ebook
Ustawa o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa. Komentarz
Grażyna Szpor, Agnieszka Gryszczyńska, Bolesław Szafrański, Krzysztof Świtała, Krzysztof Silicki, Katarzyna Prusak-Górniak, Piotr Drobek, Kamil Czaplicki, Martyna Wilbrandt-Gotowicz
Przepisy ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa mają zapewnić ochronę cyberprzestrzeni na poziomie krajowym. Stworzenie podstaw prawnych funkcjonowania krajowego systemu cyberbezpieczeństwa oraz jego rozbudowanie mają umożliwić zwiększenie poziomu zabezpieczeń systemów teleinformatycznych oraz ograniczyć potencjalne skutki incydentów, w tym straty finansowe.
W książce zostały poruszone w szczególności takie zagadnienia jak:
identyfikacja i rejestracja operatorów usług kluczowych, a także ich obowiązki,
zadania Zespołów Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego działających na poziomie krajowym (w skórcie CSIRT),
organy właściwe do spraw cyberbezpieczeństwa,
nadzór i kontrola operatorów usług kluczowych, dostawców usług cyfrowych i podmiotów świadczących usługi w zakresie cyberbezpieczeństwa,
elementy strategii cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej.
Adresaci:
Książka jest przeznaczona dla wszystkich podmiotów należących do krajowego systemu cyberbezpieczeństwa: organów administracji publicznej, przedsiębiorców telekomunikacyjnych, dostawców usług cyfrowych oraz operatorów usług kluczowych (m.in.: z sektora energetycznego, transportowego, zdrowotnego i bankowości).
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Komentarz w przystępny sposób omawia regulacje dotyczące cyberbezpieczeństwa, wynikające z nowo uchwalonej ustawy z 5.07.2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz.U. poz. 1560). Celem tego aktu jest implementacja w Polsce dyrektywy NIS (Dyrektywa Parlamentu i Rady UE w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii).
Przepisy ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa mają zapewnić ochronę cyberprzestrzeni na poziomie krajowym. Stworzenie podstaw prawnych funkcjonowania krajowego systemu cyberbezpieczeństwa oraz jego rozbudowanie mają umożliwić zwiększenie poziomu zabezpieczeń systemów teleinformatycznych oraz ograniczyć potencjalne skutki incydentów, w tym straty finansowe.
W książce zostały poruszone w szczególności takie zagadnienia jak:
identyfikacja i rejestracja operatorów usług kluczowych, a także ich obowiązki,
zadania Zespołów Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego działających na poziomie krajowym (w skórcie CSIRT),
organy właściwe do spraw cyberbezpieczeństwa,
nadzór i kontrola operatorów usług kluczowych, dostawców usług cyfrowych i podmiotów świadczących usługi w zakresie cyberbezpieczeństwa,
elementy strategii cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej.
Adresaci:
Książka jest przeznaczona dla wszystkich podmiotów należących do krajowego systemu cyberbezpieczeństwa: organów administracji publicznej, przedsiębiorców telekomunikacyjnych, dostawców usług cyfrowych oraz operatorów usług kluczowych (m.in.: z sektora energetycznego, transportowego, zdrowotnego i bankowości).
- Tytuł
- Ustawa o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa. Komentarz
- Autorzy
- Grażyna Szpor, Agnieszka Gryszczyńska, Bolesław Szafrański, Krzysztof Świtała, Krzysztof Silicki, Katarzyna Prusak-Górniak, Piotr Drobek, Kamil Czaplicki, Martyna Wilbrandt-Gotowicz
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wolters Kluwer Polska SA
- ISBN
- 978-83-8160-604-2
- Seria
- Komentarze praktyczne
- Rok wydania
- 2019
- Liczba stron
- 608
- Format
- Format pliku
- ebook
Produkty podobne
13 różnych esejów o historii myśli politycznej i nie tylko
Od Autora
Wybór przedstawionych tu esejów powstał dość przypadkowo, stąd też i jego tytuł. Na przestrzeni lat 2005-2013 otrzymałem zaproszenia do wygłoszenia kilkunastu referatów na różnych konferencjach tudzież zaszczyt uczestnictwa w kilkunastu księgach dedykowanych moim Przyjaciołom i Kolegom. W sumie powstało w ten sposób kilkadziesiąt różnych tematycznie publikacji. Od pewnego momentu starałem się jednak wybierać tematy, które byłyby przynajmniej w jakimś stopniu bliskie sobie, choć zarazem różne; właśnie one złożyły się na przedstawiony tu wybór, z pewnością nie do końca jednolity i konsekwentny.
