Wszystko Składane. Aparat, Rower I Przedmieścia

El arte de América Latina en sus diferentes formas no se somete fácilmente a clasificaciones. En cada periodo de su desarrollo encontramos los rasgos característicos de las corrientes globales de Europa y con frecuencia de Asia, pero el mayor valor de la actividad artística en América Latina parecen ser sus localidades en la escala de todo el continente, así como también los centros regionales, que en este momento se convierten en los centros que interactúan dentro de un área determinada. El libro se titula a modo muy general “Arte de América Latina”, mientras que en su subtítulo aparece la referencia a uno de los problemas que nos atane, las relaciones artísticas entre Polonia (y más ampliamente Europa) y un continente “lejano”. Se las puede observar con mayor o menor intensidad desde la época colonial hasta nuestros días. Durante la dominación espanola estos fueron los mecanismos más comunes y los procesos más característicos para el arte de la Edad Moderna que funcionó a cierta distancia de los principales centros que definieron las líneas de desarrollo más recientes y no así los contactos mutuos. Pero, ya desde la segunda mitad del siglo XIX las relaciones polaco-latinoamericanas, en cuanto al arte y cultura se refiere, son más cercanas y específicas. Estas no se limitan a las artes visuales, sino que también incluyen la literatura, el teatro y la música, e incluso la cocina. Las Américas se han convertido en la tierra prometida de la emigración polaca. En el presente volumen nos topamos tanto con la descripción de las investigaciones etnográficas polacas en Latinoamérica como con la búsqueda de los paralelismos entre los procesos artísticos y creativos en Polonia y América Latina.

Volviendo a la primera afirmación, el arte de América Latina es sin duda un fenómeno diverso y complejo, tanto en términos de forma como de contenido. Anteriormente la hibridez de las obras de arte y de los fenómenos artísticos fue vista como una especie de perversión, un alejamiento de la principal corriente oficial. Desde la perspectiva histórica, la pintura, la escultura y la arquitectura de los continentes lejanos fueron tratadas como provinciales, las cuales además carecían de habilidades técnicas. Hoy en día en polifonía de voces se buscan las fortalezas del arte, por lo tanto, se abre un nuevo camino, menos eurocentrista, y a su vez el más consciente y sólido periodo de la interpretación tanto del arte viejo como del moderno en América Latina.

Album Biblia w obrazach to wyjątkowa publikacja, łącząca w sobie piękno arcydzieł malarstwa i głębię najważniejszych słów Pisma Świętego. Zgromadzono w niej reprodukcje prac najwybitniejszych artystów tworzących na przestrzeni wieków, takich jak Fra Angelico, Pinturicchio, Rafael, Michał Anioł czy Caravaggio, a objaśnieniem do nich są słowa zaczerpnięte z Biblii. Prezentowane tu dzieła sztuki zostały dobrane w wyniku żmudnej kwerendy prowadzonej w Muzeach Watykańskich, a oprócz dzieł malarstwa tablicowego zaprezentowano w niej również wybrane fragmenty malarstwa monumentalnego, wśród których prym wiodą freski z Kaplicy Sykstyńskiej.

W książce wyodrębniono dwie części zgodnie z podziałem Biblii na Stary i Nowy Testament, a zgromadzone w niej obrazy ułożono według kolejności ksiąg biblijnych, by były możliwie najpełniejszą ilustracją kluczowych wydarzeń historii zbawienia. Jednocześnie teksty z Pisma Świętego, których szeroki wybór zaprezentowano w tym albumie, pozwalają dostrzec głębię artystycznych interpretacji tworzonych przez mistrzów kolejnych epok i lepiej zrozumieć geniusz artystów, którzy przez swoje dzieła próbowali przekazywać ludziom ponadczasowe prawdy zawarte w słowie Bożym. W ten sposób powstała niepowtarzalna publikacja, opracowana z myślą o tych, którzy pragną poznawać różnorodne malarskie sposoby przedstawiania najpopularniejszych motywów religijnych, i o wszystkich, którzy chcą zgłębiać Pismo Święte, wpatrując się w obrazy ukazujące najważniejsze wydarzenia biblijne.

To album przygotowany z wielką edytorską starannością, by długo można się było cieszyć jego pięknem i by sięganie po niego było zawsze wyjątkowym momentem zachwytu estetycznego i duchowej refleksji. Doskonały wybór jako prezent na wszelkie rodzinne uroczystości.

Allegory and beauty in Florence
With the patronage of the powerful Medici family, a canon of secular and religious work, and contributions to the celebrated Sistine Chapel, Sandro Botticelli (1444/45–1510) was well placed for fame. After his death, however, his work was eclipsed for some four hundred years. It wasn’t until the 19th century that the painter began to gain major art-historical recognition.

Today, Botticelli is hailed as a towering figure of the Florentine Early Renaissance. His secular works The Birth of Venus and Primavera, mostly read as an allegory of Spring, are among the most recognized paintings in the world, resplendent in their delicate details, graceful lines, and compositional balance. His arrangements are fluid yet poised, his figures serene yet sensual. Venus, in particular, is held up as art-historical icon of beauty: pale-skinned, delicately featured, soft with fecund promise.

