Wywiezione Z Rosji

Kiedy Netflix zaprezentował doskonały serial Black Mirror, wszyscy oniemieli.
Fascynacja widzów mieszała się z prawdziwym strachem.
W książce omówiono wszystkie odcinki i sezony serialu, kompleksowo i wyczerpująco przedstawiając powiązania między wątkami filmowymi a światem, w którym żyjemy lub żyć będziemy. Okazuje się, że nowe technologie i ich powszechność nie tylko zwiększają komfort i poprawiają jakość naszego życia, ale też zmieniają społeczeństwo, i to w wielu wymiarach: psychologicznym, politycznym, a także moralnym. Black Mirror przestaje być jedynie fikcją – w coraz większym stopniu okazuje się rzeczywistością.

"Pierwsze dwa sezony Black Mirror uważam za najlepszą rzecz, jaką pokazała telewizja w drugiej dekadzie XXI wieku […]. Grasz, oglądasz, klikasz? Masz komórkę w kieszeni? Tablet przy sobie? Obchodzi Cię anonimowość w sieci? To jest serial o człowieku w zetknięciu z technologią, a więc zdecydowanie o Tobie, czytelniku tych słów."
Rafał Oświeciński, recenzent, publicysta związany z film.org.pl

"Sądzicie, że Black Mirror to tylko serial? Ta książka brutalnie pokaże, jak bardzo się mylicie. Black Mirror to my. Czy raczej to, na co pozwoliliśmy technologii, wpuszczając ją do naszego życia."
Robert Ziębiński, pisarz, dziennikarz, były redaktor naczelny magazynu PLAYBOY

Fabio Chiusi – dziennikarz, badacz kultury i polityki ery cyfrowej, ekonomista i filozof nauki. Publikował na łamach „L’Espresso”, „La Repubblica”, „La lettura” oraz „Wired”. Koordynował program PuntoZero analizujący wpływ innowacji na proces tworzenia polityki. Członek Centro Nexa – akademickiego stowarzyszenia przy Politechnice Turyńskiej badającego społeczeństwo informacyjne.

Co miał wspólnego gazda w cyfrowanych portkach, przekonujący na konferencji w Wersalu prezydenta Wilsona do polskich roszczeń terytorialnych, z węgierskim paniczem, który zaproszenie na własny pogrzeb rozsyłał telegramem? Obaj byli Spiszakami. Podobnie jak polsko-słowacki burmistrz Kieżmarku, który swoje miasto wprowadzał do Unii Europejskiej przez euroregion Tatry, Niemiec uciekający najpierw przed Wehrmachtem, a potem przed NKWD, czy słynna cygańska pieśniarka, na której koncerty schodzą się wielbiciele muzyki folkowej z całej Polski.

Na Spiszu mieszkali obok siebie Węgrzy, Słowacy, Polacy, Niemcy, Rusini, Żydzi i Cyganie. Dlatego uważa się o nim, że jest krainą siedmiu kultur, sercem Europy Środkowej. Spiszacy twierdzą, że mówią „po nasymu”, choć dla każdego to co innego znaczy. Wielu do dziś uważa się przede wszystkim za tutejszych, ale są też tacy, którzy daliby się pokroić za to, że ich przodkowie od setek lat byli Polakami albo Słowakami.

Ludwika Włodek od dzieciństwa przygląda się temu pogranicznemu tyglowi. Spędzała na Spiszu wakacje. Potem wracała tam jako badaczka i reporterka. Zebrała relacje zaskakujące i nieoczywiste, w których ideologia przeplata się z codziennością, a wielkie wojny z małymi ludzkimi dramatami. Oddała głos samym Spiszakom, tym urodzonym na arystokratycznych zamkach i tym w chłopskich chatach. Bogatym i biednym, wesołkom i ponurakom, kobietom i mężczyznom. Opowiadają jej o swoich trudnych wyborach i zawiedzionych nadziejach, miłościach i goryczy porażek. Wyłania się z tych historii fascynujący portret regionu, stosunków sąsiedzkich i uniwersalnych ludzkich namiętności, tych prywatnych i tych politycznych.

Ludwika Włodek – publicystka i reporterka. Urodziła się w 1976 roku w Warszawie. Z wykształcenia jest socjolożką, pracuje jako adiunkt w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.

Nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazały się jej trzy książki. Niezwykły portret rodziny Iwaszkiewiczów będący połączeniem historycznego reportażu i powieści biograficznej Pra. O rodzinie Iwaszkiewiczów. Zbiór reportaży o Azji Środkowej, Wystarczy przejść przez rzekę, w którym poprzez losy poszczególnych bohaterów, znanych polityków, ale też i zwykłych ludzi, poznajemy najważniejsze problemy regionu. Oraz najnowsza, Cztery sztandary, jeden adres, w której autorka opowiada o fascynującym pogranicznym regionie Spisza.

