Zimbardo w rozmowie z Danielem Hartwigiem

Książka zawiera charakterystykę monografii naukowych i podręczników wydanych przez renomowane w latach 80. XX wieku wydawnictwa, dokonaną z perspektywy recenzenta. Będąc przeglądem głównych paradygmatów naukowych charakterystycznych dla powojennego okresu rozwoju polskiej psychologii, jest zarazem dokumentem historii nauki polskiej tamtych czasów. Autor nawiązuje w niej do bardzo dynamicznego okresu rozwoju psychologii i nauk pokrewnych, gdyż był to czas bardzo znamienny nie tylko dla polskiej psychologii naukowej (był początkiem dominowania nowego paradygmatu psychologii poznawczej oraz był związany ze zmianą pokoleniową wykładowców na polskich uniwersytetach). Książka składa się z czterech rozdziałów – uwzględniających różne paradygmaty, jakie funkcjonowały wówczas w środowisku naukowym i dydaktycznym uczelni wyższych: I. Paradygmat „Mistrza” – przedstawiający sylwetki niektórych ówczesnych uczonych; II. Paradygmaty dydaktyczne – uwzględniają ce dorobek teoretyczny i wydawniczy podręczników akademickich i monografii naukowych; III. Paradygmaty nauk pokrewnych psychologii – obejmujące wydawnictwa naukowe z dziedziny filozofii, socjologii, pedagogiki, medycyny, które wchodziły w zakres kształcenia psychologów i współpracy w ramach psychologii stosowanej; IV. Paradygmaty interdyscyplinarne – przedstawiające monografie z dziedziny filozofii, pedagogiki, socjologii, medycyny, ergonomii itp., w których psychologowie są współautorami. Adresatami publikacji są przede wszystkim psychologowie akademiccy i studenci tego kierunku, ale także innych dyscyplin naukowych, jak np.: pedagogika, socjologia, filozofia, medycyna.

Trzeci tom Dzieł Sigmunda Freuda obejmuje wybór pism przedstawiających psychoanalityczne interpretacje psychologicznych procesów życia codziennego: dowcipu, komiki, humoru, sprośności, niesamowitości, pamięci i zapominania. Prace Dowcip i jego stosunek do nieświadomości oraz Humor przedstawiają metody zyskiwania rozkoszy z aktywności psychicznej w procesie powstawania dowcipu: rozkosz, utracona w wyniku procesu dojrzewania, musi zostać przywrócona człowiekowi jako euforia płynąca z przywołania nastroju dzieciństwa, który odnajdujemy w niepohamowanym śmiechu towarzyszącym dowcipowi, humorowi i sprośności. Te same założenia, jakie legły u podstaw Dowcipu, wykorzystuje Freud w studium O przeciwnym sensie prasłów, dowodzi, że ambiwalencję psychologiczną, charakterystyczną dla procesu powstawania marzenia sennego i dowcipu - ambiwalencję wynikającą z gry rozkoszy i braku rozkoszy - znaleźć można również w procesie powstawania słów używanych w najstarszych językach ludów cywilizowanych, paradoksalnie jednoczących w sobie dwa przeciwstawne znaczenia, informujące o występowaniu jakiejś cechy i o jej braku.
W pracy pt. Niesamowite Freud pokazuje uczucie niesamowitości jako wyraz procesu przywołującego dziecięcy lęk przed niezamierzonym powrotem tego samego, lęk przed sobowtórem, który - choć nosi wszelkie cechy podmiotu - przecież nie jest nim samym, jest bowiem niesamowity. Także ów lęk nosi wszelkie cechy ambiwalencji, bo chociaż w postaci sobowtóra rozpoznajemy to, co znane - i z tego czerpiemy rozkosz rozpoznania - to jednak znajdujemy w niej również to coś, co nie należy do nas: niesamowite.

