Ukraina O państwowości i tożsamości narodowej

The words of a man. The message of a people.

Bringing together a new introduction by Volodymyr Zelensky with his most powerful war speeches, this book recounts Ukraine's war through the words of its president. It is the story of a people valiantly defending themselves from Russian aggression. And it is a battle cry for us all to stand up, support Ukraine and fight for democracy.

'The Ukraine president's storytelling skills and sense of moral purpose elevate his war speeches in this compelling collection . . . The tribune of freedom.' Observer

Includes a new preface plus three additional speeches selected by President Zelensky.

Dawniej było tak,że najpierw postępowały wojska,złożone ze zbrojnych mężczyzn-ta uwaga ma znaczenie-które dokonywały podboju jakiegoś terytorium.Zależnie od sytuacji miejscowa ludność poddawana była rzezi większej,mniejszej lub nawet wcale. (fragment wprowadzenia)

Ideologia, działalność i walka ukraińskich nacjonalistów

Czym tak naprawdę jest Ruch Azowski? Ugrupowaniem wojskowym, czy politycznym? W co wierzą nacjonaliści działający aktywnie w tym
ruchu? Jak wyglądał szlak bojowy batalionu, następnie pułku „Azow”, który zarówno pod względem medialnym, jak i propagandowym stał się
najbardziej znaną formacją wojskową na Ukrainie? Jak wygląda codzienna działalność ludzi i organizacji skupionych pod azowskim sztandarem?

Witold Dobrowolski (ur. 1992) - absolwent Studium Europy Wschodniej, badacz współczesnego ukraińskiego nacjonalizmu, oraz dziennikarz. Laureat Grand Press Photo 2020 w kategorii reportaż. Dokumentował Rewolucję Godności na Ukrainie w 2014 roku, konflikt w Donbasie, masowe demonstracje Żółtych Kamizelek w Paryżu (2018), masowe protesty w Hong Kongu (2019), Libanie i na Białorusi (2020).

Naród ukraiński ukształtował się w toku kolejnych rewolucji, poczynając od 1648 r. Wtedy wybuchła pierwsza, w Polsce groteskowo sprowadzana do "powstania Chmielnickiego". Książka ta jest o dwóch kolejnych ukraińskich rewolucjach narodowych, które wybuchły już w wiekach XX i XXI. Wbrew rozpowszechnionemu mniemaniu, tak jak Rosja nigdy nie była jedna i niepodzielna, tak też nie było w 1917 r. i w latach następnych jednej i niepodzielnej rewolucji rosyjskiej. Równolegle do niej, oddzielnie od niej i w bardzo dramatycznych starciach z nią przebiegała rewolucja ukraińska. W książce przedstawiono dwie fazy, zdaniem autora kluczowe dla zrozumienia przyczyn, natury i dynamiki tego starcia między rewolucjami. Kolejna już w niepodległej Ukrainie, ale niepodległość utwierdzająca, to rewolucja 2014 r. na Majdanie, przeciwko której Rosja najpierw napędziła kontrrewolucję, a następnie wszczęła wojnę. Autor wykazuje społecznie oligarchiczny i ideologicznie "białogwardyjski" charakter prorosyjskiej rebelii w Donbasie. Zamieszczone w książce oryginalne, nowatorskie teoretyczne studia nad imperializmem rosyjskim wyjaśniają, dlaczego w Ukrainie, w toku obecnej wojny, ważą się losy tego imperializmu.

