Wartości w muzyce. T. 2: Wartości kształcące i kształtowane u studentów w toku edukacji szkoły wyższej

Niniejsza publikacja poświęcona została w całości polskiemu pianiście, kompozytorowi, pedagogowi, animatorowi życia muzycznego, wielowymiarowemu artyście urodzonemu w Krakowie, który pomimo ogromnego wkładu w rozwój kultury muzycznej XIX wieku jest obecnie zupełnie zapomniany. Urodzony 25 września 1816 roku w Krakowie, publiczne występy rozpoczął w wieku pięciu lat. Jako wybitnie utalentowane dziecko otrzymywał liczne stypendia, które pozwoliły mu na odebranie edukacji muzycznej na najwyższym poziomie (był uczniem m. in. Ludwiga van Beethovena, Johna Fielda czy Simona Sechtera). Za swoje artystyczne osiągnięcia był wielokrotnie odznaczany przez europejskich monarchów. Kątski koncertował niemal w całej Europie, ale także w Stanach Zjednoczonych, Australii, Indiach, Chinach czy Japonii. Jest autorem ponad 400 opusów, z czego lwią część stanowią utwory na fortepian.
Monografia zawiera wiele niepublikowanych dotąd dokumentów dotyczących życia Antoniego Kątskiego, które są wynikiem wieloletnich badań i poszukiwań autorki. Zaprezentowano w niej również liczne przykłady utworów fortepianowych Kątskiego, a także ukazano cechy charakterystyczne dla jego rozwiązań kompozytorskich.
Antoni Kątski bez wątpienia był jednym z najbardziej wszechstronnych kompozytorów XIX wieku. Tworzył kulturę muzyczną tej epoki, tak bardzo różnorodną pod względem stylów i poziomów, zaś jego ogromny dorobek artystyczny jest istotnym elementem polskiego dziedzictwa kulturowego.
Publikacja przeznaczona jest nie tylko dla studentów i pracowników uczelni artystycznych, ale również dla szerokiej rzeszy odbiorców, a w szczególności koneserów pragnących odkrywać nieznane dotąd obszary muzyki polskiej.

Idealne wykonanie jest wyłącznie konstrukcją teoretyczną, granicą, do której zmierzają wysiłki artystów. Gdyby istniał idealny odbiorca i idealne wykonanie, zaistniałyby też idealne warunki do wydania sądu obiektywnego. Tymczasem rzeczywistość mniej lub bardziej odbiega od tego modelu.

Niniejsza praca zbiorowa Międzykulturowe konteksty edukacji muzycznej, w której zawarte zostały wyniki dyskusji międzynarodowej grupy pedagogów muzyki z Niemiec i Polski, jest próbą wypełnienia dość dotkliwej luki w literaturze na ten temat oraz zarysowania problemów wyłaniających się z dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości społeczno-kulturowej, w tym artystycznej. Tłumaczenie zjawisk międzykulturowej edukacji muzycznej zasadami i założeniami wypracowanymi w pedagogice ogólnej nie wyczerpuje wszystkich aspektów tego obszaru. Sztuka posługuje się odrębnym kodem komunikacji między twórcą a odbiorcą. Ten niezwykle ciekawy wątek, jakim jest przekaz dzieła artystycznego z obcej kultury do wrażliwości estetycznej człowieka, który do sztuki tej poszukuje własnej indywidualnej drogi odbioru, może być niezwykle pasjonującym wyzwaniem naukowym. Wysublimowany dialog międzyestetyczny, który może być preludium do dialogu międzykulturowego, ciągle napotyka bariery lub wywołuje nieufność. Autorzy zdają sobie sprawy z tych trudności, a ich refleksje o powszechnej edukacji muzycznej w kontekście międzykulturowości są zapewne próbą wytyczania nowych ścieżek poznawczych. (Fragment Wstępu)