Książkę ilustrują zdjęcia fotoreporterki Marzeny Hmielewicz.

Książka prezentuje wiedzę, którą powinien opanować każdy, kto zamierza strzelać na nieco większych dystansach. Idealna lektura dla myśliwych, którzy polują w górach lub na otwartych, rozległych przestrzeniach. Skorzystają z niej także ci, którzy są zainteresowani tematem sportowego strzelectwa długodystansowego.
Strzelanie długodystansowe wymaga wieloletniej praktyki, oczywiście sama wiedza zawarta w książkach, nie wystarczy, potrzebny jest trening praktyczny. Niektórzy sądzą, iż wystarczy mieć najlepszy sprzęt, by natychmiast wygrywać zawody czy trafiać każdą zwierzynę. To oczywiście nie jest możliwe.
Autor opisuje broń, celowniki, amunicję i inne oprzyrządowanie. Radzi, jak dobrać kaliber i pociski, jak powinna wyglądać obsada broni, montaż optyki czy mechanizm spustowy, zapoznaje też z technikami strzelania. Uczy, jak korzystać z dalmierzy i kalkulatorów balistycznych.
Książka zawiera także dwa opowiadania, które pokazują, iż mimo upływu czasu w taktyce działań strzelców wyborowych niewiele się zmienia. Mają znacznie lepszą broń i wyposażenie, ale o ich sukcesie decydują te same cechy charakteru – cierpliwość, upór w dążeniu do celu, wola pokonania wszystkich przeciwności i umiejętność przechytrzenia wroga.
Nikt, kto decyduje się na zostanie snajperem, nie szuka sławy. Od tego jest Hollywood.
Marek Czerwiński

Niekryty Krytyk, okrzyknięty władcą You Tuba, odsłania swoją młodość.
Czy w czasach przedsmartfonowych i przedfejsbukowych można było w ogóle żyć? I jakie to było życie? Jak można było funkcjonować bez codziennego informowania znajomych o spożytym posiłku lub aktualnym stanie emocjonalnym. Tweetowanie odbywało się przez balkon z użyciem megafonu, a hejterów banowało się za pomocą procy i szklanej kulki.

Anegdoty, rozmowy, wydarzenia zapisywane na biez˙a?co od kilkudziesie?ciu lat. O rzeczach i sprawach drobnych, takz˙e o tych bardziej istotnych. O artystach i ich sztuce: Nowosielski, Panek, Fijałkowski, Lasik, Brzozowski, Tchó rzewski, Stajuda, Czapski, Dwurnik... O pisarzach: Iwaszkiewicz, Stryjkowski, Stachura, Gombrowicz, Miłosz, Darowski, Ró z˙ewicz, Herbert, cała redakcja &bdquo Twó rczos´ci&rdquo , jej autorzy i gos´cie. O z˙yciu, któ re podobno nie ma kon´ca.

Gujana. Kraina tysiąca rzek, zachłannej puszczy, zapomnianych plemion. Dzikie Wybrzeże. Przeżyć można tylko, podróżując wąskim pasem brzegowym – z każdym kilometrem w głąb lądu rośnie ryzyko złapania egzotycznej choroby, rozszarpania przez dzikie zwierzęta czy utopienia w wartkim strumieniu. Ale to także piękny świat fosforyzującej zieleni oraz nieodkrytych gatunków zwierząt.

Ta niezwykła uroda, dziki charakter oraz wspomnienia o przodku, któremu marzyło się cukrowe królestwo na wybrzeżu Gujany, pchnęły Johna Gimlette’a na wyprawę wzdłuż nieposkromionego wybrzeża Ameryki Środkowej. Ta podróż zaprowadzi go do kryjówek zbiegłych niewolników i kolonii karnych, odległych indiańskich wiosek i utopijnej osady sekty Świątynia Ludu, gdzie w 1978 roku ponad dziewięciuset Amerykanów popełniło zbiorowe samobójstwo. Na swojej drodze spotka rebeliantów, poszukiwaczy złota, zbójników i szamanów.

Dzikie Wybrzeże to porywająca opowieść o niezwykłej wyprawie do jednego z najpiękniejszych, najbardziej nieprzyjaznych i najmniej zbadanych zakątków współczesnego świata.2012 — Nagroda im. Williama Dolmana dla najlepszej książki podróżniczej.