ebook
W kręgu apokryfów
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Apokryfy właściwe, czyli dzieła starożytności żydowskiej i chrześcijańskiej związane z treściami kanonu biblijnego, na trwałe wpisały się w kulturę europejską. Literatura polska, podobnie jak inne literatury narodowe, odnosząc się do dziedzictwa biblijnego, prowadzi z nim rodzaj dialogu, który nazwać można apokryfizowaniem. W kręgu apokryfów to propozycja lektury utworów literackich, głównie polskich, pod kątem ich potencjału apokryficznego. Jest to też książka, w której znajdujemy teoretyczne refleksje na temat obecności apokryfu i zjawiska apokryfizowania w literaturze dawnej i współczesnej.
- Tytuł
- W kręgu apokryfów
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
- ISBN
- 978-83-7865-311-0
- Rok wydania
- 2015
- Liczba stron
- 488
- Format
- Spis treści
- Wstęp (Edward Jakiel, Janusz Mosakowski) 9 W teoretycznej refleksji 13 Wiesława Tomaszewska CR. Współczesny apokryf literacki: problem tożsamości gatunku 15 Maciej Michalski. Etyka apokryfu 33 Maciej Dajnowski. ‘Apokryf’ – kilka słów o przygodach terminu w lemologii polskiej 41 Piotr Włodyga OSB. Wymiar hermeneutyczny apokryfów 57 Z dziejów literatury polskiej 73 Leszek Teusz. Paralele dwóch świętych Józefów Starego i Nowego Testamentu… (1749) Jana Kajetana Bernarda Jabłonowskiego a wcześniejsze literackie interpretacje historii Józefa egipskiego w literaturze polskiej 75 Ireneusz Szczukowski. Między dogmatem, pobożnością a uobecnieniem. O człowieczeństwie i ciele Chrystusa w staropolskich narracjach apokryficznych 93 Dorota Rojszczak-Robińska. Od podobieństwa do pokrewieństwa. Zarys monografii o relacjach między staropolskimi narracjami biblijno-apokryficznymi 107 Dorota Kulczycka. Apokryfy w twórczości Ignacego Hołowińskiego 117 Roksana Blech. Bolesław Prus czyta Ernesta Renana 137 Ks. Marek Starowieyski. Quo vadis i apokryfy 153 Janusz Mosakowski. Treści apokryficzne w Wysłańcu Andrzeja Niemojewskiego 167 Piotr Polaszek. Ignacy Radliński – badacz polskich apokryfów z początku XX w. 185 Paulina Orczykowska. Echa apokryficznych narracji o Marii Magdalenie w powieści Gustawa Daniłowskiego Marja Magdalena 197 Edward Jakiel. O Niewiastach ewangelicznych Józefa Jankowskiego 209 Piotr Millati. Schulzowskie apokryfy. Wokół postaci Jakuba i Józefa 227 Katarzyna Jarosińska-Buriak. Maryja, anioł i Słowo – o spotkaniu chrześcijaństwa, judaizmu i tradycji apokryfów w wybranych utworach Pieśni o moim Chrystusie i Hymnów Maryjnych Romana Brandstaettera 239 Joanna Dembińska-Pawelec. Literacki apokryf. O Hymnie o Perle Czesława Miłosza 261 Zbigniew Kaźmierczyk. Apokryficzne wiersze Czesława Miłosza 277 Ks. Grzegorz Głąb. Pożegnanie w Ostii Leszka Proroka jako para-apokryf. Rekonesans badawczy 287 Zbigniew Chojnowski. Apokryficzne inspiracje w Dialogach z Tomaszem Andrzeja Sulimy-Suryna 301 Krzysztof Korotkich. Wielki Testament. O wyobraźni apokryficznej Edwarda Stachury 315 Ks. Stefan Radziszewski. Raport w sprawie Judasza (Janiny Hertz słowo w obronie apostoła) 327 Aleksandra Reimann (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu). „Co stało się z Barabaszem?” Od pytania w wierszu Domysły na temat Barabasza Zbigniewa Herberta do odpowiedzi w piosence Kara Barabasza Jacka Kaczmarskiego 349 Maria Jolanta Olszewska. Wobec tradycji, czyli refleksje na temat narracji apokryficznych. Wokół Według niej Macieja Nawariaka i nie tylko 365 Karol Chojnowski. Miasta pod skałą Marka S. Huberatha jako anty-apokryf 387 Romuald Jabłoński. Wniebowzięcie Maryi we współczesnej liryce polskiej 401 Z literatur obcych 411 Olga Pańkowa. Motyw Matki Boskiej w wybranych tekstach literatury apokryficznej 413 Dorota Varnai. Apokalipsa w Apokryfie Jánosa Pilinszky’ego 423 Apokryf a język 433 Ewa Rogowska-Cybulska. Motyw Adama i Ewy w etymologiach ludowych polskich toponimów 435 Mirosława Wronkowska-Dimitrowa. Wątki apokryficzne w utworach religijnych jako elementy uzupełniające lub/i komentujące treści biblijne 447 Aneta Lewińska. Opowieści apokryficzne, żywoty świętych i inne powiastki nabożne w elementarzach z XIX w. 457 Appendix. William Wolkowski. The Gospels: The Spirit And The Letter. Chirographic and semiotic studies 467 Indeks osobowy 473
- Format pliku
- ebook
Produkty podobne
"Père"-versions of the Truth: The Novels of J. M. Coetzee. Wyd. 2 rozszerzone
Książka stawia sobie za zadanie ujęcie twórczości powieściowej J.M. Coetzeego od innej strony, niż większość krytyków ma w zwyczaju. Zwykłą praktyką, do której zresztą pisarstwo to zachęca, jest jego ogląd z pozycji „humanistycznej”, krytykującej nadużycia kolonializmu i konfrontującej przemoc z problemami egzystencjalnymi Człowieka na drodze do Prawdy i samorealizacji. Mimo że w dzisiejszym świecie autorytet uniwersaliów, takich jak Człowiek i Prawda, został mocno nadszarpnięty, gdyż może być postrzegany jako zawsze służący czyimś interesom, wydaje się, że Coetzee stworzył na swój użytek metodę pisarską, w której podstawowe cechy powieści humanistycznej mogą być zachowane, a która jednocześnie stara się bronić przed zarzutami uwikłania w grę przemocy i interesów.
