Weterynaryjna ochrona zdrowia publicznego

W pracy opisano cykl życiowy wszystkich występujących w Polsce gatunków muchówek z rodzaju Lipara (L. lucens, L. similis, L. rufitarsis i L. pullitarsis). Opis każdego z nich zawiera szczegółowe informacje dotyczące wyboru miejsca na roślinie w okresie składania jaj, sposobu żerowania larw, rodzaju spożywanego pokarmu oraz budowy galasów. Etologia larw pierwszego i drugiego stadium, została po raz pierwszy opisana. Podano przyczyny opuszczania źdźbła wyłącznie przez jednego owada dorosłego. Wyjaśniono zjawisko występowania larw i poczwarek w galasach nietypowych dla własnego gatunku.
The book describes the life cycles of all species of Lipara flies (L. lucens, L. similis, L. rufitarsis and L. pullitarsis) occurring in Poland. The description of each species includes detailed information on the choice of locations for laying eggs on a reed stem, larval feeding behaviour, type of food consumed, and structure of galls. The etology of first- and second-instar larvae is presented for the first time. Explanation is given for the fact that only one adult Lipara individual leaves a stem. The causes underlying the occurrence of larvae and pupae in galls that are not typical of particular species are also explained.

Książka zawiera zwięzłe opisy taksonomiczne i ekologiczne glonów i sinic najczęściej spotykanych w różnego rodzaju biotopach wodnych (np. w źródłach, strumieniach, potokach, rzekach, stawach, zbiornikach retencyjnych). W przewodniku zaprezentowano szeroki wachlarz gatunków glonów i sinic, tak aby korzystający mogli dokonać swobodnego wyboru w zależności od dostępności materiału algologicznego oraz aktualnie realizowanych celów badawczych lub dydaktycznych. Publikacja zawiera rysunki i fotografie omawianych gatunków, w celu lepszego poznania ich budowy.
W praktycznym przewodniku z algologii znajdują się krótkie ćwiczenia laboratoryjne, dotyczące wybranych zagadnień z algologii, do praktycznego wykonania m.in. przez studentów różnych kierunków akademickich, ale także uczniów i nauczycieli szkół licealnych. Przewodnik ma pomóc w poszerzeniu i uaktualnieniu dotychczasowych wiadomości (m.in. z zakresu morfologii, ekologii czy taksonomii glonów), związanych z prezentacją poszczególnych gatunków lub rodzajów omawianych na zajęciach przedmiotowych. Zawiera zwięzłe opisy taksonomiczne i ekologiczne glonów i sinic najczęściej spotykanych w różnego rodzaju biotopach wodnych (np. w źródłach, strumieniach, potokach, rzekach, stawach, zbiornikach retencyjnych). Książka pomocna nie tylko dla algologom, ale także dla szerszej grupie biologów i ekologów, studentom i pracownikom uniwersytetów, politechnik oraz pracownikom WIOŚ.

Książka zawiera materiały nadesłane na 50. Zjazd Ogrodów Botanicznych i Arboretów w Polsce z Ogólnopolską Konferencją Naukową „Badania i Ochrona Różnorodności Roślin w Świetle Celów GSPC 2020 w Dobie Globalnych Zmian Klimatycznych”, który odbył się w czerwcu 2021. roku. Jego myślą przewodnią było podsumowanie działań na rzecz wdrażania Konwencji o różnorodności biologicznej poprzez zapisy Globalnej Strategii Ochrony Świata Roślin 2011–2020 (Global Strategy for Plant Conservation).

Biotechnologia, w tym biotechnologia drobnoustrojów, jest nowoczesnym i dynamicznie rozwijającym się obszarem wiedzy, integrującym osiągnięcia wielu dyscyplin naukowych z ich zastosowaniem w praktyce, w różnych obszarach działalności człowieka. Prezentowana publikacja odzwierciedla te relacje. Impulsem do przygotowana tej pozycji wydawniczej były przede wszystkim dwie książki opracowane uprzednio pod redakcją naukową Jerzego Długońskiego: Biotechnologia mikrobiologiczna. Ćwiczenia i pracownie specjalistyczne (Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1997) oraz Microbial Biodegradation: From Omics to Function and Application (Caister Academic Press, 2016).
