Wschodniki Zachodniki

Łukasz Kamiński jest nauczycielem. Prowadzi lekcje. Dyktuje do zeszytów. Odpytuje. Wystawia stopnie. Taki ma zawód
Tylko w jego wierszach słyszymy kogoś, kto nie wie. Kto stracił pewność. Opuszcza słowa. Bywa niepewny, zaskoczony. Dlatego warto go słuchać.
Marcin Wicha

Szymon Bira to poeta, który rzuca wyzwanie językowi. Nagina gramatykę, podważa instytucję zdania, spycha słowa na obce tory. W efekcie powstaje wiersz - rozedrgana konstrukcja znaczeniowa, pełna nieprzeniknionych korytarzy i zaułków. To zadziwiające, że tak krótkie utwory mieszczą w sobie tyle możliwych światów. Marcin Orliński

Trzeci zbiór wierszy Kaspra Bajona. Autonomiczny, ale może też być odczytany jako liryczny komentarz do ukazującego się jednocześnie tomu prozy pt. Wymiana.

Poezja jest niczym zegarek szwajcarski. W ramach wersów ułożonych w zgrabne strofy można pożegnać się z życiem, opowiedzieć o miłości do świata albo przemycić tysiące innych odczuć, wspomnień czy impresji. “Czasem miewamy sny” Tomasza Woźniaka to zbiór wierszy, który wywiązuje się z takiego wielogatunkowego zadania. Pieśni o śmiertelności oraz wadzeniu się z bogiem stoją tu za pan brat z kawałkami o uczuciach i miligramach piękna. Dobrze zabrać ze sobą taką poezję, planując swoje wieczne wędrówki. Tomasz Woźniak – urodzony 1970 r. w Brodnicy, z wykształcenia germanista, pracuje jako nauczyciel i tłumacz. Zadebiutował tomikiem poezji „Poetyka i inne wiersze” (1994). W roku 2002 wydał kolejną książkę pt. „Bałagan“. Niniejszy wybór wierszy pochodzi z lat 2002–2007.

Czasu nie ma to kolejny pełen refleksji tom wierszy Tomasza Jedza. Teksty w nim zawarte świadczą o dużym zmyśle obserwacji świata, ale i jego wnikliwości wobec samego siebie. Są to wiersze bardzo osobiste, jednakże każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie i o sobie.
Polecamy.

* * *
czas
się wcale
nie zatrzymał
dzieci
chodzą
do szkoły
starcy
siedzą
w poczekalni
myślałem
że będzie
pusto
ciemno
a kwitną
kwiaty
na kolejne
wieńce

* * *
pół wieku
minęło
rzeczywiście
dość prędko
chciałbym
odkupić
mieszkanie
w którym spędziłem
dzieciństwo
szukam
mamy

* * *
znalazłem
dziecko
w liściach
pokocham je
jak swoje
nauczę czytać
pływać
jeść
widelcem i nożem
ubiorę
w spodnie
zrobi jak zechce

Z fotografiami Andrzeja Kramarza Człowiek, który odjechał – wspólna książka Jacka Podsiadły i Andrzeja Kramarza – to opowieść o wędrówce w przestrzeni i czasie, o byciu w drodze, o wolności, jaką daje wyruszenie w świat. Jest to też opowieść o realnych podróżach poety i fotografa – również o tych, które odbyli razem. Wiersze Podsiadły i zdjęcia Kramarza to dwa przenikające się nurty tej opowieści. Rodzą się z podobnych doświadczeń i intuicji. Tworzą mocny splot. Przypominają, że słowo i obraz mogą rezonować w sobie nawzajem, że w tym współbrzmieniu odzywa się coś poruszająco prawdziwego, co umknęłoby nam, gdyby nie odnalazło się w spotkaniu głosu poety i spojrzenia fotografa. Człowiek, który odjechał mówi o patrzeniu – uważnym, odsłaniającym realność świata. I o istnieniu, które wychodzi nam naprzeciw, kiedy jesteśmy w drodze. prof. Paweł Próchniak