ebook
W stronę pułapki. Motyw podróży jako wyróżnik kompozycyjny w wybranych utworach 2. połowy XX wieku
Maciej Pabisek
Publikację wyróżnia wyjątkowe ujęcie tematu, gdyż prezentowany w niej wykład zawiera nie tylko badania od strony polonisty, ale też obserwacje i refleksje autora jako wrażliwego Czytelnika. Książkę polecamy nie tylko osobom zainteresowanym motywem podróży w literaturze 2. połowy XX wieku, ale także studentom polonistyki.
Rozważania Autora dotyczą sposobu realizacji i semantycznych konotacji jednego z najczęściej wykorzystywanych motywów literackich – motywu podróży (także drogi). Można zaryzykować twierdzenie, że – również za sprawą kultury masowej – motyw ów stał się wręcz dominujący w całej współczesnej mediosferze, specjalnie zaś w jej warstwie narracyjnej czy fabularnej. W tym kontekście książka Macieja Pabiska podejmuje jeden z najaktualniejszych wątków w dzisiejszej refleksji kulturoznawczej. Na korzyść publikacji trzeba dodać, iż refleksja ta dotyczy jednak głównie pozaliterackich tekstów kultury (powstaje np. wiele rozpraw o tzw. kinie drogi), przy pewnym niedostatku opracowań na temat współczesnych realizacji motywu podróży (drogi) w beletrystyce (poza tą, skierowaną do młodego odbiorcy). W tym sensie propozycja wypełnia istotna lukę w refleksji literaturoznawczej.
Książka nie jest ani podręcznikiem, ani kompendium wiedzy o literaturze danego okresu, lecz zapisem osobistego doświadczenia lektury wrażliwego Czytelnika, a zatem – jak wszystkie książki krytycznoliterackie – wykorzystuje autorską perspektywę, korzysta z prawa do wyboru. Z pewnością brakuje dziś na rynku wydawniczym podobnych omówieni […].
dr prof. Witold Bobiński, prof. UJ (z recenzji)
Tytuły rozdziałów nawiązujące do kolejnych etapów podróży, starannie dobrane motta, które nie są tylko erudycyjnymi ozdobnikami, lecz ujawniają istotne aspekty podróżowania lub perspektywy, z których należy dokonać ich oglądu, podkreślanie ciągłości tekstu-opowieści przez płynne przechodzenie od tekstu głównego do tytułu kolejnego podrozdziału […], wszystko to czyni tekst atrakcyjnym dla potencjalnego Czytelnika.
dr hab. Magdalena Bąk, prof. US (z recenzji)
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
Unikatowe opracowanie literatury polskiej w zakresie obejmującym motyw podróży w powieściach XX wieku. Obszar badań zawężony został do wybranych utworów 2. połowy XX wieku, których autorami są m.in. Andrzej Bursa, Jerzy Andrzejewski, Stanisław Lem, Olga Tokarczuk, czy też Jerzy Pilch. Wybór i prezentacja utworów wynika z chęci ukazania różnych wariantów, które może przybrać topos wędrówki. Maciej Pabisek opierając się na bazie źródłowej w sposób zwarty przedstawił system przestrzeni. Śledził dokonania literackie przedstawiając ich różnorodność – od silnie zaznaczonego na początku utworu punku wyruszenia, przez sekwencję zmieniających się zdarzeń (mniej lub bardziej doprecyzowanych), aż po zakończenie na którymś z etapów podróży lub dotarciu do celu. Autor pokazuje ponadczasowe przesłania.
Publikację wyróżnia wyjątkowe ujęcie tematu, gdyż prezentowany w niej wykład zawiera nie tylko badania od strony polonisty, ale też obserwacje i refleksje autora jako wrażliwego Czytelnika. Książkę polecamy nie tylko osobom zainteresowanym motywem podróży w literaturze 2. połowy XX wieku, ale także studentom polonistyki.
Rozważania Autora dotyczą sposobu realizacji i semantycznych konotacji jednego z najczęściej wykorzystywanych motywów literackich – motywu podróży (także drogi). Można zaryzykować twierdzenie, że – również za sprawą kultury masowej – motyw ów stał się wręcz dominujący w całej współczesnej mediosferze, specjalnie zaś w jej warstwie narracyjnej czy fabularnej. W tym kontekście książka Macieja Pabiska podejmuje jeden z najaktualniejszych wątków w dzisiejszej refleksji kulturoznawczej. Na korzyść publikacji trzeba dodać, iż refleksja ta dotyczy jednak głównie pozaliterackich tekstów kultury (powstaje np. wiele rozpraw o tzw. kinie drogi), przy pewnym niedostatku opracowań na temat współczesnych realizacji motywu podróży (drogi) w beletrystyce (poza tą, skierowaną do młodego odbiorcy). W tym sensie propozycja wypełnia istotna lukę w refleksji literaturoznawczej.