Oprócz zagadnień stanowiących podstawę biotechnologii drobnoustrojów, takich jak metody pozyskiwania i hodowli mikroorganizmów czy zastosowanie ich w przemyśle i ochronie środowiska, uwzględniono nowoczesne techniki analityczne określane ogólnym skrótem „omics”, a także techniki cyfrowe wykorzystywane do rejestrowania niekorzystnych zmian zachodzących w środowisku, w tym będących skutkiem szkodliwej działalności bakterii i grzybów. Dołączono też kolorowy atlas (rozdział 8) zawierający zdjęcia makroskopowe i mikroskopowe grzybów omawianych w poszczególnych rozdziałach.
Podręcznik został przygotowany z wykorzystaniem wieloletniego doświadczenia naukowego i dydaktycznego autorów, prowadzących zajęcia na różnych kierunkach i specjalnościach nauk przyrodniczych. Zaowocowało to interdyscyplinarnym charakterem publikacji i pozwala sądzić, że będzie ona przydatna nie tylko doktorantom i studentom kierunków biotechnologia i mikrobiologia, lecz także ochrona środowiska, biotechnologie ekologiczne, ekomiasto, biomonitoring, rewitalizacja miast, jak również wszystkim zainteresowanym możliwością zastosowania najnowszych osiągnięć tych obszarów nauki w praktyce.

Jak możliwe jest istnienie jakiejkolwiek struktury we Wszechświecie? Dlaczego w niektórych przypadkach struktura rzeczywiście samoistnie powstaje, i jakie warunki muszą zostać spełnione, aby się to stało? Czy i w jaki sposób stopień złożoności struktury i związana z nim ilość informacji może spontanicznie wzrastać w długich okresach czasu? Na czym polega specyfika struktury i funkcji osobników żywych? Jakie mechanizmy były odpowiedzialne za ich powstanie, ewolucję, udoskonalanie i komplikację? Co to jest żywy osobnik i jakie relacje wiążą go z fenomenem życia w ogólności? Co stanowi podmiot ewolucji biologicznej? Jaka jest relacja pomiędzy osobnikiem biologicznym i osobnikiem psychicznym?

Podręcznik akademicki Fitopatologia leśna wybitnego uczonego prof. dr. Karola Mańki (1915–2003), który ukazał się w 1960 r. nakładem Państwowego Wydawnictwa Rolniczego i Leśnego (PWRiL), był pierwszym tego typu opracowaniem w historii polskich nauk leśnych. Duże zainteresowanie oraz zapotrzebowanie środowiska leśników praktyków i studentów kształcących się do pełnienia tego zawodu wpływały na przygotowywane kolejne wydania uzupełniane oraz aktualizowane (II – 1976, III – 1981, IV – 1992, V – 1998, VI – 2005). Przez ponad pół wieku podręcznik dobrze służył studentom leśnictwa, leśnikom pracującym w lasach własności Skarbu Państwa, pracownikom Zespołów Ochrony Lasu – specjalistycznych służb Lasów Państwowych, osobom zatrudnionym w instytucjach i urzędach odpowiedzialnych za stan zdrowotny i sanitarny zieleni w miastach i osiedlach, w różnego typu zadrzewieniach oraz służbie ochrony przyrody. Był źródłem wiedzy o chorobach drzew leśnych i parkowych bardzo przydatnym, rzetelnym, na wysokim poziomie naukowym. Opisywał symptomy i sprawców chorób, głównie infekcyjnych, warunki sprzyjające ich występowaniu oraz metody i środki zapobiegania i zwalczania.
