Zagadki babci

Dziecko dowiaduje się o zwyczajach zwierząt, istotnym znaczeniu niektórych roślin, a także wadach czy też zaletach ludzi. Po fantastycznej podróży z wiosną przemierzą kolejne krainy pełne baśni, bajek i niesamowitych opowieści. Czyta: Bożena Stachura

Jest to opowieść o piątej stronie świata, którą człowiek od zawsze przeczuwa, i której nie może dotknąć. Nie znajdziecie w niej informacji o duchach, zjawach i demonach pojawiających się w snach i naszych wyobrażeniach pod wpływem strachu. Według starych opowieści zaświat wcale nie jest straszny, jest po prostu inny niż nasz – ludzki – świat. To opowieść o cieniutkich jak pajęcza nić granicach, które łączą świat i zaświat, a także o miejscach i istotach, które w dawnym postrzeganiu strzegły przejść, umiały porozumiewać się ze światem niewidocznym, i pomagały ludziom i duszom w rozmawianiu ze sobą. O zaświecie, który mógł się objawić w różnych miejscach i czasach, którego bramami były źródła, rozstaje dróg, a także progi domów i lustra. O zaświecie, który ukazywał się w ogniu, w chmurach, burzach i piorunach oraz o przewodnikach, którzy potrafili odnaleźć drogę pomiędzy światem a zaświatem.

Zbiór opowiadań o niezwykłych zwierzętach. O gwarku, który oświadczył się babci. O małpce, która pilnowała stada kóz. O psach, które podróżowały moskiewskim metrem. O gołębiu pełniącym służbę wojskową. O delfinach, które uratowały człowieka przed rekinem. O słoniach, które przeżywały żałobę po śmierci swego opiekuna. O małym koniku, który był przewodnikiem niewidomego. O śwince wietnamskiej, która potrafiła udawać groźnego dzika. O wydrze na królewskim dworze.
Ciekawe historie dla wszystkich wielbicieli zwierząt.
czyta Artur Barciś

To właśnie nadzieja każe ludziom apatycznie iść do komory gazowej, każe nie ryzykować buntu, pogrąża w martwotę. To nadzieja rwie więzy rodzin, każe matkom wyrzekać się dzieci, żonom sprzedawać się za chleb i mężom zabijać ludzi. To nadzieja każe im walczyć o każdy dzień życia, bo może właśnie ten dzień przyniesie wyzwolenie. Ach, i już nawet nie nadzieja na inny, lepszy świat, ale po prostu na życie, w którym będzie spokój i odpoczynek. Nigdy w dziejach ludzkich nadzieja nie była silniejsza w człowieku, ale nigdy też nie wyrządziła tyle zła, ile w tej wojnie, ile w tym obozie.
Tadeusz Borowski

W dobie popularności książek ukazujących tamte czasy w sposób sztampowy i upudrowany, a także usilnych starań polityków, by zamazać obraz historii dla doraźnych celów, teksty Borowskiego jawią się jako odtrutka. To boleśnie szczere opowiadania, które ukazują okupacyjny świat bez przemilczeń i upiększeń.
Michał Libich

Tadeusz Borowski – prozaik, poeta i publicysta, w latach 1943-1945 więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Własne doświadczenia obozowe opisał w licznych opowiadaniach np. Pożegnanie z Marią, Proszę państwa do gazu, U nas w Auschwitzu…, Kamienny świat.

Proza Borowskiego, bez wielkich słów i patosu, przytaczająca suche fakty nieopatrzone komentarzem zdystansowanego narratora, szokuje, boleśnie chwyta za gardło i duszę.

Książka jest jedną z pierwszych relacji z obozu koncentracyjnego, jakie pojawiły się w Polsce. Ze względu na swoją formę, do dziś stanowi przedmiot zaciekłych dyskusji, ponieważ przez wielu uznawana jest za jeden z najbardziej pozbawionych emocji przekazów, opisujących Holocaust, jakie w ogóle powstały!

Borowski relacjonuje wydarzenia, po czym kieruje się dalej, do kolejnego obrazu, do następnej opowieści o ludziach, którzy zrobią wszystko, aby przetrwać. Opowiadania spisane ręką tego, który przeżył, portrety osób, żyjących w pamięci tylko dzięki jego słowom i tłum, wielka ludzka masa – a w niej samotny człowiek, który jeszcze wczoraj miał plany i i marzenia, a dziś pozostała mu tylko nadzieja, ze to właśnie jemu uda się ocaleć.