Sądzę, że każdy autor, chociażby na swój własny użytek, pielęgnuje jakąś wizję swojej dyscypliny naukowej, w ramach której powracają pewne wątki myślowe i skojarzenia znajdujące odbicie w jego publikacjach. W przypadku historii doktryn politycznych i prawnych z racji samej materii jest to łatwo dostrzegalne. Sam też nie jestem od tego wolny, a potrzeba ta narodziła się dość dawno temu, gdy w roku 1985 opublikowałem Szkice o historii doktryn politycznych i prawnych. Wybór niniejszy stanowi więc jakąś inną, mocno zresztą zmienioną, kontynuację owych zainteresowań. Być może w wielu sprawach mylę się lub buduję obraz daleki od realiów przedmiotu wykładu akademickiego, jest to jednak cechą każdej indywidualnej pamięci; tej, o której tak ładnie i trafnie napisał L. Buňuel: "Życie bez pamięci nie byłoby życiem, podobnie jak inteligencja bez możności wysławiania się nie byłaby inteligencją. Nasza pamięć jest naszą spójnią, naszym rozumem, naszym działaniem, naszym uczuciem. Bez niej jesteśmy niczym... Składam się ze swoich błędów i ze swoich wątpliwości w równym stopniu, co ze swoich pewników" (przeł. M. Braustein).
Czasem łatwiej napisać nie to, czym ów wybór jest, lecz właśnie czym nie jest. Pierwsze siedem esejów nie stanowi z pewnością ani zwartej teorii historii doktryn, ani równie spójnej refleksji metodologicznej. Jest to po prostu zbiór swobodnych uwag i pytań nasuwających się czasem w trakcie słuchania i czytania referatów czy prac moich Koleżanek i Kolegów po profesji i piórze. Historia doktryn, będąc dyscypliną relatywnie młodą wśród nauk historyczno-prawnych, nie dorobiła się w Polsce szczególnej obfitości opracowań o wymiarze teoretyczno-metodologicznym. Potrzeba ich zaistnienia w przyszłości wydaje się i konieczna, i pożyteczna. Stąd też może płonna moja nadzieja, że materia tychże esejów choćby w nikłym stopniu może być przydatna dla innych.
Pozostałe sześć esejów to już ludzie, ich dzieła i skutki. Tu wybór mój był całkowicie subiektywny i dowolny, podobnie jak ferowane sądy i wyciągane wnioski. Co najmniej dwa z tych esejów, a mianowicie o Kiplingu i Jüngerze, z pewnością nie są poświęcone materii historyczno-doktrynalnej. Pierwszy owszem dotyczy przykładu, jak można ewentualnie operować tworzywem literackim w zakresie jego oddziaływania na życie polityczne, lecz w gruncie rzeczy powstał on z własnego zamiłowania do dobrej literatury sensacyjno-szpiegowskiej tudzież może niezdrowego zainteresowania dwoistością natury człowieka. Esej ten, jako jedyny, nie był nigdy publikowany, bowiem nie ma on charakteru stricte naukowego. Esej poświęcony Jüngerowi też powstał z podziwu dla jego prozy, choć z pewnością nie dla jego postawy politycznej czy próby analizy jego udziału w "konserwatywnej rewolucji". Sądzę jednak, że warto czasem popatrzeć nań z innej perspektywy niż moja dyscyplina i dostrzec w nim nie ideologa, lecz dziwnego okupanta miasta, które na swój sposób kochał. Zresztą w tym wypadku moja własna i wieloletnia fascynacja Paryżem ułatwiała mi zrozumienie wielu kwestii.
