Żółte światło

Życie Moniki rozpada się na kawałeczki wraz ze śmiercią jej ukochanej córeczki, Aurelii. Mimo upływu trzech lat kobieta nie potrafi pogodzić się ze stratą dziecka, dlatego podejmuje decyzję o przeprowadzce do małej miejscowości, w której próbuje odzyskać wewnętrzną równowagę i skupić się na pracy jako ilustratorka. Jej świat przewraca się do góry nogami, gdy dowiaduje się o istnieniu dziewczynki łudząco podobnej do jej córki. Zdeterminowana postanawia ją odnaleźć. 
Jaką rolę w jej życiu odegra dwóch mężczyzn: architekt krajobrazu, Grzegorz oraz fryzjer, Piotrek? Gdzie kończy się granica między rozpaczą a obłędem? Czy zdruzgotanej kobiecie uda się w końcu odzyskać spokój ducha?
„Altanka pod magnolią” to nostalgiczna historia o życiu po stracie, która napełnia serce nadzieją.

MIAŁ BYĆ CESARZEM RZYMU. ZOSTAŁ NIEMYM ŚWIADKIEM HISTORII…
Rok 519. W posiadłości nad brzegiem Zatoki Neapolitańskiej od wielu lat więziony jest ostatni cesarz Zachodu, Romulus, wraz z synem Remusem. Gdy chłopak dorasta, ojciec wyprawia go na dwór władającego Italią króla Ostrogotów – Teodoryka Wielkiego. Niedoświadczony Remus zostaje wplątany w sieć intryg prowadzonych przez wytrawnych graczy. Aby ocalić życie i podjąć misję powierzoną mu przez ojca, musi się nauczyć dokonywania trudnych wyborów. Czy jego przeznaczeniem jest cesarska purpura, czy raczej niewolnicza praca w stajniach hipodromu? Jakimi ścieżkami powiedzie go los? Gdzie będzie szukał pocieszenia – w filozofii czy w zemście? A może jeszcze gdzie indziej?
„Anegdota” to napisana z rozmachem epicka powieść o końcu świata antycznego. Jej bohater spotyka fascynujące postaci historyczne, m.in.: króla Teodoryka Wielkiego, cesarza Justyniana Wielkiego i cesarzową Teodorę, Prokopiusza z Cezarei, Totilę – wybitnego króla Gotów, a także cesarskiego eunucha i ministra Narsesa. Imperium rzymskie umiera, ale zanim odejdzie w przeszłość, Remus i jemu współcześni spróbują znaleźć odpowiedź na pytanie o naturę władzy.

MOJE WOŁANIE NIECH DO CIEBIE PRZYJDZIE...
Gdy ciszę mglistego poranka przerywa klangor żurawi, w podróż nad wschodnią granicę z drugiego końca kraju wyrusza Kazik, rowerzysta w zawadiackim kapeluszu. Pragnie zrealizować wreszcie marzenie, by dojechać o własnych siłach w rodzinne strony. Po rowerzyście wyruszają w podróż inni. Najpierw Fabian i jego córka Kasia, potem Klara, a także przyjaciel rodziny, para turystów... Wszyscy jadą w to samo miejsce, do pewnej samotnej i oschłej kobiety. Jadą z własnej i nie z własnej woli.
Nie każda wędrówka zakończy się tam, gdzie planowano. Wszyscy wpadają w wir wydarzeń i ich losy splatają się ze sobą coraz mocniej. Mówią po polsku, niemiecku, łużycku, rosyjsku... Jak odnaleźć wspólny język, jak się porozumieć?
***
„Wzruszająca, mądra opowieść, w której czas i przestrzeń, miłość i śmierć przenikają się wzajemnie, a historia odciska piętno na ludzkich losach. Podróż przez życie przetykana obrazami, zmieniającymi się jak szkiełka w kalejdoskopie, tworzące wymyślne kształty. Ogromnym walorem powieści są liczne nawiązania do kultury wysokiej i subtelnie tkana warstwa duchowa, nienachalna niczym muśnięcie skrzydeł anioła. Polecam rozsmakować się w lekturze” – Żaneta Pawlik autorka powieści „Mowy nie ma!”.
***
„Joanna Szelągowska oddaje w nasze ręce przepiękną opowieść o ludziach i miejscach, z których każde ma swoją historię, często niełatwą, zagrzebaną na dnie serc i zakurzonych przedmiotów na strychu. Śmierć, która rządziła pewnym domem, zostaje odegnana dzięki miłości i wybaczeniu. Nad wszystkim czuwają anioły zamieniające rozpacz w nadzieję. Autorka z wielką czułością i delikatnością przygląda się swoim bohaterom, pokazując, że miłość jest najbardziej uniwersalnym językiem” – Anna Czytowska, Radio Nadzieja.

