Warszawa idzie na mecz. Tom 2

„Wążer? Łonga”? Kiedy przybywał na Wyspy Brytyjskie, dziennikarze nie wiedzieli nawet, jak poprawnie wymówić jego nazwisko. Ale wystarczyły dwa sezony, by zaczęto odmieniać je w mediach przez wszystkie przypadki.
Arsene Wenger zbudował w Londynie jedną z najlepszych drużyn świata. Trzy mistrzostwa Anglii, a zwłaszcza sezon 2003/04, w którym jego Kanonierzy nie ponieśli w Premier League żadnej porażki, zapewniły mu stałe miejsce w historii futbolu.
W swojej książce John Cross zabiera czytelnika prosto do szatni Arsenalu. Ustami Vieiry, Parloura, Henry’ego, Piresa, Campbella i wielu innych piłkarzy opowiada o metodach treningowych, sztuczkach motywacyjnych i pomysłach taktycznych francuskiego szkoleniowca.
Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy to nie tylko najeżona anegdotami opowieść o 20 latach Francuza spędzonych na Highbury i Emirates Stadium. To świetny przewodnik dla każdego, kto marzy o karierze menedżera. Wielkiej karierze.

Arsene Wenger - ur. 22 października 1949 r., francuski trener, były piłkarz. Występował w kilku klubach we Francji, choć debiut w profesjonalnej piłce zaliczył dopiero pod koniec 1978 roku w barwach RC Strasbourg. Niedługo potem zakończył czynną karierę, wiążąc swoją przyszłość z pracą trenera piłkarskiego. Zanim w 1996 roku został menedżerem Arsenalu, prowadził AS Nancy, AS Monaco oraz japoński klub Nagoya Grampus.
W ciągu 20 sezonów pod jego wodzą Kanonierzy trzykrotnie zdobywali mistrzostwo Anglii, sześć razy kończyli rywalizację w Premier League na drugim miejscu, sześć razy sięgnęli także po Puchar Anglii i Tarczę Wspólnoty. Największymi osiągnięciami Wengera na arenie międzynarodowej są do tej pory finał Ligi Mistrzów w sezonie 2005/2
***
Będziemy się o niego spierać, dopóki nie przejdzie na emeryturę. Czy w ostatnich latach pracy z Arsenalem mógł osiągnąć więcej? Na ile jego aż nazbyt widoczne neurozy udzielały się piłkarzom? Z drugiej strony nie spieralibyśmy się przecież o postać tuzinkową, a to, że zasłużył na pomnik przed stadionem Kanonierów i przed siedzibą Premier League, pozostaje bezsporne. Jeśli chcecie wiedzieć, dlaczego nasz świat bez Arsene’a Wengera byłby pusty i szary, przeczytajcie tę książkę.
- Michał Okoński, autor książki i bloga Futbol jest okrutny
To fascynująca opowieść o człowieku, który dokonał transformacji nie tylko w Arsenalu, ale w całym angielskim futbolu. Ta książka to także historia niezwykłej osobowości, człowieka o niezwykle szerokich horyzontach. Czyta się ją tak, jak ogląda się mecze Arsenalu z sezonu, w którym londyńczycy zdobyli tytuł, nie przegrywając ani jednego meczu. Przed państwem Arsene Wenger, jakiego wcześniej nie znaliście.
- Andrzej Twarowski, NC+
Książka dla wszystkich, którym nie wystarczą memy z kurtką Wengera, ale chcieliby poznać filozofię, metody i styl pracy człowieka, który wywarł na angielskim futbolu piętno równie wielkie co sir Alex Ferguson, Matt Busby czy Bill Shankly.
- Michał Pol, redaktor naczelny „Przeglądu Sportowego”
Pamiętam jak dziś, że to Arsene Wenger zaskoczył mnie na pierwszym spotkaniu swoją wiedzą o Polsce. Był doskonale zorientowany w sytuacji w naszym kraju, rzucał anegdotami i od razu dało się dostrzec, jak inteligentnym jest rozmówcą. Czytając książkę Crossa, wracałem do tamtego dnia, bo na kolejnych stronach autor charakteryzował dokładnie tego Bossa, którego miałem szczęście poznać.
- Tomasz Pasieczny, skaut Arsenalu
Fragment książki - Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy

Każdy piłkarz to historia zasługująca na osobną interesującą książkę. Tutaj mamy czterdzieści wciągających, skondensowanych, a przez to jeszcze bardziej zdynamizowanych futbolowych opowieści. Jest jak w dobrym piłkarskim meczu - akcja goni akcję!

