Upierz

To książka o godzeniu się! O godzeniu się na i o godzeniu się z. 36 i 6 wydaje się być stanem normalnym. Ale co jest normą? Czy jest nią stan uśpienia cywilizacyjnego, czy może stan nieustannego borykania się? 36 i 6 to stan pomiędzy tym, co jest i co nie jest rzeczywistością. A może jest po prostu stanem życia. Jest życiem.

A ja żem jej powiedziała... – ta książka to petarda Wydawało się, że nic już nas nie zaskoczy w internecie. I wtedy pojawiła się ona. Śmieszna gęba, która mówi mądrze o życiu. Prosto, zwięźle, szczerze i bez owijania w bawełnę. Ze zrozumieniem, bez pouczania. Mówi o show-biznesie, celebrytach, współczesnych snobizmach, fobiach i modach. Tylko kilka zdań, a jest w tym ciepło, doświadczenie i życiowa mądrość. „A ja żem jej powiedziała, Kaśka, szczęścia nie poudajesz” – mówi Nosowska. Nagle cała Polska zaczyna czekać na kolejny odcinek. Zadałam sobie pytanie, co w tym zajęciu sprawia mi autentyczną przyjemność, na którym etapie działalności jestem najbardziej sobą, w sobie, czuję się bezpiecznie, a w okolicy serca wzrasta temperatura. Najszczersza z najszczerszych odpowiedzi brzmi - pisanie. Ten samotny moment, kiedy z chmary słów wyłapuję te, które najlepiej opowiedzą emocje. Jest to proces żmudny, momentami skrajnie wyczerpujący. Nie mam łatwości, którą legitymują się prawdziwi mistrzowie żonglerki słowem. Ja wysiaduję. Do odleżyn. I zaczęła pisać. O druzgocącym wpływie portali społecznościowych na nasze życie, o dylematach partnerstwa, problemach w okiełznaniu nastolatków, o miłości do jedzenia i terrorze rynku reklamowego. O tym jak kochać i nie kochać. O tym, że czarny nie wyszczupla, a seks tantryczny nie polega tylko na faszerowaniu, faszerowaniu, faszerowaniu. Nosowska jest szczerą, dojrzałą i oryginalną obserwatorką rzeczywistości. Mimo sławy i spektakularnej kariery pozostała skromna. I ma to, czego brakuje teraz wszystkim – dystans do samej siebie. Ani przez chwilę nikogo nie udaje. Z perspektywy dojrzałej kobiety mówi o konsekwencjach tłumienia swojego głosu wewnętrznego, konieczności polerowania intuicji złotą łyżeczką i potyczkach z wewnętrznym krytykiem, zwanym przez nią „puczystą”. „Od jakiegoś czasu nie wstydzę się tego kim jestem. Znam swoje możliwości. Są zbyt ograniczone by zawojować świat, ale wystarczające, by być wdzięczną, lubić życie i oddychać swobodnie.” Nieoczywiste, głębokie, błyskotliwe, świetnie napisane i bawiące do łez. Ta książka zabije cię miłością.

Powieść jest świeża i wciągająca, a od kolejnych stron nie sposób się wręcz oderwać. Ja zostałem kupiony w stu procentach, bez praktycznie żadnych zastrzeżeń. Taką lekturę, jaka została nam zaserwowana, cenię sobie najbardziej – dobrze napisaną rozrywkę, niosącą jednak sporo więcej niż na pierwszy rzut oka się wydaje.
zlapany.blogspot.com

"Nazwisko urodzonego w pod kazimierskiej wsi Hołdowiec - Adama Haber-Włyńskiego na trwale zostało zapisane złotymi zgłoskami na kartkach dziejów lotnictwa polskiego, europejskiego, a nawet światowego. W początkach XX stulecia imię tego syna ziemi kazimierskiej było a ustach wszystkich pasjonatów rodzącego się sportu lotniczego w Europie.

Jego niesłychane wyczyny podniebne opisywane były w prasie Europy i Ameryki, zaś jego ówczesna popularność w skali międzynarodowej wielokroć przewyższała rozgłos dzisiejszych gwiazd filmu i estrady. Tak wyjątkowej postaci należy się pamięć ze strony mieszkańców ziemi kazimierskiej, a zwłaszcza ze strony władz samorządowych miasta i powiatu, które winny poczuć się w obowiązku i ufundować z naszych podatków właściwą dla zasług tego pilota tablicę pamiątkową, z treści której młodzież powinna uczyć się historii swego regionu. A turyści dowiadywać się o bogatej przeszłości, naszej małej ojczyzny"

(ze wstępu)

Jest miłość po Auschwitz…

Ona nie potrafiła kochać. On kochał ją od początku. Adela i Adolf to obozowi rozbitkowie, którzy budują swoją dziwną miłość-niemiłość na bardzo kruchym fundamencie: nie wracać do przeszłości. Adela nie wie, jakim chłopcem był jej mąż, on nie zna kobiety, która jest jego żoną. Dopiero pod koniec życia mają odwagę przywołać wspomnienia, poznać się na nowo i pokochać. Prawda okazuje się jednak bolesna...

On lubi cyfry, ona jest słowem i książką. Jego matka robiła kawę z żołędzi, jej – jadła bułeczki z kawiorem i piła szampana. Jego ojciec hodował pszczoły na głębokiej prowincji, jej – był poważanym lekarzem w przedwojennym Poznaniu. Nie łączyło ich nic. Gdyby nie Auschwitz, gdyby nie maleńkie tatuaże na przedramionach, ich miłość byłaby po prostu niemożliwa. Z przerażeniem zdają sobie sprawę, ile zawdzięczają najtrudniejszemu ze wspomnień. Adela pokochała Adolfa. On nie przestał jej kochać. Rozstanie jest nieuniknione, ale żadne z nich nie chce odejść pierwsze.

„Adela nie chce umierać” to mocna, napisana z niezwykłą wrażliwością historia o życiu i umieraniu, o najgłębszym ludzkim lęku, jakim jest śmierć. I o miłości, która wybaczy wszystko.

Płatna zabójczyni oraz szef kartelu powracają!

Alison i Sergio Carlos Navarro po połączeniu sił stali się szefami największej organizacji w przestępczym świecie. Obecnie prężnie rozwijają kartel narkotykowy, a wtyki w policji zapewniają im bezkarność. Z kolei w oczach mieszkańców Costa Calmy uchodzą za parę miliarderów, która dorobiła się majątku dzięki sieciom restauracji, hoteli i klubów.

Rzeczywistość stworzona przez Alison i Sergio wydaje się idealna do realizacji ich przestępczych planów.

Alison powołuje do życia grupę egzekutorów i powraca do przyjmowania płatnych zleceń z nową twarzą, siejąc postrach wśród konkurentów. Natomiast Sergio sprawuje kontrolę nad kartelem. Jednocześnie oboje poświęcają się wychowaniu córki, przygotowując ją do roli następcy.

Jednak nic nie może trwać wiecznie. Po latach ich najwięksi wrogowie odkrywają, kto stoi za płatnymi morderstwami. Szykują obławę na rodzinę, wykorzystując do tego naiwne serce córki państwa Navarro.

Sergio jest zmuszony do podjęcia najgorszej z możliwych decyzji – kogo ocalić: żonę czy córkę? Opis pochodzi od Wydawcy.