Świadomie starałem się zachować w miarę pierwotną formę wypowiedzi, nie ujednolicając tekstu, aparatu przypisów lub wręcz ich braku, nie starając się specjalnie modyfikować tekstu ani uzupełniać go w sposób zmieniający wcześniejszą treść wypowiedzi. Stąd czytelnik dostrzec może pewne powtórzenia, powracające przykłady, odwołania do wypowiedzi wcześniejszych lub późniejszych czy powracające ulubione przeze mnie wątki, a nawet cytaty. Mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone, a co do reszty zdaję się na osąd czytelnika; bo - jak napisał ceniony przeze mnie za dystans do rzeczywistości J. Głowacki w swych felietonach "historycznych" publikowanych niegdyś w "Kulturze" (Warszawskiej): "Człowiek odpowiada za to, co powiedział, i za to, czego nie powiedział. Za to, co zrobił i czego nie zrobił. Człowiek w ogólności odpowiada. W szczególności odpowiadać nie lubi. Więc trzeba mu stworzyć warunki, żeby zaczął odpowiadać. Bo jak już zacznie, to nie może skończyć. Od tego momentu człowiek syntetyzuje się w człowieka odpowiedzialnego, wyzwalając w sobie człowieka niewyalienowanego, czyli prościej, człowieka w człowieku".
25-lecie wejścia w życie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w Polsce
W monografii podjęto próbę krytycznej oceny standardu ochrony praw człowieka, określonego w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Rozważania koncentrują się na analizie literalnej treści Konwencji i praktyk jej stosowania. Autorzy ustalają, czy rozbieżności w interpretacji praw i wolności, o których mowa w Konwencji i w traktatach przyjętych pod egidą ONZ: 1) pozwalają na poszukiwanie ochrony przed Komitetami ONZ po uzyskaniu niekorzystnej dla skarżącego decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, 2) mogą być ograniczone dzięki wyznaczaniu przez organy Rady Europy standardów zalecanych lub przez częstsze włączanie dorobku organów ONZ do orzecznictwa Trybunału. Interpretacja Konwencji musi być dostosowana do współczesnych realiów technicznych, społecznych i kulturowych. Problemem jest jednak wyznaczenie ścisłych ram dopuszczalnej ingerencji państwa związanej z tak aktualnymi wyzwaniami, jak np. z 1) ograniczeniem korzystania z wolności słowa w przypadku kolizji tej swobody z dopuszczalnością wykonywaniu praktyk religijnych, 2) ochroną absolutnego charakteru prawa do życia, w kontekście dopuszczalności legalnej aborcji, 3) reformowaniem wymiaru sądownictwa w kierunku zapewniania jego niezależności, 4) zasadnością uznania za uchodźców osób opuszczających swoje kraje z powodu łamania praw II generacji, a nawet praw środowiskowych, 5) rozwijaniem przez podmioty prywatne nowoczesnych technologii (tzw. Internet Rzeczy) oraz kilku innych podobnych dylematów.
ABC operatora wózka widłowego
Kompleksowe ujęcie podstawowych wiadomości na temat praktycznych aspektów pracy z zastosowaniem wózków jezdniowych unoszących oraz podnośnikowych – wskazanie zachowań minimalizujących ryzyko wypadku przy pracy (zwłaszcza szkód osobowych, ale i wypadków powodujących zniszczenie towaru, wózka lub wyposażenia czy infrastruktury zakładu pracy).
Ważnym uzupełnieniem opracowania jest zestaw pytań przygotowujących do egzaminu UDT.
W poradniku zaprezentowano następujące zagadnienia:
- kwalifikacje kierowcy-operatora wózka widłowego,
- rodzaje i budowa wózków,
- ładunkoznawstwo (czyli cechy, właściwości, sposoby opakowywania, przemieszczania i przechowywania ładunków),
- zagrożenia przy pracy z wózkiem widłowym,
- od czego zależy stateczność i stabilność wózka,
- czynności operatora przed, w trakcie i po pracy z wózkami,
- bezpieczeństwo eksploatacji wózka i zbiornika z gazem,
- pierwsza pomoc przedmedyczna,
- ochrona przeciwpożarowa.
