Węzeł kolejowy Koluszki

Niewiele odkryć w tak wielkim stopniu wpłynęło na rozwój cywilizacji i zmianę sposobu życia całych społeczeństw jak wynalazek kolei. W ciągu kilkudziesięciu lat od pojawienia się pierwszych parowozów odległości jakby zmalały, prędkość przemieszczania się znacznie wzrosła, koszt przejazdu dla większości stał się osiągalny, a z ilością przewiezionego towaru nie mógł się mierzyć żaden zaprzęg. Bardzo szybko kolej pojawiła się również na obszarze będącej wówczas pod zaborami Polski. Budowa sieci przebiegała jednak w odmiennych warunkach trzech państw zaborczych. Niebagatelny wpływ na rozwój kolei mieli także Polacy.
Już w 1838 r. powstało pierwsze w Królestwie Polskim przedsiębiorstwo kolejowe – Towarzystwo Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Polscy inżynierowie uczestniczyli w opracowaniu wielu konstrukcji lokomotyw, tworzyli znakomite obiekty techniki kolejowej – mosty, wiadukty, tunele i dworce. Wznoszono pierwsze zakłady produkcji i naprawy taboru. Nabyte w tym czasie doświadczenia pozwoliły – mimo ogromnych trudności – na stworzenie w odrodzonej Polsce jednorodnej sieci.

Oddajemy w Państwa ręce książkę przedstawiającą historię budowy i eksploatacji linii kolejowej Kłodzko – Lądek Zdrój – Stronie Śląskie przebiegającej przez atrakcyjny turystycznie górski teren ziemi kłodzkiej, na szlaku prowadzącym do znanego uzdrowiska Lądka Zdroju.

Dr hab. Przemysław Dominas ? badacz dziejów komunikacji i transportu w Niemczech ? w przystępny i ciekawy sposób opisuje potencjał gospodarczy regionu pod koniec XIX wieku. Zamieszczone w książce liczne zdjęcia z okresu budowy linii (koniec XIX w.), lat międzywojennych oraz czasów najnowszych uzupełniają tekst, a także ukazują, jak interesujący jest to krajobraz pod względem architektonicznym. Na fotografiach zostały utrwalone zabytkowe drewniane dworce o konstrukcji szkieletowej oraz mosty i wiadukty będące budowlaną wizytówką ówczesnej epoki. Autor wykorzystał w publikacji wiele nieznanych dotąd materiałów archiwalnych, informacje z ówczesnych periodyków o postępach w budowie i uroczystościach organizowanych z okazji uruchomienia linii.
Po zaprzestaniu przewozów pasażerskich w 2004 roku liczne obiekty kolejowe przestały pełnić swoje pierwotne funkcje. W książce znajdą Państwo szczegółowe informacje dotyczące losów poszczególnych stacji w ostatnich dziesięcioleciach.
Aby przybliżyć Czytelnikom przebieg linii Kłodzko – Lądek Zdrój – Stronie Śląskie, rozdziały zostały uzupełnione archiwalnymi planami wiaduktów, przepustów i mostów, mapami oraz rozkładami jazdy.

Monografia poświęcona wąskotorowej kolei mareckiej. W drugim wydaniu uwzględniono poprawki i usunięto zauważone błędy. Przedstawiono budowę i dzieje tej kolei wąskotorowej oraz wiele związanych z nią ciekawostek. Opisano chronologicznie rozwój tej kolei z uwzględnieniem poszczególnych szlaków i bocznic, przewozy osobowe i towarowe oraz tabor (wagony i lokomotywy, zarówno parowe, jak i spalinowe). Zamieszczono archiwalne fotografie i rysunki techniczne taboru (wykonane w odpowiedniej skali) oraz ciekawy materiał faktograficzny. Książka jest przeznaczona dla wielbicieli kolei wąskotorowych, hobbystów oraz wszystkich zainteresowanych historią kolei.

