Trzymając w ręku krzyż

Ateizm obalony, to książka która będzie stanowić idealną pomoc w czasie polemik z ateistami. Jeśli prowadzisz dyskusje z ludźmi niewierzącymi i chcesz wykazać błędy w ich rozumowaniu to publikacja ta dostarczy Ci masę dodatkowych argumentów. Dzięki niej dowiesz się, że ateiści usuwając Boga ze swojego światopoglądu startują od chaosu i kończą na chaosie, zaczynając i kończąc na niczym. W książce znajdziesz solidną argumentację na to, że niewierzący nie jest w stanie nadać jakiejkolwiek racjonalnej i sensownej struktury swym wywodom skoro nie posiada punktów orientacyjnych i żadnych prawd absolutnych w zakresie swych przekonań. Rozpoczynanie z ateistą rozmowy o dowodach na istnienie Boga nie ma żadnego sensu póki nie uświadomi sobie on, że tkwi w nihilistycznej próżni ze swym światopoglądem.

Ks. Marceli Godlewski był założycielem Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich, członkiem Ligi Narodowej. W okresie II wojny światowej jego parafia znalazła się w granicach warszawskiego getta. Zaangażował się w pomoc Żydom, za co został pośmiertnie uhonorowany tytułem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.

W 1897 r. opublikował pracę „Dobry katolik między protestantami”, w której zawarł przestrogi dla Polaków-katolików udających się w celach zarobkowych do Niemiec i zdominowanej przez protestantów Łodzi. Pisał: „Nie niechęć do protestantów mną tu powoduje, przeciwnie, miłość dla prawdy pobudza mnie do obrony swego Kościoła, miłość dla tego biednego ludu, który, nie będąc w swych stronach rodzinnych dostatecznie poinformowanym o zasadach protestanckich, mógłby dać się uwieść fałszywym prorokom”.

Chrześcijanie, muzułmanie, hindusi stanowią dwie trzecie wszystkich wierzących. Pozostałe 1,4 miliarda to wyznawcy buddyzmu, shinto, sikhizmu, judaizmu, bahaizmu i rozmaitych religii ludowych. Łącznie 87% ludzkości wierzy w jakąś siłę nadprzyrodzoną. Ta liczba robi wrażenie.

Rozmaite grupy ludzi nadają suwerennemu bóstwu imiona i przypisują mu najróżniejsze atrybuty. Niektóre bóstwa są antropomorficzne, inne bardziej abstrakcyjne. W tradycjach mistycznych głównych światowych religii – systemów wierzeń, które uznajemy za duchowe – pojawia się wspólny wątek obecny w odmiennych i zdecydowanie odległych kulturach: to idea, że niepoznawalny Bóg jest wszędzie i jest wszystkim, również nami.

Które sieci neuronowe w mózgu są najaktywniejsze, gdy żarliwie się modlimy, błagamy Boga, śpiewamy w świątyni, zachwycamy się biblijną historią, bronimy naszych religijnych przekonań lub robimy inne rzeczy związane z naszą wiarą? A które nie wykazują aktywności? Co robi nasz mózg, kiedy doświadczamy mistycznych lub transcendentnych przeżyć? Które układy mózgowe uczestniczą w naszej religijności i duchowości? W jaki sposób odczuwamy i przeżywamy to, co zdaje się wykraczać poza nas samych? Co jest wspólne w doświadczeniu religijnym osób różnych wyznań?

Ta książka jest właśnie o tym, jak to wszystko się dzieje – jak mózg umożliwia ludziom bycie istotami religijnymi i duchowymi.

