ebook
Żydzi w Poznaniu Krótki przewodnik po historii i zabytkach wersja polska
Rafał Witkowski
Żydzi związani są z Poznaniem od najdawniejszych czasów. W 1253 roku, kiedy książę Przemysł I lokował miasto na prawie magdeburskim, wytyczono im parcele wokół dzisiejszej ul. Żydowskiej. Odtąd społeczność żydowska brała czynny udział w życiu Poznania, a tutejsza gmina była jedną z najzamożniejszych w Królestwie Polskim a później w zaborze pruskim. W 1525 roku urodził się w Poznaniu Juda Loew ben Bezalel uznawany za jednego z najwybitniejszych znawców Talmudu, Żydem z Poznania był też Gaspar da Gama, bliski współpracownik znanego odkrywcy i podróżnika Vasco da Gamy. Na przestrzeni wieków Żydzi mieli istotny udział w rozwoju gospodarczym i naukowym miasta. Bogata kultura poznańskiej gminy żydowskiej legła w gruzach po wkroczeniu wojsk hitlerowskich do miasta. Ten zaginiony świat i to, co pozostało z niego w Poznaniu do dziś przybliża nam autor przewodnika, historyk, znawca problematyki żydowskiej Rafał Witkowski. Książka jest bogato ilustrowana rycinami, starymi fotografiami i pocztówkami oraz zdjęciami współczesnymi Piotra Skórnickiego.
Ten produkt nie ma jeszcze opinii
Twoja opinia
aby wystawić opinię.
- Wysyłka na email (tylko dla produktów cyfrowych) 0.00 zł brutto
"Gdziekolwiek Żyd będzie przechodził przez nasze państwo, nikt nie będzie mu stawiał żadnych przeszkód ani dokuczał lub źle się z nim obchodził" napisał w 1264 roku książę Bolesław Pobożny w Przywileju żydowskim.
Żydzi związani są z Poznaniem od najdawniejszych czasów. W 1253 roku, kiedy książę Przemysł I lokował miasto na prawie magdeburskim, wytyczono im parcele wokół dzisiejszej ul. Żydowskiej. Odtąd społeczność żydowska brała czynny udział w życiu Poznania, a tutejsza gmina była jedną z najzamożniejszych w Królestwie Polskim a później w zaborze pruskim. W 1525 roku urodził się w Poznaniu Juda Loew ben Bezalel uznawany za jednego z najwybitniejszych znawców Talmudu, Żydem z Poznania był też Gaspar da Gama, bliski współpracownik znanego odkrywcy i podróżnika Vasco da Gamy. Na przestrzeni wieków Żydzi mieli istotny udział w rozwoju gospodarczym i naukowym miasta. Bogata kultura poznańskiej gminy żydowskiej legła w gruzach po wkroczeniu wojsk hitlerowskich do miasta. Ten zaginiony świat i to, co pozostało z niego w Poznaniu do dziś przybliża nam autor przewodnika, historyk, znawca problematyki żydowskiej Rafał Witkowski. Książka jest bogato ilustrowana rycinami, starymi fotografiami i pocztówkami oraz zdjęciami współczesnymi Piotra Skórnickiego.
- Tytuł
- Żydzi w Poznaniu Krótki przewodnik po historii i zabytkach
- Podtytuł
- wersja polska
- Autor
- Rafał Witkowski
- Język
- polski
- Wydawnictwo
- Wydawnictwo Miejskie Posnania
- ISBN
- 978-83-7768-081-0
- Rok wydania
- 2013 Poznań
- Wydanie
- 1
- Liczba stron
- 152
- Format
- mobi, epub
- Format pliku
- ebook
Pobierz fragment
Produkty podobne
„Miasto-ogród” Żarki. Historia
Praca przedstawia dzieje powstania położonej w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej miejscowości wypoczynkowej znanej obecnie pod nazwą Żarki Letnisko. Osada należy do bardzo rzadkich w skali kraju przykładów udanej, międzywojennej parcelacji realizowanej pod szyldem „miasta-ogrodu”, porównywalnym z podwarszawską Podkową Leśną. Proces tworzenia się „miasta-ogrodu” Żarki przedstawiono na szerokim tle przemian ideowych, społecznych i gospodarczych czasów II Rzeczypospolitej. W książce została też przybliżona postać Karola Raczyńskiego ze Złotego Potoku, fundatora żareckiego „miasta-ogrodu”, jego żony Stefanii oraz najsławniejszych antenatów wywodzących się z rodów Krasińskich, Branickich i Raczyńskich. Omówiona została także sama idea „miasta-ogrodu”, proces jej ewolucji oraz recepcji na ziemiach polskich.