Książka nie jest ani podręcznikiem, ani kompendium wiedzy o literaturze danego okresu, lecz zapisem osobistego doświadczenia lektury wrażliwego Czytelnika, a zatem – jak wszystkie książki krytycznoliterackie – wykorzystuje autorską perspektywę, korzysta z prawa do wyboru. Z pewnością brakuje dziś na rynku wydawniczym podobnych omówieni […].
dr prof. Witold Bobiński, prof. UJ (z recenzji)
Tytuły rozdziałów nawiązujące do kolejnych etapów podróży, starannie dobrane motta, które nie są tylko erudycyjnymi ozdobnikami, lecz ujawniają istotne aspekty podróżowania lub perspektywy, z których należy dokonać ich oglądu, podkreślanie ciągłości tekstu-opowieści przez płynne przechodzenie od tekstu głównego do tytułu kolejnego podrozdziału […], wszystko to czyni tekst atrakcyjnym dla potencjalnego Czytelnika.
dr hab. Magdalena Bąk, prof. US (z recenzji)
- Tytuł
- W stronę pułapki. Motyw podróży jako wyróżnik kompozycyjny w wybranych utworach 2. połowy XX wieku
- Autor
- Maciej Pabisek
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wydawnictwo Naukowe PWN
- ISBN
- 978-83-01-21533-0
- Rok wydania
- 2020 Warszawa
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 156
- Format
- mobi, epub
- Spis treści
- 1. Poczekalnia, czyli wstęp 7
2. Rozkład jazdy. Od mitu do schematu fabularnego 15
3. Rozkład jazdy. Miasto w podróży 27
4. Podróżnicy. Bursa 37
5. Podróżnicy. Andrzejewski 45
6. Podróżnicy. Lem 53
7. Podróżnicy. Stryjkowski 63
8. Podróżnicy. Anderman 71
9. Podróżnicy. Terlecki 85
10. Podróżnicy. Pilch 97
11. Podróżnicy. Tokarczuk 105
12. Podróżnicy. Stasiuk 115
13. Przystań. Realizacje współczesne – ujęcie komparatystyczne 125
14. Przystań. Podsumowanie 141
Bibliografia 147
Indeks nazwisk 153
- Format pliku
- ebook
Pobierz fragment
Produkty podobne
„Katedra kolońska tańczy kozaka”. Literatura polskiego modernizmu jako świadectwo przeobrażeń kultury europejskiej
„Lektura kolejnej książki Piotra Siemaszki utwierdza w przekonaniu, że autor należy do grona wybitnych znawców problematyki modernizmu. Z równą swobodą porusza się na gruncie polskim, jak i europejskim. Umiejętnie łączy i wykorzystuje rozległe konteksty. Jego konstatacje są klarowne i przekonujące, adekwatne do tytułowych zapowiedzi. Każdorazowo wiedzie do nich misterny wywód. Prezentowany zbiór szkiców dowodzi znakomitych kompetencji autora. Składają się na nie między innymi dociekliwość kwerendy i precyzja sformułowań. Istotną cechą warsztatu badawczego Piotra Siemaszki pozostaje wyważone połączenie rygorów naukowych ze strategią eseisty. Inspirująca to lektura.” (z recenzji)
Agezylausz Juliusza Słowackiego Glosy
Agezylausz to jeden z najmniej znanych, ale równiej jeden z najbardziej niezwykłych dramatów Juliusza Słowackiego. Opublikowany dopiero po jego śmierci, do dziś fascynuje badaczy i ludzi teatru. W intensywności wydarzeń i emocji przypomina świat szekspirowski, ale napisany w okresie mistycznym twórczości poety, dotyczy tyleż historii, co duchowości. Jego akcja toczy się w antycznej Sparcie, która bardzo przypomina Polskę szlachecką, i w istocie to polskość utożsamiona ze spartańskością jest w centrum zainteresowania twórcy. Czytelnik znajdzie w książce nową edycję dramatu o królu Agisie wraz z obszernymi komentarzami i studium o Grecji mistycznego Słowackiego, stanowiącym kontynuację prac autorki o hellenizmie i filhellenizmie autora Podróży do Ziemi Świętej z Neapolu.