Dobór piłkarzy nie był oczywisty, tak jak nieoczywiste są ich kariery. Jest tu miejsce dla medalistów mistrzostw świata, mistrzów olimpijskich, ale także dla zawodników, którzy w najlepszym wypadku ledwie otarli się o kadrę narodową. Ich piłkarskie losy fascynująco łączyły się z ważnymi życiowymi decyzjami, nierzadko dramatycznymi i nieodwołalnymi. Opisywani zawodnicy reprezentują kluby rozsiane po całej Polsce i pochodzą z różnych epok - od czasów przedwojennych, aż do momentu, kiedy upadał mur berliński. Wszyscy mają wspólny mianownik - ich historie są warte poznania lub odkrycia w innym wymiarze. Autor z wieloma bohaterami rozmawiał osobiście, a gdy było to niemożliwe, próbował kontaktować się z ludźmi, którzy na ich temat mieli coś ważnego do powiedzenia, analizował ważne fakty z biografii i starał się je na nowo interpretować.

Autor – Antoni Bugajski, urodzony w Limanowej. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Dziennikarski wychowanek krakowskiego „Tempa”, od 1998 roku w „Przeglądzie Sportowym” i przez kilka lat szef działu piłka nożna. Współautor albumu „Biało-Czerwone Mundiale” (2006), nominowany razem z Pawłem Rusieckim do nagrody Grand Press (2006) za cykl artykułów pt. „Lista Fryzjera”.

„Piłkarze. Medaliści” – kolejny minialbum z serii Medaliści, której bohaterami są wybitni polscy sportowcy, poświęcony został reprezentantom Polski w piłce nożnej, którzy na olimpiadzie w Monachium w 1972 roku zdobyli złoty medal. Od nazwiska wybitnego trenera, Kazimierza Gorskiego, zwani „Orłami Górskiego”, ustanowili niedościgły wzór talentu, umiejętności współpracy, odwagi i sukcesu na piłkarskim boisku. Grającym w latach 70. XX wieku, w złotym okresie polskiej piłki nożnej, sportowcom udało się zdobyć jeszcze kilka ważnych medali, w tym brązowy Mistrzostw Świata w 1974 roku i srebrny olimpijski w 1976 roku. Niezwykłą historię najwybitniejszej w historii polskiego sportu reprezentacji piłkarskiej przedstawił na łamach niniejszej książki ceniony dziennikarz sportowy, Stefan Szczepłek.