„Płonęli gniewem”. Autobiografia młodego Żyda Autobiografia młodego Żyda
„Płonęli gniewem” to napisana w 1934 roku autobiografia i zarazem dziennik żydowskiego nastolatka z Bielska Podlaskiego, ukrywającego się pod pseudonimem „Beniamin R”. W tomie znalazł się też napisany w 1935 roku przez tego samego autora list do wybitnego filologa i językoznawcy Maksa Weinreicha.
W prezentowanych tekstach Czytelnik znajdzie fascynujący opis dzieciństwa i dorastania. Przedstawiona została w nich międzywojenna żydowska kultura młodzieżowa, a także syjonizm, socjalizm, komunizm i ostra rywalizacja między nimi. W tomie znajdują się też opisy katastrofy humanitarnej okresu pierwszej wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej czy też przemocy antyżydowskiej na podlaskiej prowincji w połowie lat trzydziestych XX wieku.
„Płonęli gniewem” jest też zapisem burzliwego procesu dorastania i konfliktów międzypokoleniowych, napięć między światem żydowskiej tradycji a procesami sekularyzacji. Na stronach autobiografii i listu Beniamina R. Czytelnik spotka też takie postaci, jak przyszły premier Państwa Izrael Menachem Begin czy też odwiedzający Polskę w 1931 roku największy hebrajski poeta XX wieku Chaim Nachman Bialik.
Akcja Gestapo przeciwko polskiej inteligencji w rejencji ciechanowskiej. Aresztowani i deportowani do obozów koncentracyjnych w III Rzeszy w kwietniu 1940 roku
5 kwietnia 1940 roku Gestapo rozpoczęło w rejencji ciechanowskiej akcję masowych aresztowań wymierzoną w „ruch oporu polskiej inteligencji”. Zatrzymano wówczas 1259 mężczyzn i kobiet, którzy trafili następnie do obozów koncentracyjnych w Dachau lub Ravensbrück. Niemal co trzecia osoba z tej grupy została zamordowana bądź zmarła w obozie, a los co czwartej pozostaje nieznany.
Pojęcie narodowości polskiej Gestapo rozumiało w sensie ściśle etnicznym. Nie było jednak konsekwentne w stosowaniu kryterium przynależności do inteligencji. Oprócz nauczycieli i urzędników aresztowano także wielu robotników, rolników i rzemieślników. Podstawą do zatrzymania był nie tylko zawód, lecz także – między innymi – przynależność do organizacji politycznych i społecznych w II Rzeczypospolitej. Aresztowaniem były zagrożone wszystkie osoby, które według Gestapo mogły zaangażować się w działalność w tworzącej się konspiracji.
Marcin Przegiętka ukazuje akcję w rejencji ciechanowskiej w szerszym kontekście polityki germanizacyjnej, którą nazistowskie Niemcy prowadziły na ziemiach polskich wcielonych do III Rzeszy. Dzięki dużemu stopniu zachowania akt Gestapo dotyczących tego rejonu autor prezentuje pogłębiony opis działań okupanta i na ich przykładzie pomaga zrozumieć logikę polityki totalitarnego państwa.
Akcja przeciwko polskiej inteligencji przeprowadzona przez niemieckie władze okupacyjne najmniej znana jest w odniesieniu do rejencji ciechanowskiej. Książka Marcina Przegiętki ma dlatego podwójny walor: uzupełnia lukę w badaniach nad niemiecką akcją przeciw inteligencji na okupowanych ziemiach polskich oraz ukazuje historię okupacji niemieckiej tego obszaru.
prof. dr hab. Piotr Madajczyk
Albert Książę Strzelecki (ok. 1300-1370/71)
Książka jest pierwszą całościowo opracowaną biografią Alberta księcia strzeleckiego, wywodzącego się z górnośląskiej linii Piastów. Biografia analizuje kontakty Alberta z dworem cesarskim, czeskim, węgierskim oraz polskim.