This essential introduction presents key works from Botticelli’s oeuvre to understand the making of a Renaissance legend. Through the painter’s most famous mythological and allegorical scenes, as well as his radiant religious works, we explore a mastery of figuration, movement, and line, which has gone on to inspire artists from Edgar Degas to Andy Warhol, René Magritte to Cindy Sherman.

Olga Boznańska – najwybitniejsza polska malarka okresu Młodej Polski, tworząca w nurcie realizmu i impresjonizmu. Znana jako doskonała portrecistka, ale także malarka martwych natur, studiów wnętrz i pejzaży. Tworzyła w Monachium oraz w Paryżu, gdzie w 1937 roku zdobyła Grand Prix na Wystawie Światowej. Malarstwo artystki charakteryzuje lekkość w operowaniu barwami, których paleta zawężała się do ciemnych tonów: brązów, zieleni, szarości i czerni, kontrastowanych akcentami bieli i różu. Do najbardziej znanych dzieł malarki należą m.in.: „Dziewczynka z chryzantemami”, „Portret kobiety”, „Dziewczynka z koszem jarzyn w ogrodzie” czy „Portret panny Dygat”. Album stanowi wybór najlepszych prac Olgi Boznańskiej z całego okresu jej twórczości. Czytelnik znajdzie w nim ponad 50 znanych i mniej znanych reprodukcji, uzupełnionych wstępem poświęconym twórczości artystki.

Arkadiusz Andrejkow – artysta malarz, streetartowiec, urodzony w 1985 r. w Sanoku. Absolwent Wydziału Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego, gdzie w 2010 r. uzyskał dyplom w pracowni malarstwa prof. Antoniego Nikla i prof. Marka Pokrywki. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2017 r., uhonorowany medalem „Pro Patria” w 2020 r., laureat konkursu „Nieprzeciętni 2020” organizowanego przez Program Czwarty Polskiego Radia. Ważniejsze wystawy jego prac to: ,,Wyroby pozowane” (BWA Sanok, 2013), „Zimne powinowactwo” (Pałac Pod Baranami, Kraków 2014), „Malarstwo” (BWA Krosno, 2015), ,,Wychowanek IV” (Teatr Muzyczny ,,Capitol”, Wrocław 2016) oraz ,,Szprejem obciążeni” (Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Przemyślu, 2017). Najbardziej jest jednak znany z ,,Cichego Memoriału” – deskali i murali tworzonych na stodołach, domach i innych budynkach, w większości drewnianych. Są to obrazy inspirowane fotografiami dawnych mieszkańców wsi i miasteczek. W 2017 r. powstała pierwsza realizacja w Załużu na Podkarpaciu, od tamtej pory namalował ich już ponad sto w różnych regionach Polski.



,,Ludzka codzienność nie ma wymiaru globalnego. Jest szara jak te spatynowane starością deski, z którymi Andrejkow zderza rodzinne fotografie. Przywraca pamięć i ci nieobecni na powrót wrastają w lokalną przestrzeń swojej ojcowizny, pogodzeni z jej powszedniością. On tę ciszę memoriału opowiada po kawałku w tak wielu już wsiach i miasteczkach, malując czas zaprzeszły. […] Pozornie jest w tym malarstwie pewna nonszalancja. Te pociągnięcia pędzlem są jakby od niechcenia. A jednak wzruszają nas te obrazy, jeszcze do niedawna przechowywane w rodzinnych albumach i tak nagle pojawiające się na widoku publicznym. Dla nas twarze pozornie bezimienne, ale to przecież konkretni ludzie: Marysie, Staszki, Józki, Zośki…, bo każda fotografia niesie jakąś rodzinną pamięć, z której Andrejkow musi wyłuskać istotę postaci, zanim wypełni nimi pustą przestrzeń od… do. Martwe drewno ożywia konkretnymi ludźmi, którzy na czas tworzenia obrazu stają mu się bliscy. Bywa, że na jednej ścianie zderza ze sobą kilka scen rodzinnych. Tożsamość miejsca ogranicza przestrzeń jego wypowiedzi. Musi się wpisać w sęki i słoje, w ubytki desek". [Fragment tekstu Andrzeja Potockiego]

Claude Monet (1840–1926) to jeden z najbardziej znanych na świecie malarzy francuskich, współtwórca i przedstawiciel impresjonizmu. Artysta już w młodości przejawiał zainteresowanie sztuką, a jego pierwsze sukcesy w postaci serii karykatur przyniosły nie tylko uznanie, ale również stały się jego źródłem dochodów. Monet, zachęcony przez Eugene’a Boudina, z sukcesem uprawiał malarstwo plenerowe, czego dowodem jest dzieło, od którego pochodzi nazwa kierunku, pt. „Impresja, wschód słońca”. Artysta upodobał sobie naturę, a w szczególności wodę, jako temat swych obrazów, które przedstawiał w wyjątkowym, żywym stylu. Przez całe życie poprawiał swój warsztat, jednak zawsze najważniejsze były dla niego kolor i światło oraz ich wzajemne relacje. Przykładem takich studiów są wspaniale cykle tematyczne poświęcone grze kolorów ze światłem, między innymi „Nenufary”.