"Sorry, ale taki mamy klimat" – podsumowała kiedyś zimowy paraliż kolei pani minister. Na opóźnienia polskich pociągów narzekamy wszyscy, ale o wiele więcej jest pozytywnych emocji związanych z wygodą, ekologią czy romantyzmem tego sposobu podróżowania. Pociągi towarzyszą nam w życiu od małego, ale niewiele wiemy o tym, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami lokomotywy. Co czuje maszynista, próbując zatrzymać wielotonowego kolosa przed bawiącymi się na torach dziećmi? Dlaczego do pracy musi zgłosić się minimum godzinę przed planowanym odjazdem? I do czego w kabinie potrzebna mu kierownica? Marcin Antosz jest internetowym blogerem i najbardziej znanym polskim maszynistą. Aby spełnić kolejowe marzenia, porzucił pracę informatyka i sam przygotował się do specjalistycznych egzaminów. O tajemniczym świecie kolei opowiada barwnie, intrygująco i dowcipnie. To książka dla każdego, kto chociaż raz uśmiechnął się na myśl o czekającej go podróży pociągiem.

Lwów jako jedno z najważniejszych miast Austro-Węgier i II Rzeczpospolitej doczekał się wielu opracowań historycznych, a także szczegółowych rozpraw na temat niektórych instytucji miejskich związanych z gospodarką komunalną. Tyle szczęścia nie miały natomiast lwowskie tramwaje. Niniejsza publikacja jest pierwszą tak obszerną próbą uporządkowania historii tego środka transportu, który na stałe wpisał się w krajobraz miasta.
5 maja 1880 roku we Lwowie towarzystwo Societa Triestina Tramway z Triestu uruchomiło pierwsze tramwaje konne. Osiem lat później pojawiły się plany budowy sieci tramwajów parowych, lecz ostatecznie zrezygnowano z nich na rzecz tramwajów elektrycznych. Zamiar budowy sieci tramwajów elektrycznych spowodował zrozumiały sprzeciw właścicieli kolei konnej, który przekształcił się w otwarty spór z władzami miejskimi i znalazł swój finał w sądzie polubownym. Ostatecznie ruch tramwajów elektrycznych, będących symbolem nowoczesności i oznaką statusu Lwowa, zainaugurowano 31 maja 1894 roku, na kilka dni przed uroczystym otwarciem Powszechnej Wystawy Krajowej.
Publikacja zawiera bogaty opis różnych aspektów działalności lwowskich przewoźników tramwajowych – od spraw organizacyjnych poprzez zagadnienia eksploatacyjne, handlowe, techniczne i personalne. Autorzy zwracają uwagę na to, że tramwaje lwowskie zajmowały szczególne miejsce w życiu codziennym mieszkańców miasta, trafiły także na karty dzieł literackich. W książce znalazły się anegdoty, sentymentalne wspomnienia związane z tramwajami oraz liczne ilustracje i cytaty z unikatowych źródeł, które oddają atmosferę Lwowa schyłku XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.

Niniejsza publikacja przedstawia umundurowanie kolejarzy Rzeczypospolitej Polskiej. Powstała po latach żmudnego kolekcjonowania oryginalnych elementów ubiorczych PKP, kompletowania tematycznych archiwaliów i dokumentacji fotograficznej. Prezentuje mundury, dystynkcje, oznaki i odznaki kolejarzy, funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei, Kolejowej Straży Pożarnej i Kolejowego Przysposobienia Wojskowego z lat 1918?1939, polskich kolejarzy z czasów okupacji 1939?1945 oraz kolejarzy i funkcjonariuszy Służby Ochrony Kolei w okresie tuż powojennym 1944/1945?1948 r.

Opracowanie ma charakter publicystyczny z elementami naukowymi nawiązującymi do dziejów polskiej kolei i jej pracowników. Jednocześnie przyjęta swobodna narracja tematu nadaje mu cechy opowieści o barwie kolejowej, co było działaniem zamierzonym. Zagadnienie zostało także celowo przedstawione na tle rysu historycznego mającego przypominać o warunkach funkcjonowania kolejarzy, bo przecież to one zawsze decydowały o stanie uposażenia/ wyposażenia ludzi. Dlatego w treści nie mogło zabraknąć choćby hasłowego przedstawienia trudów służby w odradzającej się II Rzeczypospolitej, a potem dramatu przymusowej pracy na rzecz niemiecko-sowieckich okupantów – w przypadkowych ubiorach, bez polskiego godła na czapce. Tym samym również nie mogło zabraknąć przykładów patriotycznych postaw kolejarzy w walce o wolność i niepodległość Polski, a to dla uhonorowania ich dokonań i poniesionych ofiar – imiennych i bezimiennych.