„Błękitna krew” w czasie „czerwonej zarazy” i III RP.
Rody, które na trwałe zapisały się w historii Polski. Nazwiska, które znamy z podręczników; wielcy bohaterowie, wodzowie, kanclerze. Zawsze w pierwszych szeregach, kiedy nadciągały dziejowe zawieruchy. Nadszedł jednak czas, gdy kataklizm zmiótł polskie rody arystokratyczne z areny dziejów chyba bezpowrotnie.
Jak wielkie rody przetrwały czasy komuny? Pozbawieni majątków, wyrzucani z pałaców, upokarzani, nękani za pochodzenie, często musieli pożyczać pieniądze, żeby „przeżyć do pierwszego”. Czy udało się im pozostać wiernymi narodowym dewizom widniejącym na herbach i moralnym zasadom kultywowanym przez przodków?
Jak odnaleźli się w nowej rzeczywistości po roku 1989? Czy wolna wreszcie Polska czekała na powrót swoich historycznych liderów? Jak wygląda współczesność polskiej arystokracji?
Osiem rozdziałów o wielkich polskich rodach arystokratycznych: Braniccy, Czartoryscy, Czetwertyńscy, Dzieduszyccy, Krasiccy, Potoccy, Tarnowscy, Zamoyscy.

Nowa powieść autorki „Nimfomanki” i „Hotelu 69”.
„Chciałam go mieć przy sobie, czuć, widzieć, smakować. Pragnęłam posiąść go fizycznie i emocjonalnie, zniewolić i zagarnąć dla siebie. Całego”.
Martyna, atrakcyjna wdowa po związanym z mafią biznesmenie, jest naprawdę niebezpieczna... Błażej nie ma jednak pojęcia o tym, kim jest jego kochanka i jak groźni ludzie kręcą się w jej otoczeniu. Uświadamia mu to dopiero Julia, piękna policjantka, która chcąc dotrzeć do Martyny i powiązanych z nią gangsterów, proponuje mu pewien układ. Początkowo się nie zgadza, ale Julia potrafi postawić na swoim, a pomiędzy przystojnym żigolakiem i ciemnowłosą panią podkomisarz zaczyna się robić naprawdę gorąco. Błażej rozpoczyna więc niebezpieczną grę i zaczyna szpiegować Martynę, sporo przy tym ryzykując. Czy Julia zdoła ochronić go przed zemstą związanej z mafią kochanki? I czy Błażej da Julii to, czego ona pragnie?

Przygotowany przez Instytut Tajnej Historii Ciulandii raport tajnego państwa, czyli czarna groteska Henryka Wańka na górnośląską historię z lat 1918-1953. Czarny humor, postacie znane z historii, poczet górnośląskich Karlusów od I do VI (czyli wszystkich królów Ciulandii).

Realizacja audiobooka: Sergiusz Brożek

Fragment książki:

Zaznaczyć jeszcze tu trzeba, że na samym początku, o którym wiemy niestety tak mało, nasze państwo nazywało się Tulandia. Tulandia, czyli kraj, gdzie jesteśmy, to znaczy tu, a nie gdzie indziej. W manifeście ogłoszonym przez pierwszego Naczelnik stoi wyraźnie:

Niech sie tam kajś jest inkszy land, pra, cum bajszpil dojczland, niderland abo helgoland, ale tukej, sam kaj my som, jest ino tuland i niech sie nawet w inkszych jynzykach nazywo szlonsk abo szlyzjen, ale dla nos to zawdy bydzie tulandia.

Z czasem jednak miękka wymowa spółgłosek, właściwa naszym rodakom, dokonała ważnej zmiany – jako że słowo ciul, może zapożyczone z angielskiego „the tool”, wzmocniło sekretność naszego istnienia. Zamieniło je niby w żart, jakby przymrużenie oka. Przeto kto tylko usłyszał o Ciulandii, uśmiał się zdrowo, tudzież zniesmaczony zmieniał temat, bo brał to za grubiańskie gadanie. I o to właśnie nam chodziło!