Zygzakiem przez wojnę

Ta książka to zwierciadło, które w sarkastycznym, nieco przerysowanym i przede wszystkim krzywym odbiciu, przedstawia niekiedy gorzki, ale jednocześnie uniwersalny i odarty z różnorakich dekoracji obraz współczesnych: dwudziesto-, trzydziesto- i czterdziestolatków.

Większość pracowników warszawskiego Mordoru, to osoby tylko pozornie szczęśliwe. W rzeczywistości borykają się z wieloma problemami, związanymi choćby z budowaniem głębszych i trwałych relacji.

Ich życie, nastawione jest głównie na zaspokajanie własnych, hedonistycznych potrzeb, czyli ciągłe poszukiwanie przyjemności.

Autorka, która sama wciąż pracuje w jednej z warszawskich korporacji, napisała książkę bardzo uniwersalną, nie o korporacjach i tym jak one funkcjonują, ale o tym jak zmieniają ludzi w nich pracujących. Ale także o nas wszystkich, którzy chcemy doświadczać naszego życia „bardziej”. Bez względu na to, gdzie pracujemy.

Nie jest to reportaż, ale raczej zbeletryzowana, napisana lekkim językiem, satyra.

Trzy nieprzeciętne kobiety, urodzone w kolejnych dekadach końca XX wieku, kroczą wyznaczonymi im przez los drogami. To, że kiedyś ich ścieżki się przetną, jest nieuniknione, ale dlaczego w tak dramatycznych okolicznościach? Kto i w jakim celu prowadzi je po drogach i bezdrożach życia? Trudy dojrzewania wyznaczają przyszłe życiowe decyzje. Dobre czy złe – a któż to może wiedzieć?
Iga, Agata i Katarzyna dorastają w całkowicie odmiennych rodzinach, a mimo to mają ze sobą bardzo wiele wspólnego. Lekarka, perkusistka i maturzystka, z pozoru trzy zupełnie różne światy, a jednak potrafią znaleźć nić porozumienia. Każda z nich musi ciężko pracować na własne miejsce w społeczeństwie, w którym rządzą prawa i kaprysy innych – rodziców, mężczyzn, tłumu… Seria niespodziewanych spotkań zbliża kobiety i pozwala im odkryć w sobie pragnienia głęboko ukrywane przed światem. Wraz z bohaterkami możemy podróżować do Drezna, Bukaresztu, Paryża czy na Costa Blanca.

Jakub Miazga (1986) – ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i zootechnikę na Uniwersytecie im. Hugona Kołłątaja w Krakowie. Debiutował w 2018 r. w magazynie „Esensja” opowiadaniem Extrema unctio. Absalon to jego pierwsza powieść.

Początkująca dziennikarka, Barbara, dowiaduje się o brutalnym zamordowaniu znanego krakowskiego biznesmena i kolekcjonera dzieł sztuki, Wojciecha Mencla. Kiedy jednak zamierza zgłębić tę sprawę, zostaje jej odebrana. W zamian otrzymuje zlecenie na artykuł o Absalonie, młodym malarzu, którego Mencel był mecenasem. Mimo to dziennikarka nie przestaje się interesować przebiegiem śledztwa. Korzystając z pomocy swojego informatora, przeczuwa, że za pozyskane wiadomości będzie się musiała wkrótce odpłacić.

Tymczasem okazuje się, że dowiedzenie się czegoś więcej o Absalonie również nie jest takie proste, jak z początku się wydawało. Kto kryje się za nielicznymi obrazami i muralami, które Barbara odnajduje m.in. na krakowskim Podgórzu i Kazimierzu?

Na jego temat krążą sprzeczne opinie, a o faktach z jego życia wiadomo niewiele więcej niż to, że wychowywał się w domach dziecka u sióstr zakonnych.

Miłość czy przyzwyczajenie? Uwierzcie, czasem trudno odróżnić jedno od drugiego. Spróbujcie razem z Mirą przejrzeć się w zwierciadle uczuć i znaleźć tę właściwą odpowiedź. Ta historia odziera ze złudzeń, które potrafią skutecznie zatruć życie. To trzeba przeczytać!
Aneta Kwaśniewska,
Książki w eterze, ksiazkiweterze.pl
Mira stawia sobie za cel dociągnięcie do ołtarza aktualnego wybranka serca. Jednak w miarę upływu czasu zaczyna zadawać sobie pytanie, czy Łukasz jest aby na pewno tym, z którym powinna spędzić resztę życia. Zachowanie narzeczonego i liczne sytuacje świadczące o niewystarczającym zaangażowaniu emocjonalnym początkowo nie przeszkadzają Mirze w konsekwentnym dążeniu do mety. Pojawienie się jednak w jej życiu kolejno dwóch innych mężczyzn powoduje rozterki duchowe i całą masę wątpliwości.

Dua jest wrażliwą młodą kobietą, z którą los nie obszedł się łaskawie. Jako dziecko straciła najbliższych, a dorastać przyszło jej w czasach upadku reżimu komunistycznego. Tajemnice z przeszłości, intrygi, a także tytułowa vendetta, czyli krwawa albańska zemsta rodowa, co chwila stają jej na drodze do szczęścia.
Poruszająca opowieść o miłości, którą autorka umiejętnie wplata pomiędzy prawdziwe wydarzenia, opowiadając w ten sposób również o burzliwej końcówce XX wieku w Albanii. Reżim komunistyczny i jego upadek, ucieczki do Grecji, kryzys piramidowy i wstrząsające wydarzenia 1997 roku – wszystko to miało ogromny wpływ na życie zwykłych ludzi w niezwykłym kraju, gdzie w niektórych regionach wciąż świętością są relikty średniowiecznego prawa zwyczajowego. Miłość w czasach vendetty jest bardzo trudna, ale nie niemożliwa...

Zimą 1820 roku do Warszawy przybywa owdowiała księżna Kurakina z córką. Ich pojawienie się budzi ciekawość tutejszej arystokracji. Szybko rozchodzi się pogłoska o tym, że księżna jest w finansowych tarapatach i przyjechała tu po to, by znaleźć córce męża. Prawdziwy powód jest jednak inny… Tymczasem na warszawskich salonach bryluje przystojny i rozpieszczany przez damy oficer Gieorgij Lwowicz Biezobrazow – faworyt księżnej namiestnikowej, Aleksandry Zajączkowej. Los sprawi, że drogi księżniczki Kurakiny i Biezobrazowa się przetną, a pomiędzy młodymi stanie księżna namiestnikowa.
Zapraszamy do zanurzenia się w klimat Warszawy z początku XIX wieku. Wielki książę Konstanty twardą ręką rządzi Królestwem Polskim, a Nowosilcow trzęsie Warszawą, budząc postrach mieszkańców. Mimo niewoli pod carskim jarzmem arystokracja korzysta z karnawału, bawi się i snuje intrygi…