Zapis rekolekcji dla małżonków wygłoszonych w sanktuarium w Leśniowie przez o. Stanisława Jarosza (paulina, znanego duszpasterza małżeństw i rodzin). Autor stara się podpowiedzieć małżonkom, jak pogłębiać życie małżeńskie unikając niebezpiecznych pokus, codziennych pułapek, bolesnych nieporozumień oraz rutyny, która zabija miłość. Jak nie pogubić się w dzisiejszym świecie i jak pogłębić relacje małżeńskie. Ojciec Jarosz znany jest ze swego niezwykle prostego, a jednocześnie sugestywnego języka. Mamy nadzieję, że treści przekazane na żywo, po dostosowaniu ich do wymogów języka pisanego, pomogą wielu małżonkom. Na końcu książki zamieściliśmy podstawowe informacje o Leśniowie.

W swojej najnowszej książce Ojciec Józef Witko OFM prowadzi czytelnika, aby w świetle i mocy Słowa Bożego mógł na nowo doświadczyć Żywego Boga. Medytacje nad Pismem Świętym, modlitwy i świadectwa mają pomóc otworzyć się człowiekowi na zbawczą moc Chrystusa, który pragnie uzdrowić całego człowieka, nie tylko serce, pamięć, uczucia, ale też jego ciało.

Ojciec Józef Witko, znany franciszkanin i rekolekcjonista, od dziesięciu laty prowadzący wraz z innymi braćmi Msze Święte o uzdrowienia duszy i ciała, daje nam do ręki książkę pełną modlitw, medytacji, ale także świadectw ludzi, którzy otrzymali zdrowie, pocieszenie, ale – co najważniejsze – umocnienie swej wiary. Dzięki tej najnowszej książce, jak też dzięki poprzedniej, pt. Uzdrawiająca Moc Ducha Świętego, wiele osób, nawet nie uczestnicząc osobiście we wspólnotowej modlitwie o uzdrowienie, będzie mogło pogłębić swą wiarę i otrzymać łaskę uzdrowienia.

Tak przyszli do Jerycha. Gdy wraz z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. A słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał (…) Jezus przemówił do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? Powiedział Mu niewidomy: Rabbuni, żebym przejrzał. Jezus mu rzekł: Idź, twoja wiara cię uzdrowiła. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą. (Mk 10, 46-52).

Katechizm Kościoła Katolickiego opowiada się obecnie za bezwarunkowym sprzeciwem wobec kary śmierci. To efekt decyzji papieża Franciszka z 2018 roku, która spotkała się z licznymi kontrowersjami. Kongregacja Nauki Wiary tłumaczyła wówczas, że mamy do czynienia z drobną korektą nauczania, nie zaś z przełomową zmianą. Jak jednak jest w rzeczywistości? Czy powinniśmy w tym przypadku mówić o ewolucji, czy raczej o rewolucji? A może obserwujemy powrót do ewangelicznego radykalizmu pierwszych wieków chrześcijaństwa? Jakie racje zdecydowały o przyjęciu przez Kościół skrajnego abolicjonizmu? Na ile wynika on z akceptacji poglądów formułowanych w filozofii czy naukach penalnych, a na ile jest rezultatem refleksji teologicznej w łonie samego Kościoła? Stawiając powyższe pytania, Tomasz Snarski przybliża specyfikę katolickiego abolicjonizmu. Konfrontuje nauczanie Kościoła z argumentacją sporu na temat kary śmierci w nauce prawa karnego i filozofii. Wiąże się z tym szereg kolejnych kwestii. Jakie znaczenie ma potępienie moralne kary śmierci przez Kościół dla tradycyjnego rozumienia kary kryminalnej i sprawiedliwości? Czy spór między przeciwnikami a zwolennikami kary śmierci zostanie kiedykolwiek rozstrzygnięty? Czy prawo karne może i powinno podzielać wartości ewangeliczne? I czy jest w nim miejsce na przebaczenie oraz miłosierdzie? Wzajemne uwikłanie prawa karnego, teologii i filozofii każe także na nowo zadać podstawowe pytanie o postawę chrześcijan (i nie tylko) wobec najbardziej okrutnych i niebezpiecznych przestępców.