Wiek nie-pokoju

Książka zawiera trzy rozdziały (i wiele innych interesujących materiałów) z wydawnictwa pod podobnym tytułem, jakie ukazało się w 1992 r. i wywołało wiele szumu w światku polityki. Jej główną treść stanowi zapis obszernej rozmowy autora z płk Arturem Gotówko, w latach 1974-1981 szefem istniejącego w ramach Wojskowych Służb Wewnętrznych Wydziału Ochrony Fizycznej i Kontrwywiadowczej Ministra Obrony Narodowej. Zgadnijcie, kto wtedy był tym ministrem? Tak, tak, macie rację - gen. Wojciech Jaruzelski. Osobom o słabszej pamięci przypominam - 1961-1989 - poseł na Sejm PRL, 1964-1989 - członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (znowu dla słabo pamiętających - do 1989 r. PZPR sprawowała pełnię władzy w Polsce), 1968-1983 - minister obrony narodowej, 1971-1989 - członek Biura Politycznego KC PZPR,1981-1985 premier, 198101989 - I sekretarz KC PZPR, 1981-1983 - przewodniczący Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, 1985-1989 przewodniczący Rady Państwa, 1989-1990 prezydent PRL, następnie RP. Był to człowiek, który miał w Polsce bardzo długo tak ogromną władzę jak nikt przed nim w historii naszego kraju (chyba nawet królowie nie mieli takiej władzy, bo musieli liczyć się np. z możnowładcami). To on decydował o życiu naszym i naszych rodziców. Tacy ludzie budzą zainteresowanie, nawet jeśli napawają niektórych odrazą. Jeśli chcecie znaleźć się za kulisami polityki, dowiedzieć się jak podejmowano różne ważne decyzje. dlaczego W. Gomułkę odsunięto od władzy, jaką rolę odgrywały w latach 60. i 70 służby specjalne, jak władze reagowały na wydarzenia sierpnia 1980 r., kim były "damy bezpieki" - sięgnijcie po zapis rozmowy z płk Gotówko.

Dziady to cykl dramatów romantycznych autorstwa Adama Mickiewicza. Ze względu na swoją strukturę nazywane są dramatem amorficznym, który charakteryzuje się brakiem strukturalnej jedności, kolejne wydarzenia nie są ze sobą połączone. II część jest dramatem społecznym, IV – dramatem miłosnym, a III – dramatem narodowo-rewolucyjnym. II i IV część Dziadów oraz wiersz Upiór, ze względu na miejsce powstania, nazywane są Dziadami wileńsko-kowieńskimi, natomiast III część – drezdeńskimi; według badaczy zaś miały one być zadośćuczynieniem dla rodaków, odkupieniem win za to, że poeta nie brał udziału w powstaniu listopadowym.

Future generations will consider the beginning of the 21st century as a historic moment when the effectiveness of elections as a democratic procedure began to be exhausted. The primary reason for this phenomenon is the refinement of existing and the emergence of entirely new tools used to manipulate both the results at the polls and the election outcome. Online communication, big data, psychographics and behavioural microtargeting are new weapons politicians have come to wield. In fact, they do not hesitate to use them in the game they play with voters, crushing the very democratic foundations of election integrity in the process. Contemporary democracy fails to find any socially effective response to disinformation, alternative facts, or partisan agencification of the media. As citizens, we most often learn about this too late, once a repentant whistleblower has decided to inform the general public. However, since the political system is increasingly less capable of institutionally guaranteeing the integrity of the electoral process, it should not be surprising that questions arise about the objectification and instrumentalisation of the voter’s role in democracy.

FSB pełni w Rosji rolę szczególną, a siła jej wpływów jest widoczna w systemie politycznym, gospodarczym i społecznym. Autor starał się ukazać, że jest ona najważniejszym elementem tych systemów i rosyjskiej, codziennej rzeczywistości. Można się więc pokusić o stwierdzenie, że współczesna Rosja bez FSB nie mogłaby istnieć.