Książka jest kontynuacją oraz dopełnieniem antologii Od Jekelsa do Witkacego. Psychoanaliza na ziemiach polskich pod zaborami 1900?1918 i realizuje dwa odmienne, choć uzupełniające się wzajemnie cele. Po pierwsze więc, pokazuje, że wbrew pokutującym nie tylko wśród laików opiniom psychoanaliza stanowiła w Polsce okresu międzywojnia realną siłę. Wywołała w rodzimych kręgach intelektualnych spory oddźwięk oraz zyskała grono oddanych zwolenników i zwolenniczek. Upewniają o tym fascynujące teksty zawarte w tej antologii. Wśród ich autorek i autorów znaleźć można zarówno postaci znaczące i szanowane w swoich środowiskach profesjonalnych (jak choćby Tadeusz Bilikiewicz, Stefan Borowiecki, Maurycy Bornsztajn, Gustaw Bychowski czy Natalia Zylberlast-Zandowa), jak i osoby mniej znane, stanowiące jednak „sól” naszej freudowskiej „ziemi”. Po drugie jednak, Polskie zmory prowokują do pytań, które dotyczą nie tylko przeszłości „polskiej psychoanalizy”, lecz również naszej trudnej współczesności. Czy bogata obecność psychoanalizy w piśmiennictwie i debatach intelektualnych międzywojnia „przeorała” świadomość Polaków i dokonała jej trwałej transformacji? Czy doprowadziła w Polsce do zmiany stosunku do takich kwestii jak podmiotowość i wolna wola, świadomość i nieświadomość, erotyka i seksualność, przemoc i rywalizacja? Lektura pozwala samodzielnie odpowiedzieć na te pytania i stwarza okazję do pogłębionej refleksji na temat naszej „narodowej” tożsamości oraz zastanowienia się nad tym, kim jesteśmy teraz i kim pragnęlibyśmy być w przyszłości.

Psychologia na Uniwersytecie Medycznym w Warszawie. To już 55 lat! Były lata w naszej historii, kiedy myśl psychologiczna zderzała się z uprzedzeniami ideologicznymi i trzeba było pracować w bardzo trudnych warunkach finansowych i organizacyjnych. A jednak oryginalne badania zostały zrealizowane. Bo nauka to ludzie, ludzie z pasją, wielcy duchem, wspaniałe Osobowości, zafascynowani ideą poznania i dochodzenia do prawdy o człowieku. Profesorowie Mariusz Maruszewski, Irena Heszen, Krzysztof Czubalski, Kazimierz Wrześniewski czy obecnie zarządzający Zakładem Psychologii i Komunikacji Medycznej prof. Krzysztof Owczarek. Ich idee chorób psychosomatycznych, czynności mózgu, funkcjonowania człowieka w sytuacji choroby wyznaczyły kierunki do rozwoju dalszych badań w tym obszarze.

Ta monografia wyrasta z potrzeby przypomnienia 55-letniej tradycji Zakładu i wyznaczenia dalszych kierunków rozwoju.

„Pamiętanie, przypominanie, podsumowanie” – takie zadania przyświecały Autorom tomu przygotowującym kolejne rozdziały książki. Dobrze się z nich wywiązali.
z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Ewy Mojs

Oparta na faktach opowieść o miłości, cierpieniu, życiu, śmierci i wyzwoleniu.
Śmiertelni nieśmiertelni to najpopularniejsza i najbardziej poruszająca książka Wilbera. Stanowi zapis niezwykłej historii miłości dwojga ludzi, którzy pokochali się „od pierwszego dotknięcia”. Tę piękną i bardzo osobistą opowieść o przeżyciach, jakich doświadczyli Ken i Treya, wspólnie zmagając się z jej nieuleczalną chorobą, przeplatają objaśnienia i komentarze Wilbera do wielkich tradycji duchowych, od chrześcijaństwa po hinduizm i buddyzm. Autor prowadzi rozważania o istocie medytacji, o związkach psychoterapii i duchowości oraz o naturze zdrowia i umiejętności uzdrawiania.
Ken Wilber – jeden z najpopularniejszych i najbardziej wpływowych współczesnych amerykańskich myślicieli, socjolog, psycholog i teoretyk systemów, uważany za twórcę integralnej teorii świadomości oraz psychologii transpersonalnej. Autor wielu książek, które zostały przełożone na ponad dwadzieścia języków. Dotychczas w Polsce ukazały się: Śmiertelni nieśmiertelni, Krótka historia wszystkiego, Niepodzielone, Eksplozja świadomości, Jeden Smak, Psychologia integralna, Małżeństwo rozumu z duszą, Spektrum świadomości i Boomeritis.

Portret człowieka, który przez dziesiątki lat kształtował umysły polskich psychologów, który pobudzał ich do twórczej aktywności badawczej i praktyki psychologicznej, z pewnością zasługuje na wnikliwą uwagę Czytelników. Biografia Tadeusza Tomaszewskiego nie obfituje w tzw. wydarzenia sensacyjne, dramatyczne zwroty czy ekstremalne sytuacje. Jego spotkania ze światem układają się w ciąg zdarzeń uporządkowanych i pozornie prostych. Jednak gdy mówi o sobie „byłem zwyczajnym człowiekiem, żyjącym w niezwykłych czasach" sygnalizuje, że owe czasy prowokowały do wyzwań i aktywności na niespotykaną skalę.