Życie Adelki

"Ciiichooo... tu miłość się rodzi" jest książką o współtworzeniu, przez kobietę, nowego wszechświata. Kobieta jest tym całym zamieszaniem trochę zdziwiona, trochę przestraszona, czasami czuje się smutna i opuszczona ale jest przy tym piękna i ponad wszystko radosna. Głowa u góry, nogi bardzo bardzo nisko, poniżej pępka. Znów to wałkowanie od środka. A może to mysz buduje gniazdo. Co się dzieje w moim brzuchu?! Krasnale, księżniczki i książęta. Gwiazdy spadają, słońce wschodzi. Bajki się układają, bajki się rodzą. Rety, ratunku, pomocy! Zamki ktoś buduje. W moim małym brzuchu świat zwariował. Pomocy! Jest to opowiadanie kobiety zaciekawionej odkrywaniem nowego oblicza miłości. Zachwyconej twórczymi możliwościami jakie sama posiada. Próbuje wtopić się w te niepowtarzalne chwile, zapisać je, aby nie minęły niezauważone. Opowiadanie, gdzie rzeczywistość przeplata się z marzeniem, kobieca chęć trwania w nowym świecie z pragnieniem ucieczki.

Tom mistrzowskich opowiadań laureata ubiegłorocznej nagrody Nike. Trzynaście znakomitych tekstów składających się na przewrotną sagę rodu Dudów. Precyzja realistycznego opisu splata się tutaj z elementami fantastycznymi nawiązującymi do ludowej mitologii i duchowości, a umiejętnie odwzorowana gwara tworzy uniwersalny, lecz po gombrowiczowsku odkształcony, obraz wsi. "Pantałyk" został wydany po raz pierwszy przez wyd. Czytelnik w 1970 roku. Proza trzydziestoczteroletniego wtedy autora zaskakuje dojrzałością, a z perspektywy czterech dekad od wydania czyta się ten zbiór jako wyjątkowo ciekawy przejaw realizmu magicznego. Marian Pilot (ur.1936), powieściopisarz i nowelista, autor słuchowisk, dziennikarz i scenarzysta filmowy, działacz ludowy, zaliczany jest do twórców "nurtu wiejskiego" choć z silną - gombrowiczowską - skłonnością do groteskowej deformacji, turpistycznej nadekspresji; Laureat Nagrody NIKE za wydaną w WL-u powieść "Pióropusz".

„Rozrywki” Jana Michalskiego to satyry na polskie środowisko artystyczne. Pisane w latach 2009-2015 i rozsyłane mailowo subskrybentom budziły wielkie kontrowersje – autor nie uznawał żadnych autorytetów, a środowisko artystyczne opisywał ze znawstwem i socjologicznym dystansem, od środka i od zewnątrz, żywo, barwnie, zabawnie. Wiele tekstów ma formę opowiadań – od klasycznej opowieści grozy do opowieści łotrzykowskiej. Do książki wybrano 43 z 54 utworów i opatrzono ją Posłowiem autora. Bohaterem „Rozrywek” jest liberalny krytyk zagubiony w realiach współczesnego Sozialstaat. To konsekwentny indywidualista, który uznaje jedynie kryterium smaku i wartość prywatnej opinii, sceptycznie odnosi się do poglądów kolektywnych, z własnego punktu widzenia komentuje postawy ludzi i przemiany społeczeństwa. Oprócz Krytyka przez „Rozrywki” paraduje cała galeria postaci: przyjaciół, z którymi wędruje po wystawach, barach, salach koncertowych, halach sportowych, żartuje i toczy burzliwe spory; plastyków i muzyków, marszandów, krytyków, polityków, filozofów. Występują i zabierają głos dorośli, dzieci i zwierzęta, postaci rzeczywiste, znane Krytykowi osobiście, oraz postaci historyczne i alegoryczne. Pojawiają się Papież, Prezydent, Premier, Ministrowie i Senatorowie obok „zwykłych idiotek”. Obraz polskiego środowiska artystycznego z okresu boomu, jaki wyłania się z „Rozrywek”, jest jedyny w swoim rodzaju – to jego przekrój poziomy, pionowy i boczny. Autor ukazuje ludzi w działaniu, interesują go fakty, opinie, plotki, teorie naukowe, strzępy podsłuchanych rozmów, ale przede wszystkim – dziwactwa epoki, której jest wnikliwym obserwatorem i aktywnym uczestnikiem. Wiele partii tekstów to wielogłosowe dialogi – dowcipne, pisane ciętym, naturalnym językiem. W „Rozrywkach” przedstawiane są na konkretnych przykładach typy społeczne właściwe epoce transformacji: Artysty Bez Osobowości, Homo Oeconomicusa, Krytyka, Kupca, Polityka Kulturalnego… Pojawiają się także tematy nieobecne we współczesnej refleksji o sztuce, takie jak zachwyt, duma i honor artysty. Jest to wewnętrzny nurt „Rozrywek” – sztuka i filozofia są dla Krytyka wartościami absolutnymi i nieprzemijającymi. „Rozrywki” Jana Michalskiego są osobliwością w polskim piśmiennictwie o sztuce – ze względu na temat należą do dziedziny krytyki artystycznej, ze względu na horyzont zagadnień do dziedziny filozofii kultury, ze względu na wartości literackie do literatury pięknej.

