Uwodziciel. Bel Ami Przy nim każda jest niegrzeczna

Krwawa chmura przynosi odpowiedź na pytanie, skąd się wzięli w wojskach bolszewickich Chińczycy. Główny bohater po po-pełnieniu wielu zbrodni znajduje w końcu bezpieczne schronienie w Moskwie, gdzie po wybuchu rewolucji wstępuje w szeregi krasnoarmiejców. Bierze udział w wielu wydarzeniach, m.in. burzeniu pomników, paradzie z okazji 1 maja, w akcjach na różnych frontach, a także w ekspedycjach po zboże na rosyjską wieś, w trakcie których dochodzi do aktów niesłychanego bestialstwa, morderstw, gwałtów, a nawet znęcania się nad dziećmi. Główny bohater, jak wielu z jego towarzyszy, nie walczy z pobudek ideowych, lecz zachłystuje się niespodziewaną swobodą i możliwością bezkarnego popełniania okrucieństw.

Zadaniem dramaturgów i reżyserów jest zadawanie pytań, a także pisanie oraz wystawianie historii i dramatów, zadaniem historyków – dociekanie, co stoi za takimi dramatami. Obydwa te zawody muszą się uczyć wzajemnej współpracy. Moim zdaniem monodramy Włodzimierza Hermana mieszczą się w tej tradycji tak samo jak dramat Dochodzenie Petera Weissa.
Hans Henning Hahn, z Przedmowy

Opinie osobiste Włodzimierza Hermana, świadectwo jego doświadczeń, są ważnym źródłem dla badacza historii, a dla reżysera czy aktora – materiałem do pracy.
Ryszard Stemplowski, z Posłowia

Włodzimierz Herman, ur. w 1937 r., reżyser i kierownik artystyczny Studenckiego Teatru Kalambur we Wrocławiu (1962–1968) oraz reżyser etatowy Teatru Polskiego we Wrocławiu (1967–1970). W 1970 r. w związku z falą politycznego antysemityzmu w Polsce wyemigrował i osiadł ostatecznie w Danii, gdzie zrealizował ponad sto produkcji na scenach eksperymentalnych i w większych teatrach (również w Duńskim Teatrze Królewskim w Kopenhadze). Reżyserował gościnnie w Nowym Jorku, Moskwie i Budapeszcie. W 2000 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP za wkład w polską kulturę i promowanie polskiego teatru za granicą. Uhonorowany również Nagrodą Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI za rok 2017. Autor kilku książek, m.in. Filozof na scenie, czyli moja przygoda teatralna z Kierkegaardem. Wrocławska nostalgia (2015) oraz Mój Dybuk. W poszukiwaniu tożsamości: drogi, bezdroża, dygresje (2017). To drugie opracowanie zawiera nowe autorskie tłumaczenie dramatu Dybuk An-Skiego.

William Shakespeare to wybitny pisarz, aktor i reformator teatru z przełomu XVI i XVII wieku. Wiele z jego dramatów jest znanych i wystawianych na całym świecie, on sam zaś jest jednym z najczęściej tłumaczonych pisarzy anglojęzycznych w historii. Romeo i Julia, to, obok Hamleta i Makbeta najbardziej znana tragedia Shakespeare’a. Motyw dwóch skłóconych rodzin i dwojga kochanków, którzy mimo przeciwności losu pragną być razem, na stałe wszedł do kanonu popkultury. Oprócz tego jednak, Romeo i Julia to głębokie i wciągające dzieło, które porusza zarówno problem skutków nieopanowanej nienawiści, jak i nierozsądnej miłości. Dogłębne, psychologiczne ujęcie bohaterów, tragiczne sploty okoliczności, śmierć, miłość, wina i odkupienie – to wszystko co tak charakterystyczne dla Shakespeare’a znalazło swoje miejsce w tym jakże słynnym dziele.

Słuchowisko według sztuki St.I.Witkiewicza
Obsada:
Joanna Lissner
Stanisław Biczysko
Igor Chmielnik
Tomasz Ignaczak
Janusz Leśniewski
Janusz Łagodziński
Jerzy Mazur
Andrzej Szopa

Szewcy. Naukowa sztuka ze „śpiewkami” w trzech aktach jest groteskowym dramatem modernistycznym należącym do kanonu literatury polskiej. Witkiewicz podjął w nim temat rewolucji i totalitaryzmu w czasach, kiedy nad Europą zawisły groźby komunizmu i faszyzmu. Bohaterami utworu są z jednej strony szewcy, skarżący się na trudy swojej pracy i głęboko przekonani, że są ofiarami krzywdy społecznej, a z drugiej strony ich ciemiężyciele: Robert Scurvy i jego „Dziarscy Chłopcy”. Roszczeniowa postawa prowadzi szewców od buntu do rewolucji, a wreszcie do przejęcia władzy i narzucenia rządów terroru. Jednak rywalizacja o władzę przynosi nowy przewrót, na czele którego stoi Hiper-Robociarz. Toruje on drogę do władzy towarzyszowi X i towarzyszowi Abramowskiemu. Katastroficzna a zarazem prorocza wizja przyszłego społeczeństwa, jaką kreśli Witkiewicz, mówi o mechanizacji relacji międzyludzkich i upadku cywilizacji. Lektura dla szkół średnich

Nie szukałam domu. Długie lata wzbraniałam się przed wyjazdem do Polski, bo czym jest dom bez żyjących w nim ludzi? Również wtedy, gdy pojawiła się taka możliwość tamtej pamiętnej wiosny, wahałam się, ale w końcu zdecydowałam się na wyjazd. Pojechałam do Polski, aby odnaleźć trzydzieści dwa lata życia Andy; pojechałam, aby odnaleźć słowa.

Długie lata od czasów dzieciństwa i jeszcze dłużej od okrutnej śmierci ciotki Andy w Polsce Autorka jedzie tam, aby wspominać. Aby odnaleźć słowa. To słowa, które nie zostały jej dane. W pewnym sensie jedzie tam, aby w końcu spisać fragmentaryczną i bolesną historię swojej ciotki, z którą odczuwa bliską więź, choć nigdy jej nie poznała. Historię rzucającą również światło na dzieciństwo samej Autorki na ulicy Bialika w Tel Awiwie, z której wyłania się także obraz całej rodziny. Tam gdzie był most to przepiękna i wielowarstwowa literatura wspomnieniowa, złożona ze scen, gdzie ożywają zmarłe i żywe postacie, a wyobraźnia przeplata się z pamięcią.
Gdy książka już była prawie napisana, zmarła matka Autorki, siostra Andy, jak gdyby czekała w skrytości serca, aż jej córka połączy niewidzialne nici z lat, gdy panowało milczenie. Wówczas Autorka była już gotowa na rozstanie. Słowa, które odkryła w historii swojej ciotki, a następnie w historii całej rodziny, składają się na cudowne i precyzyjne pisarstwo, zatrzymujące na chwilę czas i wypełniające go znaczeniem, które utracił.
Einat Yakir