By pokazać polityczne, narracyjne i egzystencjalne konsekwencje postaw przyjętych przez bohaterów tego rodzaju uwspółcześnionej wersji powieści humanistycznej, w książce poddano analizie siedem powieści Coetzeego, a zawarte w nich przesłanki dyskursu humanistycznego zostały skonfrontowane z wybranymi koncepcjami teorii psychoanalitycznej, w szczególności Jacques’a Lacana, oraz ich polityczną aplikacją dokonywaną przez Slavoja Žižka.
Drugie wydanie książki zostało wzbogacone o rozdział omawiający trzy pseudoautobiograficzne powieści Coetzeego oraz rozdział poddający analizie jego "Żywoty zwierząt", rodzaj metafikcji poświęconej prawom zwierząt.
„Narracje o Zagładzie” 2017, nr 3: Zwierzęta/Zagłada
Dominantą tematyczną nowego numeru „Narracji o Zagładzie” jest kwestia relacji studiów nad Zagładą ze studiami nad zwierzętami – tym zagadnieniom poświęcony został zbiór artykułów: Barbary Czarneckiej, Katarzyny Ebigg, Magdaleny Kokoszki, Bartłomieja Krupy, Mirosława Loby, Darii Nowickiej, Kingi Piotrowiak-Junkiert, Beaty Przymuszały, Lucyny Sadzikowskiej, Patryka Szaja, Marty Tomczok, Moniki Żółkoś. Autorzy i autorki wieloaspektowo odnoszą się do możliwości, jakie stwarza przyjęcie perspektywy nieantropocentrycznej w badaniach humanistycznych, podejmują między innymi problem kontrowersyjnego porównania sytuacji zwierząt w hodowlach przemysłowych do obozów Zagłady i na powrót niuansują sens tej zleksykalizowanej analogii; dalej szeroko analizują charakterystyczne dla antroponormatywnego języka przemocy pejoratywnie nacechowane animalizacje, rozmaicie reinterpretowane w narracjach literackich; wreszcie wydobywają różnorakie strategie przedstawiania zwierzęcych bohaterów uwikłanych w opowieści o losach Żydów lub przeżywających własną wojenną historię.
Ważnym kontekstem dla tych rozpoznań są opublikowane na naszych łamach, ukazujące się po raz pierwszy po polsku fragmenty prekursorskiej rozprawy Edgara Kupfer-Koberwitza Bracia zwierzęta. Rozważania o etycznym życiu (w przekładzie i z komentarzem Katarzyny Kończal), napisanej w czasie uwięzienia autora w obozie w Dachau. Ponadto Czytelnik może zapoznać się z nieznanym wcześniej w Polsce opowiadaniem Primo Leviego pt. Mnemagogia (1946) (w tłumaczeniu Pawła Wolskiego) i przełożonym przez Monikę Żółkoś artykułem amerykańskiej badaczki Kitty Millet Cezura, ciągłość i mit. Implikacje łączenia Holokaustu z historią niemieckiego kolonializmu. Bieżący numer „Narracji o Zagładzie” przynosi również przekrojowe studium Andrzeja Juchniewicza poświęcone przekształceniom formy kołysanki w utworach poetyckich powstałych w czasie Zagłady oraz szkice Karoliny Koprowskiej o konceptualizacjach zemsty w wierszu Wej dir Jicchoka Kacenelsona i Anity Jasińskiej o dzienniku Rutki Laskier, który autorka bada, uwzględniając materialność zapisków. Szczególną dokumentalną wartość mają dwa artykuły: Hanny Gosk – o jej kwerendzie w domowym archiwum Leo Lipskiego, której efektem jest edycja tomu Paryż ze złota…; z kolei Michał Wachuła pisze o podobozie pracy przymusowej mieszczącym się przy krakowskiej Fabryce Kabli.