Kiedy tworzyły się reguły futbolu, Brazylia była jeszcze feudalnym krajem, w którym legalne było niewolnictwo. Ale kiedy w 1958 roku sięgała po swoje pierwsze mistrzostwo świata, zdecydowanie wyprzedzała europejskich rywali, jeśli chodzi o metody treningowe, sztab szkoleniowy, przygotowanie motoryczne czy mentalne. Legenda o wspaniałych brazylijskich piłkarzach, zabieranych przez najmocniejsze kluby „prosto z plaży”, jest wciąż żywa. Tymczasem ci artyści futbolu najczęściej poświęcali piłce nożnej całe życie i gdyby nie tytaniczna praca na treningach, nie mogliby nawet marzyć o karierach.
Co zmieniło się od tamtych czasów? Jaką skalę w brazylijskim futbolu osiąg­nęła korupcja? Dlaczego zawodnicy uciekają z ligi brazylijskiej? Na te pytania odpowiada Bartłomiej Rabij w książce opisującej przy okazji piłkarską historię Brazylii i rozprawiającej się z mitami na jej temat. Jeden z największych polskich znawców południowoamerykańskiej piłki pisze, czym tak naprawdę jest joga bonita z 1982 roku i dlaczego reprezentacja Canarinhos nie jest już taką potęgą, jak jeszcze kilkanaście lat temu.
A wszystko po to, by znaleźć odpowiedź na pytanie, czy wkrótce będziemy świadkami „upadku kanarka”.
Nie znam większego pasjonata brazylijskiego futbolu niż Bartek. Nie dość, że ma w tym temacie największą wiedzę, to potrafi się nią z nami dzielić jak nikt inny.
Michał Pol, „Przegląd Sportowy”
Od 2007 roku Brazylia nie wygrała żadnego turnieju. Rabij zaś wie o brazylijskiej piłce chyba więcej niż sami Brazylijczycy. Autor, który wielokrotnie odwiedził Brazylię, uważa, że „podcięte skrzydła kanarka” to wynik korupcji, sprzedajności działaczy i kryzysu ligi. Pokazuje, że w szóstym najludniejszym kraju świata piłka nożna to rodzaj sztuki i że futbol wiąże się tam z tożsamością społeczną. Brazylijczycy to „naród przyszłości”, ale jaką przyszłość ma ich futbol?
Leszek Jarosz, TVP Sport

Wybór reportaży z lat 60. i 70. ukazujących dramatyczne wydarzenia w Afryce, Ameryce Południowej i na Bliskim Wschodzie. Tytułowa Wojna futbolowa dotyczy konfliktu zbrojnego między Hondurasem a Salwadorem w 1969 roku.
W końcu lat 70. XX wieku trzy polskie wydawnictwa zwróciły się do czołowych rodzimych reporterów z prośbą o udostępnienie ich najlepszych tekstów do serii „Biblioteki Literatury Faktu”. Ryszard Kapuściński nie tylko przygotował wybór swoich zagranicznych reportaży pisanych od 1960 r., ale też uzupełnił go o nowe teksty-łączniki, mające formę pobieżnych szkiców i osobistych notatek autora. Zbiór, zatytułowany Wojna futbolowa, zyskał w ten sposób cechy spójnej całości, a równocześnie stworzył pisarzowi większe pole do ukazania niebezpiecznej pracy reportera na frontach wojen i w zamęcie rewolucji.
Tak jak Márquez jest wielkim czarodziejem współczesnej powieści, tak Kapuściński jest czarnoksiężnikiem nadzwyczajnym współczesnego reportażu. Wojna futbolowa stanowi doskonały przykład jego magicznych umiejętności.
(John le Carré)

Cześć, witam serdecznie!
Pakujcie się, bo zabieram Was w podróż w przeszłość. Wielu mnie zna, ale nie wszyscy wiedzą, które mecze były najważniejsze w moim życiu. Ta książka Wam to wyjaśni. Opowiem o młodzieńczych czasach i „urywaniu” się z lekcji, zatargu z majorem Wojska Polskiego oraz talonie na Malucha, który dostałem za transfer do Widzewa. Przypomnę nerwową atmosferę mundialu w 1982 roku oraz mecz o trzecie miejsce, na który naszej kadrze – w co trudno uwierzyć – trudno było się zmobilizować.
Jak wyglądały kulisy legendarnego meczu z Niemcami z 2014 roku? Co działo się wewnątrz prowadzonej przeze mnie reprezentacji, dlaczego moja przygoda z kadrą w tej roli zakończyła się tak szybko? Dlaczego, już jako prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, postawiłem na selekcjonera Adama Nawałkę? Dowiecie się o tym z pierwszej ręki. Przeczytacie o najważniejszych wydarzeniach w moim piłkarskim życiu, a jednocześnie – jednych z najważniejszych w historii polskiej piłki.
Od chłopaka z bydgoskich ulic, nieśmiało stawiającego pierwsze kroki w świecie dorosłej piłki, przez „Bello di Notte”, po selekcjonera kadry i prezesa PZPN.
Zbigniew Boniek