Bestialstwo i okrucieństwo. Codzienność, w której panuje niewyobrażalne zło i śmierć władająca życiem.

ZBIORY OPOWIADAŃ
1. POŻEGNANIE Z MARIĄ: Pożegnanie z Marią, Chłopiec z Biblią, Dzień na Harmenzach, Proszę państwa do gazu, U nas w Auschwitzu…, Ludzie, którzy szli, Śmierć powstańca, Bitwa pod Grunwaldem
2.PEWIEN ŻOŁNIERZ: Od autora, Droga przez las, Tropione zwierzęta, Matura na Targowej, Profesorowie i studenci, Portret przyjaciela, Pewien żołnierz
3. KAMIENNY ŚWIAT: Krótka przedmowa, Kamienny świat, Opowiadanie z prawdziwego życia, Śmierć Schillingera, Człowiek z paczką, Kolacja, Milczenie, Spotkanie z dzieckiem, Koniec wojny, „Independence Day”, Opera, opera, Podróż pulmanem, Pokój, Lato w miasteczku, Dziewczyna ze spalonego domu, Zaliczka, Upalne popołudnie, Pod Bohaterskim Partyzantem, Dziennik podróży Mieszczański wieczór, Odwiedziny

Opowiadania w znakomitej interpretacji Artura Barcisia
Trzecia książka o przygodach przedszkolaka Tomka, znanego z „Opowiadań dla przedszkolaków” i „Opowiadań z piaskownicy”.
Pełne ciepłego humoru opowiadania o rezolutnym chłopcu, dla którego codzienne życie w rodzinie i w przedszkolu jest pełne niezwykłych przygód i odkryć. Interesujące może być obserwowanie muchy chodzącej po szybie, jak i wymyślanie niezwykłych wynalazków, a wyścig z kolegami do drzwi przedszkola może być bardziej pasjonujący niż lekcja karate. Szkoda tylko, że dorośli nie zawsze to rozumieją…
Codzienne i niecodzienne zdarzenia widzimy jego oczami, a więc w sposób zwykle niedostępny dla dorosłych. Ciepłe, mądre i dowcipne opowiadania, których słuchanie sprawi wiele przyjemności dzieciom i dorosłym.
Dzieci uwielbiają wracać do tej książki – a rodzice… jak przyznali się rodzice pewnego przedszkolaka: codziennie wieczorem w domu trwa cichutki wyścig… kto pierwszy dotrze do sypialni syna i będzie mógł czytać mu przed snem właśnie te opowiadania.

Renata Piątkowska napisała i wydała już kilkanaście książek. Dwie z nich: "Opowiadania z piaskownicy" i "Nie ma nudnych dni" wpisano na złotą listę Fundacji Cała Polska Czyta Dzieciom. W 2007 roku autorka otrzymała II nagrodę za książkę dla dzieci do lat 6 w konkursie literackim na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży im. Astrid Lindgren, zorganizowanym przez Fundację ABCXXI - „Cała Polska czyta dzieciom".

Książka, która pobudza szare komórki, sumienie i „mięśnie śmiechowe” Chociaż świat staje na głowie, a życie zmienia się z dnia na dzień, Nosowska zawsze znajdzie słowo, które doda otuchy. Gdy błądzimy przytłoczeni wątpliwościami, rozpala światełko nadziei. A gdy wydaje nam się, że pozjadaliśmy wszystkie rozumy, zasieje ziarno niepewności.
Kilkoma lekcjami, jakie dostała od życia, teraz dzieli się z nami i wytrwale tropi absurdy, którymi karmią nas „autorytety”. Życie, i w czasach dziwnej pandemii, i w czasach zwyczajnej codzienności, jest łatwiejsze, gdy ma się świadomość, że tacy ludzie jak Nosowska roztrząsają te same dylematy. A gdy ktoś robi nas w bambuko, sięgamy po to samo koło ratunkowe – dystans i jeszcze raz dystans!
Książkę czyta Autorka.
„Polecam wam cudowną formułkę na lęk przed tym, co ludzie powiedzą, a brzmi ona: I co z tego? Nic z tego. Za każdym razem okazuje się, że nic z tego. Oni będą gadać – to pewne. Będą gadać tyle, ile trzeba, by się nasycić – nie dłużej. Chodzi o to, by własnym zaangażowaniem nie spowodować, że monolog zamieni się w dialog. Nie wahajcie się użyć własnego życia, by żyć, jak wam się podoba”. Kaśka Nosowska