eprasa
Zeszyty Prasoznawcze Nr 3 (211) 2012
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
ZESZYTY PRASOZNAWCZE są najstarszym polskim czasopismem naukowym poświęconym społecznym, psychologicznym, politycznym, językoznawczym, prawnym, ekonomicznym, technologicznym, organizacyjnym i zawodowym aspektom komunikowania masowego, a w szczególności: prasy drukowanej, radia, telewizji i innych mediów masowych.
- Tytuł
- Zeszyty Prasoznawcze Nr 3 (211) 2012
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Rok wydania
- 2012 Kraków
- Liczba stron
- 154
- Format
- Spis treści
- Od redaktora 7
Z PROBLEMÓW AKTUALNYCH 9
Jolanta Kępa-Mętrak: Samorządowcy czy dziennikarze? Komunikowanie w społeczności lokalnej 9
ROZPRAWY I ARTYKUŁY 24
Ks. Paweł Maciaszek: Nauka Kościoła o roli mediów w społeczeństwie 24
Jarosław Pacuła: Słowa w natarciu. Metaforyka militarna w dyskursie politycznym 35
MEDIA NA ŚWIECIE 63
Katarzyna Kamińska-Moczyło: Z przemian estońskich mediów publicznych w procesie transformacji 63
Z HISTORII MEDIÓW 76
Władysław Marek Kolasa: Prasa polska na początku doby zaborów (1795–1815) jako obiekt refleksji historycznej 76
Krzysztof Woźniakowski: Biblioteka Polska (1941–1944): czołowa oficyna wydawnicza polskiej diaspory wojennej na Węgrzech 83
MATERIAŁY 98
Jacek Lindner: Czym Nasz Dziennik straszy czytelników 98
Anita Magowska: Jedność – wileńska osobliwość prasowa z 1862 roku 117
RECENZJE, OMÓWIENIA, NOTY 122
Fernando Bea, Alessandro de Carolis: Ottant’anni della Radio del Papa (Aleksander Woźny) 122
Donald Matheson, Stuart Allan: Dziennikarstwo wojenne online (Magdalena Hodalska) 126
Joachim Glensk: Czarna księga prasy śląskiej (Józef Szocki) 129
Jacek Pyżalski: Agresja elektroniczna i cyberbullying jako nowe ryzykowne zachowania młodzieży (Agnieszka Roguska) 134
Kamila Kwasik, Jan Jaroszyński, Grzegorz Łęcicki: Media wobec śmierci, t. 1 oraz Aleksandra Gralczyk, Małgorzata Laskowska, Piotr Drzewiecki:
Media wobec śmierci, tom II (Magdalena Hodalska) 136
Dorota Piontek: Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce (Agnieszka Hess) 138
SPRAWOZDANIA 141
Forum Prasy Sądeckiej – już po raz trzeci (Ryszard Filas) 141
Sprawozdanie z konferencji: Wybory 2011. Media – Prawo – Społeczeństwo, Toruń 16 maja 2012 roku (Małgorzata Adamik-Szysiak) 144
Autorzy 148
Zasady redagowania tekstów do Zeszytów Prasoznawczych 149
- Format pliku
- eprasa
Produkty podobne
"Który tak śpiewa?" Ptaki w kulturze
„A co z ptakami / naszych miast, miasteczek, / wiosek i osiedli?” – zaczyna jeden z swoich najnowszych wierszy Piotr Sommer. Na to pytanie solidarnie próbują znaleźć odpowiedź ornitolodzy oraz kulturo- i literaturoznawcy, tropiąc ptasie ślady w tekstach i filmach, języku i historii, a także w codziennych praktykach – ludzkich i nie-ludzkich. W czasach, gdy antropocen musi radzić sobie z coraz większą dominacją Homo sapiens, odnotowujemy rosnącą potrzebę zmiany perspektywy. Nie dziwi popularność tych prądów w nauce, które proponują upodmiotowienie zwierząt: od animal studies, przez ekokrytykę, po humanistykę środowiskową. W tym kontekście emancypacja ptaków nie ulega wątpliwości. Nie są dla nas już wyłącznie obiektem zainteresowań kulinarnych lub atrakcyjnymi trofeami nad kominkiem, jak to drzewiej bywało. Przeciwnie, usamodzielniły się i wyfrunęły z gniazd, a nam przypadła rola skromnych ptasiarzy, birdwatcherów, ornitofilów, którzy za drobną chwilę kontaktu ze „skrzydlatymi przyjaciółmi” są w stanie zapłacić najwyższe sumy. Ptaki fascynują innością (jak kwiczoły u Mirona Białoszewskiego czy jaskółki u Krystyny Miłobędzkiej), objaśniają nam świat (jak drozdy i sroki u Miłosza czy kosy u nowofalowców) albo zwiastują nieszczęścia (jak sowy u Davida Lyncha, które, jak wiadomo, nie są tym, czym się wydają). Boimy się ich dzikiej natury, choć jednocześnie pragniemy wkupić się w ich łaski. Najważniejsze, że ptaki wciąż mają jeszcze na tyle swobody, by od czasu do czasu móc popatrzeć na nas z góry. Tylko te kaczki – wróćmy na koniec do Sommera – „toczą się pod miastem”.