Już dziewiąta z kolei edycja rocznika Muzyka. Teoria. Historia. Edukacja to pozycja obejmująca dziesięć artykułów oferujących czytelnikom różnorodną tematykę. Różnorodność ich treści wynika ze specyfiki zainteresowań autorów – od tekstów opartych na analizie dzieła muzycznego, poprzez artykuły dotyczące problematyki patriotycznej, aż do tekstów o szeroko pojętej problematyce pedagogicznej. W numerze 9 zamieszczone zostały publikacje autorów związanych z Akademią Muzyczną w Gdańsku, Uniwersytetem Rzeszowskim, Wydziałem Edukacji Muzycznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Zespołem Szkół Muzycznych w Toruniu oraz Gimnazjum „Prymus” w Gnieźnie. Praca zapewne znajdzie szerokie grono czytelników, nie tylko wśród miłośników muzyki, jak również wśród uczniów szkół muzycznych oraz studentów uniwersytetów i akademii muzycznych. Jak pisze recenzent niniejszego wydania prof. zw. dr hab. Marek Rocławski, „Książka ta jest swego rodzaju kliszą pamięci, niezwykle ważnym źródłem wiedzy nie tylko dla środowiska muzycznego i stanie się wartościowym uzupełnieniem teorii muzyki, historii muzyki, pedagogiki czy kulturoznawstwa”.

„Piano Journey” to zbiór relaksacyjcnch utworów, które pierwotnie zostały stworzone dla telewizji. Teraz kompozytor wybrał 12 z nich i zaaranżował na fortepian solo. Utwory są proste i mogą służyć do celów edukacyjnych.
Więcej informacji:
szewczykmusic.com
facebook.com/szewczykmusic

,,Piano Journey" is a collection of relaxing pieces. They were originally created for TV. Now the composer has chosen 12 of them and arranged them for solo piano. The works are simple and can be used for educational purposes.

Oazy w latach 80. i 90. były jednym z największych ruchów w Polsce. Gromadziły setki tysięcy ludzi w różnym wieku. Były udziałem głównie dzieci i młodzieży.

Piosenki oazowe z czasem weszły do muzyki liturgicznej mimo, że nie wszystkie są liturgicznym śpiewem kościoła.

Bez względu na wyrażane opinie o nich, ten tom zawiera harmonizacje religijnych piosenek młodzieżowych, zwanych powszechnie oazowymi; piosenek i pieśni, które mocno zaistniały w świadomości muzycznej Polaków. Piosenki oazowe stały się już nie indywidualną formą modlitwy Autorów, lecz muzycznym, publicznym wyznaniem wiary całych grup społecznych i środowisk.

Dzięki Ruchowi Światło – Życie, intensywnie rozwijającego się w latach 80. Kościół urósł wówczas w siłę a wiara tych młodych pogłębiała się. Prawdopodobnie to ona jest dziś siłą kościoła wobec postępującej laicyzacji. Niniejszy tom jest nie tylko efektem braku na rynku muzycznym takich harmonizacji; nie bez znaczenia była tu korespondencja wielu, proszących o nie.

Mam pełną świadomość, że w niniejszych propozycjach przełamuję pewne zasady utrwalone w harmonii klasycznej, niemniej autorskie opracowania otrzymują dzięki temu indywidualny koloryt, współtworzący wyjątkowy nastrój tych utworów. Jakiekolwiek zmiany lub korekty nadałyby im zupełnie inny brzmieniowy kształt. Organy to instrument oferujący ocean dźwięków i doznań brzmieniowych, które – jestem przekonany – w moich harmonizacjach pieśni i piosenek oazowych przykują uwagę i wyzwolą estetyczne i emocjonalne przeżycia.

Dziękuje za życzliwe przyjęcie harmonizacji organowych Kolęd i pastorałek oraz pieśni maryjnych. Te wydania upewniły mnie o potrzebie i sensie opracowywania i harmonizacji kolejnych.

Od Autora