się to również z zapotrzebowaniem rynku pracy na kompetencje specjalistów w tej dziedzinie.
Zasadność konwergencji technologii informacyjnych i mediów spowodowała powołanie kierunku studiów – Logistyka Mediów na Wydziale Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studenci tego kierunku rozwijają swoją wiedzę i umiejętności w zakresie zastosowania nowoczesnych technologii w mediach, praktycznego ich wykorzystania, a także zarządzania przedsiębiorstwami medialnymi. Zwieńczeniem studiów są prace dyplomowe. Dokumentują one obszar zainteresowań absolwentów, ich dociekliwość badawczą oraz umiejętności pisarskie. Ogólnie – dorosłość zawodową.
Niniejsza publikacja stanowi zbiór, wybranych spośród najlepszych prac dyplomowych, które powstały na Logistyce w roku akademickim 2015/2016. Opiekę merytoryczną nad pracami licencjackimi pełnili pracownicy Katedry Technologii Informacyjnych Mediów oraz współpracownicy. Zaprezentowane prace to efekt odbytych seminariów dyplomowych, dyskusji, sporów, wymiany doświadczeń. Cechuje je merytoryczny język, właściwy układ, odpowiednio sformułowana hipoteza, która została potwierdzona za pomocą dopracowanej metodologii. Wykorzystana literatura, zarówno polska jak i obcojęzyczna, dobrana przez Autorów prac, jest aktualna oraz zgodna z prezentowanymi tematami. Przypisy oraz spisy form graficznych użyte w tekstach publikacji są odpowiednie do poziomu prac. Zawarte w niniejszej publikacji opracowania zawierają wartościowe i aktualne informacje niezbędne każdemu studentowi Logistyki. Ponadto stanowią przykłady prac dyplomowych.
Z Wprowadzenia
Antologia tekstów Katedry Technologii Informacyjnych Mediów. Tom 3
Tom 38. serii "Media początku XXI wieku".
Rozwój technologii informacyjnych zwiększył znacznie możliwości badawcze i innowacyjne w zakresie Nauk o Mediach. Zaowocowały one osiągnięciami w zakresie cyfryzacji, komunikacji i mediów. Dostęp do przekazu medialnego na szeroką skalę, niezależnie od czasu i miejsca, wpłynął na zaangażowanie młodych ludzi w zgłębianie tajników nowych mediów. Wiąże się to również z zapotrzebowaniem rynku pracy na kompetencje specjalistów w tej dziedzinie. Zasadność konwergencji technologii informacyjnych i mediów spowodowała powołanie kierunku studiów – Logistyka Mediów na Wydziale Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studenci tego kierunku rozwijają swoją wiedzę i umiejętności w zakresie zastosowania nowoczesnych technologii w mediach, praktycznego ich wykorzystania, a także zarządzania przedsiębiorstwami medialnymi. Zwieńczeniem studiów są prace dyplomowe. Dokumentują one obszar zainteresowań absolwentów, ich dociekliwość badawczą oraz umiejętności pisarskie. Ogólnie – dorosłość zawodową. Niniejsza publikacja stanowi zbiór, wybranych spośród najlepszych prac dyplomowych, które powstały na Logistyce w roku akademickim 2015/2016. Opiekę merytoryczną nad pracami licencjackimi pełnili pracownicy Katedry Technologii Informacyjnych Mediów oraz współpracownicy. Zaprezentowane prace to efekt odbytych seminariów dyplomowych, dyskusji, sporów, wymiany doświadczeń. Cechuje je merytoryczny język, właściwy układ, odpowiednio sformułowana hipoteza, która została potwierdzona za pomocą dopracowanej metodologii. Wykorzystana literatura, zarówno polska jak i obcojęzyczna, dobrana przez Autorów prac, jest aktualna oraz zgodna z prezentowanymi tematami. Przypisy oraz spisy form graficznych użyte w tekstach publikacji są odpowiednie do poziomu prac. Zawarte w niniejszej publikacji opracowania zawierają wartościowe i aktualne informacje niezbędne każdemu studentowi Logistyki. Ponadto stanowią przykłady prac dyplomowych.
Z Wprowadzenia
