Wieloświat

Kryminalne perypetie sympatycznej pani weterynarz

Magda, klasyczna kura domowa, pewnego wieczoru znajduje dowód na zdradę męża oraz obce zwłoki. Okazuje się jednak, że nie do końca obce – ofiara miała na szyi wisiorek, który należał do zaginionej przed laty przyjaciółki Magdy, Weroniki. Podczas gdy policja prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa, Magda postanawia zbadać, co łączyło zamordowaną w parku kobietę z jej przyjaciółką. Odkrywając powoli tajemnice z przeszłości, wpada na trop mordercy, któremu sama będzie musiała stawić czoło. Jednocześnie próbuje jakoś ogarnąć swoje życie prywatne, co bywa czasami dużo trudniejsze niż polowanie na mordercę.

Katarzyna Gacek – pisarka i autorka scenariuszy, z wykształcenia psycholog. Wraz z Agnieszką Szczepańską napisała powieści kryminalne: Zabójczy spadek uczuć, Zielony trabant, Dogrywka oraz Mag i diabeł, Wisielec i księżyc, Moc i cesarzowa. Autorka scenariuszy między innymi do seriali Anna Maria Wesołowska (TVN), Przeznaczenie (Polsat) oraz Unia serc (TVP 3 Info). Współautorka scenariusza filmu Za niebieskimi drzwiami. Z Markiem Kamińskim napisała przygodową książkę dla dzieci Marek i czaszka jaguara. Mieszka pod Warszawą, ma troje dzieci, trzy koty i dwa psy.

Pociąg osobowy z Moskwy do Czyty jedzie pięć dni. Do stacji końcowej, Władywostoku, okrągły tydzień… Tak zaczyna się podróż, która może pomóc zrozumieć Rosję ostatnich lat.
Jak pojąć ten wielki kraj rozpięty na dwóch kontynentach, w którym nic nie jest tym, czym powinno? W jaki sposób spojrzeć na to egzotyczne miejsce, gdzie dobrą wiadomością jest to, że w Murmańsku ociepli się do minus 30 stopni Celsjusza, a dzień będzie trwać godzinę i siedem minut?
To tutaj polski ksiądz, były jeniec cudem ocalony z Katynia, w podziemiach dawnej siedziby twerskiego NKWD – gdzie rozstrzeliwano jeńców Ostaszkowa – dokonuje kolejnego cudu, nawracając pułkownika Armii Czerwonej. To tutaj młodzież uczy się w szkole, że prawa człowieka i wolność jednostki są wartością najwyższą, a jednocześnie, że narody nie mają prawa do samostanowienia. To tutaj przechodzenie od komunizmu do demokracji polega na tym, że wczorajszy komunista nazywa siebie dziś demokratą.
14:57 do Czyty to zbiór pasjonujących reportaży o matkach marynarzy Kurska i rodzicach dzieci zamordowanych w Biesłanie, kadetach Dońskiego Korpusu Imperatora Aleksandra III z Nowoczerkaska i uczennicach Krasnojarskiego Żeńskiego Gimnazjum Maryjskiego, obwieszonych medalami weteranach, miss żeńskiej kolonii karnej i mieszkańcach dawnej kamienicy partyjnej nad brzegiem Moskwy. To opowieść o kraju, który fascynuje, zaskakuje i nieustająco zdumiewa. „Biedna i bogata, piękna i ohydna, pociągająca i przerażająca, wyrafinowana i prostacka – taka bywa Rosja. Nie da się jej opisać całej, ale książka Igora T. Miecika ukazuje nam jej najbardziej charakterystyczne oblicza. Szara codzienność miesza się tu z wydarzeniami historycznymi – jak w życiu, bo reportaże autora opowiadają o prawdziwym życiu tego olbrzymiego państwa.” Andrzej Brzeziecki

Massimo Toricelli es el capo de una familia de la mafia siciliana. Oscuro, peligroso y tremendamente atractivo, busca obsesionado desde hace anos a una mujer que se le apareció en una visión cuando estuvo a punto de morir.

Laura es una joven ejecutiva polaca, quemada por el trabajo y atrapada en una relación sin pasión.

Durante unas vacaciones en las que Laura viaja a Sicilia, el poderoso Massimo la reconoce y, dispuesto a hacerla suya a cualquier precio, la secuestra en su lujosa mansión y le da un plazo de un ano para que se enamore de el.

Zbigniew Antoni Kędzierski – mieszka w Szczecinie, gdzie ukończył studia w Wyższej Szkole Morskiej. Zarówno podczas wieloletniej pracy na wielorakich statkach pod różnymi banderami, na których pracował jako chief engineer, jak i podczas prywatnych podróży zwiedził niemal cały świat. Mieszkał też w Niemczech, Hiszpanii i Bułgarii, ale zawsze wracał do swojego Szczecina. Zna cztery języki obce: angielski, niemiecki, hiszpański i rosyjski. Bywają opowieści, w które trudno czasem uwierzyć, choć historia, którą chcę opowiedzieć, miała się wydarzyć w rzeczywistości. Do dziś nie wiem, co o niej myśleć. Usłyszałem ją od przypadkowo poznanego mężczyzny. Miał na imię Martin i jest on bohaterem zdarzeń opisywanych w tej książce. Zdarzeń momentami tak nieprawdopodobnych, niesamowitych i dziwnych, jakby były wytworem wyobraźni chorego umysłowo człowieka. Wiele faktów zdawało się jednak prawdopodobnych, inne bez wątpienia były prawdziwe, a Martin opowiadał o nich bardzo przekonywająco. Słuchając go, ani przez chwilę nie miałem wątpliwości, że on to wszystko rzeczywiście przeżył. (…) Nie wiem, czy ktokolwiek oprócz mnie zechce jeszcze w tę historię uwierzyć. Wiem jednak, że moim obowiązkiem jest się nią z Państwem podzielić. Szczególnie po wyjeździe Martina i jego ostatniej pozostawionej dla mnie wiadomości. (fragment z "Od Autora")