Aleksander Wat – (re)lektury Nowe konteksty, inne perspektywy
Na książkę składa się z osiem części. Trzy pierwsze ukazują w innym świetle początki twórczej drogi Wata, poczynając poematu Ja z jednej i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka, poprzez nowe odczytania manifestów w perspektywie intermedialnej, po rozdział określający Wata jako twórcę nie futurystycznego, lecz dadaistycznego. Kolejne trzy teksty przynoszą rewizjonistyczne sposoby odczytania związków z tradycją. Po pierwsze, śródziemnomorską, interesuje mnie nie tyle podejmowanie przez Wata zdeponowanych w kulturze kodów, lecz, jak można by powiedzieć, Śródziemnomorze „ucieleśnione” w osobistym doświadczeniu. Drugi niezwykle ważny obszar tradycji stanowi dla mnie romantyzm. Najpierw rozpoznaję Watowską podmiotowość jako (po)romantyczną, Wyszedłszy od kwestii dotyczących ukształtowania „ja”, przechodzę do najważniejszej dykcji tak modelowanego podmiotu – do elegijności i rozpatruję ją jako specyficzną jakość Watowskiej wrażliwości i sposobu odczuwania świata. Oba „romantyczne” rozdziały prowadzą w efekcie do propozycji przesunięcia granic literatury modernistycznej. Zgodnie z moimi rozpoznaniami należałoby bowiem postrzegać formację romantyczno-modernistyczną jako nieprzerwane continuum, jako jeden obszar nowoczesności. W części ostatniej zajmuję się Notatnikami Wata. Czytam je zgodnie z postulatami krytyki genetycznej, która nie tyle zwraca uwagę na rezultat końcowy pisania, co na sam proces. Wydobyte z archiwum rękopisy Wata są czystym procesem nieustannego pisania, cechującym się nieukierunkowaną potencjalnością i ciągle odraczaną finalnością. Usytuowanie twórczości Wata w nowych kontekstach pozwala w efekcie odkryć ukryte dotąd aspekty i znaczeni jego twórczości.
Aleksander Wat. JA z jednej strony i JA z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka
Na publikację, według autorskiej koncepcji Krystyny Pietrych, składają się następujące części: wstęp, Między parodią a profecją, prezentujący najważniejsze tropy interpretacyjne poematu; faksymile JA z jednej strony i JA z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka z 1920 roku, zmodernizowana edycja Piecyka wraz z komentarzem edytorskim i przypisami, wersja poematu opublikowana w Ciemnym świecidle (1968) oraz tekst Coś niecoś o „Piecyku”, będący autokomentarzem Wata do młodzieńczego utworu. Szczególne uzupełnienie stanowią grafiki Wojciecha Grabowskiego, które są efektem wieloletniej fascynacji artysty niezwykłym poematem i propozycją jego plastycznej interpretacji. Książka jako całość jest zatem zachętą do kontekstowej i wieloaspektowej lektury jednego z najbardziej zagadkowych tekstów polskiego modernizmu.
Andrzeja Murawjowa peregrynacje do kolebek chrześcijaństwa (Jerozolima, Rzym, Kijów)
Praca jest pierwszą w Polsce monografią poświęconą pątniczej spuściźnie Andrzeja Murawjowa, pisarza, poety, teologa, działacza kościelnego oraz państwowego. Podjęto w niej próbę przedstawienia trzech kolebek chrześcijaństwa: Jerozolimy, a więc miejsca narodzin tej religii, celu pierwszej peregrynacji poety, który określił jego dalsze życie osobiste i pisarskie; Rzymu, serca katolicyzmu, co stwarzało możliwość zaprezentowania stosunku Murawjowa do tej konfesji; oraz Kijowa, kolebki chrześcijaństwa Słowiańszczyzny Wschodniej.
Celem Autorki nie jest szczegółowe przedstawienie kolejnych szkiców wchodzących w skład poddawanych analizie utworów, ale ich całościowa interpretacja na tle bogatych tradycji pielgrzymkowych w Kościele wschodnim i zachodnim oraz wykazanie, że peregrynacje były dla Murawjowa doświadczeniami o charakterze psychosomatycznym.
Apokryficzność i ekfrastyczność jako komplementarne poetyki intertekstualne
We wszystkich przywołanych w książce tekstach da się zaobserwował podstawową łączącą je kwestię (można ją dostrzec także w innych utworach mierzących się z kanonem): każdy z nich dotyczy szeroko pojmowanej utraty „niewinnego spojrzenia” na wizualne pre-teksty, sposoby myślenia, których są wytworami, kanoniczne interpretacje, a także na idealizowanie i fetyszyzowanie samych obrazów, ich twórców oraz bohaterów. Apokryficzne prze-pisywanie dzieł sztuki – co jedynie pozornie oczywiste – ułatwia postrzeganie ich jako przedmiotów nie tylko estetycznych, ale także (a może nawet przede wszystkim) jako przedmiotów nacechowanych etycznie.
Z Zakończenia