Ahejewa bada tę wojnę taką, jaka była: z natarciami i odwrotami, z planowanymi kampaniami i nieświadomie spontaniczną partyzantką, ze zdrajcami, bardziej podobnymi do więźniów, jak Mykoła/Nikołaj Hohol, i oczywiście z rabusiami, jak Michaił Bułhakow. Z przedmowy Oksany Zabużko Ukraińska walka o niezależność od rosyjskiego imperium trwa od setek lat. Jeśli nie na arenie politycznej czy militarnej, to na gruncie literatury i kultury. Bo cel Rosji – nieważne czy carskiej, sowieckiej czy putinowskiej – pozostaje niezmienny: zmiażdżyć odrębność Ukrainy, zawłaszczyć jej dokonania i sfałszować historię. To dlatego historia ukraińskiej kultury to w rzeczywistości – jak ukazuje Wira Ahejewa, krytyczka literacka i filolożka – historia oporu przeciwko imperium. Ukraińscy twórcy toczyli bój o wszystko: język (zwany pogardliwie „małoruskim”), folklor, a nawet pamięć. Walka nigdy nie odbywała się na równych zasadach, bo imperium raz po raz sięgało po realne i zabójcze środki nacisku. Zasięg rosyjskiej machiny kolonialnej jest tak olbrzymi, że w ukraińskim sprzeciwie z łatwością można dostrzec echa również polskich zmagań. Książka Ahejewej to nic innego jak kronika trwającej od pokoleń wojny kulturowej.

Zmiany polityczne po II wojnie światowej na zawsze odcięły ziemie ukraińskie od Polski, a po
przesiedleniach nasz kraj uzyskał kształt zbliżony do granic etnicznych. Dziś nikt nie myśli o rewindykacji Lwowa czy Krzemieńca, ale sentyment pozostał. Nie można wymazać dorobku cywilizacyjnego polskich miast i dworów Ukrainy.
Tę ziemię nasi rodacy kochali, za jej obronę płacili własną krwią.
Podróż po Ukrainie, to wędrówka śladami polskości, reliktami naszej przeszłości, kościołów, zamków i dworów. I chociaż miasta, wsie i ulice noszą często już inne nazwy, a władze sowieckie uczyniły wiele, aby zatrzeć ślady naszej kultury, to nie udało się zniszczyć kilkuset lat polskiej tradycji.

„Żaden uczeń Polak nie mówił do drugiego jak tylko po polsku – wspominał Józef Burczak-
Abramowicz. – Czuliśmy się gospodarzami tej ziemi, a kulturą i inteligencją imponowaliśmy
otoczeniu. Zamożność Polaków też uderzała w oczy, a Polacy w wolnych zawodach, adwokaci przede wszystkim, to świetni mówcy, mający duże wzięcie”

Wyjechałem z Krymu w poniedziałek, 30 września 2013 roku. Dwa miesiące później wybuchły
starcia na Euromajdanie, a pod koniec zimy Krym został zaanektowany przez Rosję.
Nie sądziłem, że wydarzenia potoczą się tak szybko. Wygląda na to, że moja wizyta
na Półwyspie Krymskim będzie mi musiała wystarczyć na wiele lat…
SŁAWOMIR KOPER


• Ostatnie lato na ukraińskim Krymie
• Śladami bohaterów Ogniem i mieczem. Na kozackiej Siczy (Chortyca w Zaporożu)
• Borysław – energetyczna stolica polskiej nafty i Truskawiec – słynne a senne uzdrowisko
• Samochodem przez Dzikie Pola
• Ołyka. Radziwiłłowskie ostatki
• Kamieniec Podolski. Najsłynniejsza twierdza Rzeczpospolitej.
• Szlakami Wołynia. Ateny Krzemienieckie nad Ikwą
• Kiedy „heroina” oznaczało jeszcze bohaterkę. Dzielne damy kresowe: Anna Dorota Chrzanowska i Teofila Chmielecka.
• Halicz czyli „Królestwo Golizny i Głodomerii”…
• Pisz pan na Berdyczów!
• Sadyk Pasza, Mickiewicz i Żydowski Legion
• Sześć wieków wspólnej historii. Matka Boża Częstochowska z Bełza
• Symferopol. Nutria w sosie piwnym i Sonety krymskie
• Legendarne schody Odessy. Eisenstein i Machulski




Oglądałem przez lornetkę odległą groblę oddzielające zatokę od Morza Azowskiego.
–Tam dalej, za wodą, to już Rosja? – zapytałem jednego z mieszkańców Mariupola, gdy
przechodzili obok mnie wracając do samochodów. Spojrzał na mnie zaskoczony i spokojnie odparł wzruszając ramionami:
– Tu też jest Rosja.