Zarządzanie Publiczne 2 (56) 2021

Co się stało? Na ile wygrana i rządy PiS są częścią zwykłego wyborczego cyklu, a na ile nowym zjawiskiem, które stanowi trwały element systemu. Czy wyszukane teorie – nowy autorytaryzm, nieliberalna demokracja itp. są dorabianiem ideologii do zwykłej wyborczej taktyki i sprawnej propagandy połączonej z bezwzględnym wykorzystaniem władzy do własnych korzyści, a na ile objaśniają one rzeczywistość? Czy PiS to aberracja i zaprzeczenie III RP czy jej logiczna konsekwencja, wzmocnienie jej najgorszych cech, rodzaj ciemnej strony księżyca, rewersu transformacyjnej ideologii? Na czym powinny opierać się nowe narracje, które przeciwstawione mogą być obecnemu dysfunkcyjnemu podziałowi, w którym kluczową rolę odgrywa strach? – przed PiS, przed uchodźcami, przed układem/salonem/postkomuną? Czy jest możliwa dekonstrukcja obecnych podziałów na bardziej konstruktywne i mniej toksyczne, czy też rosnący antagonizm i polaryzacja są nieuniknione? Co powinni robić zaangażowani obywatele w obliczu władzy z demokratycznego nadania, która nie respektuje norm prawnych i demokratycznych reguł gry? Czy poza doraźną mobilizacją na marszach i protestach możliwe są inne, bardziej przyszłościowe i skuteczne strategie dla formalnych i nieformalnych grup, NGO, partii politycznych, mediów i przede wszystkim jednostek? Wydano dzięki darowiznom od Czytelników. Szczególne podziękowania za szczodrość należą się: Jackowi W. Bartyzelowi, Markowi Cyprykowi, Romanowi Jaskulskiemu, Gabrieli Krauze, Arturowi Nowakowi-Gocławskiemu, Ernestowi Skalskiemu, Tadeuszowi Syryjczykowi oraz Krzysztofowi i Katarzynie Walenczak.

Bardzo nas cieszy, że przypadł Wam do gustu poprzedni numer i z ogromną przyjemnością oddajemy w Wasze ręce kolejny. Rozpoczyna on dwa nowe cykle artykułów: o Babie Jędzy spod pióra Adriana Rokosza i japońskiej religii shinto autorstwa Pauliny Wiśniewskiej. W dziale dla dzieci są teraz dwie bajki, oraz nowe kolorowanki. Wróciła również nieobecna od czterech numerów poezja rodzimowiercza. Planowo ten numer miał być krótszy od poprzedniego... ale jednak nie jest! Zapraszamy do czytania, - Redakcja

MIESZCZANIN TRAGICZNY Tragiczny bunt i równie tragiczne pojednanie – wiek XIX i wiek XX – oto dwie twarze epoki mieszczaństwa. Nic się nie zmieniło, wciąż żyjemy na przełomie tych świato-wieków. Bunt przeciw mieszczańskiej małej stabilizacji ma w niniejszym numerze twarze Györgya Lukácsa i Sørena Kierkegaarda, pojednanie – twarze Tomasza Manna i Ágnes Heller. Polem boju między pojednaniem a buntem okazuje się w szczególny sposób estetyka. Spór wieku XIX z XX jest również sporem o status dzieła sztuki. W numerze prezentujemy pierwsze polskie przekłady fragmentów dwóch klasycznych prac estetycznych Lukácsa, znaczących początek i koniec jego drogi intelektualnej: Heidelberskiej filozofii sztuki z lat 1912–1914 oraz Swoistości estetyki z lat 60., której najsłynniejszy i najczęściej komentowany rozdział dotyczy Lukácsowskiej koncepcji katharsis – czyli sensu tragicznego pojednania w sztuce i przez sztukę.

Kim jest bohater historyczny? I czy ta postać (a właściwie te różne postacie) są w ogóle tematem filozofii? Czy filozofia ma w kwestii bohatera historycznego coś do powiedzenia? Filozof powinien zacząć od problemu metody. Decyzją filozoficzną jest rozstrzygnięcie, czy bohatera historycznego należy traktować w porządku subiektywnym, czy obiektywnym. W pierwszej chwili widzimy w nim pewne indywiduum psychiczne. Bohater, uważamy, jest jednostką, której życie wewnętrzne wyraża się w zewnętrznych działaniach. Ta jednostka jest następnie w trybie psychologicznym uznawana za bohatera przez inne indywidua. Bohaterstwo byłoby więc czymś subiektywnym. Rzeczą uznania. Kwestią opinii. Chwiejnych, jak chwiejna - niestała i zmienna - jest sfera naszych mniemań i wyobrażeń. Taki pogląd łatwo obalić. Nie mamy bezpośredniego dostępu do życia wewnętrznego postaci historycznych. Są nam dane jedynie - w porządku całkowicie obiektywnym, który bada obiektywna nauka historii - fakty i dokumenty świadczące (już pośrednio) o intencjach i poglądach tych postaci. Także uznanie kogoś za bohatera nie jest kwestią naszej dobrej woli lub swobodnej opinii.

SPIS TREŚCI MAGAZYNRTV.COM 3 ŚMIECIOLOGIA, MAJSTERKOWANIE I SERWISOWANIE Wstępniak Zofia nierodzińska i Ewelina Jarosz 5 EKO DIARIES (FRAGMENTY) Krytyka Andrea Marioni 9 CZYM JEST SZTUKA POLITYCZNA WOBEC PRZEMOCOWO WYMAZYWANYCH KONTRKULTUROWYCH HISTORII? Kanał Sztuki Marina Gržinić i Aina Šmid 16 JEŻELI KOMUNIZM BYŁ WIRUSEM, TO KAPITALIZM JEST CHOROBĄ Krytyka Karolina Majewska-Güde 20 TWORZENIE NOWYCH STRUKTUR Wywiad Marina Naprushkina 26 SKÓRZANY PAS NAD TALIĄ, Z NASZYTĄ RÓŻĄ Afirmacja Jasmina Metwaly 30 TYMCZASOWE ZAGĘSZCZENIE MATERII Kanał Sztuki Paweł Błęcki 38 JAK USPOŁECZNIĆ SZTUKĘ? Wywiad Christian Bayerlein i Grit Uhlemann 42 PRACOWAĆ KRÓCEJ Krytyka Przemysław Wielgosz 50 ZACHOWUJĄC LUDZKĄ SKALĘ Wywiad Joanna Sokołowska TABLE OF CONTENTS#1 4 RUBBISHOLOGY, DIY, AND SERVICING Edytorial Zofia nierodzińska i Ewelina Jarosz 7 EKO DIARIES (FRAGMENTS) Critique Andrea Marioni 15 WHAT IS POLITICAL ART VIS-À-VIS VIOLENT ERASED COUNTER-CULTURAL HISTORIES? Art Channel Marina Gržinić & Aina Šmid 18 IF COMMUNISM WAS A VIRUS THEN CAPITALISM IS AN ILLNESS Critique Karolina Majewska-Güde 23 TO CREATE NEW STRUCTURES Interview Marina Naprushkina 28 “A LEATHER BELT, WITH A ROSE STUCK IN IT” Affirmation Jasmina Metwaly 36 TEMPORARY DENSITY OF MATTER Art Channel Paweł Błęcki 40 HOW TO SOCIALIZE ART? Interview Christian Bayerlein & Grit Uhlemann 44 ON WORKING LESS Critique Przemysław Wielgosz 53 MAINTAINING THE HUMAN SCALE