Wśród sąsiadów

WINNER OF THE INTERNATIONAL MAN BOOKER PRIZE 2017

The setting is a comedy club in a small Israeli town. An audience that has come expecting an evening of amusement instead sees a comedian falling apart on stage; an act of disintegration, a man crumbling, as a matter of choice, before their eyes. They could get up and leave, or boo and whistle and drive him from the stage, if they were not so drawn to glimpse his personal hell. Dovaleh G, a veteran stand-up comic – charming, erratic, repellent – exposes a wound he has been living with for years: a fateful and gruesome choice he had to make between the two people who were dearest to him.

A Horse Walks into a Bar is a shocking and breathtaking read. Betrayals between lovers, the treachery of friends, guilt demanding redress. Flaying alive both himself and the people watching him, Dovaleh G provokes both revulsion and empathy from an audience that doesn’t know whether to laugh or cry – and all this in the presence of a former childhood friend who is trying to understand why he’s been summoned to this performance.

Abchazja ma swoje terytorium, granice i obywateli. Prezydenta, premiera, parlament i armię. Centralna Komisja Wyborcza organizuje wybory, poczta emituje znaczki. Trzydziestoletni helikopter Abchaskich Linii Lotniczych wozi pasażerów z Suchumi do wysokogórskiego Pschu, a obywateli informują agencja Apsnypress, telewizja, radio, gazety, internet. Wojciech Górecki jest jedną z nielicznych osób, które miały okazję obserwować, jak w ciągu dwudziestu lat rodzi się, rozwija i chyli ku upadkowi abchaskie parapaństwo o spornych granicach i niejasnym statusie. Polska nie uznaje Abchazji, uważając ją za część Gruzji. Tego samego zdania jest reszta świata – z wyjątkiem Rosji, Nikaragui, Wenezueli, Nauru, Vanuatu i Tuvalu. Uznanie Abchazji i coraz liczniejszych państw o podobnej genealogii zrodziłoby dziesiątki nowych konfliktów i wywróciło do góry nogami międzynarodowy ład…
„Abchazja” zamyka kaukaski tryptyk Wojciecha Góreckiego, rozpoczęty „Planetą Kaukaz” i „Toastem za przodków”. „Literacki reportaż o Abchazach i Abchazji zamyka kaukaski tryptyk Wojciecha Góreckiego. Jest to książka napisana con amore – z uczuciem i współczuciem. Autor barwnie opowiada o życiu trudnym i radościach ludzi prostych i intelektualistów, pasterzy i żołnierzy, profesorów i chłopów. Znawca Kaukazu wprowadza nas z poczuciem humoru w zawiłości i dramaty narodów i grup etnicznych, które wiele łączy i niemal wszystko dzieli – historia, języki, kultura, mentalność…
Fascynująca opowieść!” prof. dr hab. Adam Daniel Rotfeld „Wojciech Górecki (zbieżność nazwisk przypadkowa) napisał książkę, w której wiele jest o nacjonalizmach i stereotypach, z których rodzą się demony. Tam prawd jest tyle, ilu aktorów, i każdy umie zabijać. Nienawiść i pogarda mogą dotyczyć mieszkańców sąsiedniej ulicy lub sąsiedniego domu.
Górecki pokazał nam kolejną część kaukaskiego mikrokosmosu, który dzięki niemu stał się bardziej zrozumiały i bliższy. Tryptyk ma to do siebie, że po trzeciej części się kończy. Ja jednak się nie smucę, bo wiem, że kogo oczarował tamten świat, będzie do niego wracał, a Górecki na pewno wciąż będzie o nim pisał!” Piotr Górecki „Wojciech Górecki kończy swój znakomity kaukaski tryptyk najbardziej osobistą „Abchazją”. Ale tak jak w „Planecie Kaukaz” i „Toaście za przodków” doskonale łączy powściągliwość analizy socjologiczno-historycznej z potoczystą narracją, wspartą zmysłem obserwacji i ciekawością wybitnego reportera. To jednocześnie książka przygodowa i hymn pochwalny na cześć odchodzącego w zaświaty klasycznego dziennikarstwa, które wszystko musi zobaczyć na własne oczy. Zwłaszcza na Kaukazie.” Marcin Meller „Prawdopodobnie najlepsza książka o Abchazji.” Edward Lucas, „The Economist”

Three couples. One therapist's couch ...

