Ty ja i fejs

Czasem najpiękniejsze rzeczy to te, których nie widzimy. Kiedy szesnastoletnia Tessa Dickinson ulega wypadkowi samochodowemu i traci wzrok na sto dni, ma wrażenie, że cały jej świat został wywrócony do góry nogami. Czuje, że pozbawiono ją normalnego życia. Przerażona, że wzrok może nigdy nie wrócić, Tessa jest przekonana, że nie ma już żadnego powodu do radości. Dziadkowie umieszczają w lokalnej gazecie ogłoszenie o poszukiwaniu kogoś, kto pomoże jej w pisaniu poezji i blogowaniu, które tak ją cieszyły. Chcą, żeby wnuczka żyła jak dawniej. Wtedy zjawia się on, Weston Ludovico, chłopiec w wieku Tessy, o jasnych oczach, optymistycznym uśmiechu... i bez nóg. Weston wie, co dziewczyna może czuć, więc postanawia jej pomóc. Stawia jeden warunek – nikt nie powie jej o jego niepełnosprawności. Ponieważ Tessa nie widzi, odnosi się do chłopaka z pogardą, ale dla Westona są to najbardziej niezwykłe i autentyczne uczucia: być traktowanym jak normalna osoba, a nie tylko przez pryzmat swojej łzawej historii. Więc wraca. Znowu i znowu, i znowu.

ROSE KOCHA DYMITRA, DYMITR MOŻE KOCHAĆ KAŻDĄ INNĄ, MASON DAŁBY SIĘ ZABIĆ, BY ROSE POKOCHAŁA JEGO…

W Akademii Świętego Władimira nadszedł czas ferii zimowych, ale Rose wcale nie czuje magii świąt. Mason, jej najlepszy przyjaciel, jest w niej beznadziejnie zakochany, a wspaniały instruktor Dymitr najwyraźniej interesuje się inną kobietą. Na horyzoncie pojawia się jeszcze jeden mężczyzna, arogancki i szalenie niepokojący…
Zuchwały atak strzyg na jedną z rodzin królewskich postawił szkołę w stan pogotowia i doprowadził do powiększenia obsady strażników. Znalazła się wśród nich nawet legendarna Janine Hathaway, czyli matka Rose!
Wobec realnego zagrożenia władze Akademii podejmują decyzję o obowiązkowym wyjeździe do narciarskiego kurortu. Opuszczenie murów szkoły wydaje się dobrym rozwiązaniem, ale śnieżny zimowy krajobraz jest tylko z pozoru bezpieczny. Zło czai się w pobliżu i Rose, której zadaniem jest ochrona jedynej dziedziczki rodu Dragomirów, znów będzie musiała przyłączyć się do walki ze strzygami.
Będzie to walka na śmierć i życie.

Dymitr wyglądał bosko, jak zawsze. Potężny ceglany budynek Akademii rzucał na nas długi cień przypominający bestię czyhającą w pierwszych promieniach słońca. Padał śnieg. Obserwowałam białe kryształowe płatki wirujące w powietrzu. Kilka opadło na głowę strażnika i topniało w jego ciemnych włosach.
– Kto z nami jedzie? – spytałam.
Wzruszył ramionami.
– Nikt. Tylko ty i ja.
Od razu poprawił mi się nastrój. Zapowiadało się fantastycznie.
Ja i Dymitr. Sami. Pomyślałam, że to okazja warta nieoczekiwanego testu.
– Długo będziemy jechali? – wymamrotałam, zaklinając w myślach, żeby czekała nas długa podróż, najlepiej tygodniowa. Byśmy musieli zatrzymywać się po drodze w luksusowych
hotelach. Może utkniemy w zaspie śnieżnej i wtedy tylko ciepło naszych ciał uchroni nas przed śmiercią.
– Pięć godzin.
– Och.
Miałam nadzieję na więcej. Ale to lepsze niż nic. Poza tym wciąż istniała szansa na utknięcie w zaspie.

Fragment książki

\"Bezludna wyspa\" to trzymająca w napięciu powieść dla młodzieży. Autorką książki jest M.A. Bennett, znana czytelnikom z powieści \"STAGS\". Współczesna wariacja na temat klasyki –\"Władcy much\" z pewnością nie zawiedzie oczekiwań młodych czytelników.

Myślałem, że moi koledzy ze szkoły nie żyją. Myliłem się

Grupa słabo zgranych ze sobą nastolatków zostaje zmuszona do walki o przetrwanie na bezludnej wyspie. Link dopiero co przeprowadził się z Ameryki i nie jest mu łatwo zaaklimatyzować się w prestiżowej szkole z tradycjami Osney. Kto mógł się spodziewać, że trzeba będzie zrozumieć tak wiele dziwacznych tradycji? I co to za szkoła, w której o hierarchii wśród uczniów decyduje czas przebieżki wokół szkolnego boiska – nawet jeśli to niezwykle stare boisko? Osiągnąwszy najgorszy od wielu lat wynik w tej konkurencji, Link od razu staje się pośmiewiskiem całej szkoły. Niektórzy uczniowie szczególnie się zawzięli, żeby uprzykrzyć mu życie...

