Władza W Sieci Jak Nami Rządzą Social Media

Ani żadnej wyspy. Rozmowy o Rosji i Ukrainie, to – przygotowane specjalnie na potrzeby tej książki – wywiady z reporterami, pisarzami, dziennikarzami i specjalistami od spraw Wschodu: Krystyną Kurczab-Redlich, Wojciechem Jagielskim, Wacławem Radziwinowiczem, Wojciechem Góreckim, Pawłem Reszką, Piotrem Pogorzelskim, Maciejem Jastrzębskim, Ziemowitem Szczerkiem, Jackiem Hugo-Baderem, Andrzejem de Lazarim, Adamem Danielem Rotfeldem i Tadeuszem Klimowiczem.
W 2016 roku mija dokładnie 25 lat od rozpadu Związku Radzieckiego. Piotr Brysacz i Jędrzej Morawiecki wraz ze swoimi rozmówcami szukają odpowiedzi na pytania o to, co działo się ze Wschodem przez ostatnie ćwierć wieku i o to, co dzieje się teraz: o przyczynę, podglebie wojny i napięć między Rosją i Ukrainą, których początkiem były wydarzenia z 2013 roku na kijowskim Majdanie, a potem – w 2014 roku – aneksja Krymu i wojna na wschodzie Ukrainy, która trwa do dziś.Pytają tych, którzy ze Wschodem związani są „od zawsze” i byli świadkami ważnych procesów, jakie w tej części świata zachodziły: rozpadu sowieckiego imperium, kolorowych rewolucji, wojen czeczeńskich, wojny Rosji z Gruzją... Czy Rosjanie są w stanie pogodzić się z utratą imperium? Czy rosnący w siłę nacjonalizm rosyjski to głównie efekt putinowskiej propagandy, czy też Rosjanie usłyszeli wreszcie to, na co od dawna czekali? Czy Ukraińcy naprawdę pozbywają się tożsamości homo sovieticus? Czy Ukraina może zbudować stabilne, demokratyczne państwo, stanowiące realną alternatywę dla reszty Wschodu? Dlaczego Władimir Putin „czyści przedpole”, wymiata niezależne redakcje, cenzuruje Internet, oskarża o zdradę ojczyzny zarówno dawnych sprzymierzeńców, jak i literatów, czy wreszcie gospodynie domowe? Dlaczego tak bardzo boi się Rosjan, skoro ma poparcie 85 procent obywateli? Czy wojna we wschodniej Ukrainie, to jest jeszcze rozpad Związku Radzieckiego, czy też już budowa nowego rosyjskiego imperium? A jeśli tak to wokół czego to nowe imperium miałoby się konstytuować? Czy Europa może mówić o grzechu zaniechania wobec tej części świata?
To tylko kilka z mnóstwa pytań, z których Brysacz i Morawiecki ułożyli tę książkę. Nie jest ona doraźną relacją z frontu, lecz próbą namysłu nad tym, co działo się przez ostatnie 25 lat z jedną szóstą świata. Niewątpliwą jej zaletą jest brak prostych, jednoznacznych odpowiedzi – każdy z rozmówców widział te same zdarzenia, ale różnie je interpretuje. Ów brak kategorycznych sądów zmusza do refleksji i do wyciągania własnych wniosków.
Wielogłos, jaki zafundowali czytelnikowi Brysacz z Morawieckim, pomaga rozumieć Wschód, ale także niepokoi, bo mało w nim pogodnych, pastelowych barw i optymizmu... Warto wiedzieć, dlaczego, bowiem ów Wschód to nie jest miejsce „gdzieś dalej, gdzieś indziej”, lecz „tuż obok”...

Najnowszy album Wydawnictwa MIIWŚ prezentuje ważny wycinek działalności propagandowej sowieckiego aparatu terroru, której ostrze było skierowane w stronę religii. Bogate zestawienie materiałów graficznych jest istotnym dokumentem historycznym i swoistym świadectwem nastrojów ideologicznych elit Związku Sowieckiego. W latach dwudziestych i trzydziestych XX w., gdy środki masowego przekazu były jeszcze słabo rozwinięte, plakat miał ogromną siłę przebicia. Zdawali sobie z tego sprawę przywódcy Związku Sowieckiego, nie szczędząc sił i środków na ten rodzaj nośnika propagandy. Wizualne aspekty perswazji miały być poważnym orężem w walce z etosem religii i tradycji. Uwzględniając cele, które stawiali sobie Sowieci, nie może dziwić fakt, że twórcami antyreligijnych grafik propagandowych często byli uzdolnieni artyści. W najnowszym albumie Wydawnictwa MIIWŚ można poznać ich działania, a zarazem lepiej zrozumieć idee, które przyświecały sowieckim burzycielom dawnego świata. Ich niszczycielski pochód miał przecież objąć całą Europę, w tym również i Polskę. Autorzy albumu przeprowadzili kwerendę w państwowych archiwach Ukrainy, Białorusi, Rosji i Kazachstanu, a także w zbiorach prywatnych. Rezultatem ich pracy jest wyselekcjonowanie bogatego, niepublikowanego wcześniej zbioru plakatów, grafik i karykatur. Całość poprzedza wstęp naukowy, w którym przybliżono cele sowieckiej propagandy antyreligijnej i mechanizmy jej funkcjonowania. Materiały graficzne są opatrzone komentarzami merytorycznymi i biogramami.

