Wiersze wybrane

Nazywając książkę poetycką Algometria, Iryna Wikyrczak bez wątpienia otwiera bardzo produktywny kierunek rozmyślań, interpretacji, introspekcji i autoanalizy. Algometria to odkrywanie wrażliwości na ból poprzez naciskanie punktów bólu, ocena progów sensorycznych pod działaniem pewnych bodźców, dział medycyny ratunkowej, pole do dyskusji dla lekarzy, psychologów, neurologów oraz neurofizjologów. Pojęcie „algometrii” niesie za sobą ciekawą i produktywną metaforykę terminologiczną na wzór pojęć „próg bólu”, „przedział tolerancji bólu”, „szok bólowy”, „lustro bólu”, itp. „Co to za terminy, które nie mogą się wyłonić z metaforycznej łupiny i stać się bardziej precyzyjne oraz jednoznaczne, jak tego wymaga dowolna nauka?” – zapyta daleki od poezji pragmatyk. „Po co nam to w poezji?” – zapyta czytelnik, który oczekuje od wierszy tylko niezwykłości i trącania delikatnych strun piękna. Bo tak naprawdę, to po co?

Tytułowe Czarne Diamenty to one: Czarne poetki amerykańskie, Afroamerykanki, które od kilku dziesięcioleci przyczyniają się do zasadniczej zmiany statusu czarnoskórej społeczności w Stanach Zjednoczonych, kraju systemowego rasizmu od czasów niewolnictwa.
Książka zawiera wiersze dziesięciu poetek związanych z ruchem Czarnej Sztuki. Ich twórczość oraz działalność społeczna dopełniają się wzajemnie, a ich sława sięga dalej niż Ameryka. Oto one: Audre Lorde, Maya Angelou, Nikki Giovanni, Sonia Sanchez, AI Ogawa, bell hooks, Alice Walker, June Jordan, Jayne Cortez. Dodałam do tego grona jeszcze jedną autorkę: powieściopisarkę i eseistkę, laureatkę Nagrody Nobla, wielką Toni Morrison i jej pięć wierszy – nieznanych szerszemu gronu czytelników i krytyków, opublikowanych jedynie w bibliofilskim wydaniu.
Jest to pierwszy polski tom przekładów poezji ruchu Czarnej Sztuki, poezji o wyjątkowej sile rażenia, o niepowtarzalnym ładunku grozy, mroku, gniewu i mocy przetrwania; poezji odzwierciedlającej dramat życia na pograniczu wielu światów, kultur, języków, tożsamości i wierzeń; poezji związanej z dramatami pogranicza: niesprawiedliwością, krzywdą, lękiem, pogardą, zagrożeniem różnymi formami wykluczenia i marginalizacji.
Halina Cieplińska

Częsty przechodzień (2013) to szósta książka poetycka Daniela Jonasa. Znakomicie przyjęty przez krytykę tom, uznany za jeden z najmocniejszych głosów poetyckich ostatnich lat, potwierdza wyjątkową pozycję Jonasa na portugalskiej scenie literackiej. Poeta legitymuje się formalną maestrią i erudycją, twórczo czerpiąc z rozmaitych motywów i konwencji, zarówno zachodniej, jak i wschodniej kultury, a przy tym wciąż zachowuje osobny, z gruntu prywatny i nowatorski styl. Częsty przechodzień, niedający się zaszufladkować w żadnej konkretnej epoce ani tradycji literackiej, ostentacyjnie stoi na poboczu wszelkich mód i manifestuje niezbywalne prawo do swobodnej artystycznej wypowiedzi i egzystencjalnej refleksji jednostki, która walczy o zachowanie autonomii i własnego głosu w labiryncie tradycji i nowoczesności.

Pierwszy pełny przekład na język polski utworu greckiego poety Muzajosa, powstałego prawdopodobnie na przełomie V i VI wieku. Poemat jest poprzedzony obszernym wstępem, a sam tekst wyczerpującymi objaśnieniami i komentarzem.

Pierwsza polska prezentacja całego dorobku poetyckiego wielkiego samotnika, syna Szwabii, łącznika między Niemcami południa i światem duchowym starożytnej Grecji. Wydanie wyposażone w XVIII- i XIX-wieczne obrazy miejsc bliskich poecie i wizerunki kochanych kobiet: młodzieńczej Luizy Nast i mężatki Susanne Gontard (Diotymy), miłości utrwalonej w odach i elegiach.

Olaf Clemensen - poeta, prozaik i malarz. Urodził się i mieszka w Kijowie. Absolwent teorii i historii sztuki Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie. Pracuje jako artysta malarz. Zamuje się również organizowaniem akcji artystycznych.