Wstęp do nauki o państwie i prawie Skrypty akademickie

Niniejszą publikację kierujemy do wszystkich osób, którym problematyka i idee edukacji równościowej są szczególnie bliskie. Jej zamierzony interdyscyplinarny charakter w zamyśle redaktorów ma odpowiadać celowi poznawczemu, przez co może stać się ona przydatna dla studentek i studentów pedagogiki, socjologii, psychologii społecznej, pracy socjalnej czy kulturoznawstwa. (Z Wprowadzenia) Refleksja na temat równości, możliwości jej urzeczywistniania, sposobów jej badania i opisu jest możliwa w praworządnych społeczeństwach demokratycznych, które gwarantują i poszerzają katalog praw i wolności indywidualnych oraz uznają różnorodność. Bez owych infrastruktur – praworządności i demokracji – jako warunków minimalnych idea równości staje się kategorią pustą, w którą można wpisać dowolne znaczenia. Autorytaryzm władzy i zafundowany przez nią demontaż państwa prawa odbywający się przy milczącej akceptacji polskiego społeczeństwa wskazuje, że w niedalekiej perspektywie będziemy świadkami pogłębiających się problemów z równością i wolnością, przejmowaniem równościowego języka przez autorytarną władzę oraz jego rozbrajaniem. Z tego względu inicjatywy badawcze poświęcone problematyce równości, edukacji równościowej i antydyskryminacyjnej zasługują na szczególną uwagę. (prof. Lucyna Kopciewicz) Z całym przekonaniem polecam ten tom jako wpisujący się w ważny wysiłek otwierania pola badań, debat i integracji społecznej wokół idei, obrastającej w uprzedzenia i stereotypy, a mającej wielkie znaczenie współczesne. Zasługuje na uznanie kolejny podjęty wysiłek pozytywnego ukazywania możliwych dokonań pod hasłem „edukacji równościowej”, mającej całe bogactwo kontekstów kulturowych i społecznych, o wymowie zarówno moralnej, jak i politycznej. (prof. Monika Jaworska-Witkowska)

Przystępny przewodnik wprowadzający w teorię, metody i historię tej dziedziny. Każdy rozdział przedstawia jeden z podstawowych tematów socjologii, omawiając zarówno zagadnienia teoretyczne, jak i toczące się wokół nich dyskusje.

Dr hab. Piotr Wasylczyk jest adiunktem na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz visiting lecturer na Univeristy College London. Studiował (najczęściej fizykę) w Warszawie, Uppsali i Amsterdamie, poza Uniwersytetem Warszawskim pracował również (najczęściej jako fizyk) w Oxfordzie i Florencji. Po wielu latach budowania laserów i wymyślania nowych metod pomiarów impulsów laserowych zajął się wytwarzaniem struktur o ciekawych własnościach optycznych za pomocą druku 3D w nanoskali oraz konstruowaniem mikrorobotów inspirowanych żywymi stworzeniami. Był stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i finalistą polskiej edycji konkursu Fame Lab w 2016 roku.
Nie mogąc ścierpieć nudnych i niezrozumiałych wystąpień na konferencjach naukowych, zaczął nauczać sztuki prezentacji, najpierw na Uniwersytecie Warszawskim, potem również na innych uczelniach, w studenckich kołach naukowych i firmach high-tech w Polsce i za granicą.

Ilu ciekawych, inspirujących prezentacji wysłuchaliście ostatnio podczas konferencji, seminariów i wydziałowych konwersatoriów? Osobiste statystyki autora (obejmujące głównie fizykę, inżynierię materiałową i nauki o życiu) wskazują na około 10–20%. Reszta jest często trudna do zniesienia przez 20 minut, nie mówiąc już o dłuższych wystąpieniach.
Czy tak musi być? Czy można w sposób fascynujący opowiadać o nauce, o często niezwykle złożonych zagadnieniach, którymi zajmujemy się w laboratoriach, bibliotekach i na wykopaliskach? A jeśli tak, jak to zrobić?
· Jak na podstawie informacji i danych stworzyć interesującą opowieść?
· Jak mówić zrozumiale o trudnych zagadnieniach?
· Jak opowiedzieć o swoich badaniach naukowych tak, by zainspirować widownię?
· Jak nie nudzić słuchaczy?
· Czy można wygłosić świetną prezentację bez slajdów?
· Jak zapanować nad konferencyjną tremą?
· Jak sobie poradzić ze złośliwymi pytaniami?
Na te i wiele innych pytań odpowiada Piotr Wasylczyk, fizyk z Uniwersytetu Warszawskiego z kilkunastoletnim stażem konferencyjnym i krótszym, aczkolwiek intensywnym doświadczeniem w nauczaniu sztuki prezentacji naukowych. Autor w swobodnej formie prowadzi czytelnika przez proces projektowania, tworzenia i wygłaszania prezentacji – od pierwszych szkiców ołówkiem na kartce po konferencyjną scenę. Proponuje wiele nieoczywistych rozwiązań: od ćwiczeń w pisaniu bajek i wierszyków po prezentacje na tablicy, od slajdów bez ani słowa tekstu po użycie spektakularnych rekwizytów. A wszystko po to, by odczarować niezrozumiałe, nudne wystąpienia, odczytywane monotonnym głosem z kartki przez prelegentów stojących tyłem do sali.
Po przeczytaniu tej książki twoje prezentacje naukowe już nigdy nie będą takie jak dotąd.
Książka nie tylko przedstawia cechy dobrych prezentacji naukowych, ale zawiera również wiele praktycznych ćwiczeń, które pozwalają zdobyć nowe umiejętności potrzebne przy projektowaniu i wygłaszaniu prezentacji. Prowadzi czytelnika krok po kroku od selekcji materiału do prezentacji, przez wybór struktury opowiadania, do ćwiczeń ułatwiających efektywną pracę z głosem i ciałem na scenie. Prezentuje na przykładach jak z przeładowanych, nieczytelnych slajdów zrobić świetne ilustracje do wystąpienia. Podaje praktyczne wskazówki, kiedy i jak używać rekwizytów. Zawiera konferencyjny savoir-vivre w pigułce. Osobny rozdział poświęcono przygotowywaniu plakatów konferencyjnych. Książka jest adresowana do studentów, doktorantów i naukowców, którzy chcą w zrozumiały, ciekawy i inspirujący sposób prezentować wyniki swoich badań na konferencjach, sympozjach czy seminariach.