Vanth Bitwa o Ziemię

Każdemu człowiekowi życzyć należy takiego momentu w życiu, w którym zrozumie, że wszystko, co działo się dotąd, działo się po coś, a to, co się nie wydarzyło, mogło posłużyć za podstawę istotnych refleksji i budowania dalekosiężnych planów. Tej jednej chociaż chwili, w której wszystkie elementy puzzli zwanych życiem nagle poukładają się w wyrazisty obraz. To chyba jest uczucie zbliżone do szczęścia. I z takiej właśnie perspektywy, z samego środka chwili, w której widać jasno i śmiało, kim się jest, po co się żyło dotąd i co właściwie jest najważniejsze, przemawia autor tej książeczki.
Gdyby próbować opisać ją jednym zdaniem, brzmiałoby ono tak: to opowieść o poszukiwaniu spokoju i krokach prowadzących do zrozumienia siebie i otaczającej człowieka rzeczywistości. Ale Ty, Drogi Czytelniku, możesz przecież do tej recenzji dopisać zdania kolejne. Bo to pewne, że wiele zawartych tu opowieści z przeszłości i gruntownych przemyśleń na temat rodziny, relacji międzyludzkich, nauki i Boga skłoni Cię do refleksji. Czytaj tak śmiało, jak śmiało pisze o sobie, swoich słabościach i zwycięstwach odważny autor.

„Tomek cały czas przysłania oczy piąstkami. Po powrocie do domu przesunęła delikatnie dłonią nad twarzą maleństwa. Kompletnie zaskoczona stwierdziła, że nie ma najmniejszej reakcji…”

Tomek Wilczek pamiętał twarze swoich rodziców, kolory, kształty. Dotknął piękna świata. Wkrótce światło zgasło. Choroba odebrała mu wzrok, ale nie odebrała mu sił. Czy traumatyczne doświadczenia z pobytu w ośrodku szkolno-wychowawczym dla dzieci niewidomych oraz rozłąka z rodziną zbudowały herosa walczącego z demonami, czy słabego chłopca pogodzonego ze swoim losem?
Jak przebrnął przez burzliwy okres młodzieńczych wzlotów i upadków, przez labirynt miłosnych uniesień? Czy ostatecznie zrealizował swoje dojrzałe marzenia, czy odnalazł miłość swojego życia?
„A jednak” to przejmująca opowieść zainspirowana prawdziwą drogą autora. Historia Tomasza – choć pełna gorzkich chwil – daje nadzieję na lepsze jutro.

Jakub Miazga (1986) – ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i zootechnikę na Uniwersytecie im. Hugona Kołłątaja w Krakowie. Debiutował w 2018 r. w magazynie „Esensja” opowiadaniem Extrema unctio. Absalon to jego pierwsza powieść.

Początkująca dziennikarka, Barbara, dowiaduje się o brutalnym zamordowaniu znanego krakowskiego biznesmena i kolekcjonera dzieł sztuki, Wojciecha Mencla. Kiedy jednak zamierza zgłębić tę sprawę, zostaje jej odebrana. W zamian otrzymuje zlecenie na artykuł o Absalonie, młodym malarzu, którego Mencel był mecenasem. Mimo to dziennikarka nie przestaje się interesować przebiegiem śledztwa. Korzystając z pomocy swojego informatora, przeczuwa, że za pozyskane wiadomości będzie się musiała wkrótce odpłacić.

Tymczasem okazuje się, że dowiedzenie się czegoś więcej o Absalonie również nie jest takie proste, jak z początku się wydawało. Kto kryje się za nielicznymi obrazami i muralami, które Barbara odnajduje m.in. na krakowskim Podgórzu i Kazimierzu?

Na jego temat krążą sprzeczne opinie, a o faktach z jego życia wiadomo niewiele więcej niż to, że wychowywał się w domach dziecka u sióstr zakonnych.

"Nazwisko urodzonego w pod kazimierskiej wsi Hołdowiec - Adama Haber-Włyńskiego na trwale zostało zapisane złotymi zgłoskami na kartkach dziejów lotnictwa polskiego, europejskiego, a nawet światowego. W początkach XX stulecia imię tego syna ziemi kazimierskiej było a ustach wszystkich pasjonatów rodzącego się sportu lotniczego w Europie.

Jego niesłychane wyczyny podniebne opisywane były w prasie Europy i Ameryki, zaś jego ówczesna popularność w skali międzynarodowej wielokroć przewyższała rozgłos dzisiejszych gwiazd filmu i estrady. Tak wyjątkowej postaci należy się pamięć ze strony mieszkańców ziemi kazimierskiej, a zwłaszcza ze strony władz samorządowych miasta i powiatu, które winny poczuć się w obowiązku i ufundować z naszych podatków właściwą dla zasług tego pilota tablicę pamiątkową, z treści której młodzież powinna uczyć się historii swego regionu. A turyści dowiadywać się o bogatej przeszłości, naszej małej ojczyzny"

(ze wstępu)

Jest to pierwsze wydanie książkowe oparte na maszynopisie autorskim. W romansie, którego akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie w 1939 roku, autor ukazał, jak system polityczny zabija szczęście wartościowych jednostek. Marian Hemar, wypowiadając się o powieści "Adam i Ewa", stwierdził, że: „powieść «lepiła się» do czytelnika, coraz bardziej czymś urzekała, czytałem każdy odcinek skwapliwie, nie pominąłem żadnego, każdy utwierdzał mnie na nowo w zainteresowaniu i przyjemności”.

Na głowę Izabeli, samotnej młodej dziennikarki, spadają kolejne problemy. Po wyjeździe przyjaciółki pogłębiają się kłopoty finansowe dziewczyny, a w pracy trwa zawierucha. Na domiar złego pałac na wsi przy uroczej Alei Bzów, w którym Izabela spędziła dzieciństwo i gdzie mieszka jej babcia, został sprzedany przez gminę, więc staruszka niebawem będzie eksmitowana. Dopiero gdy Izabela poznaje Monikę, sąsiadkę wychowującą chorą córkę, jej problemy odchodzą na dalszy plan. Zaangażowana w pomoc nowej koleżance, pochłonięta pracą, nie zauważa, że i do niej nieśmiało zaczyna uśmiechać się szczęście. Bo choć przeprowadzka babci wydaje się nieunikniona, to każda wizyta w Alei Bzów powoduje u Izabeli mocniejsze bicie serca…