Z Bogiem trzeba się kłócić

Niniejsza  pozycja stanowi  kontynuację  i  gruntowne  pogłębienie  polemiki  z  ateistami rozpoczętej  w  pierwszej  części  książki  100  pytań  do  ateistów  i  ma na  zasadzie  kolejnych  pytań  testowych  pokazać,  że  ateista  nie  wie w sumie nic lub nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie o to skąd wie cokolwiek. W zasadzie wszystkie książki apologetyczne autora są o tym, że gdy odrzucasz Boga, to na to miejsce wkracza totalny sceptycyzm i nic nie możesz wiedzieć. Taką linię argumentacji przyjął autor również w niniejszej pracy, do przeczytania której gorąco zachęcamy.

Wiara, która nie boi się Innego Czy Kościół może być wspólnotą, która nikogo nie wyklucza? Czy chrześcijanin zawsze powinien stawać po stronie atakowanego, bez względu na jego poglądy? Co najbardziej szkodzi wiarygodności Kościoła?
Ksiądz profesor Alfred Wierzbicki w książce Bóg nie wyklucza mówi o najbardziej palących problemach Kościoła w Polsce. O politykach, którzy kreują atmosferę zagrożenia fundamentalnych wartości w celu osiągnięcia politycznych celów. O religijnym języku, który niszczy zamiast budować. A także o pokusie traktowania wspólnoty Kościoła jako ogółu bezimiennych wiernych i niedostrzeganiu pojedynczego człowieka z jego potrzebami.
Wiara w Boga ma tylko wtedy sens, gdy jest ludzkim wyborem, osobistą odpowiedzią Bogu. Do najszczytniejszych wartości nie wolno nikogo zmuszać, wartości jaśnieją – powiem patetycznie – tylko w blasku wolności.
ks. dr hab. Alfred Wierzbicki – prof. KUL, filozof i teolog, publicysta, poeta. Pracownik Katedry Etyki KUL. W 2021 roku został uhonorowany przez Polski PEN Club Nagrodą im. Pruszyńskich „za wagę i odwagę postawy i słowa w nauczaniu, w publicystyce, w poezji – i w życiu”.
Karol Kleczka - filozof i publicysta. Redaktor portalu , współpracuje z magazynem „Kontakt”, publikuje również w miesięczniku „Znak”, „Tygodniku Powszechnym”, na i w „Tłustym Druku”.

Leszek Kołakowski nie był filozofem chrześcijańskim. Nigdy nie zadeklarował się jako członek żadnego z Kościołów chrześcijańskich i nie praktykował rytuałów religijnych. A jednak chrześcijaństwo jest w samym centrum zainteresowań polskiego filozofa od samego początku jego intelektualnej biografii i to właśnie problematyce chrześcijaństwa poświęci gros swoich tekstów na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Najpierw jako surowy krytyk, później „życzliwy adwersarz”, a w końcu przyjazny sojusznik i jeden z najwybitniejszych znawców teologii naszych czasów. Dlaczego chrześcijaństwo było takie ważne dla Leszka Kołakowskiego? (fragment wstępu) Książka ta to zbiór tekstów Leszka Kołakowskiego na temat chrześcijaństwa. Religii, którą uważał za fundament naszej kultury. Leszek Kołakowski (1927–2009), historyk filozofii, profesor Uniwersytetu Warszawskiego do marca 1968, od 1970 roku Senior Research Fellow w All Souls College Uniwersytetu Oksfordzkiego. Laureat wielu międzynarodowych nagród. Autor m.in. książek Obecność mitu, Jeśli Boga nie ma…, Bóg nam nic nie jest dłużny, Świadomość religijna i więź kościelna.