„Romanica Silesiana” 2017, No 12: Le père / The Father
Powiedzieć, że ojciec nowoczesny, przynajmniej od czasów Freuda, jest problemem politycznym, który dotyczy nas wszystkich, to z pewnością nie powiedzieć nic nowego. Ojciec i jego imię, jego władza i waga. Ojciec i jego reprezentacje, jego braki i wybrakowania. Ojciec i nasze rewolty, nasze oczekiwania i pragnienia. Ojciec symboliczny, ojciec fantazmatyczny i dany ojciec – z krwi i kości. Wreszcie obecność ojca: nieredukowalna, potężna i niekwestionowalna; zarówno dla tych, które i którzy jej doświadczyli, jak i dla tych, którym była obca. Wszystko to jest znane. Warto jednak przyjrzeć się bliżej warunkom, w których te rozpoznane już problemy pojawiają się na nowo, aby lepiej odpowiedzieć na powracające widmo ojca i przewidzieć związane z jego nadejściem wydarzenia.
(Nie)prawda w literaturze i sztuce
Spójrzmy Prawdzie w oczy. Jakie oblicze prawdy wówczas zobaczymy? Czy w XXI wieku ten termin ma jeszcze rację bytu? Czy istnieje jedna Prawda, czy wiele prawd? Co jest jej przeciwieństwem – kłamstwo, fikcja, a może nieprawda? Jak badać prawdę – czy potrafimy ocenić, co jest, a co nie jest prawdziwe? Czy możemy mówić prawdę o świecie i sobie samych, czy potrafimy mówić o prawdzie? Czy chcemy jeszcze o niej słuchać? Jaką rolę odgrywa prawda we współczesnej sztuce, mediach i w przestrzeni społecznej?
Autorzy poruszają w swoich artykułach różnorodne rozumienie przewodniego hasła tego tomu. Prawdę postrzegają między innymi jako kryterium określające stosunek artystów-performerów wobec realiów społecznych, element literackiej historiozofii Jarosława Marka Rymkiewicza czy wartość etyczną w literaturze faktu. Nieprawda to dla nich również fikcja literacka podniesiona do rangi instytucji prawnej, mistyfikacja we współczesnym kinie czeskim lub kategoria określająca sposób funkcjonowania sztuki w muzeach wirtualnych. Tak urozmaicone ujęcia tytułowej problematyki współbrzmią polifonicznie w naukach humanistycznych.
Adam Mickiewicz i Rosjanie
Redakcja naukowa: Magdalena Dąbrowska, Piotr Głuszkowski, Zbigniew Kaźmierczyk
Choć mogłoby się wydawać, że tematyka związków Adama Mickiewicza z Rosjanami jest już wyeksploatowana, to zawartość prezentowanej monografii i jej interdyscyplinarny charakter wyraźnie temu przeczą. Przygotowane w nowatorskim ujęciu badawczym kolejne rozdziały książki przybliżają zapomniane bądź nieznane wręcz fakty dotyczące wielkiego pisarza – jego relacji z Rosjanami, recepcji jego dzieł w Rosji w XIX i XX wieku, a także problematyki rosyjskiej w dorobku Mickiewicza i jej znaczenia. Szczególnym i godnym podkreślenia walorem monografii jest różnorodna metodologia poszczególnych tekstów wynikająca ze specyfiki dyscypliny reprezentowanej przez autorów, którymi obok literaturoznawców i językoznawców (rusycystów, polonistów) są także historycy filozofii, kulturoznawcy, jak również bibliotekoznawcy.
Redaktorzy naukowi prezentowanej książki w doskonały sposób zapanowali nad szerokim wachlarzem tematycznym, chronologicznym i metodologicznym artykułów, grupując je w odpowiedniej kolejności w sześć części tworzących jednolitą, ale zróżnicowaną pod względem poruszanej w nich problematyki, strukturę. Tytuły tych części mówią same za siebie: Refleksje (nie tylko) antropologiczne, W kręgu arcydzieł, Ludzie i miejsca, Badania i popularyzacja, W XX i XXI wieku oraz Muzealia.
z recenzji prof. dr hab. Anny Wardy
Amor Fati 1(9)/2018 – Czasoprzestrzenie
Czasopismo „Amor Fati”, które publikuje głównie recenzowane artykuły naukowe z zakresu humanistyki (zwłaszcza z filozofii), powstało w styczniu 2015 roku. „Amor Fati” od samego początku było wydawane tak drukiem (ISSN: 2449-8807), jak i w wersji elektronicznej (ISSN: 2449-7819).
Przy czasopiśmie ukazuje się „Biblioteka Amor Fati”, w ramach której wydawane są głównie autorskie, ale także współautorskie monografie i książki naukowe w formie drukowanych publikacji oraz e-booków z własnymi ISBN-ami.
"Amor Fati” w latach 2015-2017 było wydawane przez Wydawnictwo Leimak. W 2017 roku prawa do wydawnictwa przejęła Fundacja „dzień dobry! kolektyw kultury”, pod której szyldem obecnie ukazują się publikacje związane z czasopismem.