Znakomita publikacja Lecha Majewskiego, polskiego pisarza, reżysera filmowego i teatralnego, ale też poety i malarza. RYCERZ – średniowieczna ballada o królestwie, w którym panuje nędza, chaos i wojny. Młody rycerz wyrusza w poszukiwanie „złotostrunnej harfy”, której dźwięk daje ludziom poczucie harmonii i szczęścia. Pełna niebezpieczeństw wyprawa przeradza się w podróż w głąb samego siebie. Debiut fabularny. LOT ŚWIERKOWEJ GĘSI – debiut w Hollywood na podstawie własnej powieści „Kasztanaja” zyskał uznanie międzynarodowej krytyki w Cannes. Młody górnik, zakochany w dziewczynie, porywa ją do Hollywood w złudnej nadziei, że spełni tam jej marzenia. Polskie realia górniczego Śląska z debiutanckiej powieści Majewskiego zamienione zostały na realia amerykańskie. WIĘZIEŃ RIO – historia porwania Ronalda Biggsa, uczestnika słynnego Napadu Stulecia, z jego kryjówki w Rio de Janeiro. Film prezentowany w Cannes w 1988 roku został zakupiony do dystrybucji przez hollywoodzką wytwórnię Columbia Pictures i odniósł wielki sukces komercyjny. EWANGELIA WG HARRY’EGO – scenariusz filmu wyprodukowanego w studiu filmowym Davida Lyncha, w którym pierwszą główną rolę w swojej karierze zagrał Viggo Mortensen, późniejszy Aragorn z „Władcy Pierścieni”. Opowieść o rozpadzie związków, śmierci uczuć i dehumanizacji życia w niedalekiej przyszłości. Pacyfik wysechł, a Kalifornia zamienia się w pustynię. ANGELUS – „śląskie sto lat samotności” oraz „komedia metafizyczna” entuzjastycznie przyjęta przez widzów i krytyków. Lech Majewski powrócił w rodzinne strony, by opowiedzieć historię poszukującej kamienia filozoficznego grupy różokrzyżowców-górników. Losy bohaterów „Angelusa” zabarwione rubasznym humorem zwracają uwagę na inną, głębszą rzeczywistość, wyzwalają myśl i wyobraźnię widza z kolein i rutyny codzienności.

Paweł Hertz (1918-2001) – pisarz, poeta, tłumacz i wydawca, przez wiele lat związany z Państwowym Instytutem Wydawniczym – jedna z najważniejszych postaci polskiej kultury i humanistyki XX wieku. Autor przeszło dziesięciu tomów poetyckich i ponad 15 eseistycznych. Tłumaczył m.in. twórczość Lwa Tołstoja, Iwana Turgieniewa, Anatola France’a, Marcela Prousta, Jacoba Burckhardta, Hugo von Hofmannsthala; redakcyjnie opracowywał dzieła wybrane m.in. Aleksandra Puszkina, Fiodora Dostojewskiego, Zygmunta Kraińskiego, czy Juliusza Słowackiego. Sedan jest jedynym zbiorem autobiografizowanych opowiadań Pawła Hertza, zbiorem, przedstawiającym czasy przedwojenne, wojenne i nową powojenną rzeczywistość. Jest to opis upadku i wewnętrznej destrukcji świata kultury mieszczańskiej. W tej przejmującej opowieści o nieistniejącej epoce, przedmiotach i ludziach, którzy przeminęli, stali się wręcz niewyraźnym wspomnieniem, Hertz ukrył wiele kluczy i niejasnych obrazów, które zmuszają czytelnika do uważnej lektury, jednocześnie wciągają go w tragedię, jaką przeżył świat, w nieco romantycznej perspektywie.

Oto narodziła się pisarka Joanna Bator Czy można pozostać sobą, gdy ktoś bliski straci pamięć i zapomni, kim jesteśmy? Hanna Maj żyła po cichu, a jej życie skończyło się na długo przed śmiercią. Choroba sprawiła, że przestała rozpoznawać żyjących, za to coraz częściej odwiedzali ją zmarli. Pola wraca do rodzinnego domu dzień przed pogrzebem babki. Chce odzyskać wspomnienia, które straciła Hanna. Wchodzi w pamięć jak w pokutę. Co stało się z bratem babki, który pewnego dnia zniknął? Skąd w siostrze Hanny tyle złości i goryczy? Czy Pola zdoła odkryć to, o czym wszyscy w rodzinie milczą? Paulina Jóźwik pisze z czułością i wrażliwością na drugiego człowieka. Strupki to opowiedziana ciepłym szeptem powieść o godzeniu się z życiem, pamięci i rodzinnym domu, którego głos pozostaje w nas na zawsze. *** Krystaliczny debiut literacki Paulina Jóźwik – rocznik 1988. Wychowała się na śląskim blokowisku, mieszka w Krakowie, najchętniej pisze o wsi. Inspiruje ją twórczość Magdaleny Tulli i Elizabeth Strout. O swojej debiutanckiej powieści mówi: „odkryłam, że pisać to pamiętać, a snucie opowieści ocala pamięć, dzięki której istniejemy”.