Ta nowatorska publikacja przynosi całe spektrum sposobów widzenia i badania ptasiej obecności w tekstach kultury: od prób uchwycenia wizerunku ptactwa w wybranych epokach do drobiazgowych studiów poświęconych roli, w jakiej został obsadzony konkretny gatunek ptaka w poszczególnych, interesujących autorów, dziełach. Po lekturze tomu czytelnik musi przyznać, że „ornitofilologia”, której celem być może stanie się rekonstrukcja najpiękniejszego z istniejących atlasów ptaków – zawartego w niezliczonych utworach, w których ptaki na stałe uwiły sobie gniazda lub zjawiły się przelotem – ma przed sobą wdzięczną perspektywę.
Z recenzji dr. hab. Adriana Glenia, prof. UO
„Jonasz w brzuchu wieloryba”. Czesław Miłosz wobec nowoczesności
Starotestamentowa opowieść o proroku Jonaszu połkniętym przez morskiego potwora, do której Czesław Miłosz nawiązywał w Ziemi Ulro, doskonale obrazuje problematyczność jego własnej sytuacji poznawczej – aktywnego uczestnika dziejów nowoczesnych, a zarazem ich świadka czy sędziego. Miłosz to poeta nieustannie skoncentrowany na tym, by wypowiedzieć, nazwać i poddać analizie swe egzystencjalne uwikłanie w nowoczesność, w której na co dzień żyje, która go otacza, a nawet w pewnym sensie atakuje i prowokuje. Problematyka nowoczesności, choć tak różnorodna, wieloznaczna i pełna aporii, zajmuje więc stałe miejsce w światopoglądzie noblisty.
Autorka prezentowanej monografii, przyjmując za punkt wyjścia swych analiz szerokie rozumienie kategorii nowoczesności jako formacji kulturowej o określonym zapleczu filozoficzno-światopoglądowo-cywilizacyjnym, stara się ukazać, jak ewokowana przez nią problematyka została sfunkcjonalizowana w egzystencjalnym doświadczeniu noblisty, jak się przejawia i jaki ma status w jego refleksji nad wiekiem XX. Poszczególne rozdziały, oświetlając skomplikowaną relację między światopoglądem noblisty a doświadczaną przezeń współczesnością, odtwarzają wewnętrzną dynamikę krystalizowania się Miłosza refleksji nad nowoczesnością. Są próbą zrekonstruowania właściwego poecie rozumienia nowoczesności poprzez wskazanie najistotniejszych rejestrów problemowych, oryginalnie przezeń aktualizowanych i przekształcanych na gruncie literatury. Ukrytym tłem wszystkich zabiegów interpretacyjnych pozostaje dla autorki pytanie o to, czy można wskazać stałe prawidłowości, które każdorazowo projektują i strukturalizują przebieg samookreśleń Miłosza wobec nowoczesnej epoki na poszczególnych etapach jego artystycznej biografii. A jeśli tak, to czy można widzieć w nich przesłankę jedności jego światopoglądu? I wreszcie – jak wyjaśnić epistemologiczny paradoks „bycia Miłoszem”, czyli nie tylko podmiotem zanurzonym w nowoczesnym uniwersum, lecz także twórcą konstruującym własne narzędzia do opisywania oraz diagnozowania swojej epoki, tj. wykorzystującym problematykę nowoczesności jako matrycę rozumienia siebie i świata.
„Śląskie Studia Polonistyczne” 2014, nr 1/2 (5): Ekonomie literatury / Historie Literatury. Prezentacje: Justyna Bargielska
Red. naczelny Adam Dziadek, redaktorzy materiałów w części „Ekonomie literatury” Michał Kłosiński, Paweł Tomczok, redaktor materiałów w części „Historie literatury” Józef Olejniczak Numer poświęcony jest ekonomiom i historiom literatury. W części dotyczącej ekonomii przyglądamy się przedstawieniom Zagłady, szaleństwu, psychoanalizie, związkom marksizmu i egzystencjalizmu oraz celebryctwu pisarzy. W części odnoszącej się do historii literatury zastanawiamy się między innymi nad możliwościami wskrzeszenia dzieła literackiego, opisujemy szanse małych kanonów literackich oraz analizujemy tożsamość historyka literatury. W dziale Prezentacje przedstawiamy twórczość Justyny Bargielskiej. Oprócz wywiadu z autorką można tu znaleźć także jej wykład wygłoszony na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego. Całość dopełniają dwa szkice interpretacyjne. Ponadto niniejszy numer „Śląskich Studiów Polonistycznych” zawiera stałe działy, do których należą: Recenzje i omówienia, Varia oraz Kronika.