Nowy, wieloautorski podręcznik akademicki Fitopatologia leśna kontynuuje koncepcję merytoryczną i ideową poprzednich wydań, jest oparty na współczesnej wiedzy naukowej zawartej w polskich i zagranicznych publikacjach, na doświadczeniu praktycznym fitopatologów, bogato ilustrowany, przygotowany przez liczny zespół pracowników naukowych – specjalistów zajmujących się różnymi aspektami teoretycznymi i praktycznymi chorób drzew, reprezentujących większość placówek naukowych w kraju. Zawiera wiedzę o etiologii i symptomologii oraz metodach i środkach stosowanych w profilaktyce i terapii infekcyjnych chorób drzew leśnych, parkowych i drzewiastych roślin ozdobnych, a także z zakresu chorób i uszkodzeń drzew powodowanych przez różnorodne czynniki abiotyczne i antropogeniczne. Szczególnie cenne i pożyteczne dla leśników oraz służb ochrony lasu i przyrody mogą być informacje o nowych chorobach, które dopiero niedawno pojawiły się w naszych lasach oraz o groźnych chorobach, dotkliwie niszczących drzewostany w ekosystemach leśnych Europy, niekiedy w formie rozległych epifitoz, które z dużym prawdopodobieństwem mogą również wystąpić w polskich lasach i na terenach zadrzewionych.
Podręcznik składa się z dwóch części. Część pierwszą – ogólną (osiem rozdziałów) poświęcono głównie zagadnieniom symptomów (objawów) chorób i ich sprawcom, uwarunkowaniom przebiegu procesu chorobowego, ochronie przed chorobami (profilaktyka i terapia) oraz historii fitopatologii leśnej.
Część druga – szczegółowa (13 rozdziałów) obejmuje opisy chorób owoców i nasion, kiełków i siewek, igieł i liści, gałęzi drzew iglastych i liściastych, pni drzew, korzeni oraz chorób o charakterze systemicznym i wieloczynnikowym, a także problematykę mykoryz, zgnilizn i przebarwień drewna. Poszczególne choroby drzew występują z bardzo zróżnicowaną częstością oraz mają różne znaczenie gospodarcze i ekologiczne. Na przykład obszernie opisano i zilustrowano hubę korzeni, opieńkową zgniliznę korzeni czy osutkę sosny, ponieważ występują powszechnie na rozległych obszarach lasów oraz powodują wymierne szkody i straty w gospodarstwie leśnym. Natomiast mniej szczegółowo omówiono choroby występujące rzadko lub o znikomej szkodliwości, jak rdza złotawa świerka, wirusowa mozaika liści topoli, bakteryjna plamistość liści i pędów morwy.
Systematykę grzybów, najczęstszych sprawców chorób drzew, przyjęto za „Dictionary of the fungi” (Kirk i in. 2008). Łacińskie i polskie nazwy grzybów stosowano według tzw. list krytycznych: wielkoowocnikowe podstawkowe (Wojewoda 2003), wielkoowocnikowe workowe (Chmiel 2003), grzyby mikroskopijne (Mułenko i in. 2008), porosty i grzyby naporostowe (Fałtynowicz 2003), śluzowce (Drozdowska i in. 2003). Wszystkie nazwy łacińskie grzybów były weryfikowane według Index Fungorum – current name (internet), chociaż w tekście podręcznika podawano również synonimy, nazwy grzybów wcześniej używane, dobrze znane i utrwalone w środowisku zawodowym leśników.
Przedstawiono nowe, niedawno nadane nazwy grzybów, powstałe na podstawie badań z zakresu genetyki z zastosowaniem metod biologii molekularnej, które bardzo się rozwijają, przynosząc duże zmiany w nazewnictwie (nomenklaturze) i ich przynależności systematycznej. Dotyczy to również niektórych grzybów, które według współczesnej wiedzy okazują się tzw. gatunkami zbiorowymi, składającymi się z oddzielnych gatunków, z uwzględnieniem wyników badan genetycznych oraz szczegółowej wiedzy morfologicznej i ekologicznej. Na przykład takimi są Armillaria mellea s.l. oraz Heterobasidion annosum s.l. (s.l. = sensu lato; w dawnym, szerokim znaczeniu), składające się z nowych, wyodrębnionych gatunków, które po nazwie łacińskiej oznaczamy s.s. (s.s. = sensu stricto; w nowym, wąskim znaczeniu). W opisie sprawców chorób korzystano również z wiedzy zawartej w licznych tomach serii „Grzyby (Mycota)” przygotowanej przez Instytut Botaniki Polskiej Akademii Nauk i wydanej przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN).