Wolnościowa prawica, w postaci Konfederacji, nigdy nie była tak blisko uzyskania wpływu na władzę jak w roku 2023.
Jeszcze dwa miesiące przed wyborami wydawało się, że będzie języczkiem u wagi i wreszcie zacznie się, choćby częściowa realizacja programu wolnościowego w Polsce. Jednak na przełomie lipca i sierpnia 2023 r. doszło do zachwiania sięgających 15 proc. poparcia notowań, a potem do dramatycznego ich spadku, w efekcie którego Konfederacja uzyskała wynik ponad dwa razy mniejszy. W rezultacie, zamiast prawicy, do władzy doszła skrajna, totalitarna lewica.
CO SIĘ STAŁO?
CO POSZŁO NIE TAK?
JAK MOŻNA BYŁO DO TEGO DOPUŚCIĆ?

Radosław Piwowarczyk, dziennikarz portalu nczas.info, w swojej debiutanckiej książce prowadzi nas przez samo serce tej wyborczej batalii, po której wolnościowa prawica znów musi się odbudowywać, by następnym razem, w końcu uzyskać realny wpływ na polską rzeczywistość...

Jest wiele książek objaśniających ważne dla ludzi i państw wydarzenia z przeszłości. Mniej jest książek, które starają się wejrzeć w przyszłość. A już prawie wcale takich, które nie tylko są o przyszłości, ale dość trafnie tę przyszłość przewidziały.
LECH WAŁĘSA

Te rozmowy są interesujące i niebanalne dla analizy tamtego czasu, ale też dla debaty o naszej współczesności. Na przykład przez powtarzaną raz po raz obawę o nacjonalizm w wolnej już za chwilę Polsce. Kiedy czyta się to z dzisiejszej perspektywy, z wiedzą co działo się potem,
nie tylko w 1989, 1990, ale i w 2015 i później, nie ma wątpliwości, że to „wszyscy właściwie w coś grali” odnosiło się autentycznie, bez blagi, do dobra wspólnego,
ANDRZEJ CELIŃSKI

Andrzej Krajewski (ur.1949) ukończył SGPiS w 1971 r. Dziennikarz „Expressu Wieczornego”, „Razem”, „Przeglądu Technicznego” i „Firmy”. W 1977 r. – stypendium dziennikarskie na Uniwersytecie Indiana w Bloomington. W latach 1980–81 członek Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność, delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów.

W stanie wojennym pisał do: „Tygodnika Wojennego”, „Wyzwolenia”, „Vacatu”, „Praworządności”; pisał i redagował „CDN – Głos Wolnego Robotnika”. W latach 1982–86 tłumacz korespondentów Yomiuri Shimbun i Washington Post w Warszawie, zaś w latach 1986–1987 stypendysta Fulbrighta na Uniwersytecie Michigan w Ann Arbor. 1988–1989 redaktor „Nowego Dziennika” i „Polish Television Network” w Nowym Jorku. W czerwcu 1989 r. – wywiad z Georgem Bushem w Białym Domu (dla „Gazety Wyborczej”).

1990–1994 korespondent TVP i Polskiego Radia w Waszyngtonie. 1994–2001 redaktor naczelny „Przeglądu Reader’s Digest”. 1998–2004 wiceprezes SDP i dyrektor Centrum Monitoringu Wolności Prasy, członek Komitetu Wykonawczego IFJ. 2010–2011 prezes fundacji FOR. 2012 2016 ekspert ds. wolności słowa KRRiT. Od 2009 r. właściciel AJK Media. Autor książek: Cicerone (1987), Region USA (1989), Kiedy Polska (1989), Zasługa dla Polski (1999), Rodzinne drogi (2018), U nas w Ameryce (2021); wydawca Ukraina 2004: relacje polskich obserwatorów wyborów prezydenckich (2005); tłumacz Ronald Hendron Karabinowa pułapka (1993) i Peter Rexton Skraj przepaści (2020); autor polskich rozdziałów raportów Nations in Transition 2006, 2007, 2008, 2009 Freedom House oraz Telewizja w Europie: regulacje, polityka i niezależność Open Society Network Media Program (2005). Współautor analizy KRRiT Ukrainy (2015).

W Towarzystwie Dziennikarskim organizator monitoringów mediów publicznych przed wyborami 2018, 2019, 2020 i 2021; na Facebooku publikuje Dziennik TelePiSyjny.