Ostrzeżeń tych nie można ukrywać, lecz trzeba je pieczołowicie przechowywać, aby nowe pokolenie wiedziało, że ludzie i narody zostali na czas ostrzeżeni, aby powrócić do Boga i czynić pokutę. Matka Boża do bł. Eleny Aiello Wizje te otrzymujesz nie dla siebie, ale po to, abyś pomogła je zrozumieć innym. Masz się nimi dzielić. Daję ci te wizje, a czyniłem tak w każdej epoce, aby dowieść, że jestem z moim Kościołem aż do końca czasów. Jezus do bł. Katarzyny Emmerich Saverio Gaeta w najnowszej książce przygląda się życiorysom dziesięciu kobiet, które w sposób szczególny odpowiedziały na Boże wezwanie. Autor przedstawia między innymi postaci Marii z Agredy, która nadprzyrodzone wizje opisała w dziele Mistyczne Miasto Boże i stała się powierniczką króla Filipa IV, Anny Katarzyny Emmerich, stygmatyczki, która otrzymała przerażającą wizję dwóch papieży, Eleny Aiello, która wyjawiła światu proroctwo o drugiej wojnie światowej i Mussolinim, oraz Faustyny Kowalskiej, która stała się powierniczką wielkiej tajemnicy Bożego Miłosierdzia. Co łączy te kobiety? Jakie znaczenie mają dzisiaj proroctwa, które one otrzymały? Dlaczego Bóg przemawia do nas poprzez ich historie? Jakie ostrzeżenie nam pozostawiły? Świadectwa kobiet rozmawiających z Bogiem przypominają, że trwa teraz wielka bitwa o nasze dusze, a przeciwnik jest przebiegły i wcale nie śpi… Saverio Gaeta– wybitny dziennikarz i autor licznych książek, m.in.: Dusze ofiarne, Proroctwo o dwóch papieżach, Fatima. Cała prawda. Publicysta uznanych tytułów katolickich, takich jak „L’Osservatore Romano” czy „Famiglia Cristiana”. Saverio Gaeta wierny Tradycji Kościoła katolickiego przedstawia nam postaci dziesięciu mistyczek, w których Wszechmocny nie tylko mocno sobie upodobał, ale ufając im, powierzył proroctwa dotyczące czasów ostatecznych; wizje tego, co realizuje się na naszych oczach; tajemnice odsłaniające się we współczesnym Kościele i świecie. Usłysz ten głos w sercu i sercem. Przemysław Janiszewski kanał „Moc w słabości” Kościół w swej mądrości uczy, że prywatne objawienia i wizje mistyczne nie należą do depozytu wiary, cała prawda o Bogu jaśnieje w Chrystusie. Jednak uczy też, że Bóg może zechcieć przerzucić most i spotkać się z kimś z nas w mistycznej rozmowie, czyli w sposób, który przekracza poznanie i rozumienie. Ta książka dowodzi, że choć Bóg czyni to rzadko, wciąż wybiera osoby, przez które chce przekazać nam wiadomość. Często są to kobiety. Może dlatego, że od chwili zmartwychwstania wie, że ufnie przyjmują prawdę o Jego Boskich tajemnicach?Agnieszka Bugała, dziennikarka Od czasów starotestamentalnych aż do współczesności Bóg powołuje swoich proroków – w tym kobiety, które, jak się wydaje, posiadają szczególną duchową wrażliwość. Książka Saverio Gaety ukazuje, że proroctwa i wizje mistyków ostatniego tysiąclecia – w tym przypadku mistyczek – to nie tylko „pobożnościowa” lub, co gorsza, „sensacyjna” lektura, ale głos Boga, który dziś i zawsze mówi do całego Kościoła. Czy możemy nadal pozostawać obojętni na ten głos? Jaka będzie tego cena dla Kościoła i nieśmiertelnych dusz? Książka Gaety jest wołaniem: nie możemy dłużej ignorować głosu proroczego w Kościele! DOROTA PORZUCEK, autorka bloga VICONA Fotografia Poświęcona

Nowatorskie, oryginalne dzieło - EWANGELIA MATEUSZA w nowej odsłonie!

• 2 nowe, aktualne wstępy opracowane przez eksperta biblistę.
• Ewangelia Mateusza wzbogacona została o 14 autorskich infografik, które rozmieszczone w tekście pozwalają czytelnikowi na lepsze zrozumienie treści Ewangelii.
• Dodatkowo publikacja zawiera dodatek specjalny, w którym czytelnik znajdzie jeszcze wiecej ciekawostek z życia Jezusa przedstawionych w formie ciekawych infografik.
Dodatek zawiera następujące infografiki:
- Schemat Eucharystii
- Hymn o Miłości
- Gdzie głosił Jezus?
- O wierze
• Odświeżone, oryginalne treści.
• Korekta tekstu, modyfikacja językowych anachronizmów.

Publikacji pozwala na codzienne czytanie Ewangelii w każdym miejscu, a dodatkowe strony przeznaczone na notatki własne pozwalają na zapisywanie swoich reflekcji i intencji.

Po obszernej "Historii samotności" (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2018) niezwykle płodnego francuskiego historyka Georges’a Minois (ur. 1946) polski czytelnik otrzymuje jego monumentalną, prawie 800-stronicową Historię ateizmu. Autor zaczyna ją od starożytności, by poprzez średniowiecze i renesans dotrzeć do nowożytnej Francji, której z natury rzeczy poświęca najwięcej uwagi, i do czasów najnowszych. Zwyczajem elity nowoczesnych francuskich historyków nie tyle relacjonuje zdarzenia, ile na podstawie materiału historycznego stara się rozpoznać i określić przedmiotowe zjawisko. W tym sensie uprawia historię mentalności i poniekąd filozofię, akurat w przypadku kwestii ateizmu nie do pominięcia. Lektura pozwoli zapoznać się nie tylko z procesem przemian postaw w najszerszym sensie ateistycznych, lecz także z ich subtelną analizą, która wydobywa niuanse ich historycznego i filozoficznego zróżnicowania. Atrakcją książki są nowe wyniki badań i nieznane dotąd fakty, zwłaszcza dotyczące XVIII wieku i rewolucji francuskiej. Minois nie stroni też od diagnozy obecnego stanu ateizmu. Dochodzi do wniosku, że przynajmniej w Europie Zachodniej napięcie między wiarą a niewiarą zanikło, a problem wiary (i niewiary) uległ rozmyciu: wierzący często postępuje jak niewierzący, a niewierzący zawsze w coś wierzy, jeśli nawet nie w osobowego Boga. Pozostaje (sceptyczne) pytanie, czy ta diagnoza jest słuszna także w naszej części Europy.