Żyć i pracować w domu pomocy społecznej. Socjologiczne studium interakcji personelu z upośledzonymi umysłowo

Tom 6. „Górnośląskich Studiów Socjologicznych. Seria Nowa” – pod redakcją autorów z kilku polskich ośrodków naukowych – podejmuje problematykę wielokulturowości, widzianą przez pryzmat nie tylko konfliktu, lecz także spotkania kultur. To spotkanie kultur obserwowane jest w wielu wymiarach i na wielu płaszczyznach – w sensie symbolicznym, religijnym, w systemie wartości i w wyznawanym przez ludzi światopoglądzie, w kuchni regionalnej, w przestrzeni miejskiej i w relacjach wieś–miasto czy wreszcie w biografiach migrantów zarobkowych.

Czy myślące maszyny pojawią się w nieodległej przyszłości? A może już są wśród nas? Czy sztuczna inteligencja stanie się naszym sprzymierzeńcem, czy będzie stanowiła zagrożenie dla ludzkości? Czy powierzymy jej zarządzanie ważnymi sferami naszego życia? Czy myślącej maszynie przysługują prawa obywatelskie? Czy może odczuwać emocje? Czy przewyższy nas sprawnością myślenia?

A ty, co sądzisz o myślących maszynach?

Na pytanie zawarte w tytule tej książki odpowiedziało prawie 200 osób – wybitni psychologowie, filozofowie, fizycy, antropolodzy, eksperci w zakresie technologii, artyści. Ich wypowiedzi, uwzględniające perspektywy wielu dziedzin nauki, rozmaite punkty widzenia, akcentujące najróżniejsze aspekty tego problemu, często przewrotne i zaskakujące, składają się na barwną wizję wspólnej przyszłości ludzi i maszyn.

Zapraszając badaczy życia społecznego do udziału w prezentowanej publikacji zaproponowałyśmy debatę nad rolą, jaką odgrywa Internet w aktywności grup mniejszościowych – czy jest platformą do artykulacji ich interesów oraz mobilizacji grupy, czy też miejscem, gdzie bez ingerencji cenzury można prezentować różnorodne treści (jakie?), które niekonieczne znalazłyby miejsce w mediach tradycyjnych? […]

Dla niektórych grup mniejszościowych Internet jest jedyną płaszczyzną, w której – z powodu ograniczeń narzucanych przez sytuację polityczną i ekonomiczną – mogą istnieć w sferze publicznej. Takie funkcje, jak ułatwienie komunikacji wewnątrzgrupowej i tym samym integrowanie grupy, prezentacja tradycji i kultury, a tym samym transmisja treści kulturowych, tak już istniejących jak i tworzonych na bieżąco, podtrzymywanie i wzmacnianie tożsamości (a niekiedy wręcz jej kreowanie), artykulacja interesów i mobilizacja polityczna, wydają się najważniejszymi korzyściami płynącymi z faktu zaistnienia w Sieci…
(Z Wprowadzenia, s. 12 i 23)

Jest to pierwsza na polskim rynku wydawniczym książka poświęcona wyłącznie metodom oraz technikom badawczym służącym analizie danych zastanych. Z roku na rok analizy tego rodzaju zyskują na znaczeniu w związku z tym, że oferują możliwość przeprowadzania szybkich, niezbyt drogich, a przy tym rzetelnych badań.
Niniejsza publikacja złożona jest z dwóch części. Pierwsza omawia czym są dane zastane, gdzie można ich szukać oraz jak najlepiej prezentować otrzymane rezultaty. Druga część książki skomponowana jest następująco: rozdział poświęcony metodzie badawczej, a następnie przykład raportu z badania wykorzystującego tę metodę. Omówione w ten sposób są: desk research, analiza treści oraz analiza statystyczna danych zastanych.
Książkę tę kierujemy przede wszystkim do studentów, ale może być również przydatna osobom, które wykonują różnego rodzaju analizy i zestawienia na potrzeby świata biznesu i polityki z wykorzystaniem danych zastanych. Napisana jest prostym i zrozumiałym językiem, posługuje się dużą liczbą praktycznych przykładów. Wskazuje na najnowsze trendy badawcze w sferze analizy danych zastanych oraz akcentuje wpływ rozwoju nowych mediów na podejmowane obecnie badania.
W tomie publikują:
Rafał Boguszewski, Kamil Jagnicki, Agnieszka Maj, Marta Makowska, Magdalena Mikołajczyk, Małgorzata Mikucka, Tomasz Nowakowski, Dorota Nyckowska, Ewa Sadurska-Duffy, Iwona Pilchowska, Wojciech Połeć, Konrad Świderek, Magdalena Wiśniewska, Agata Zabłocka-Bursa.

Książka dotyczy wybranych, choć nader ważnych zagadnień odnoszących się do współczesności: od jej pojmowania poprzez kwestie związane ze sztuką, mediami aż do problemów kryzysów i zagrożeń cywilizacji współczesnej. Kultura zdaje się płynąć nurtem, na którego przebieg i kształt nie mamy większego wpływu. Nurt ten toczy się dość bezwiednie i jest bardziej spontaniczny i niezależny od nas jako jednostek, niż chcielibyśmy w to wierzyć. A jednak mamy ochotę korygować i krytykować jego przebieg mimo pewnej jałowości tej krytyki. Kiedy więc piszemy o współczesności, korci nas, by obnażać jej słabości, manowce, niebezpieczeństwa. A przy tym niemal zawsze grozi to blamażem, gdyż albo krytyka jest mało skuteczna, albo po latach okazuje się śmieszna, albo jej pobudki same w sobie wymagałyby krytycznego podejścia. Paradoks polega na tym, że choć jako jednostki nie mamy większego wpływu na charakter współczesności, to jednak powinniśmy mieć wobec niej poczucie odpowiedzialności. Tak więc wobec współczesności i jej kultury nie możemy przejawiać postawy ani skrajnie krytycznej, ani w pełni aprobującej. Na współczesność nie można się obrażać, boczyć, wybrzydzać. Choć nie jest przecież całkowicie naszym własnym tworem, to jednak jest naszym depozytem, który nawet gdy nie jest nazbyt urodziwy i kształtny, musimy wszak przyjąć i uznać za swój.

Autorka stanęła przed nie lada zadaniem sprostania z jednej strony wymogom, i zarazem ich pogodzenia, wielu różnych perspektyw właściwych socjologii, psychologii/psychologii społecznej, antropologii, narratologii i w ogólności teoriom dyskursu, z drugiej zaś strony - historii w jej nieuchronnym uwikłaniu w perspektywy innych nauk społecznych i nauk o kulturze, przekraczającym dziś ramy tradycyjnej historiografii starającej się odpowiedzieć na pytanie 'jak było'. Zważywszy wielowarstwowy, wielowątkowy, transdyscyplinarny charakter podjętych przez nią analiz, Autorka wywiązała się z tego zadania w sposób bardzo interesujący [...] Sądzę, że książka spotka się z żywym oddźwiękiem wśród badaczy z wielu dziedzin, ma też szanse dotarcia do szerszej, pozaakademickiej publiczności.
Z recenzji prof. Andrzeja Piotrowskiego