Kiedy pojawia się pomysł wylotu na szkolną wycieczkę, Link uważa, że nie mogłoby go spotkać nic gorszego niż dobrowolne skazanie się na spędzenie wolnego czasu ze swoimi prześladowcami. Kusząco brzmi ultimatum rodziców: będzie mógł opuścić szkołę Osney – na zawsze – tylko wtedy, gdy weźmie udział w tym wyjeździe. Link decyduje się zacisnąć zęby i jakoś przetrwać te kilka dni, żeby zdobyć wymarzoną nagrodę. Jednak ta wycieczka będzie wymagać szczególnego rodzaju wytrzymałości.

Mówi się, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą – ale co się stanie, jeśli na takiej wyspie wyląduje grupa nastolatków, którzy nie żywią do siebie szczególnej sympatii? Kiedy dokuczy im upał, głód i pragnienie, wszyscy pokażą swoją prawdziwą twarz? I wtedy zacznie się prawdziwa rozgrywka...

\"Bezludna wyspa\" to zaskakująca powieść młodzieżowa, która jest nie tylko wspaniałą rozrywką, ale też refleksją na temat hierarchii społecznej, prawa natury i zakamarków ludzkiej duszy.

29-letnia Joanna mieszka z despotyczną matką i ciotką w starym domu w Deerwood, w Kanadzie. Wyśmiewana przez rodzinę z powodu staropanieństwa i nieśmiałości, Joanna znajduje ukojenie w snuciu marzeń o Błękitnym Zamku, gdzie jest adorowana przez najprzystojniejszych rycerzy i nie musi słuchać przezwisk o „starej pannie”.

Gdy pewnego dnia dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalną chorobę, zdaje sobie sprawę, że nie ma nic do stracenia i zaczyna żyć własnym życiem, nie przejmując się opinią rodziny i społeczeństwa. Ku zgrozie bogobojnej matki Joanna decyduje się opuścić własny dom i zamieszkać u Ryczącego Abla, lokalnego awanturnika i pijaczyny, aby zaopiekować się jego umierającą córką i swoją dawną przyjaciółką. W końcu decyduje się robić to, na co ma ochotę i żyć pełnią życia, nie tylko w wyimaginowanym, ale także tym rzeczywistym świecie.

Chłopcy z Placu Broni w serii Kolorowa Klasyka to najpiękniejsze kolorowe wydanie tej powieści na rynku! Książka zawiera wspaniałe, barwne ilustracje, jej atutem jest duża, ułatwiająca szybkie czytanie czcionka. Edycja na szlachetnym papierze, bardzo trwała i estetyczna. Wydanie zawiera pełny tekst utworu, bez skrótów i cięć w treści. Wydanie to nie zawiera opracowania.

W XIX wieku w Budapeszcie zapewne znajdowało się wiele pustych placów, ale ten przy ulicy Pawła był wyjątkowy. Tam spotykali się chłopcy, którzy pod wodzą Boki tworzyli grupkę zorganizowaną na kształt wojska. Każdy z nich miał swoją rolę i stopień, wszyscy postępowali honorowo. Wyjątkowy wśród nich był Nemecsek, nieśmiały i drobny. Spokój chłopców z ulicy Pawła przerwały Czerwone Koszule, czyli grupa chłopców mająca bazę w Ogrodzie Botanicznym. Chcieli zająć plac, co doprowadziło do wojny. Boka, niczym prawdziwy generał, przygotował plan obrony ukochanego miejsca. Nikt nie spodziewał się, komu przypadnie najbardziej doniosła rola wojennego bohatera...

Powieść Ferenca Molnára od lat ciekawi i wzrusza młodych czytelników. To historia o przyjaźni i miłości do skrawka ziemi niosąca za sobą morał, że największy potencjał może leżeć w kimś, kogo zupełnie o to nie podejrzewamy.

Chłopcy z Placu Broni od Wydawnictwa GREG to wydanie w twardej oprawie, pięknie ilustrowane przez Mikołaja Kamlera i przetłumaczone przez Stefana Mrowca. Wszystkie nazwy własne występują w oryginalnym zapisie. Ich prawidłową wymowę umożliwią rzetelnie opracowane przypisy oraz nagrania dostępne on-line. Polecamy!

Chłopcy z Placu Broni to powieść węgierskiego pisarza Ferenca Molnára, po raz pierwszy książka ukazała się w 1907 roku. Głównym tematem książki jest przyjaźń grupy chłopców zamieszkujących ulicę Pawła. Tytuł powieści nawiązuje do ulubionego miejsca zabaw głównych bohaterów – Placu Broni, który jest tu m.in. symbolem przyjaźni i lojalności, beztroskiego dzieciństwa, ale i odpowiedzialności i walki o własne miejsce. Na pierwszy plan wysuwa się postać Nemeczka – najmłodszego i najmniej docenianego w grupie. Początkowo poznajemy go jako tchórzliwego chłopca. Od początku jest jednak oddany grupie i mimo strachu – stara się zaimponować kolegom w każdej możliwej sytuacji. Jego śmierć uwypukla wartość honoru i bycia oddanym jakiejś kwestii. Czasem ci najsłabsi są najbardziej wartościowi, lecz często też niedoceniani.