Wprowadzenie do gramatyki języka perskiego

Repetytorium do fizyki jest przeznaczone dla uczniów klas VII-VIII szkoły podstawowej i może zastąpić obydwa podręczniki (do siódmej i ósmej klasy). Uwzględnia wszystkie ważne tematy z podstawy programowej. Wiedza teoretyczna, czyli prawa, procesy i definicje są punktem wyjścia do wyjaśnienia „krok po kroku”, jak należy je stosować w zadaniach na konkretnych przykładach. Przy każdym zagadnieniu znajdują się zadania do samodzielnego wykonania przez ucznia, a odpowiedzi do nich celowo zapisano „do góry nogami” po to, żeby uczeń najpierw sam spróbował je wykonać i dopiero potem weryfikował poprawność. Jeden temat jest przedstawiony na dwóch sąsiadujących ze sobą i jednocześnie widocznych stronach. Takie rozplanowanie treści jest nieprzypadkowe – chodzi o to, by uczeń tę swoistą „ściągawkę” wyjaśniającą i podsumowującą prezentowane zagadnienie i mógł wszystko od razu ogarnąć wzrokiem. Łatwo też odszukać najważniejsze, wyróżnione graficznie, hasła. Na końcu repetytorium jest sprawdzian (wraz z omówieniem i rozwiązaniami) wykonany na podstawie wzorcowych testów Centralnej Komisji Egzaminacyjnej. Podpowie kandydatowi do szkoły średniej czy dobrze opanował materiał z przedmiotu na poziomie szkoły podstawowej. To znakomita pomoc, którą uczniowie mogą wykorzystywać samodzielnie, a także z udziałem dorosłych.

O sprawności komunikowania się w języku włoskim, szczególnie w rozmowach, decyduje nie tylko liczba zapamiętanych słówek, ale i opanowanie szeregu przydatnych formuł konwersacyjnych, jak np. sposobów zwracania się do różnych osób, powitania, pożegnania, wyrażania podziwu, ubolewania, aprobaty, sprzeciwu, radości, zadowolenia, obojętności i wielu innych.
Praca „Formuły konwersacyjne w języku włoskim” zawiera ok. 2000 typowych formuł tego rodzaju, zaprezentowanych w uporządkowanym podziale na kilkadziesiąt kategorii. Ten praktyczny zbiorek jest przeznaczony do systematycznej nauki – biegłe opanowanie formuł da Czytelnikowi dużą swobodę w prowadzeniu codziennej konwersacji.
Język włoski jest z wielu względów bardzo bogaty. Zawiera za-pożyczenia z wielu innych obcych języków jak francuski, hisz-pański, arabski, a oprócz łaciny i greki - w praktyce - mierzy się z muzykalnością i barwną tożsamością dziesiątek innych "języków" włoskich, czyli dialektów, które stanowią prawdziwy trzon i duszę języka i komunikacji we Włoszech, w zależności od regionów i lokalizacji. Dodać do tego gestykulacje, komunikatywność, łatwość wyrażania emocji jakiegokolwiek rodzaju - i mamy język włoski w praktyce, czyli ten charakterystyczny sposób wyrażania się po włosku.
Niniejszy zbiór przedstawia połączenie poprawnych gramatycznie wyrazów z charakterystycznymi zwrotami kolokwialnymi z codzienności. Reszta - to już praktyka i dobra zabawa w komunikacji!
Część włoska została przygotowana przez Stanisława Bardadina.

Monografia Jolanty Panasiuk ma walory, które dotyczą nie tylko bogatego materiału badawczego, ale też nowoczesnego podejścia do zagadnień opisu zaburzeń mowy u osób po uszkodzeniach lewej półkuli mózgu. Autorka wyszła poza ramy lingwistycznej analizy zaburzeń afatycznych z konstatacją miejsca uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, które to podejście dominowało w prowadzonych badaniach klinicznych. Przedmiotem rozważań nie jest jedynie afazja, lecz człowiek z poważnym defektem mowy. Autorka należy do pierwszych badaczy w kraju, którzy podjęli kierunek badań zainicjowany przez Olivera Sacksa w 1979 r. w odniesieniu do pacjentów psychiatrycznych w Anglii i Aleksandra R. Łurię w Rosji z początkiem lat 70. ubiegłego wieku w odniesieniu do chorych neurologicznie.