Administracja ochrony zdrowia w Polsce – między świadczeniem a reglamentacją
Książka prezentuje rolę i zakres administracji publicznej w sektorze ochrony zdrowia w Polsce. W opracowaniu omówiono tematy takie jak prywatyzacja ochrony zdrowia i odpłatność świadczeń zdrowotnych. Przedstawiono również zagadnienia dotyczące najnowszych zmian w organizacji Państwowego Ratownictwa Medycznego, sieci szpitali, czy problem utraty kontroli jednostki samorządu terytorialnego nad prowadzonym podmiotem leczniczym. Analizie poddano nierozstrzygnięte dotąd kwestie, m.in. w jaki sposób administracja publiczna ma zapewnić udzielanie świadczeń zdrowotnych, czy ma to czynić przez tworzone przez siebie podmioty lecznicze, czy też w inny sposób.
Publikacja przeznaczona jest dla pracowników administracji rządowej i samorządowej zajmujących się ochroną zdrowia, adwokatów, radców prawnych, sędziów. Zainteresuje również pracowników naukowych oraz studentów prawa, administracji, zarządzania czy ochrony zdrowia.
Akta karne dla aplikantów
\n\nKsiążka zawiera zbiór starannie wybranych materiałów do ćwiczeń, które pomogą aplikantom adwokackim i radcowskim przygotować się do egzaminu zawodowego.\n\nOpracowanie składa się z czterech części. W pierwszej znajdują się uwagi ogólne dotyczące sposobu przygotowania projektu apelacji oraz opinii prawnej o braku podstaw do jej wniesienia wraz z praktycznymi objaśnieniami i wzorami. W drugiej części zamieszczono materiały do wybranych spraw karnych i przedstawiono je w formie kazusów wraz z propozycjami ich rozwiązania. Są to materiały do pracy indywidualnej w formie zmodyfikowanych akt spraw karnych zaczerpniętych z praktyki, mające ułatwić czytelnikom przygotowanie projektu własnego skutecznego rozwiązania. Części trzecia i czwarta zawierają propozycje rozwiązań kazusów stanowiących materiał egzaminacyjny na egzaminach adwokackich oraz radcowskich, uwzględniających opis istotnych zagadnień sporządzonych przez powołany zespół do przygotowania zadań egzaminacyjnych z zakresu prawa karnego.\n\nW nowym wydaniu szczególny nacisk położono na problematykę zarzutów apelacyjnych w warunkach zmiany modelu postępowania odwoławczego związanego z reformatoryjnym orzekaniem przez sąd odwoławczy. Zawarto w nim także uzasadnienia wyroków sporządzone zgodnie z obecnie obowiązującymi wymogami na formularzu uzasadnień w sprawach karnych oraz krótkie omówienie najistotniejszych zagadnień i problemów ułatwiających prawidłowe sporządzenie apelacji.
Aktualność pojęć prawa administracyjnego
Autorzy poruszają teoretyczne i praktyczne aspekty zagadnienia aktualności pojęć prawa administracyjnego, nawiązując przy tym do poglądów doktryny i orzecznictwa. Rozważania prezentowane są na trzech płaszczyznach: „aktualności”, „pojęć” i „prawa”, ukazując złożoność i wielowymiarowość analizowanej problematyki.
Monografia prezentuje dorobek XI Krakowsko-Wrocławskiego Spotkania Administratywistów. Wzięli w nim udział pracownicy naukowi i doktoranci Katedry Prawa Administracyjnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Instytutu Nauk Administracyjnych Uniwersytetu Wrocławskiego.
Zebrane w tomie analizy mogą być przydatne w procesach stosowania prawa, w tym wykładni jego przepisów, a także służyć jako pomoc w zgłębianiu problematyki pojęć prawa administracyjnego, historii ich rozwoju i dzisiejszej funkcjonalności. Zainteresują więc zarówno praktyków prawa administracyjnego - adwokatów, sędziów i radców prawnych, jak również pracowników naukowych badających tę dziedzinę prawa oraz studentów kierunków prawniczych.
„Dyskutowanie o prawie administracyjnym i jego pojęciach jest w naukach administracyjnych naturalne, a stwierdzenie tej oczywistości można słusznie traktować jako banalne. Rola pojęć – jak pisał Profesor Franciszek Longchamps – jest ogromna w życiu prawnym. Perspektywa aktualności pojęć prawa administracyjnego nadaje już jednak tym dyskusjom określony kierunek, i to zarówno w zakresie analiz teoretycznych, być może nawet filozoficznych, jak i badań dogmatycznych.”
prof. dr hab. Wojciech Jakimowicz (fragment przedmowy)