„Córki KGB” Douglasa Boyda to książka o tajnych służbach krajów dawnego bloku wschodniego w latach 1945–1989. Każdy kraj omówiony jest oddzielnie, ale szczególnie wiele miejsca autor poświęca NRD, ponieważ pod koniec lat pięćdziesiątych on sam był aresztowany przez wschodnioniemiecką tajną policję i spędził parę tygodni w enerdowskim więzieniu przesłuchiwany przez Stasi. W książce można znaleźć zwięźle napisaną historię każdego z byłych krajów socjalistycznych z okresu 1945–1989 ze szczególnym uwzględnieniem ich aparatu represji. Sporo miejsca jest poświęcone Polsce, o której losach autor pisze z dużą sympatią. Największą chyba atrakcją „Córek KGB” są zawarte w tej książce liczne barwne opisy mniej i bardziej znanych afer szpiegowskich, w które uwikłani byli agenci wywiadów państw dawnego bloku wschodniego. Można tu znaleźć także dramatyczne historie osób represjonowanych z powodów politycznych przez tajne służby krajów wschodnioeuropejskich. Książkę, mimo że traktuje wyłącznie o prawdziwych wydarzeniach, czyta się jak thriller szpiegowski.

26 kwietnia 1986 roku w Czarnobylu miała miejsce największa w dziejach katastrofa elektrowni jądrowej. Natychmiast rozpoczęła się gigantyczna akcja ratunkowa, a przez kolejne miesiące lekarze i niektórzy działacze partyjni z ogromnym poświęceniem walczyli o to, by zminimalizować wpływ eksplozji na zdrowie ludności zamieszkującej skażone tereny. Jednak równocześnie trwały inna akcja - propagandowa - a jej stawką były nie tylko interesy Związku Radzieckiego, lecz także wszystkich państw wykorzystujących energię jądrową.

Kate Brown spędziła lata, wertując dokumenty w archiwach, przeprowadziła setki wywiadów z mieszkańcami Strefy Wykluczenia, z politykami, radzieckimi i zagranicznymi specjalistami od atomu. W efekcie szczegółowo opisała wydarzenia, które nastąpiły po katastrofie, ale przede wszystkim przygotowała wstrząsającą relację z tego, jak (i dlaczego) rządzący, ludzie nauki i media całego świata wspólnie wykreowali tę opowieść o Czarnobylu, którą znamy do dziś.

Zakochani w sobie studenci Zofia i Misza uciekają z okupowanej Warszawy do Lwowa. Gdy sytuacja zmusza ich do powrotu, trafiają do warszawskiego getta, gdzie pomagają mentorowi Miszy, doktorowi Januszowi Korczakowi, w opiece nad dziećmi w prowadzonym przez niego sierocińcu. Korczak nawet w getcie nieustępliwie broni praw dzieci, stając się symbolem nadziei dla tysięcy ludzi żyjących za murami.

Warunki w getcie stają się coraz trudniejsze, Misza i Zofia muszą się rozstać i samotnie szukać ratunku. Czy kiedyś się odnajdą?

Doktor Korczak, który do końca heroicznie próbuje chronić dzieci przed niewyobrażalnym złem, podejmuje decyzję o towarzyszeniu swoim małym wychowankom do ostatnich chwil.

Przejmująca opowieść oparta na faktach z życia doktora Janusza Korczaka oraz prawdziwej historii jego młodych współpracowników Miszy i Zofii

Do ilu zbrodni mógł zainspirować go Mindhunter?
Był zagadką dla profilerów. Przez ponad dziesięć lat przemierzał Stany w poszukiwaniu swoich ofiar. Polował na kobiety i mężczyzn, młodych i starych, w dzień i w nocy. Oszczędzał tylko dzieci.
Od zawsze czuł, że żyją w nim dwie osoby. Oddany ojciec, wychowujący córkę, i wzorowy pracownik zamieniał się w seryjnego mordercę i gwałciciela. Doskonale przygotowany do każdej zbrodni. Zabijał według dokładnie ustalonego planu, szybko i sprawnie. Usuwał włosy na całym ciele i blokował gruczoły potowe. FBI na próżno szukałoby śladów DNA.
Jak to się stało, że Israel Keyes w końcu wpadł? Gdzie popełnił błąd? Ilu ludzi tak naprawdę zabił?
Maureen Callahan, dziennikarka zaintrygowana historią mordercy, który przez ponad dekadę nie istniał dla wymiaru sprawiedliwości, spędziła wiele lat, badając jego motywy. Przeprowadziła setki rozmów z kluczowymi przedstawicielami organów ścigania, przewertowała stosy dokumentów ze śledztwa, dotarła do tajnych akt FBI. Wszystko po to, żeby przedrzeć się do umysłu mordercy. Drapieżnik to mrożąca krew w żyłach prawdziwa historia człowieka uzależnionego od mordowania. Zabójcy, wobec którego FBI było bezradne, psychopaty i manipulanta, który do samego końca kontrolował sytuację i zadbał o to, aby ostatnie zdanie należało właśnie do niego.
Maureen Callahan – dziennikarka śledcza. Publikowała na łamach „Vanity Fair”, „New York” i „New York Post”. Mieszka w Nowym Jorku.