Nazwy roślin gospodarzy chorób przytoczono za „Krytyczną listą roślin naczyniowych Polski” (Mirek i in. 2002). Podano nazwy chorób drzew od dawna stosowane w fitopatologii leśnej i praktyce leśnej, często odzwierciedlające character symptomów lub określone cechy sprawców. Korzystano również z dotychczasowych opracowań Sekcji Nazewnictwa Polskiego Towarzystwa Fitopatologicznego.
W podręczniku starano się podawać utrwalone angielskie nazwy chorób drzew, aby ułatwić uczącym się fitopatologii leśnej dotarcie do informacji we współczesnej światowej literaturze i w zasobach internetowych.
Niektóre choroby drzew ujawniają się i wykazują szkodliwość równocześnie na różnych częściach i organach drzew, np. liściach i gałęziach, korzeniach i pniach. W takich sytuacjach były opisywane szczegółowiej w rozdziałach poświęconych chorobom tych części drzew, wobec których przejawiają większą szkodliwość, na których generują podobne uszkodzenia i straty oraz wymagają podobnych metod zapobiegania i zwalczania.
Wykazy zalecanych środków ochrony roślin (pestycydów), także chroniących przed grzybami chorobotwórczymi (fungicydy), ulegają zmianom ze względu na stałe syntezowanie oraz produkowanie nowych, bardziej selektywnych i skutecznych.
Ich stosowanie podlega rygorystycznemu ustawodawstwu krajowemu i unijnemu. Nieprzerwanie jest badana ich szkodliwość dla ludzi i zwierząt oraz całego środowiska przyrodniczego. Na ogół w opracowaniu nie przedstawiono ich szczegółowych wykazów nazw handlowych, rekomendacji i zaleceń w chemicznej metodzie ochrony przed określonymi chorobami drzew. Od dawna bowiem Instytut Badawczy Leśnictwa przygotowuje corocznie odpowiedni zestaw preparatów, zgodny z najnowszym wykazem środków dopuszczonych do stosowania w Lasach Państwowych i w lasach, które wyróżniają inne formy własności. Na przykład ostatnie opracowanie nosi tytuł „Środki ochrony roślin i produkty biobójcze do stosowania w roku 2023”. Zawiera wykaz preparatów, które należy i można stosować w praktyce, łącznie z zasadami zawartymi w aktualnie obowiązującej „Instrukcji ochrony lasu”. Prawidłowość stosowania pestycydów w gospodarstwach leśnych ma prawo i obowiązek kontrolować Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa (PIORiN).
Załączony obszerny wykaz cytowanej i wykorzystanej w podręczniku literatury – tej dawnej i najnowszej – umożliwi zainteresowanym czytelnikom szczegółowe poszerzenie wiedzy o konkretnych chorobach drzew, znajdującej się w publikacjach źródłowych. Skorowidz rzeczowy powinien ułatwić odnalezienie informacji o poszczególnych chorobach i zagadnieniach fitopatologicznych omówionych w kilku podrozdziałach podręcznika. Zestawiono tylko nazwy chorób, łacińskie i polskie nazwy patogenów oraz ważniejsze pojęcia i terminy związane z problematyką prezentowaną w podręczniku.
Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu dołożyło wszelkich starań, aby ten podręcznik akademicki był przygotowany oraz wydany na najlepszym poziomie naukowym i edytorskim. Serdecznie dziękujemy wszystkim współautorom za opracowanie poszczególnych rozdziałów i podrozdziałów, a prof. UPP dr. hab. Władysławowi Danielewiczowi za dostosowanie nazw botanicznych do najnowszych ujęć taksonomicznych. Jesteśmy wdzięczni recenzentowi, prof. dr. hab. Zbigniewowi Sierocie za wnikliwe uwagi i sugestie.
Małgorzata Mańka, Andrzej Grzywacz