W labiryncie południowych Włoch

Don Pino Puglisi był proboszczem w dzielnicy Brancaccio w Palermo, opanowanej przez mafię. Wbrew bossom cosa nostry, założył centrum formacyjne "Ojcze Nasz" dla okolicznej młodzieży, ktore zaczęło pełnić bardzo ważną funkcję w tej części miasta. Poprzes towarzyszenie młodym, sport i kulturę wyrywał ich dusze ulicy. Chłopcy i dziewczeta lgnęli do centrum i przestawali stawać sie narybkiem cosa nostry. To wywołało wściekłość wśród mafiosów. Decyzja o wyeliminowaniu Padre Pino została podjęta na najwyższych szczeblach mafijnej władzy, prawdopodobnie przez samego capo di tutti capi - Salvatore Riinę. Egzekucję na nim, w jego 56. urodziny, wykonał elitarny oddział zabójców, zamieszanych w sprawę zamachów na sędziów Falcone i Borsellino. Beatyfikacja Don Pino miała miejsce 15 maja 2013 r.

Bohaterskie czyny, inspirujące wielkie dzieła sztuki namiętności, miłosne uniesienia. Zdrady, zbrodnie, upadki władców, dynastii i państw. W poszukiwaniu i w obronie szczęścia, miłości, sławy, pozycji, majątku, władzy. Takie - między innymi - są Historie neapolitańskie. Kreślone świetnym piórem Kazimierza Chłędowskiego (1843-1920) roztaczają barwny obraz dziejów niezwykłego miasta i królestwa, które przez długie wieki było centrum politycznym i kulturalnym o wielkiej wadze w skali nie tylko Italii, ale i całej Europy.
„Zbrodnie pochodzące z miłości i zemsty były do pewnego stopnia sympatycznymi dla południowych narodów i opinia prawie zawsze je uniewinniała. Jeżeli więc Joanna nie kochała swego narzuconego męża Andrzeja i milcząco pozwoliła go zamordować, to fakt bynajmniej nie odwrócił od niej powszechnego uwielbienia. Wszak była piękną, namiętną, „pełną gracji”, umiała sobie ludzi ujmować i miała w obejściu ową prostotę, jaka dotąd charakteryzuje partie wysokich rodów włoskich. Zresztą racja stanu, konieczność utrzymania władzy i aureoli panujących była wówczas tak głęboko wkorzenioną w królewskie rody, że każda, choćby najstraszniejsza zbrodnia znalazła w tych zasadach swe usprawiedliwienie”.

Florencja nie jest miastem jak każde inne. Od wieków rzesze uczonych próbują uchwycić przyczyny jej wyjątkowości. To zainteresowanie wynika również z faktu, że trzynasto- i czternastowieczna Florencja jest znakomitym miejscem do obserwacji procesów rządzących historią nie tylko Włoch, ale także całej Europy. Książka nie jest podręcznikiem, choć autorzy otwierają jak najwięcej okien z widokiem na rozmaite aspekty życia dawnej Florencji, pokazują obrazy i przedstawiają punkty widzenia, które pozwolą wejść do tego twórczego, żyznego świata. Reszta opowieści toczy się na ulicach i placach Florencji, którą czytelnik, być może z tą książką w ręku, będzie miał przyjemność odwiedzić.
Książka jest pracą zbiorową, na którą składa się 13 rozdziałów napisanych przez czworo autorów. Książka jest napisana metodą „obrazkową” - to systemem „okien”, przez które oglądamy wybrane krajobrazy z historii Florencji. Autorzy bardzo się starali, by swoje teksty pozbawić hermetyczności i uczynić atrakcyjnymi dla amatorów historii.

Jakub Burckhardt (1818-1897) - wybitny, szwajcarski historyk sztuki, literaturoznawca, największą sławę przyniosła mu opublikowana w 1860 roku, do dziś pozostająca aktualnym i uznawanym za najlepszy opis okresu renesansu (XV-XVI wiek) książka Kultura Odrodzenia we Włoszech (w niemieckim oryginale: Die Kultur der Renaissance in Italien. Ein Versuch). Oczywiście ramy czasowe są tu znacznie szersze, wszak renesans tworzył się we włoskich republikach w zasadzie już od XII, XIII wieku W swoim (opozycyjnym wobec heglizmu) głęboko humanistycznym dziele zwraca szczególną uwagę na wpływ kultury na politykę i społeczeństwo, już pierwszy z rozdziałów zatytułowany jest "Państwo jako dzieło sztuki". W rozdziale tym zajmuje się głównie sytuacją polityczną Włoch od XIII wieku począwszy, by w rozdziałach kolejnych opisać jak epoka renesansu wpłynęła na rozwój jednostki, jak doszło w niej do Odrodzenia starożytności, ale też do odkrycia świata i człowieka, by wreszcie zająć się charakterystycznymi dla tej epoki elementami życia codziennego, obyczajów, religii

Dlaczego kardynał Hohenlohe miał pod oknami swojej willi perfumerię i czy pociągi do Rzymu zawsze się spóźniają? Włochy to nie tylko Rzym, Wenecja i popularna pizza. Zamiast zwiedzać Koloseum czy Forum Romanum, warto wybrać się do niewielkiej miejscowej winnicy albo wziąć udział w zbiorach oliwek... Wszystkich, którzy chcą poznać życie pełne osobliwości, autorka zaprasza do swoich Włoch, do miejsc odległych od typowo turystycznych szlaków. Pokazuje Włochy, jakich nie znamy, z perspektywy mieszkanki Ginestry – małej wioski, gdzie lekarz pojawia tylko dwa razy w tygodniu. Choć do najbliższego dużego sklepu jest stąd 50 kilometrów, to właśnie tu można spotkać fascynujących ludzi, spróbować któregoś z kilkunastu rodzajów wybornego makaronu i degustować lokalne wina. Ciepłe wieczory przy barwnych opowieściach mieszkańców kończy się kawą oferowaną tutaj aż w trzydziestu dwóch gatunkach.

Tematem książki jest specyficzna sytuacja instytucjonalna włoskiego środowiska szeroko rozumianych teatrów poszukujących a tytuł książki nawiązuje do okresu, kiedy narracja na temat znaczenia twórczości artysty dla włoskiego teatru poszukującego nie była jeszcze uprawomocniona jego późniejszymi działaniami na terenie Włoch.