Album lwowski
Już za chwilę zabłysną latarnie uliczne wzdłuż chodników i znów pójdziemy Wałami Hetmańskimi w kierunku Teatru Wielkiego...
W dworku na Kaleczej Góra, Stanisław Wronowski stoi pośrodku rzęsiście oświetlonego salonu, rozgląda się, sprawdzając czy wszystko jest na miejscu - za chwilę podjadą powozy i wysiądą największe sławy tego miasta - wieczór w towarzystwie muzyków, literatów i aktorów będzie jak zwykle najlepszy we Lwowie. Wtorki warto spędzać u dyrektora Ossolineum Adama Kłodzińskiego, czwartki u literata Józefa Dzierzkowskiego. Do domu Władysława Bełzy ściągają znani goście z całego kraju, tu mogą liczyć na gościnę, długie rodaków rozmowy i nalewki serwowane przez pana domu. Matki szykując kolacje zapalają lampy naftowe, ojcowie zrzucają cylindry i surduty, zasiadają do czytania "Gazety Lwowskiej". Tyle jeszcze chcą zrobić, śpieszą się bardzo i starają. Kolekcjonują, budują, fundują i zakładają - szlifują diament miasta. Czas ucieka nieubłaganie, zmieniają się ludzie i układy polityczne, a miasto Lwów urodzone z ich pracy, beztroski oraz marzeń nie przestaje zadziwiać i zachwycać.
Antyczna sztuka wojenna Tom 1 Persja Grecja Macedoni
Hans Delbrück, urodzony 11 listopada 1848 w Bergen na wyspie Rugia, polityk, na forum międzynarodowym uznawany za pierwszego prawdziwie współczesnego historyka wojskowości. Studiował począwszy od 1868 na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. W międzyczasie walczył jako ochotnik w wojnie francusko-pruskiej z 1870 roku. W roku 1874 został nauczycielem Waldemara, szóstego dziecka Fryderyka Wilhelma. W latach 1882-1885 był członkiem pruskiej Izby Posłów z ramienia konserwatywnej Freikonservative Partei, zaś od 1884 do 1890 członkiem Reichstagu. W życiu politycznym intensywnie spierał się z pruskim rządem, między innymi na linii jego obchodzenia się z Polakami i Duńczykami. W roku 1885 został profesorem historii współczesnej na uniwersytecie w Berlinie, gdzie bardzo ceniono jego prace, a od 1883 był współwydawcą periodyku Preussischen Jahrbücher, który wydawał do roku 1920. Swoje badania nad historią wojskowości upatrywał jako kontynuację dzieła Carla von Clausewitza, którego podziwiał i do którego bardzo często się odwoływał. Jego nowatorskie podejście, dekonstrukcja połączona z ponownym budowaniem tez na temat historii sztuki wojennej wywoływały liczne spory ze współczesnymi mu historykami. Obok sztandarowej Historii sztuki wojennej (Geschichte der Kriegskunst im Rahmen der politischen Geschichte), napisał liczne prace o charakterze porównawczym, monograficznym i przekrojowym: Die Perserkriege und die Burgunderkriege (1887), Die Strategie des Perikles erläutert durch die Strategie Friedrichs des Grossen (1890), Das Leben des Feldmarschalls Grafen Neithardt von Gneisenau (1894), Bismarcks Erbe (1915), Krieg und Politik (1918), oraz wydana w 1894 Sprawa polska (Die Polenfrage). W czasie I wojny światowej wdawał się w spory ze sztabem generalnym na polu przyjętej strategii w Wielkiej Wojnie. Był członkiem komisji pokojowej, która w Wersalu podpisała traktat pokojowy. Ostro sprzeciwiał się tezie jakoby Niemcy przegrały tę wojnę ze względu na zadany im przez Żydów i komunistów „cios w plecy” (Dolchstosslegende). Na emeryturę przeszedł w roku 1920. Zmarł 14 lipca 1929 roku w Berlinie.
