30 X Wst Warszawskie Spotkania Teatralne 1965 - 2010

Dziesięć lat po tragedii smoleńskiej. Dziesięć lat życia rodzin, które straciły swoich bliskich. Czy poradziły sobie ze stratą, jaki wpływ na ich prywatne losy miała ta ogólnonarodowa tragedia? Załamania nerwowe, rozwody, alienacje, ale też kariery polityczne podparte nazwiskami z listy ofiar. Autor reportażowej książki „96 Końców Świata” wydanej w 2011 roku, wraca do swoich rozmówców sprzed lat i jednocześnie analizuje społeczne „przepracowywanie” tego tragicznego wydarzenia: miesięcznice, upamiętnienia, decyzja o ekshumacji, przewody sądowe… Czy jako naród potrafiliśmy sprostać sytuacji - w jakim punkcie znajdujemy się dziś?

Już od 30 lat nie ma Polski Ludowej (w skrócie PRL) i coraz mniej Polaków pamięta system władzy, którego istotą było upodlenie człowieka, pozbawienie go marzeń. A jednak ten PRL o wielu z nas, zwłaszcza o tych aktywnych w życiu publicznym, nie zapomniał. Jego funkcjonariusze, oficerowie służb specjalnych, którzy serca mają z kamienia, a na karku dziś przynajmniej sześć krzyżyków, od czasu do czasu wyciągają ze swoich archiwów i puszczają w obieg teczki. A dokładniej – pewne dokumenty przechowywane w tych teczkach, np. zobowiązania do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa lub pokwitowania odbioru pieniędzy za informacje o kolegach z pracy, znajomych, a nawet o rodzinie. W swojej książce świetny znawca służb specjalnych PRL płk H. Piecuch ukazuje środowisko i struktury, w których powstawały teczki, objaśnia, jakie były rodzaje teczek, w jakim celu je tworzono, gdzie się one znajdowały – i co się z większą częścią z nich stało. We wstępie P. Burchard pisze, że celem autora było: "Aby nikt już sobie nie wyobrażał, że pokwitowanie odbioru prawa jazdy było powodem założenia teczki". W tym miejscu natychmiast nasuwa się pytanie: dlaczego nadal, 30 lat po upadku komunizmu, uścisk oficerów bezpieki PRL tylko nieznacznie zelżał? Odpowiedź H. Piecucha jest prosta – ponieważ w Polsce nigdy nie przeprowadzono lustracji, nie ujawniono nazwisk większości tajnych współpracowników i donosicieli Służby Bezpieczeństwa. Dziś wiadomo, że wielu z nich po 1989 roku zajmowało eksponowane stanowiska w sferze polityki, nauki, kultury, w bankowości, w gospodarce i w Kościele katolickim. Był to skutek – jak wykazuje H. Piecuch – zmowy grupy kolaborancko-agenturalnej podszywającej się pod "Solidarność".

K jak Kościół, N jak Niebo, P jak Prokop, T jak TVN... Alfabet Szymona Hołowni to książka o znanym i lubianym dziennikarzu, konferansjerze, współprowadzącym programy „Mam talent!” i „Mamy Cię!”, założycielu Fundacji Kasisi i Fundacji Dobra Fabryka, człowieku, który sam o sobie mówi: „Nie jestem rzecznikiem Kościoła katolickiego w Polsce. Jestem katolikiem, który o pewnych sprawach myśli w ten czy inny sposób, ale zakłada, przyjmuje – i ma z tym pełen luz – że wielu innych ludzi, również katolików, może myśleć zupełnie inaczej, i zupełnie inaczej świat widzieć”. Ta, ubrana w przejrzystą formę alfabetu książka, autorstwa dwóch młodych dziennikarek, to prawdziwa gratka dla fanów Szymona Hołowni – człowieka - inspiracji.

…wysiłek badawczy związany ze sprecyzowaniem terminu bezpieczeństwa publicznego wykorzystuje wiodącą w nauce metodę empiryczną i wnioskowanie indukcyjne, przechodzące od rozpoznania tego, co elementarne, do tego, co syntetyczne i uogólnione, by antycypować wysiłki na rzecz usprawnienia systemu bezpieczeństwa. Analityczne rozpoznanie badanego systemu Autor książki, ze wszech miar zasadnie, rozpoczyna od uwarunkowań formalno-prawnych, wyodrębniając dyrektywy Unii Europejskiej, standardy i wymagania Sojuszu Północnoatlantyckiego oraz zarówno krajowe uregulowania formalno-prawne, jak i regulacje Wojewody Pomorskiego. Te ostatnie umieszcza w kontekście analitycznego opisu geografii województwa pomorskiego i powiatu kościerskiego. Z recenzji wydawniczej: dr hab. Janusz Świniarski, prof. WAT

WYDANIE SPECJALNE UZUPEŁNIONE O NOWE ROZMOWY! Piękna, emocjonalna, wrażliwa, kobieta sukcesu, gwiazda ekranu. Wykreowany przez media wizerunek Danuty Stenki nawet w połowie nie oddaje prawdy o jej niezwykłej osobowości. Szczere rozmowy z Łukaszem Maciejewskim odsłaniają jej inne, nieznane oblicze. Aktorka opowiada o swoim dzieciństwie spędzonym w maleńkiej kaszubskiej wsi, o wyboistej ścieżce kariery, o fascynującej pracy w teatrze, na planie filmowym, w telewizji. Anegdoty z życia zawodowego przeplatają się z wyznaniami na temat prywatnych spraw. Danuta Stenka nie waha się otwarcie mówić o kosztach, jakie wiążą się z jej wymagającym zawodem – o towarzyszącym jej przez lata stresie i braku pewności siebie. Z poruszających wspomnień wyłania się opowieść o dojrzewaniu kobiety do niezależności i spełnienia, w której każdy łatwo odnajdzie cząstkę własnego życia.

"Oddanie każdemu tego, co mu się należy z uwagi na jego wkład do produktu, prawo do życia, „bycia kimś, a nie nikim”, wolnego wyboru, bezstronności, powinno się realizować już na etapie pierwotnego podziału produktu. Temu celowi ma służyć godziwa płaca, która ze względów oczywistych dla ekonomisty powinna sprzyjać wzrostowi produktywności pracy. W wyniku badań i dociekań w tym zakresie powstała ta książka. Autorzy przyjęli, że to poprawne teorie ekonomiczne są podstawą działań zmierzających do odczucia społecznej sprawiedliwości i racjonalności. (…) Publikacja zawiera konstruktywne rozwiązania wielu zagadnień ekonomicznych i prezentuje stan oryginalnej wiedzy na koniec stuletniego okresu, którego początkiem był 1918 r." Ze wstępu