Potoroczyn ma oko i ucho – oko, które widzi inaczej, ucho, które słyszy inaczej. Stąd niezwykłość tej książki. Literatura – powiada narrator tej opowieści pełnej sarkazmu, ironii, smutku i piękna – to „najbardziej wyzwolona ze wszystkich sztuk wyzwolonych jednocześnie nią nie będąca. Summa, więcej niż synteza. Syntezie wystarczy talent. Summa potrzebuje natchnienia”. Z tej perspektywy autor dokonuje dekonstrukcji spojrzenia na Polskę i polskie sprawy. To jest perspektywa swoistych ekshumacji: „Ekshumacja jest wtedy, kiedy umarli otwierają oczy żywym. Kiedy żywi otwierają oczy umarłym, to jest wskrzeszenie”. I oto Potoroczyn opowiada o polskich ekshumacjach i polskich wskrzeszeniach. To jest fascynująca opowieść. ADAM MICHNIK Co nowego słychać w Piórkowie, wsi, której mieszkańcy byli bohaterami Ludzkiej rzeczy? Kominek Wawrzyniec, rzeźbiarz poeta, wytrwale tworzy swoje dzieła. Stara Kominkowa rozmawia ze świniami, a Wanda kieruje ekspresyjne monologi do martwego Smyczka. Złowieszczy klucz wiolinowy wciąż pojawia się na chałupach, choć ani wojny, ani partyzantów już nie ma. Kaczor, jedyny kułak, zapisał się do partii i jest sołtysem. Piórkowska młodzież przeprowadziła się do powojennej Warszawy. Dzieje się nie tylko we wsi, ale przede wszystkim w opowieści. Paweł Potoroczyn miesza powagę z żartem, sacrum z profanum, wzniosłość z wulgarnością, brutalną dosłowność z subtelną aluzją, mowę chłopską z mową mistyka, utrzymując czytelników w stanie oszołomienia aż do ostatniej kropki. Paweł Potoroczyn (ur. 1961) – pisarz, dyplomata, menedżer kultury, dziennikarz, publicysta i wykładowca. Był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku i w Londynie oraz dyrektorem Instytutu Adama Mickiewicza. W 2014 r. nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” oraz Nagrody Literackiej Gdynia za debiut Ludzka rzecz.

NIC NIE DZIEJE SIĘ BEZ PRZYCZYNY… W ciemną noc w Zabajce, ukrytej gdzieś pośród jezior i lasów Tucholi pojawia się tajemniczy gość. Pięknooka, czarnowłosa dziewczyna o wdzięcznym imieniu Amelia. Wdzięcznym, ale czy prawdziwym? Od tej pory spokojne życie mieszkańców małej miejscowości nabierze kolorów, zaliczy kilka sensacji i stanie się centrum nieprzewidywalnych zdarzeń. LOS ODBIERA, ALE I WYNAGRADZA STRATĘ... Czy dziewczyna, która straciła wszystko prócz marzeń, odnajdzie tutaj swój upragniony dom? Czy spotka przyjaciół, miłość i bezpieczeństwo, które zabrano jej tamtej nocy? List, mocno ściskany w drobnych dłoniach, to jedyne, co jej pozostało. Oprócz niego nie ma nic. W Wasze ręce trafia opowieść o pamięci, która czyni nas tym, kim jesteśmy. O nadziei, że nawet jeśli utracimy przeszłość, to przyszłość wciąż należy do nas. CZYTELNICZKI O „AMELII” Wiedziałam, że to samodzielna powieść, więc chciałam delektować się nią jak najdłużej, niestety, przeczytałam w całości z zapartym tchem. Zagadkowa postać Amelii, jej tajemnicze pojawienie się w Zabajce i ten nieznany „T.”… Musiałam, po prostu musiałam poznać rozwiązanie jak najszybciej! Zuza G. Katarzynie Michalak jak zwykle udało się pokazać całą plejadę ludzkich charakterów. Byłam ciekawa losów każdego z bohaterów: uroczej Tosi, Marylki, rozgadanej Kseni i niebieskookiego Olgierda! No i kto by pomyślał, że taka mała, nieznana nikomu Zabajka może kryć w sobie tyle historii? ZaczytAnka „Amelia” to pełna radości i wzruszeń opowieść o dziewczynie, która wierzyła w siłę marzeń. Jej przypadkowe pojawienie się w miasteczku Zabajka okazało się jednak historią mrożącą krew w żyłach. Szczęśliwe zakończenie? Musicie to sprawdzić sami. Jola Pawłowska