Alice and Niall used to be lovers, best friends and parents, in that order. Now they're no longer on the same page or even reading from the same book.

Ann thought when she and Ken retired, it would be their second spring. Instead, it feels more like an icy winter.

Orla is falling in love with boyfriend Paul, but her complicated past makes her unsure if she can ever be intimate with anyone.

Three couples find themselves telling a stranger about the most private part of their lives - their hopes, their disappointments, their awkward realisations.

Can they learn to be honest with each other? And what life-changing decisions will be made when they do?

"La parole de Dieu est une, elle tourne inlassablement dans l'univers, d'un infini l'autre, crant vie et mouvement, mais l'homme, cette glaise imparfaite, entend mal, il faut tout lui rpter, encore et encore. C'est la mission des prophtes et leur liste ne sera jamais close. C'est ce que je comprenais de mes prcepteurs." En 1916, alors que le premier conflit mondial s'tend au Moyen-Orient, Terah, un vieux patriarche chalden, ayant compris que son fils Abram est la rincarnation d'Abraham, le charge de conduire la tribu vers la Terre promise, comme jadis son anctre de la Gense. Au terme de ce long priple, Abram parviendra-t-il fonder la cinquime Alliance, susceptible de guider les hommes et d'apaiser leurs maux En ces temps de retour angoiss aux questionnements religieux, Boualem Sansal est de ces crivains qui accompagnent les lans spirituels et illustrent leurs drives. En actualisant l'histoire ancienne de la Gense dans le but d'clairer nos temps obscurs, il nous offre ici une parabole sur la puissance et les faiblesses de la pense religieuse.

Quentin Compson and Shreve, his Harvard room-mate, are obsessed by the tragic rise and fall of Thomas Sutpen. As a poor white boy, Sutpen was turned away from a plantation owner's mansion by a negro butler. From then on, he was determined to force his way into the upper echelons of Southern society. His relentless will ensures his ambitions are soon realised; land, marriage, children. But in after the chaos of Civil War, secrets from his own past threaten to destroy everything he has worked for.

Radek Rak kolejny raz porywa czytelnika w świat swojej wyobraźni. Agla. Aurora to trzaskająca przejmującym mrozem, pełna oryginalnych i wielowymiarowych postaci historia o wolności i rewolucji, o micie założycielskim i o przeobrażeniu się. Rak ma wielki dar pisania z wdziękiem i humorem o sprawach fundamentalnych, często smutnych i brutalnych, a czasem lirycznych i zabawnych. Wspaniałym, pełnym neologizmów językiem (a Zorzynek z Rzeżuchowa wiedzie tu prym) opowiada o brawurowych przygodach Sofji Kluk i Tymiana Drakowa. Sofja, zesłana na Daleką Północ, pozna prawdę o dramatycznych losach ekspedycji naukowej swojego ojca. W rzeczywistości, w której liczy się po prostu przetrwanie, Sofja musi zachować w sobie iskrę człowieczeństwa. Przede wszystkim będzie musiała zmierzyć się z pragnieniami swego serca. Tymian zaś za wszelką cenę chce udowodnić, że nie jest tchórzem, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Oboje nie są już tymi samymi osobami, co na początku pierwszego tomu (Agla. Alef). Przechodzą złożone wewnętrzne metamorfozy – odmieniają się i zmieniają świat wokół siebie. Agla. Aurora to książka o tym, jak dobrzy ludzie przez przypadek budują totalitaryzm. I o tym, że odpowiedzi na nasze pytania brzmią często inaczej, niż sobie życzymy. Radek Rak przygodową opowieścią zajmująco, dowcipnie i pięknie mówi o tym, że nie trzeba być uwięzionym, by żyć w zniewoleniu.