(Od)pamiętywanie – gry z przeszłością w literaturze dla dzieci i młodzieży
Teksty zamieszczone w tomie (Od)pamiętywanie – gry z przeszłością w literaturze dla dzieci i młodzieży skupiają się na problematyce związanej z niezwykle popularnym we współczesnej kulturze zjawiskiem postpamięci. Mówiąc o szeroko zakrojonym projekcie „Postpamięć”, warto przyjrzeć się jego realizacjom obecnym we współczesnej literatury dla dzieci i młodzieży. Ogląd obejmuje reprezentacje przeszłości w literaturze nie tylko XIX i XX wieku, ale również tej najnowszej, refleksję nad gatunkami literackimi (np. powieść historyczna, saga, dziennik, pamiętnik), kategorią wspomnienia, instrumentalizacją i ideologizacją historii w edukacji oraz refleksję nad ponowoczesnymi grami z kanonami (toposami) typowymi dla poszczególnych obrazów przeszłości.
Adaptacje biografii i twórczości Josepha Conrada w kulturze współczesnej
Współcześnie adaptacje są kulturowo wszechobecne. Książka podejmuje temat szeroko pojętych adaptacji w odniesieniu do postaci Josepha Conrada. Podstawą większości definicji adaptacji jest to, że to utwór literacki stanowi zalążek adaptacji, natomiast Autorka udowadnia, że również biografie pisarzy stały się pełnoprawnym tekstem kultury i, podobnie do tekstów literackich, mogą być poddawane adaptacjom. Życiorys Josepha Conrada-Korzeniowskiego stanowi bogaty materiał adaptacyjny, w którym wątki sensacyjne nakładają się na awanturniczo-przygodowe, a dramatyczne (także miłosne) przeplatają z komediowymi. Nie dziwi więc, że wielu artystów sięgało do tego arsenału motywów, wybierając ulubione epizody i fabularyzując je, przetwarzało w swoich dziełach. Publikacja stanowi analizę transformacji sylwetki Conrada (i jego dzieł) przez współczesnych artystów w obrębie 5 kategorii: powieści graficznych ("Jądro ciemności. Powieść graficzna" C. Anyango i D.Z. Mairowitza, "Kongo" T. Tirabosco i Ch. Perrissina, "Joseph Conrad’s Heart of Darkness" P. Kupera oraz "Au coeur des ténèbres" S. Miquela i L. Godarta), komiksu ("Niesamowite opowieści" J. Conrada, Ł. Godlewskiego i M. Jasińskiego), literackich zawłaszczeń ("Serce ciemności" J. Dukaja, "Dżozef" J. Małeckiego, "Warunek" E. Rylskiego), sztuk teatralnych ("Conrad" I. Villqista, "Wyspiański/Conrad" T. Mana), scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych ("Zwycięstwo" H. Pintera). Na zakończenie przedstawiono obecność figury Conrada w kontekście współczesnego brandingu i prześledzono, jakie czynniki sprzyjają budowaniu silnej marki „Conrad” w polskiej kulturze współczesnej. Przeprowadzone analizy udowadniają, że nie tylko dzieła pisarza, ale również jego biografia jako tekst kultury są obecne w kulturze współczesnej, stanowiąc atrakcyjne i obfite źródło adaptacji.
Antologia liryki hellenistycznej
Antologia liryki hellenistycznej dopełnia serię książek Jerzego Danielewicza poświęconych liryce greckiej. Na gruncie polskim jest to praca pionierska, przynosząca szeroką panoramę zachowanych tekstów autorów zarówno tych znanych z nazwiska, jak i anonimowych.
Książka odzwierciedla aktualny stan wiedzy i przynosi nowe interpretacje utworów i fragmentów również mniej znanych i dotychczas w tej skali niekomentowanych. Bezprecedensowe jest zamieszczenie tekstów greckich, przeważnie trudno dostępnych, między innymi niedawno odkrytych na papirusach, w nowym opracowaniu autora obok przekładów na język polski. Czytelnik znajdzie tu ponadto wprowadzenia do poszczególnych utworów ze wskazaniem źródeł przekazu tekstu, aparat krytyczny, odnośniki do bogatej literatury przedmiotu, przywołania innych autorów starożytnych, komentarz językowy, literacki i rzeczowy, a także zarys dotychczasowych interpretacji.
Atrakcyjnie opracowana, znakomita i przełomowa praca prof. Jerzego Danielewicza mieści się w najnowszych światowych trendach badawczych.
Książka jest przeznaczona zarówno dla młodych adeptów filologii klasycznej, jak i doświadczonych praktyków tej nauki, wykładowców historii starożytnej i badaczy kultury śródziemnomorskiej oraz miłośników literatury starożytnej nieznających języka oryginału. Książka będzie pełniła również rolę podręcznika, zwłaszcza że zawarta w niej poezja zdecydowanie wymaga wprowadzenia i pomocy w lekturze. Studenci i pracownicy filologii klasycznej skorzystają ze wszystkich jej elementów, pozostali odbiorcy – z części adresowanych do osób nieznających języka oryginału (monograficzny wstęp, wprowadzenia do utworów, komentowane przekłady).