Jolanta Panasiuk w badaniach odeszła od statycznego pojmowania afazji i zanalizowała to zjawisko dynamicznie w ujęciu rozwojowym. To pozwoliło Jej spojrzeć na osobę z uszkodzeniem mózgu, która podejmuje próby radzenia sobie w codziennych sytuacjach życiowych, przezwyciężania trudności w komunikowaniu się z otoczeniem. Opisała również problemy osób chorych w spostrzeganiu i ocenie ich sytuacji, wskazała na braki w rozumieniu emocji, motywacji i kontroli własnych zachowań. Dzięki takiemu podejściu konstatowała różnice w zachowaniach wielu chorych, niezależnie od natężenia zaburzeń mowy. […] Autorka jest także świadoma, że stan funkcjonalny badanych osób nie jest trwały, może być modyfikowany przez różne czynniki dodatkowe: organiczne, psychologiczne, sytuacyjne. Dlatego chorych badała w przedziale kilku tygodni, kilku miesięcy, a nawet kilku lat. Takie podejście ma uzasadnienie w postępach neurofizjologów, psychofarmakologów, neurologów, którzy dokumentują znaczenie plastyczności ośrodkowego układu nerwowego oraz mechanizmów adaptacyjnych, decydujących o kompensacji zaburzeń, co jest wyznacznikiem skuteczności oddziaływań rehabilitacyjnych logopedów, neuropsychologów i neuropsychiatrów.

Z recenzji prof. dra hab. Marcelego Klimowskiego

Monografia jest próbą opisu języka indywidualnego jako pewnego wzorca mowy, wzorca mowy określonej klasy społecznej i formacji intelektualnej – wzorca mowy „człowieka myślącego”, innymi słowy użytkownika polszczyzny ogólnej należącego do warstwy inteligencji, kreującego wówczas wzory kulturowe i językowe. Jest to monografia pism Piłsudskiego nie tylko jako reprezentanta swojej epoki i swojego środowiska, ale jednocześnie też jako kreatora polityki językowej w okresie międzywojennym.
Monografia jest opracowaniem bardzo cennym materiałowo, ale też metodologicznie, przyjęta bowiem przez autora metoda ekscerpcji, a przede wszystkim wielostronnej analizy materiału, jest inspirująca i może być punktem odniesienia dla wielu podobnych badań. Ze względu na specyfikę badanych pism praca ta jest przy tym niezwykle interesująca zarówno dla historyków języka czy badaczy idiolektów, jak i dla niepolonistów, zwłaszcza historyków, politologów, ale też np. kulturoznawców czy prasoznawców.

Tom podejmuje problematykę kontaktu językowego oraz kulturowego z różnych perspektyw badawczych: językoznawczej, socjolingwistycznej, glottodydaktycznej, przekładowej i kulturoznawczej. Autorzy analizują związki zachodzące między językiem a tożsamością u mieszkańców wielojęzycznych regionów pogranicznych i pisarek emigrantek pochodzenia żydowskiego, zastanawiają się nad metysażem kulturowym na przykładzie Polski i Haiti, kulturemami w przekładzie literackim czy odmianą języka angielskiego używaną w arkuszach egzaminacyjnych polskiej matury. Tom zawiera artykuły w języku polskim, francuskim i angielskim.

******

Between Languages, Between Cultures. Works Dedicated to Krystyna Pawlak-Wróblewska

The book discusses language and cultural contact from different research perspectives: linguistic and sociolinguistic, glottodidactic, translational and cultural. The authors analyse the relations between language and identity among inhabitants of multilingual border regions, and among emigrant female writers of Jewish descent. They also reflect on cultural metissage on the example of Poland and Haiti, culturemes in literary translation and the variant of English used in the Polish Matura Exam. The volume contains articles in Polish, French and English.

Książka podejmuje zagadnienie intuicji językowej, która nie doczekała się jak do tej pory praktycznie żadnych opracowań naukowych ani badań empirycznych. Tymczasem intuicja towarzyszy każdemu użytkownikowi języka i stanowi o jego biegłości językowej, a także bystrości w sytuacjach nowych czy niejasnych, które wymagają natychmiastowej oceny, diagnozy i działania. Intuicja językowa to rodzaj inteligentnego instynktu, od którego zależy często sukces lub porażka. Jako stary mechanizm ewolucyjny działa w obszarze podświadomości lub na obrzeżach świadomej uwagi skąd pochodzi jej ,,tajemniczy” charakter, ale także siła manifestująca się w jej natychmiastowych decyzjach ujawniających się użytkownikowi języka często jako ,,pierwsza myśl” czy też wyczuwalne możliwości.